Tag: Druk

Bijna een week

Ik zie dus plots dat het bijna een week geleden is dat ik nog iets geschreven heb. Neen, het had niets te maken met al dan niet inspiratieloos zijn (dat heeft zich ondertussen toch al een beetje opgelost), wel met gebrek aan tijd.

’t Was, zoals het de laatste tijd wel meer is, nogal wreed druk en ik ben niet veel thuis geweest en als ik dan thuis was heb ik geprobeerd om eens een beetje op tijd in bed te kruipen. ‘k Was trouwens iets beginnen schrijven (over de treinen en zo), maar toen moest ik stoppen wegens vergadering en nu staat dat dus in ‘drafts’.

Straks dat stukje afmaken en dan eens een paar dingen neerpennen, dingen die ik nog moet vertellen. Nu eerst nog een beetje werken 🙂

Neglect

’t Is hier de laatste dagen een beetje kalm geweest. Alleen op de blog hoor. Het leven ernaast kon niet drukker zijn.

Niet dat ik niet geschreven heb. Integendeel, maar de schrijfsels kunt ge alhier lezen en ook, wat niet direct opvalt, als ge dan op een paar dingskens klikt in de kolom ‘Agenda’, dan verschijnt mijn naam ook al eens af en toe.

Die agenda invullen, dat vind ik namelijk wijs. Weinig inspiratie voor nodig, gewoon een korte samenvatting, maar wel prutswerk: een miniem beetje lay-out/herschrijven, prutsen met data en uren, plaatsen, tickets, prijzen. Dingen al dan niet in vet of italic. Linkske hier, verwijzingske daar, … Prutswerk dus, en dat vind ik leuk. Maar ook: de organisatoren vinden dat leuk dat we er toch een beetje aandacht aan besteden en dat, op zijn beurt, vind ik ook weer leuk.

En eigenlijk is dat ook al twee dagen geleden dat ik mij daarmee bezig gehouden heb: schoolvakanties zijn geen vakantie meneer. Neen hoor. Dat zijn bomvol geplande dagen en zo gaat het al heel de week: circus bezoeken, mijn vader bezoeken (hij doet het goed trouwens, zo terug thuis, ziet er weer zijn oude zelf uit), een paar emoties verwerken, een vergadering van het Project, Halloween lopen met de kinderen, de traditionele 1 november wafelenbak bij mijn tante, een feestje meepikken (geen karakter ikke: het was begod 5 u tegen dat we thuis waren) en een ganse namiddag rondhotsen in het Museum voor Natuurwetenschappen en ik voel me een beetje als een schotelvod momenteel, zo slap en (over)vermoeid. Al bij al was woensdag nog de enige rustige dag deze week.

Maar het is al een leuke week geweest én ze is nog geeneens voorbij. Morgen gaan, op de tekenles na, alle kinderactiviteiten gewoon door, dus rusten zit er weer niet in. Overmorgen nog een babyborreltje meepikken en dan zal de laatste vakantiedag er ook weer opzitten.

Time flies when you’re having fun.

Socializing

Aan vriendschap moet je werken, wordt wel eens gezegd. Nu, niet zo verwonderlijk want uiteindelijk moet je aan elke relatie werken, dus waarom zou vriendschap anders zijn.

Het probleem is soms dat het leven ertussen komt. Vooral eens je kinderen hebt. Dan komt het er niet echt meer van om zomaar eventjes af te spreken of bij elkaar binnen te springen. Kinderen vragen planning en organisatie en babysitters.

En nu ik eraan denk, ik denk dat de laatste keer, dat ik bij iemand ben ‘binnengesprongen’ toch moet dateren van mijn studententijd. Toen wist je dat ‘het enige’ wat die ander te doen had, studeren was en zolang het geen examens waren, who cares? Of zelfs tijdens de examens. Even binnenspringen om de zinnen te verzetten.

Maar nadien, eens het ‘echte’ leven begon met werk en regelmaat en zo, denk ik niet dat ik nog zomaar eens bij iemand ben binnengesprongen. Alhoewel de gedachte mij ongelooflijk aanspreekt: zomaar, als ik zin krijg, mij oppakken en onverwacht aanbellen en de hele nacht blijven plakken en kletsen.

De praktische kant wil dus niet mee, en dan spreek ik niet alleen van mijn kant. Ik zie het niet echt zitten dat mijn vrienden, ondertussen ook met een job en (de meerderheid toch) kinderen, vreselijk opgetogen zouden zijn met zo’n spur of the moment bezoek, behalve als het weekend is misschien.

En daar hebt ge het al weer: behalve als het weekend is. Dat is al direct een domper op het spontaan binnenspringen hé. Dan zijt ge al direct beperkt hé. En dan moet ge nog sjans hebben ook. Want gezien we allemaal tijdens de week niets kunnen doen, zitten de weekends meestal vol met dingen die we willen doen zodat er uiteindelijk wreed weinig kans overblijft dat àls ik spontaan zou binnenspringen, dat er dan ook nog iemand thuis zou zijn.

Er zit tegenwoordig niets anders op dan te plannen. Liefst lang op voorhand. Toch een paar maanden. Kwestie dat tegen beide partijen ergens een gaatje vinden. En uiteindelijk heeft ook dàt zijn charme: ge weet naar wat uit te kijken 🙂

Pffff

Ik ben lichtjes vermoeid, misschien zelfs oververmoeid.

Alles vraagt een dubbele of driedubbele inspanning, mijn geduld met de kinderen is zo goed als onbestaande en dus telkens ze mij iets willen vragen moet ik eerst diep ademhalen om dan een glimlach boven te halen en te antwoorden.

De dingen zien er ook niet wreed rooskleurig uit als ge zo moe zijt en alles steekt veel te rap tegen en ge zegt dan al eens rapper iets wat ge niet mocht zeggen of toch tenminste beter anders gezegd had.

Nochtans ziet te toekomst er goed uit: de kinderen amuseren zich op school, ja, zelfs Louis na zijn initiële valse start en Anna is content bij de onthaalmoeder. We gaan een keuken zetten en de ontwerpster is blijkbaar in haar nopjes met haar ideeën en ik heb alle vertrouwen in haar: al hetgeen ik al gezien heb valt meer dan in de smaak. Er komen overal kasten in ons huis zodat opruimen eindelijk ook zal lukken. Er zijn een aantal feestjes in aantocht die beloven zeer leuk te worden, te beginnen volgend weekend bij mijn broer. Het schooljaar is weer begonnen en dus ook de Oudervereniging en dat zijn altijd productieve en leuke (na)vergaderingen.

Maar ik heb nu even een dipje.

Vroeg naar bed vanavond en morgen zal alles er al veel beter uitzien. Moet wel want we hebben een ongelooflijk drukke week voor de boeg (monumentendag, infoavond school, vergadering, dokters- en tandartsbezoek, nog vergadering, kinderactiviteiten, Gentblogtactiviteiten, feestje verjaardag broer en schoonzus) en als ik niet niet op tijd uitgerust geraak zal het een ongelooflijk zware week worden.

Het nieuwe schooljaar is begonnen

In principe begint het schooljaar maar maandag, maar bij ons begon het vandaag.

Vandaag. U leest het juist, want een aantal van de extra curriculaire activiteiten zijn al begonnen. Anderen zijn nog niet begonnen maar komen er ook met rasse schreden aan en voor nog andere moet ik nog eens deftig onderzoek doen om te zien of het zal gaan. Al bij al belooft het een hectisch druk jaar te worden.

Vandaag zijn begonnen: turnen en tekenles. Schema vandaag:

  • 9u-10u30: turnen Zelie (ze mag een groep omhoog)
  • 10u30-11u30: turnen Jan (ja hoor. Jan is ook aan zijn eerst buitenschoolse activiteit begonnen en alhoewel er traantjes waren toen ik weg ging, waren ze nog rapper opgedroogd eens ik weg was én heeft hij zich fantastisch geamuseerd. Hmm. Die traantjes, dat belooft voor maandag)
  • 10u50-12u30: tekenles Louis én Zelie (Zelie zit ook weer een klasje hoger. Louis is begonnen en vindt het fantastisch. Als de les gedaan was bleef hij maar praten met en uitleggen aan de lerares en de lerares was volledig opgetogen over zijn enthousiasme én fantasie).

In tegenstelling tot wat Michel dacht, moet hij Zelie dus niet meer gaan halen gezien Louis nu samen met Zelie op dezelfde plaats zijn activiteit eindigt (vorig jaar turnde hij nog). Dit jaar zal hij zich mogen ‘beperken’ tot zorgen dat het eten op tafel staat als we terugkomen van de tekenles want binnen een paar weken begint dan ook de scouts.

Om 14u zullen zowel Louis als Zelie dan naar de scouts vertrekken, wat ons ongeveer een uur geeft om te eten. Het zal dus klaar moeten staan willen we ons niet doodverslikken.

Niet dat de rondgang vandaag alles was. Nee hoor, er was nog meer aan de hand. Want dit jaar wil Zelie muziekschool doen en dus zijn we haar vandaag gaan inschrijven, maar er was zoveel volk dat we pas anderhalfuur later buiten waren.

Schema dus tot de middag:

  • 9u-11u30: zie hierboven
  • 11u45: aankomst muziekschool voor inschrijving Zelie
  • 12u20: verlaten muziekschool (met nummertje van de rij in hand) om Zelie en Louis af te halen op tekenschool
  • 12u40: terug op de muziekschool om het wachten voort te zetten
  • 13u10: inschrijven Zelie op muziekschool
  • 13u25: aankomst thuis

Nu kan je denken, wauw zo hectisch. Goed dat dat voorbij is. Maar dan heb je het mis. Om 14u had Zelie een afspraak bij de kapper én om 15u had Zelie een verjaardagsfeestje.

Het was dus rap, rap eten (boterhammetjes gaan gelukkig rap), Anna in bed steken en dan als de weerga ervandoor met Zelie. Uiteraard was er enige vertraging bij de kapper en zijn we daardoor 10min te laat toegekomen op het feestje, zonder kadootje.

Maar eens Zelie afgezet was het even ontspannen voor mij. Gezien de drie andere kindjes bij papa waren heb ik ervan geprofiteerd om alleen boodschappen te gaan doen. Volledig op mijn gemak een kadootje gaan halen voor het vriendinnetje van het feestje én eentje voor een vriendje van Louis naar wiens feestje hij woensdag mag. Daarna op het gemak alles geen kopen in de Colruyt waarna ik op het gemak terug reed naar het feestje om Zelie op te halen.

Dat anderhalf uur alleen had deugd gedaan. Door al dat geloop had ik barstende koppijn gekregen en na het boodschappen doen was die volledig weg. Bij het ophalen van Zelie heb ik dan nog een beetje gekletst met de ouders en daarna zijn we op ons gemak naar huis gegaan waar ik onmiddellijk aan het avondeten begonnen ben. Na gisterenavond wou ik de kinderen niet te laat laten opblijven.

Maar kort: hoe zal de week er in de toekomst uitzien voor de kinderen? Eigenlijk weet ik nu alleen het schema van Zelie en Jan maar. Voor Louis moet ik nog een sport vinden en dus de trainingsschema’s nagaan.

Zelie:

  • maandag 16u30-18u: muziekles
  • dinsdag 16u30-17u30: muziekles
  • woensdag (uren onzeker) namiddag: Franse les
  • donderdag: niets
  • vrijdag: (vermoedelijk) ballet
  • zaterdag 9u-10u30: turnen
  • zaterdag 10u50-12u30: tekenles
  • zaterdag 14u-17u: scouts
  • zondag: rustdag

Jan:

  • zaterdag 10u30-11u30: turnen

Louis (reeds gekend):

  • woensdag namiddag: Franse les
  • zaterdag 10u50-12u30: tekenles
  • zaterdag 14u-17u: scouts

Maandag en dinsdag zal Zelie meegenomen worden door een vriendinnetje haar ouders, vriendinnetje dat met haar naar de muziekschool zal gaan. Woensdag brengt mamie de twee oudsten naar de Franse les en vrijdag ben ik thuis om het nodige gerij te doen.

Alvast bedankt aan de hulprijders om het komende jaar de kinderen op hun respectievelijke activiteiten te krijgen. Dikke kus.

Voorbij

En zo zit mijn eerste werkweek er ook weer op, want ja, op vrijdag werk ik niet hé. Het 4/5den stramien en zo.

Vandaag vroeg mijn collega of ik morgen kwam werken. Het is nu toch al een jaar dat ik 4/5den gewerkt heb, dus zij nam aan dat dat alles was. Ik moest haar teleurstellen: het is tijdskrediet voor vijf jaar. Daarna? Dat zien we binnen vier jaar dan wel.

Het was niet alles, zo na twee maanden opnieuw beginnen werken, en nog minder als je dat moet doen met zo’n kl**te tekst. Twee dagen heeft het geduurd vooraleer ik er weer een beetje inkwam, maar sinds gisteren vlot het weer. Nu maar hopen dat het weekend mijn ritme niet opnieuw volledig afbreekt.

Enfin. Ik ga een beetje van het weekend genieten. Er is veel te doen dit weekend: naar De Site voor Het eerste weekend van september of naar de Prinsenhoffeesten of naar Vlaanderen zingt of naar een fantastische fototentoonstelling of naar het feest van 25 jaar Parkeerbedrijf of naar Oudenaarde en naar de kermis met mijn zus en haar familie en mijn papa. Of van hot naar her hollen en naar alles gaan.

Of gewoon een gans weekend ons opsluiten en ons voorbereiden op de eerste schooldag maandag? Euh… Neeje. Toch maar niet 🙂

Van hot naar her

Ergens is het wel leuk dat van reporterke spelen, maar het brengt natuurlijk de nodige druk met zich mee. Want alhoewel voor Gentblogt niets moét, ik voel me verplicht want ik heb me geëngageerd.

Vandaag had ik twee voorstellingen te bespreken. Mijn vriendin E. was langsgekomen met haar twee kinderen en dus was het kwestie van iets te vinden voor zes kinderen én op tijd op de juiste plaatsen te geraken.

We hebben gekozen om naar Pierke te gaan kijken in het Huis van Alijn en het resultaat was dat ik voortijdig heb moeten aanzetten (met Jan en Anna) om op tijd op de Puppetbuskersvoorstelling te zijn, terwijl vriendin E. op de twee oudsten én haar eigen kinderen lette bij Pierke. Met dat ik nog een tweede voorstelling moest bespreken, zijn we dan maar afgesproken op het plein van die tweede voorstelling. Daarna waren we weer vrij om te doen wat we wouden.

Een geluk dat de Puppetbuskers dit jaar goed zijn en dat kinderen er dol op zijn (de mijne toch) , anders ging ik mij serieus schuldig gevoeld hebben. Anderzijds was mijn vriendin wel op de hoogte van mijn plannen, daar niet van, maar toch brengt het een zekere druk mee om overal op tijd te geraken.

Er zijn maar drie ‘verplichte’ voorstellingen meer de komende drie dagen. Juist: één per dag. Dat neemt serieus wat druk weg, zeker nu één ervan in het begin van de dag ligt (zodat we de feesten ermee kunnen beginnen) en de twee anderen eigenlijk in de late namiddag zijn (zodat we er onze feestdag mee kunnen eindigen).

***

Vroeger ging ik ook altijd al naar het Puppetbuskersfestival kijken. In de tijd dat het om de twee jaar was keek ik er nog meer naar uit. Niet dat ik het echt mistte in het afwezige jaar, want toen was er straattheater en daar was ik al even dol op. Dus elk jaar mistte ik wel een festival.

Maar ik dacht dat het ging beteren toen ze beide festivals in hetzelfde jaar deden en dat was niet zo. Het probleem is namelijk dat ze elkaar overlappen en, in plaats van zo goed als alle groepen te kunnen zien op beide festivals, moest ik nu veel meer keuzes maken en zag ik van beide festivals veel minder groepen.

Vorig jaar heb ik pas het Straattheaterfestival kunnen gaan bekijken op het laatste weekend zodat ik er ongelooflijk veel van gemist heb. Ik had me toen ook geëngageerd voor Gentblogt en dus voelde ik me meer verplicht naar het Puppetbuskersfestival te gaan en gezien ik toen alleen was.

Dit jaar heb ik meer geluk. Met dat we met twee zijn om het Puppetbuskers te verslaan zit ik na vandaag eigenlijk een beetje op rozen. Mijn zwaarste dagen zijn achter de rug en morgen, overmorgen en donderdag moét ik eigenlijk telkens maar één groep bekijken.

Donderdag gaat het Straattheaterfestival dan goed van start in de straten (en verdwijnt het Puppetbuskers eigenlijk uit de straten), dus ga ik eens kijken welke voorstellingen van het Puppetbuskers ik nog wil zien de komende twee dagen en welke voorstellingen van het Straattheater ik dan wil zien.

He! Misschien dat dit het eerste jaar wordt dat ik beiden zal doen 🙂

Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats

… wij hebben ongeloofelijke haast (Herman van Veen)

Dat was zowat gisteren mijn dag in een notedop: haast, haast, haast. Van hier naar daar rennen en terug. En nog eens over en weer. Hoe dan? Wel, als je er rekening mee houdt dat het ongeveer 35min rijden is tussen Gent en Sint-Niklaas, dan moet ge u de volgende routine proberen voorstellen:

  • 9 – 10u30: turnen Zelie – Gent
  • 11u – 14u: koorrepetitie Zelie – Sint-Niklaas
  • 11u30 – 12u30: Turnen Louis – Gent (met dank aan F.  om hem te brengen, maar zelf afgehaald)
  • 14u00 – 17u30:  Brevettendag turnen Zelie en Louis – Gent
  • 19u: Zelie afzetten in Sint-Niklaas voor koorconcert ’s avonds
  • 20u: met gezin naar Sint-Niklaas voor koorconcert

Om het zacht uit te drukken: het was hectisch.

Eerst wou ik Zelie de koorrepetitie ’s middags laten overslaan, maar in tegenstelling tot de andere kinderen van het koor was het haar eerste optreden en ik was een beetje bang dat de middag oefensessie te belangrijk was voor ’s avonds. Ik heb nog gelijk gekregen ook en Zelie was zeer blij dat ik die extra toer gedaan heb.

Eventjes respijt gehad ’s avonds toen de brevettendag al om 16u30 afgelopen was in plaats van op het voorziene uur (later). En ook een beetje geluk gehad toen ik ’s middags toestemming kreeg van de koorleiding om Zelie eventueel al een half uur vroeger te mogen brengen (vanaf 18u30 dus), anders was ik nooit op tijd terug in Gent geraakt om met iedereen dan opnieuw naar Sint-Niklaas te rijden.

Maar los van het opjagen, het was een leuke dag en vooral: de kinderen vonden het fantastisch. Louis en Zelie hebben hun turnbrevet gehaald. Niet dat er ook maar één kind het niet zou halen, daar niet van. Het is eerder een pro forma gedoe dan serieus, maar het is goed voor de kinderen en ze tonen dan trots wat ze allemaal geleerd hebben in het jaar.

’s Avonds dan met bijna heel het gezin naar Zelie gaan kijken in Sint-Niklaas, bijna want Anna is thuis gebleven onder het waakvolle oog van nonkel Philippe.

Het optreden was zeer leuk: al die enthousiaste kinderen hun longen uit hun lijf zien zingen. Het was een lust voor het oog. Niet dat het allemaal zo zuiver was, maar je zag dat ze er allemaal ongelooflijk veel plezier in hadden en dus stoorde het in het geheel niet. Na het optreden is Zelie nog enthousiaster dan voordien om ermee door te gaan. Dat belooft dus.

De kinderen lager er uiteindelijk pas om elf uur in, veel te laat ja, maar het is gelukkig vakantie en gezien ik ook niet moet werken wil dat zeggen dat ze er toch niet uitmoeten om één of andere reden.

Voorbereidingen

Zaterdag krijgt Zelie (eindelijk) haar feestje voor haar niet-communie en verjaardag. We hebben dat een beetje gecombineerd want zo zijn we er direct in één ruk vanaf.

‘k Heb een beetje een lijstje opgesteld van wat er allemaal moet gebeuren en ik denk dat ik aan alles gedacht heb en op schema zit:

  • zaal zoeken en huren – check: contract getekend, terug binnen gestoken en betaald
  • entertainment for the kids – check (moet wel nog contractje binnensteken, maar het voorschot is betaald)
  • mensen uitnodigen – check
  • schoolvriendjes vragen – check
  • bevestiging van mensen verkrijgen – check
  • tafelversiering – check
  • taarten bestellen – check
  • sleutel zaal afhalen – morgenvroeg
  • broodjes en beleg kopen – morgenvroeg of -avond eens naar de Colruyt (heb in de voormiddag nog een vergaderingske)
  • cakes bakken – morgennamiddag of -avond (afhankelijk van hoe lang de vergadering duurt)
  • fruitsla maken – morgenavond (fruit kopen samen met broodjes en beleg)
  • zaal in orde brengen – zaterdagvoormiddag/-middag
  • kadootje kopen voor Zelie – straks hier in Brugge eens kijken (‘k weet gelukkig wat ik moet hebben en waar ik het kan halen)
  • koffiemachines lenen – straks bellen naar de mensen (= zus en schoonmoeder) mét én met een grote thermos 🙂
  • drank inslaan – samen met broodjes …

Ik denk dat dat het zowat is. ‘Vooral het feit dat ik voor mensen gezorgd heb die de kinderen zullen bezig houden, dat vind ik fantastisch: zo ga ik ook een beetje kunnen genieten van de mensen ipv. achter de kinderen te moeten aanlopen en hen bezig te houden.

’t Zal nog veel lopen worden, maar ik denk dat alles op schema zit. Vooral vrijdagavond wordt het zeer druk, maar niet gaan, dat bestaat niet.

Voila, nu nog een dagje werken en dan kan ik aan de laatste spurt beginnen.

Best laid plans

Planning voor vandaag:

  • opstaan, ontbijten, aankleden
  • Anna haar dutje laten doen
  • kinderen in auto en richting bibliotheek
  • thuis eten (eigen huis: eten klaarmaken daar en opeten dus)
  • Anna thuis in bed steken
  • drie andere kinderen in straat laten spelen met andere kinderen uit de straat
  • terwijl hogere twee puntjes gebeuren, huis verder kuisen: eerst Louis en Jan hun kamer, als Anna wakker werd, haar en Zelie hun kamer
  • uitgeput van spelen en kuisen terug naar mamie
  • kinderen bij mamie boterhammetjes eten
  • kinderen in bed
  • avondeten
  • terug naar huis en verder kuisen

Praktijk: puntjes één tot zes: geen probleem. Allez, ttz., de puntjes hebben we gedaan maar er was een probleempje met onzen derden. Blijkbaar was hij moe vandaag want hij heeft eerst ’s ochtends, voor we vertrokken, een enorme huilcrisis gehad en dan opnieuw één in de bibliotheek (of all places).

Eens gegeten is Jan een beetje meer op zijn plooi gekomen en is hij vrolijk gaan spelen.

Anna lag te slapen, de drie anderen buiten, tijd voor puntje zeven. Wegens een feestje gisteren, was het gelijkvloers niet meer je dàt en dus ben ik daar eerst begonnen: alles opgeruimd, afgewassen en weggezet en overal weer een dweiltje geslaan.

Toen ik mij oppakte om boven te beginnen was het ondertussen al meer dan een uur later. Op de jongenskamer heb ik een aantal boeken kunnen verhuizen, maar toen ik opnieuw boven kwam bleek Anna wakker te zijn.

Anna is ondertussen al beter, maar nog niet helemaal tip top in orde, dus eens wakker bleef ze als klittenband aan mij hangen. Eigenlijk ook niet verwonderlijk want broers en zus waren buiten aan het spelen en dus was ze eigenlijk alleen. En alleen spelen, dat is nu niet echt leuk, nietwaar.

Echt kuisen heb ik dus niet meer gedaan: nog een beetje afgestoft en gestofzuigd, maar niet overdreven want Anna was een beetje bang van de stofzuiger. Een (heel klein) beetje vroeger dan gepland zijn we dan maar terug naar mamie gereden.

Puntjes acht tot en met elf waren (uiteraard) ook geen probleem.

Puntje twaalf zag ik vanavond helemaal niet meer zitten en dat vooral om twee redenen.

Bij het kuisen heb ik de eerste dag een aantal relatief lelijke wonden opgelopen. Ondanks het feit dat het geen kleintjes zijn had ik er geen last van, maar om één of andere reden zijn die vandaag toch beginnen opspelen. Met zoveel in het water te zitten hebben ze nog niet de kans gekregen om echt te helen en vandaag is het de eerste dag dat ze pijn doen.

Niet dat ze ontstoken zijn, absoluut niet, maar het piekt en trekt nu, dus het is misschien beter om ze een beetje tijd te geven om te helen.

Bovendien ben ik doodop: vorige nacht was uitzonderlijk zwaar. Enerzijds met Anna die zeer onrustig sliep en wel drie keer wakker geworden is en anderzijds met Jan die midden in de nacht wakker werd om naar toilet te gaan (nachtzindelijkheid, weet u wel, waarbij ik op zo’n momenten toch wou dat hij gewoon in zijn pamper zou plassen, maar nen mens moet daar ook door, nietwaar).

Vannacht belooft niet veel beters: Anna is tot nu toe al een paar keer wakker geworden, dus dat geeft perspectief voor de rest van de nacht.

Morgen staat een dagje zoo op het programma. Hopelijk heb ik de energie om dat plan ook uit te voeren en zo ja, misschien lopen we dan deze mensen tegen het lijf. Eerder heel misschien, want die zoo kan tellen kwa oppervlakte.