Tag: examens

Oef!

Er was stress, de afgelopen examenperiode. Vooral bij Zelie dan. Het vijfde middelbaar is toch wel zeer zwaar. Vele taken, kleine en grote toetsen, mondelinge en andere examens al voor de examenperiode (luisteren en zo), … druk druk druk dus tot en met de laatste dag voor de examens. Resultaat: onze graag-tot-in-de-puntjes georganiseerde dochter (toch als het op de studies aankomt) had zich niet op voorhand kunnen voorbereiden en moest dus alles studeren de dag voor het examen zelf.

In principe geen probleem: al haar toetsen en taken waren tot nu toe zeer goed, dus ze zou het wel moeten kennen. Maar dat ging er bij haar niet in. Paniekaanval, misselijkheid, lichte koorts, blokkeren van haar rug, … Soit, kort gezegd: haar lichaam kan niet goed om met stress. Terugkomen van examens en het was maar ‘bwah’ of ‘zozo’ gegaan. Niet zeer positief dus.

Maar als Zelie zegt ‘zozo’, dan is dat meestal nog zeer goed en dus (gelukkig) ook nu: een mooie 74+% en daarmee ruim boven haar klasgemiddelde. Zeer schoon rapport dus. Zij (en wij) doodcontent en opgelucht. Vanavond gaat ze feesten bij haar vriendin en ze gaat een zorgeloze vakantie tegemoet.

Gisteren hadden we het rapport van Louis al gekregen. Tijdens de examenperiode was hij de volledige tegenstelling van zijn zus: geen spoortje stress gezien. Hij ging vrolijk en vol vertrouwen naar elk examen en telkens kwam hij thuis en het was goed gegaan. Hij is zelfs naar een examen gegaan waarvoor hij niet gestudeerd had. Correctie, zoals hij zelf zei: niet herhaald had (want gelukkig had ik samen met hem een schoon studeerschema opgemaakt zodat hij alles al goed gestudeerd had vooraf) en dat was zelfs goed gegaan.

Maar goed of niet: vorig jaar was het ook allemaal goed gegaan, en een B-attest was het resultaat. Dus ik was niet op mijn gemak. Maar de klastitularis stelde ons onmiddellijk op ons gemak en was zeer tevreden over zijn resultaten. Een zeer goed rapport en nog eens een bevestiging gekregen (door de leerkrachten: we hebben ook met zijn lerares fysika gesproken) dat Louis daar (zowel school als richting) echt wel op zijn plaats zit.

Anna heeft ook haar eerste ‘examens’ achter de rug met een zeer goed resultaat. Een zeer goed rapport, zowel voor de examens als voor haar dagelijks werk. Alleen haar Frans kan een (klein) beetje beter, maar dat zei ze zelf, dus geen zorgen. Een marginaal puntje dus. Jan zijn examens waren ronduit schitterend, beter zelfs dan zijn dagelijks werk en dat rapport was ook al zeer goed.

Vier goede, zelfs schitterende rapporten. We kunnen niet blijer zijn, maar dan vooral voor hen, want nu gaan ze volledig zorgeloos de vakantie in en is het helemaal genieten.

Stresslevels omhoog

Mei is ondertussen ook voorbij. De tijd vliegt. De twee oudsten zitten volop te studeren, of dat hoop ik toch.

Louis zijn rapporten sinds zijn Paasexamens zijn goed. Geschiedenis ging gestaag naar omhoog, geen flaters of uitschuivers meer. Het ziet er goed uit. Ook de klastitularis ziet geen problemen, toch niet als hij zo blijft voortdoen 😉 Maar examens zijn geen dagelijks evaluaties of toetsen, dus we zien wel.

Deze keer is het eigenlijk Zelie die mij het meest stress bezorgd. Niet dat ik mij zorgen maak om haar inzet, maar het kind is deze maand (jaja, in mei alleen) al 2 maal een week ziek geweest. Twee weken ziek, dus twee weken minder voorbereiding, want het was niet alsof ze de tijd thuis kon gebruiken om te studeren: 39°C koorts, dat is niet bevorderlijk voor de concentratie. Anderzijds, ze heeft goede punten over het jaar heen, zowel op gewone rapporten als op haar examens. We hebben een gesprek gehad met de school en de leerkrachten zijn op de hoogte. Maar ze is iemand die graag goed voorbereid is en er is momenteel dus een lichte paniek bij haar. Maar ik heb haar duidelijk gemaakt dat het doel is om ‘erdoor’ te zijn, niet fantastisch goede punten te hebben. Als ze het kan loslaten (de controle dus), zal het wel lukken.

Jan heeft ook examens, maar dat zijn eigenlijk eerder grote toetsen: het 5e leerjaar, dus dat (voor hem dan toch) nog genen stress en daar maak ik mij ook geen zorgen over.

Spannende tijden dus. Binnen een 4-tal weken weten we het.

Einde stressperiode

De Paasexamens zijn achter de rug en het vele opvragen en controleren van Louis heeft redelijk zijn vruchten afgeworpen: geen denderend fantastische punten, maar dat verwachtten we ook niet, maar over het algemeen was het degelijk. Hij moet oppassen voor zijn geschiedenis, maar daar wordt verder aan gewerkt.

Zelie was niet echt een probleem, alhoewel ze steken heeft laten vallen bij haar Latijn, dus daar gaat ze toch een tandje moeten voor bijsteken.

Maar nu eerst genieten van de vakantie.

That time of the year again

’t Is weer die tijd van het jaar: die van de examens. Zelie en Louis hebben het weer vlaggen. Spannend altijd.

Voor Zelie valt het nog mee, alhoewel het er waarschijnlijk van af hangt wat je ‘meevallen’ noemt: drie examens maar wel wiskunde, Frans en Latijn, de zwaarste vakken dus. Langs de andere kant: drie vakken op drie dagen en vandaag is al haar laatste dag. Rap voorbij ook dus. Niet dat dat veel zegt, want ze mag dan wel geen examens voor de andere vakken hebben, ze heeft ook geen dagen vrij na de examens (morgen weer gewoon school) en de leerkrachten van de andere vakken geven dan maar een GO ofte ‘grote overhoring’. Komt een beetje op hetzelfde neer dus.

Louis heeft wel een volle examenperiode: begonnen dinsdag en volgende dinsdag zijn laatste examen. Hij legt ongeveer hetzelfde parcours af als als Zelie en heeft dus al een paar mindere (om het zacht te zeggen) rapporten achter de rug. Maar we hebben geleerd van Zelie en zijn hem al vroeger op zijn dak gaan zitten en zijn laatste rapport was al een pak beter. Hoopgevend. Die examens daarentegen, daar blijft de stress toch voor bestaan. Ik blijf hem opvragen, tips geven en hem op zijn huid zitten tot hij zin heeft om mij een mep te verkopen. Plezant is anders. Maar als het hem helpt om daardoor de klik te maken dat hij het effectief kan, op voorwaarde dat hij er dus ook het werk in steekt, dan is het het waard.

Uiteindelijk mag ik niet klagen: hij laat mij tenminste toe om hem te helpen, hoe gefrustreerd hij (en ik) er soms ook van wordt. Ik ken andere gevallen. En dan mag ik toch ergens nog van ‘geluk’ spreken dat ik dat ook kàn doen. Behind every dark cloud there is a silver lining en was ik nog aan het werk geweest, dan was dit niet mogelijk geweest.

Kijk zie, de eeuwige optimist, ikke 😉

Spanning

Tot 10u was er niets. De wekelijkse koffieklets die wat later begon en langer duurde dan anders. Want eigenlijk waren we allemaal aan het wachten.

Om 10.05u begon het toch wel. De kriebels in de buik. Eerst lichtjes, maar tegen 10.10u stond ik toch met een lichte beving op de koer. Kijkend. Zoekend.

En toen kwam Zelie aangehuppeld en ik wist dat het scenario van vorig jaar zich niet herhaald had. Niet alleen het huppelen gaf het weg. De brede glimlach op haar gezicht was ‘a dead giveaway’. Een goed rapport dus.

Het was nog even zoeken waar Louis gebleven was, maar uiteindelijk kwam hij ook met een brede glimlach aangewandeld. Nog een goed rapport. Een heel klein minpuntje voor Frans. We snapten het niet goed, want het strookte niet met de rest, maar een gesprek met de leerkracht verduidelijkte alles: hij was vergeten zijn examenblad om te draaien. Hij kon het dus wel. Geen redenen voor bezorgdheid dus.

Juij! We gaan een zorgeloze vakantie tegemoet.

Klop! Boenk!

’t Is voorbij, gedaan. Ik kan weer even op adem komen.

Eigenlijk zijn er twee dingen voorbij.

1. De kersthappening. Alles is eindelijk opgeruimd, weggebracht, afgehaald. De dingen staan terug op zijn plaats. Alle geleend materiaal is terug bij de eigenaars. Alles wat wij zelf hadden van versiering en materiaal is weer veilig opgeborgen en stofvrij weggestoken voor volgend jaar.

Deze morgen nog een allerlaatste kink in de kabel. De stadsdiensten gingen het podium komen ophalen. Ze kwamen, zagen dat het er niet op dezelfde manier lag als het geleverd was geweest … en vertrokken weer zonder iets mee te nemen. Na drie dagen trekken en sleuren was dat een serieuze domper. Een podium verslepen, zelfs de onderdelen ervan apart, is serieus zwaar werk. Gelukkig mochten we op de hulp van de werkmannen van school rekenen en binnen de kortste keren lag alles op zijn plaats. Toen de stadsdiensten in de namiddag terugkwamen namen ze alles gelukkig mee.

2. De examens zitten er ook op. Twee kinders die het gisteren volledig gehad hadden. Ik ken het gevoel. Die laatste loodjes die niet meer te dragen lijken. Veel verwacht ik dus niet van deze laatste twee examens. Voor de rest, we zien wel want ik heb geen flauw idee of ze zichzelf nu kunnen inschatten of niet. Ik hoop dat Zelie dat ondertussen wel kan, want ze heeft ondertussen toch al wat ervaring, en zij heeft er een goed gevoel bij. Fingers crossed dus en vrijdag weten we het. Het zou leuk zijn om met twee goede rapporten de vakantie te kunnen starten. Of beter: 4 goede rapporten 🙂

Ondertussen zijn er twee extra kinders in huis (zowel Zelie als Louis hebben een vriend(in) mee), is iedereen gevoed, liggen de kleintjes te slapen en voel ik mij opeens ongelooflijk moe. ‘Boenk, klop’ zeker?

Het is voorbij

Twee jaar hard werken werd gisteren beloond, want toen kreeg ik mijn diploma. Ik heb nu het diploma van leraar (zo staat het er toch op).

De afgelopen maanden waren dan ook ongelooflijk druk. Met stages en observaties, niet-lesactiviteiten en vooral ook nog ongelooflijk veel taken, verslagen, forumgesprekken en een examen. Maar kijk, het heeft opgeleverd en daar doe je dan uiteindelijk toch voor.

Vier vriendinnen zijn het gisterenavond gaan vieren met mij. Nu, die afspraak was al vastgelegd voordat ik wist of ik geslaagd was of niet: ofwel gingen ze mij helpen om mijn verdriet te verdrinken, ofwel ging het vieren worden. Gelukkig werd het het laatste.

Want van dat verdriet verdrinken, dat was helemaal niet zo onmogelijk. Integendeel. Het zag er toch even helemaal niet goed uit en dan spreek ik over iets zeer realistisch, niet iets dat ik zeg om medelijden te wekken.

Soit. Het is voorbij. Nu nog een kleine twee weken werken en dan heb ik ook vakantie.

Time to relax, yeah!

Hoera voor mijzelf (nog eens)

Op Dokeos stond te lezen dat wij onze uitslagen pas maandag zouden krijgen, rond 17.00u. Maar kijk, ik keek vanavond nog eens, een beetje uit gewoonte en om te zien of er berichten waren over volgend semester, en toen zag ik het staan: mijn rapport van dit semester.

Geen stress meer tot september want ik ben geslaagd. Joepie dus.

Nu twee maanden van de lesloze weken genieten en dan kan het derde semester opnieuw beginnen.