Tag: den anderen

Braaf

Ik ben gisteren een braaf meisje geweest. Ik heb namelijk amper gedronken en ben mooi op tijd naar huis gegaan: het was net middernacht gepasseerd. Dat was eigenlijk nog fantastischer geweest, ware het niet dat ik mijn huissleutel had thuis gelaten en dat den anderen de deur al op slot had gedaan en in zijn bed lag.

In onze slaapkamer horen wij de deurbel niet, dus aanhoudend bellen haalde niets uit. Telefoneren op zijn GSM blijkbaar ook niet, want die werd niet opgenomen. Dan maar bellen naar de vaste lijn en blijven bellen tot hij zou opnemen en dat lukte, want ik heb het maar één keer moeten doen: hij sliep duidelijk nog niet.

Het resultaat is dat ik uiteindelijk nog niet te laat in bed zat en er op een deftige manier uit kon deze ochtend om met Jan naar zijn voetbalmatch te gaan en dan de rest van de dag taxi te spelen waar nodig.

Maar ik had toch spijt toen ik vorige nacht zo vroeg vertrok, want ik heb mij ongelooflijk geamuseerd.

40

Den anderen is 40 geworden vandaag en ik heb cadeaus gekocht.

Enfin. ‘Cadeaus’ in meervoud is goed, maar niet allemaal gekocht. Eentje gekocht. Een ander gedaan, met hulp van vriendin B.: de tuin leeg gemaakt.

Test pano 10.5

Ik zit door mijnen rug, maar ben wel trots op mijzelve (zeker omdat, toen ik in de auto zat op we naar het containerpark met een bak vuiligheid op mijn schoot, en ik maar liefst 2 dikke spinnen zag rondkruipen, ik niet in paniek de helen bak omver gekieperd heb of het uitgeschreeuwd heb – voor de mensen onder u die het nog niet wisten: ik heb een kleine spinnenfobie – maar zweten dat ik gedaan heb)

Belang van verjaardagen e.d.

Niet die als in ‘ge lukkige verjaardag’ als iemand ouder wordt. Die onthouden we over het algemeen.

Maar kijk. Op een donderdagavond in 1992, na drie weken rond elkaar draaien, exact 18 jaar geleden, werden wij een koppel. Ik vroege uitleg over een briefje dat hij in de  brievenbus van mijn kot had achtergelaten: ‘K aan LO’ en van het een kwam het ander.

De herinnering aan die eerste avond zit er nog zeer vers in. De herinnering aan de datum al veel minder. Wij vieren dat namelijk niet echt, van die ‘speciale’ data.

Gelukkig is er nog de schoonmama die af en toe eens aan onze oren trekt 🙂

Ziekensoap

Het is toch echt niet mogelijk: nog maar sinds donderdag waren er geen zieken in huis en vandaag weer twee ziek.

Deze ochtend is Michel opgestaan met pijn in zijn oor. Dat ik de dokter van wacht mocht bellen, zegt genoeg over hoeveel pijn hij had. Hij dus naar de wachtpost getrokken met het verwachtte vonnis: oorontsteking.

Deze namiddag dan nog eens een bezoekje aan mijn zus gebracht. Het was geleden van tijdens de zomer, van voor Anna haar dink, dus het werd hoog tijd. Wreed gezellig, zoals altijd. Goed bijgekletst en mijn papa kwam dan ook langs en dat was ook een tijdje geleden dat ik hem gezien had, dus ook leuk bijgebabbeld.

Maar toen werd het tijd om te eten en zat Anna nogal lusteloos aan tafel. Ze vroeg wel iets om te eten, maar eigenlijk wou ze het niet en toen ik aan haar hoofd voelde gloeide ze. Koorts genomen en lap, 38,3 °C.

Vorige week waren de meisjes nog de sterkste, maar het ziet er naar uit dat ik te vroeg gejuichd heb.

Een dagje thuis

Wat doet ge dan als er drie zieken in huis zijn? Niets.

Nickelodeon stond op vandaag en zo keken de kinderen naar aflevering na aflevering van Avatar. Ik zat erbij en speelde een spelletje op de computer. En nog één. En nog één. Tot het mij beu werd en ik eindelijk mijn lui gat ophefte om eens buiten te komen.

Michel en Louis zijn aan huis gekluisterd tot en met dinsdag. Eigenlijk woensdag, wegens feestdag op woensdag en Michel stelde voor aan Louis om samen nog eens brood te bakken. Louis wil een chocoladebrood maken, en dus heb ik, in gezelschap van Anna en Jan (die ik sinds vanavond, na twee koortsvrije dagen, als effectief genezen mag verklaren), nog een paar boodschappen gedaan.

Al enen zieken minder dus. Nu maar hopen dat er geen bij komen de komende dagen. Ge weet nooit, want vrouwen, dat is toch het sterke geslacht, niet?

Het is zover

Jan is al sinds maandag niet zo goed. Lichte koorts, vooral ’s avonds en ’s ochtends en rap moe. Maar het is al een drukke vakantieweek geweest en ik hoopte dat het gewoon vermoeidheid zou zijn.

Gisteren was hij eigenlijk koortsvrij en is hij gaan slapen bij een vriendje maar blijkbaar deze ochtend had hij weer een beetje koorts. Hij zag weer bleek en deze namiddag wou hij eigenlijk niet veel doen, behalve in de zetel liggen en TV kijken. Ik wou nog wat boodschappen doen en in het leuke gezelschap van mijn schoonmoeder en Anna trok ik dus de stad in terwijl de andere drie thuisbleven.

Net voor ik terug thuis was, ik stond op 5 seconden van de voordeur, kreeg ik telefoon. Zelie die meldde dat Jan nu eigenlijk wel heel erg ziek was. En ja hoor, ik ging direct naar boven en hij gloeide van de koorts: 39 °C. Junifen gegeven en een vitamientje en dan zo rap mogelijk in bed gestoken.

Toen we gisterenavond rond 21u thuiskwamen, was er trouwens ook geen spoor van Michel: niet in het achterhuis, niet in de living en we vonden hem uiteindelijk diep in slaap in zijn bed. Ook geveld. Vandaag niet gezien voor de middag toen hij verhuisde van zijn bed naar de zetel. Toen Jan TV ging kijken is hij opnieuw naar zijn bed verhuisd en sindsdien hebben we hem niet meer gezien.

Twee zieken in huis. Hoe lang voor we allemaal geveld zijn?

Andere man

Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel. Hier thuis dus ook. Den anderen ligt in het ziekenhuis en ik heb dan maar direct het bed gedeeld met een andere man.

Hij is nog niet mis ook hoor: blond, prachtige blauwe ogen. Alleen zijn lengte valt een beetje tegen: amper zo’n 110cm.

Jan had blijkbaar een nachtmerrie vorige nacht en aangezien het bed langs de andere kant toch leeg was heb ik het hem dan maar toegestaan om bij mij  te kruipen. En zo had ik direct ook een beetje gezelschap. Niet dat ik er veel aan had: binnen de halve minuut lag hij weer te slapen en ongelooflijk kort daarna ik ook want ik herinner mij nog dat ik dacht dat ik hem een aaike over zijn hoofd wou geven, maar dat is er niet meer van gekomen.

Met een beetje geluk is Michel vrijdag al weer thuis, alhoewel ik denk dat het eerder zaterdag zal zijn. We zien nog wel. Nu eerst de operatie afwachten en zien wat dat zal geven.

Internet gezelschap

Sinds deze ochtend heb ik buikpijn. Zo geen doffe, ondefinieerbare pijn waardoor ge u ongemakkelijk voelt. Wel zo’n stekende pijn. Messcherpe stekende pijn. In het midden, dan weer wat lager, dan weer links of rechts. Pijnlijk is een understatement.

En vanavond is het ook Gent over Morgen in de Vooruit. Gelukkig was ik al niet van plan geweest om er naartoe te gaan, anders had ik zeker mogen afzeggen. Stil liggen in de zetel is al pijnlijk genoeg, laat staan dat ik in een drukke overvolle zaal zou willen gaan zitten.

Wie wel in de Vooruit zit, is den anderen. Hij zit daar omdat het hem intersseert maar ook voor het Project en hij doet van live-blogging.

En zo zit ik toch een beetje in gezelschap van vele mensen. Ge moet ook maar eens gaan kijken en regelmatig op refresh duwen.