Tag: Dokter

Verdikt

Anna was niet goed gisteren toen ik haar afzette bij de onthaalmoeder.

In de namiddag heb ik naar de onthaalmoeder gebeld om te weten hoe het ermee was en zij zei dat het maar zwakjes was en dat ze warm aanvoelde maar dat ze op dat moment sliep. Na haar dutje, toen trouwens al meer dan drie uur wat ook niet van Anna’s gewoonte is, zou ze haar temperatuur nemen.

Na het telefoontje direct afspraak gemaakt bij de kinderarts en dat kon: deze voormiddag om 9u. Een kwartiertje daarna telefoon van de onthaalmoeder: Anna had 39,7 °C. Een goede zet dus, die afspraak.

Ik heb gisterenavond dan maar een risico genomen. Mij herinnerende wat de pediater vorige keer gezegd had en gezien het feit dat Anna nu in minder dan 24 uur zo slecht geworden was én hetzelfde klonk als vorige keer, ben ik gisterenavond nog om antibiotica gereden (met het voorschrift dus van vorige keer) en heb het haar beginnen geven.

Deze morgen bevestiging van de pediater dat ik ‘de juiste reflex’ gehad heb: Anna heeft een bronchite en een beginnende oorontsteking. Antibiotica is wel degelijk hard nodig, maar in mijn binnenste zei ik wel ‘oef’.

Juich: leve de ‘winter’. Rotweer ook.

Evolutie van het virus

Niet zo goed.

Tot gisterenmiddag had Anna nog steeds koorts, en dat dus sinds zondagavond. Ge zoudt toch denken dat na vier dagen er enige evolutie in zou zitten en dan liefst in positieve zin. Dus heb ik ’s middags maar een afspraak gemaakt met de kinderarts: deze morgen om 10u mocht ik gaan.

Wat bleek dan gisterennamiddag: Anna’s koorts was weg en ze is tot nu niet meer teruggekomen. Ze leek vrolijker, iets minder moe, … Eindelijk positieve evolutie. Maar de afspraak bij de dokter heb ik toch gehouden. Sinds de geboorte had de kinderarts Anna niet meer gezien en zo’n extra controle kan toch geen kwaad.

Deze morgen zonder zorgen dus naar de dokter. Toen de kinderarts vroeg wat er aan de hand was legde ik de historie voor en zei dat het waarschijnlijk in orde kwam nu want dat ze sinds gisteren eindelijk aan de beterhand leek, maar dat ik liever zeker wou zijn. Indertijd was het bij Louis ook begonnen met een zware verkoudheid en toen ik dacht dat hij beter werd wegens geen koorts meer, bleek dat het geëvolueerd was naar een longontsteking. Louis mocht direct naar het ziekenhuis.

Anna werd uitgekleed en onderzocht en wat blijkt: de gewone verkoudheid is effectief geëvolueerd naar iets ernstiger. De slijmen zitten veel dieper en het reutelt vanbinnen waar het niet zou mogen reutelen. Dat de koorts weg is is een goed teken, maar we moeten het zeer goed in de gaten houden: als ze nu opnieuw koorts krijgt moet ze onmiddellijk ONMIDDELLIJK antibiotica krijgen en in dat geval moet ik de dokter maandag opnieuw bellen.

Ik ben dus naar huis getrokken met een voorschrift voor neusdruppels en speciale siroop om de slijmen los te krijgen, dit voor nu. Daarnaast heb ik nog een voorschrift voor het geval dat het dit weekend verslechterd en Anna dus opnieuw koorts maakt.

Anna heeft ondertussen haar eerste lepeltje siroop gekregen dat ze gretig opgedronken heeft. De neusdruppels geven was daarentegen een marteling: eerst neusje kuisen met fysiologisch water en daarna de druppels erin krijgen. Leuk is anders.

Duimen nu dat de beterschap van gisteren zich doorzet en dat er dus dit weekend geen terugval is, want dan zal ik pas goed ongerust zijn.

De operatie: slot

Gisteren moest Jan even naar het ziekenhuis op controle na zijn operatie: alles is meer dan OK. Goed en mooi genezen, niets meer aan de hand … alhoewel er nooit een probleem was met zijn hand natuurlijk 🙂

Neen, de dokter heeft dat proper gedaan, geen klachten.

Enfin, hij mag nu weer gaan zwemmen dus volgende week zullen we dat maar weer gaan doen zekers?

De kinderen zullen blij zijn.

Controle op drie en vier maanden

Net gemerkt dat ik de controle op drie maanden niet gedaan had, dus bij deze:

Anna in haar bed

  • hoodomtrek: 40,5cm
  • gewicht: 6,100 kg
  • lengte: 62,5 cm

Ze kreeg haar tweede spuitje dat ze zonder veel gedoe aanvaardde (twee traantjes en het verdriet was al voorbij) en waar ze, net zoals bij haar eerste prik, niet op reageerde de dag nadien (geen koorts dus). Niets dan lof over onze meid die heel flink was.

De dokter zei toen dat, moest ze niet weten dat Anna maar 3 maand was, ze haar ouder zou schatten door de dingen die ze al kon. Ikke apetrots natuurlijk 🙂

Anna is ondertussen vier en een halve maand. Gisteren was het dus weer tijd voor een bezoekje aan Kind & Gezin.

Anna content in de auto

De metingen:

  • hoofdomtrek: 41,5 cm
  • gewicht: 6,820 kg
  • lengte: 64,5 cm

Ja, ons meiske groeit goed en zit volledig op schema.

Het was ook tijd voor een derde (en voorlopig laatste) vaccinatie en dat heeft ze bijna zonder verpinken aanvaard: pas na de prik kreeg ze door dat er iets gebeurd was en wou ze beginnen wenen maar met een beetje afleiding kwamen er uiteindelijk toch geen traantjes. Zowaar een flinke meid. Vandaag dus in de gaten houden of ze geen koorts maakt, maar de vorige keren kreeg ze ook geen reactie en vandaag ziet het er tot nu toe hetzelfde uit, dus verwacht ik geen problemen meer.

De volgende controle moet nu maar binnen twee maanden.

Gistern ook, opnieuw, de ‘folders’ meegekregen over vaste voeding en ik moet zeggen: sinds Zelie zijn deze geëvolueerd van een folder tot een echt boek. Wreed wijs want niet alleen gedetailleerder maar vooral: met heel veel recepten. Ik ga er mij vanavond eens mee bezighouden om te beginnen lezen.

Toen we thuiskwamen heb ik Anna dan ook voor het eerst fruitpap gegeven. Niet alleen leek het haar te smaken maar ze had blijkbaar ook niet al te veel problemen met het lepeltje te aanvaarden.

En zo zijn we weer een stapje verder in haar ontwikkeling. Volgende maand: groentenpap.

Het einde

Hoera, hoezee, juich, happy happy, joy joy, etc.: na een jaar van bloedneuzen zijn ze eigenlijk voorbij.

De vrijdag voor de Gentse Feesten had ik een afspraak met een NKO arts om het rebellerende neusgat eens van dichtbij te laten bekijken.

Diagnose: een poliep van zo’n 2mm/3mm was aan de binnenkant gegroeid en het was dat euvel dat zo makkelijk en veel bloedde.

Geen probleem: een schaaltje onder mijn kin (door mijzelf vastgehouden) om het bloed op te vangen, even een plaatselijke verdoving (in en rond de poliep) waarbij terzelfdertijd ook mijn lippen meeverdoofd waren. Eens de verdoving werkte de poliep uitgetrokken, een watje in mijn neus met één of ander bloedstelpend product (was meer dan nodig) en eens het ergste bloeden gestopt was dichtgebrand. Pijnlijk, zelfs mét verdoving.

Op een half uurtje was alles voorbij.

Enfin, sindsdien niets meer. Nada, noppes, rien de knots. Fantastisch gewoon. Het besef weer rond te kunnen lopen zonder kilo’s zakdoeken bij te moeten hebben voor het geval dat …

Life can be good 🙂

De grote operatie

Het is gepasseerd en hij heeft het overleefd: Jan en zijn operatie, en uiteindelijk heeft hij er blijkbaar niet veel last van.

Ik mocht bij hem blijven terwijl ze hem in slaap deden en ze gingen mij komen halen als hij weer wakker werd.

Ander ziekenhuis dus andere gewoontes want bij Louis mocht dat niet: ik moest afscheid nemen van een klaarwakkere Louis die daarna naar de operatiekamer werd gerold al krijsend en ik zag hem pas terug toen hij al wakker was, ook al wenend.

Dus heb ik nu Jan zien ‘inslapen’ en ik was er niet goed van: dat wenen, die desoriëntatie als hij halfweg was, de dokter/verpleegster die mij probeerde buiten te krijgen (*kijk zijn ogen staan al wild, hij is al weg hoor mevrouw, hij weet van niets meer*) terwijl hij daar lag te krijsen en te spartelen, … brrrr. Vies.

Het wakkerworden was aangenamer: ik was de eerste die hij zag en hij is zeer rustig wakker geworden. Geen desoriëntatie, geen geween, … Gewoon lastig als hij ontdekte dat er nog overal draden aan hem vastzaten en hij wou die weg.

Na een klein uurtje op de recoverie werd hij terug naar de dagkliniek gebracht en een half uur later, toen eindelijk zijn infuus ook los was, liep hij vrolijk over en weer tussen zijn bedje en de wacht/speelruimte. De verpleegsters stonden doorverbaasd te kijken dat hij gelijk niets van last had.

En toen was het wachten tot de dokter zou langskomen om hem te controleren en te ontslaan. Ze hadden ons gewaarschuwd: het kon makkelijk half zes worden (zoals de dag daarvoor) want de dokter kwam pas als alle operaties voorbij waren.

We hadden geluk: uiteindelijk was de dokter er om half twee. Alles bleek in orde en we mochten naar huis … als Jan geplast had. En dat had hij nog niet.

Ik heb hem dus maar veel water proberen laten drinken want hoe rapper hij plaste, hoe rapper we daar weg konden. Uiteindelijk heeft het nog anderhalf uur geduurd en konden we pas om 15u naar huis.

Al bij al viel het dus nog mee. Gezien Jan totaal geen last had zijn we dan nog rap eens doorgegaan tot aan Bataclan (op de Feesten) en hebben we nog een wreed leuke namiddag gehad.

Vandaag ziet alles er nog steeds OK uit. Nu maar hopen dat alles in een mum van tijd geneest zodat hij weer in het water kan want dat mag nu niet.

Operatie

Morgenochtend is het zo ver: Jan wordt geöpereerd. Fimosis, net zoals zijn broer.

We moeten daar om 7u zijn, Jan moet nuchter zijn en normaal gezien is hij de eerste om geöpereerd te worden. Het is in dagkliniek dus later op de dag zullen we weer naar huis mogen: geen overnachtingen gelukkig.

Ben toch een beetje nerveus: het is onder algemene verdoving (je kan niet verwachten van een kind van 2 dag hij mooi blijft stilliggen) en elke operatie houdt nog altijd een risico in, hoe klein ook.

Controle op twee maanden

Vorige donderdag voor de controle na 2 maand opnieuw bij K&G.

Ons meisje groeit gelijk kool:

  • gewicht: 5kg410gr
  • lengte: 59,5 cm
  • hoofdomtrek: 39,5 cm

Voor een vergelijking: klik hier.

Opnieuw een controle van kop tot teen door de kinderarts en zij heeft ook gezien dat Anna te veel naar één kant kijkt. Haar hoofdje is op die kant ook een klein beetje afgeplat, dus veel op haar buik leggen als ze wakker is zei de dokter. Anders doet ze het prima. Alles is supergoed.

Van dat teveel naar een kant kijken wisten we al en daar doen we al iets aan, maar dat op de buik liggen … Dat is zeer vermoeiend voor babies en ik doe dat dus alleen zolang Anna aangeeft dat ze het niet te lastig vind. De buiklig is trouwens sowieso goed voor de ontwikkeling van de nekspieren (en nog een paar andere die ik niet zo direct weet, armspieren ook vermoed ik) dus dat deed ik al regelmatig.

Daarnaast heeft ze ook haar eerste vaccinatie gehad. Anna heeft eventjes geweend maar het was onmiddellijk voorbij. De dag nadien heeft ze geen koorts gehad of niets (net zoals haar broers en zus) dus dat was ook een gemak.

Volgende controle begin juli.

Controle na één maand

Anna is nu één maand en een paar dagen en moest op controle bij Kind & Gezin. En ze doet het goed. Heel goed.

Maten en gewichten vandaag:

  • gewicht: 4kg 470g (bij de geboorte “amper” 3kg 160g)
  • lengte: 56 cm (bij de geboorte 51 cm)
  • hoofdomtrek: 37,5 cm (bij de geboorte 32 cm)

Ze zit voor alles net boven de curve van het gemiddelde dus zeer goed geproportioneerd. Dat ze goed gegroeid was had ik al gemerkt: de eerste kleertjes werden ondertussen weggestoken en we zitten nu al aan het maatje tot 3 maand. Het gaat rap.

Door de kinderarts werd ze onderzocht van boven tot onder en van links naar rechts en ook zij zei dat alles op en tot OK was.

Niets te klagen dus en ik moet mij nergens zorgen over maken. Joepie.

Eén maand later

’t Is alweer een maand geleden dat Anna geboren werd. Eigenlijk één maand en één dag, maar zo nauw steekt het nu ook weer niet hé?

Deze morgen had ik dus een nacontrole bij de gyneacoloog en alles is in orde. Ik moet niet meer terug tot mijn jaarlijkse controle volgend jaar … which is nice. Want eerlijk gezegd: een bezoekje aan de gyneacoloog staat niet hoog op het lijstje van dingen die ik graag doe. In tegendeel.

Langs de andere kant: ik zit met een ideetje in mijn hoofd dat een nog veel minder aangenaam gevolg zou kunnen hebben dan een simpele gyneacologische controle. Vannamiddag eens bellen om meer informatie en eventueel een afspraak en dan zien we wel.

Sowieso zou het maar voor binnen een paar maanden zijn, àls het kan en mag, dus details volgen wel als het zo ver is.