Tag: Anna

Trots! Trots!

Trots! En nog geen klein beetje. Dat was ik vanavond. Onze twee dochters deden dat zeer goed. Wat zeg ik, fantastisch!

Het doet toch wat, uw dochters zo op een podium zien staan zonder enige schroom, volledig zeker van hunzelf en mooi doen wat van hen verwacht wordt.

Ze hebben dat fantastisch gedaan (maar dat heb ik al gezegd) en vooral Zelie heeft blijkbaar een ‘knop’ omgedraaid. Ik had het al gezien tijdens de Kerstshow van turnen, maar nu werd het nog eens bevestigd: Zelie ‘doet’ geen turnen of ballet meer, maar ze turnt en ze danst. Ze denkt niet meer zo na, maar beleeft gewoon en geniet er van. Zalig om zien.

Goed gedaan meisjes! (voor foto’s, ga eens bij mijn wederhelft kijken).

Bijna zover

Vandaag gelukkig een beetje slaap kunnen inhalen. Gisteren ben ik om 23.00u in bed gekropen en ik ben als een blok in slaap gevallen, om pas deze morgen rond 10.15u wakker te worden. Nog niet volledig uitgerust, maar ik kan er weer tegen.

De dag is gelukkig een pak minder druk dan gisteren. Zelie moet ik rond 13.00u weer gaan afzetten en Anna dan om 17.00u en dan zijn we afgesproken met familie om naar de meisjes te gaan kijken in de voorstelling van 19.00u.

Ik kijk er echt naar uit.

Sleep

Vandaag ga ik mij een beetje door de dag slepen, peins ik zo. Amper 4 uur geslapen vanacht. Dat gebeurt wel eens als je pas om 4.00u ’s ochtends gaat slapen en de wekker om 8.00u al afgaat. Ook al is het weekend.

Want straks komt de familie eten en ik moet nog boodschappen doen zodat ik hen eten kan voorschotelen.

Dus nu rap naar de Colruyt, de laatste dingen halen. Dan koken zodat ik klaar ben tegen 11.00u. Dan zorgen dat het eten zelf klaar is om 12.00u. Zelie en Anna wegbrengen om 13.00u. Samen met de familie Jan naar de voetbal brengen om 14.20u. Allemaal samen naar zijn match kijken om 15.15u. Terug thuis tegen 16.30u (ongeveer toch). Anna afhalen rond 17.00u. Taart eten als we terug zijn en dan tegen 18.00u/18.30u zorgen dat de broodjes en beleg op tafel staan. En gelijk wanneer iedereen uiteindelijk naar huis vertrekt, ik zal voor 22.30u niet kunnen gaan slapen want rond dat tijdstip moet ik Zelie nog afhalen van de voorstelling.

Allez. Rap mijn koffie uitdrinken en eraan beginnen.

Voorbereidingen

Zondag had Jan zijn verjaardagsfeestje met de vriendjes. Overmorgen is het een feestje voor de familie. Dan vieren we Jan én Anna hun verjaardag.

Het wordt een drukbezette dag en naast het programma op de uitnodiging moeten Zelie en Anna ook nog naar het balletoptreden gebracht en gehaald worden.

Er komen dus mensen eten en dat moet op tafel komen. Probleem is dat ik morgen geen tijd heb om iets te doen wegens een hele dag les en na de les moeten Zelie en Anna – weeral – naar de repetitie voor het ballet (generale deze keer) en moet ik ’s avonds helpen op het retoricabal.

Dus heb ik vanavond maar gekookt: frietjes gesneden en voorgebakken voor morgen en de eerste schotel voor zaterdag voor 90% klaargemaakt. Zaterdagochtend kan ik dan de eerste afwerken en de tweede schotel maken en klaar zijn tegen dat de mensen komen … hoop ik toch.

Zelie heeft zelfs meegeholpen, maar dan voor zichzelf. Want morgen heb ik dus geen tijd om te koken en zij heeft repetitie van 16.30u tot 21.00u. Ze kan dan uiteraard een broodje meedoen, maar dat eet ze ’s middags ook al. En dus heeft ze een pastasalade gemaakt (met een beetje hulp van mij).

Ik kan soms toch zo georganiseerd zijn, dat ik er zelf bang van word.

Ook een beetje vakantie

Den anderen is weg op vakantie en dus heb ik mij de luxe veroorloofd om toch ook een beetje vakantie te nemen. Niet dat ik altijd veel keus had: zo een extra paar (volwassen)handen om alles geregeld te krijgen met de kinderen komt goed van pas en als die er niet zijn, lukt het mij niet altijd om alles te bolwerken.

Zo bijvoorbeeld vrijdag. Normaal gezien voorzie ik eten, of tenminste toch de ingrediënten. Over de middag probeer ik naar huis te komen (tussen de lestijden door) om al wat voorbereidingen te doen en ’s avonds ook tussen het voeren door. Michel zorgt er dan voor dat er een effectieve maaltijd geproduceerd wordt.

Deze vrijdag was het niet mogelijk geweest om even tussendoor naar huis te komen want de lesgeefster had wat langer les gegeven dan voorzien. Geen voorbereidingen dus. En ook in de namiddag had ze gretig gebruik gemaakt van al de haar toegewezen minuten, dus werd het koersen om op tijd thuis te zijn en op de voetbal te geraken.

20 minuten te laat op de voetbal, wil ook zeggen: 20 minuten minder tijd om over en weer naar huis te gaan en het avondeten te maken (of toch stukken voor te bereiden) met als resultaat dat er om 18.00u nog steeds niets te eten was.

Dan maar de gemakkelijkheidsoplossing: we zijn met zijn allen Jan van zijn training gaan afhalen en we zijn heel gezond naar de Quick gaan eten. Iedereen content, want mama had geen stress en de kinderen hadden frietjes.

Zaterdag heb ik, ondanks de tegenslag ’s avonds met Zelie, toch nog gekookt. Niet al te ingewikkeld, maar toch.

Voor vandaag wist ik al dat ik niet ging koken, kwestie om weer wat stress te vermijden. Zelie en Anna moesten om 14.00u in Oudenaarde staan voor hun repetitie voor ballet, ik slaap graag een beetje uit op zondag, er was gevraagd geweest om nog eens Chinees te gaan eten en dus was de beslissing rap genomen. Het plan was om tegen 12.00u in het restaurant te zijn om dan ten laatste tegen 13.15u te kunnen vertrekken zodat de meisjes mooi op tijd zouden zijn.

En het is gelukt. Lekker tot 10.00u kunnen slapen. Kinderen en mijzelf gewassen in bad. Mooi op tijd vertrokken naar het restaurant. Tijdig bediend en effectief om 13.15u kunnen vertrekken en zo waren de meisjes om 20 minuten voor hun uur al ter plekke. Geen moment moeten stressen.

Voor de rest van de dag moest ik mij ook niet meer opjagen. Samen met de jongens mocht ik bij mijn zus wachten tot de meisjes gedaan hadden (leve familie in een andere stad) en daarna met de meisjes ook bij zuslief. Daar ook avond gegeten en voor één keer waren we op tijd thuis om Anna en Jan op tijd in hun bed te kunnen steken (meestal lopen die bezoekjes een beetje uit).

Zie, je moet niet altijd weg gaan om toch een beetje vakantie te nemen, al is het maar uit de dagelijkse sleur.

Eng. Het zal wel.

Deze ochtend stond Anna aan ons bed: enge droom, dus kroop ze bij ons in bed. Ik had niet op het uurwerk gekeken om te zien hoe laat het was, maar meestal is dat zo midden in de nacht en dan kunnen we allemaal nog eens goed doorslapen.

Maar na een paar minuten ‘hoestte’ Anna. Niet zo’n normale hoest, maar zo één die op wurgen gelijkt, en mijn euro viel direct: dat wordt overgeven. In zeven haasten dat kind uit bed gehaald en naar de badkamer meegenomen en net toen ze in de badkamer stond begon ze over te geven. Oef! dus, want in de badkamer ligt vinyl en dat kunt ge tenminste goed kuisen.

Ondertussen keek ik op mijn uurwerk en ‘gelukkig’ was het al 6.15u, dus van slapen ging sowieso niet veel meer in huis gekomen zijn. Anna hing ondertussen over het toilet de rest van haar maaginhoud te legen terwijl ik er bij stond en afwachtte. Daarna wou ze wat water drinken, en dus gaf ik haar een minieme hoeveelheid. Terwijl ze nog lag te bekomen en ik op zoek was naar iets voor haar maag, draaide ze zich plots weer om en hing boven het toilet hangen: het water kwam er ook weer uit.

Niet goed dus. Een buikvirus. Ik moest absoluut op het werk zijn om nog iets af te werken voor het weekend (wegens niet werken op vrijdag is donderdag dus mijn laatste dag) en gelukkig kon Michel thuisblijven.

Enfin, bleek uiteindelijk dat hij sowieso niet ging werken want ook hij voelde zich niet goed in dezelfde streken. Twee zieke dochters en een zieke vent, het is me wat.

Achteraf gehoord dat het virus zich verplaatst heeft en dat Anna overgegaan is van overgeven naar diaree … in haar broek … tot twee keer toe. Ik heb alles wel gewassen, maar den anderen mocht de honeurs waarnemen en haar telkens wassen en verversen. Lastig als ge zelf ook niet goed zijt.

Morgen ben ik een hele dag thuis, dus zal het opruimen voor mij zijn.

Er door

Ha! Het kind was helemaal niet ziek, alleen oververmoeid.

Deze voormiddag was Anna bij mamie. Op woensdag gaan wij daar meestal na school naartoe en is haar huis onze uitvalsbasis voor de vele activiteiten. Toen we daar deze middag toekwamen lag Anna te slapen. Al anderhalf uur.

Mamie was een beetje ongerust: ze is echt niet goed, lamlendig, veel hoesten, … Misschien toch eens naar de dokter gaan?

Maar een kwartuurtje later was ze wakker, zette zich aan tafel om te eten en was het alsof er niets gebeurd was: Anna at goed en was haar gewone tetterende zelf (met haar en Zelie in de buurt, nooit een moment rust). De hele namiddag heeft ze vrolijk gespeeld en toen ze ging slapen was er niets meer te zien van een eventuele zieke.

Allez hup! Ze is er duidelijk door. Nu maar hopen dat het bij mij niet doorbreekt, want overmorgen is het kerstavond en dan moeten we naar Oudenaarde (jaja, uiteraard voel ik mij ook al twee dagen mottig, maar we blijven vechten om gezond te blijven, en dafalgan is zo’n goede hulp daarbij).

Nog geen school

6u35. Een wenende Anna aan bed. Ze had net overgegeven. ‘Lap’ dacht ik, ‘geen school voor haar dus’.

Initieel leek het nochtans positief, want Anna was kiplekker opgestaan, had dorst gehad en was naar beneden gaan drinken. Een tas melk had ze genomen. Waarvan de inhoud onmiddellijk weer boven gekomen was.

Ik heb haar onmiddellijk getroost, dat dat allemaal niet zo erg was. Zeker niet nu bleek dat ze overgegeven had in de keuken, op een stenen vloer, en niet in of naast haar bed: veel minder opkuis.

Haar pyjama onmiddellijk uitgedaan en haar gewassen en haar dan in de badkamer laten zitten terwijl ik de boel beneden opkuiste en haar kleren zou halen. Ondertussen waren haar broers al in de badkamer, zodat ze niet alleen moest blijven.

Tegen 8u dan maar getelefoneerd naar mijn werk: of ik een halve dag kon nemen wegens ziek kind? Gelukkig maken ze er daar geen problemen van.

Inmiddels is mamie ook alweer opgetrommeld voor morgen, want na vandaag ga ik toch geen risico’s nemen en haar sowieso nog dat halve dagje thuishouden.

Nummer twee is geveld

De bedoeling gisteren was dat we ons gezessen in de stad zouden trekken om te kijken voor cadeautjes: Michel met de meisjes, ik met de jongens.

Maar het buurjongentje kwam langs en Jan ging liever bij hem spelen. Louis mocht niet mee wegens gestraft en dus wou hij dan ook niet de stad in met mij. Anna zag een beetje witjes en zei dat ze zich niet al te goed voelde en zo draaide het erop uit dat Michel en Zelie er alleen vanonder trokken en er een vader-dochter uitstap van maakten.

Anna is kort na haar verkondiging van ‘ik voel mij niet goed’ naar boven gegaan, heeft zich in de zetel gelegd om zielig te doen maar heeft daar de kans niet toe gehad: ze is prompt in slaap gevallen. Niets zielig doen dus, maar effectief niet goed zijn.

En dus namen we maar onze voorzorgen, want toen ze gisterenavond ging slapen konden we zowaar koorts vaststellen. Niet overdreven en eigenlijk relatief verwaarloosbaar, maar toch koorts. Ik liet Michel met zijn mama mailen om te zien of zij Anna eventueel vandaag kon opvangen, en we hadden geluk, het kon.

Deze ochtend was Anna niet beter. Nog steeds maar een klein beetje koorts, maar dat is niet zo leuk om dan naar school te moeten en dus bracht ik haar naar mamie. Ze vond het zelf niet erg, want ze weet dat ze daar toch wel verwend wordt.

Toen ik haar vanavond ging afhalen, zag ze er al helemaal beter uit: geen hangerig gedoe meer, vrolijk aan het huppelen en babbelen. Ik heb dus hoop voor morgen.