Tag: Familie

Te lang

Groot gezin, druk leven. Zowel hier als bij mijn zus.

Het is al sinds het einde van de zomer dat de kinderen vroegen om nog eens op bezoek te gaan bij hun tante, maar onze agenda’s konden maar niet op elkaar afgestemd geraken. Als wij een gaatje hadden, was zij drukbezet en omgekeerd dus.

En kijk, na weken zoeken vonden we eindelijk een gaatje voor deze namiddag. Juich! Gisteren telefoneerde ze nog om te vragen of we ’s middags niet zouden blijven eten, kwestie dat het maandag een schooldag is, en zo hadden we ook meer tijd om bij te praten en de kinderen hadden meer tijd om samen te spelen.

Een heel fijne namiddag gehad. Michel was niet mee, hij had afgesproken met zijn moeder, en toen we hem ’s avonds gingen ophalen zijn we daar dan eerst blijven eten. Een heel fijne avond erbovenop. Wat kan een mens nog meer vragen.

De gevolgen

Ne mens voelt zich soms al een beetje licht in het hoofd als hij gedronken heeft en eigenlijk vind ik dat al bij al nogal meevallen.

Deze ochtend sms’te mijn nicht mij of ik het zag zitten om vanavond iets te gaan eten. Voor de mensen die mijn blog nog niet veel gelezen hebben, ik heb ongeveer de meest fantastische familie die er is, en dan nog zeker mijn nichten, dus als zij zoiets vraagt, dan zeg ik uiteraard ‘absoluut’.

Gereserveerd bij de Japanner waar wij een ongelooflijke gezellige avond hebben gehad, en geëindigd hier thuis, alwaar den anderen ons laten proeven heeft van zijn zelfgemaakte limoncello en bananenlikeur.

Op restaurant is de drank binnen de perken gebleven, maar hier thuis was het anders. Ik voel mij wel een beetje licht in het hoofd, maar ‘zat’ is een groot woord. Nu, typen zou toch niet lukken moest ik zat zijn, dus dat stadium heb ik niet bereikt. Maar dat het een goed idee is om nu te gaan slapen, dat staat buiten kijf, want morgen is het toch weer een werkdag.

Feestje brouwen

Ik ga uit vanavond! Mijn nichtje wordt 38 jaar binnenkort en dat gaan we vanavond vieren met een heel pak vrouwen.

Zoals een beetje de gewoonte is, is er uiteraard een thema en voor vanavond is het thema ‘ziekenhuis’: nichtlief wordt vrijdag immers ook geöpereerd en we moeten haar toch een beetje een hart onder de riem steken.

Eigenlijk had ik een vergadering voor school vanavond, maar een mens moet zijn prioriteiten kennen, nietwaar 🙂

Toch per auto op autovrije zondag

We reden Gent uit, deze middag, met de wagen, ondanks de autovrije zondag. Maar wij moesten vandaag niet in Gent zijn, noch in Antwerpen of Brussel, want dan hadden we evengoed de trein kunnen nemen. ‘Beter’ de trein kunnen nemen, zelfs. Wij reden Gent uit, richting Nederland, richting mijn broer.

Het was namelijk het verjaardagsfeestje van mijn neefje, de oudste van mijn broer, en dat gaat nu eenmaal boven een autovrije dag. De trein was geen alternatief, want er is geen makkelijke verbinding tussen Gent en waar mijn broer woont: 2,5 uur reizen en 3 overstappen, niet echt aan te raden om even naar een feestje te gaan.

Wat ik wel leuk vond, was Gent uitrijden en de politie zien staan om de toegangswegen te controleren, aan de rand van de ring zodat automobilisten zelfs niet tot dicht bij het centrum konden rijden. De uitgangswegen werden duidelijk niet ‘bewaakt’ want bij het buitenrijden zijn wij geen politie tegengekomen.

Los daarvan, een heel leuke namiddag gehad. Gezellig gekeuveld met mijn papa, zus en broer en de aanverwanten, de kinderen die zich rotamuseerden met de neefjes en nichtjes en de jongste van mijn zus, mijn kleinste nichtje, die eindelijk eens spontaan bij mij kwam, op mijn schoot en last, maar zeker not least, zeer lekker gegeten (al gezegd dat mijn broer een fantastische kok is?).

Ge hebt echt niet veel nodig om gelukkig te zijn.

Veels minder

Vandaag tussendoor de mails gechecked via de telefoon. Geen computer bij de hand en zo kan het ook, maar dan lees ik alleen wat interessant/belangrijk lijkt uit het onderwerp.

En dan was er een onderwerp met één woord in en ik wist direct dat het geen goed nieuws was.

Weeral iemand die een ouder verloren is, een mama dan nog, en dan besef ik opnieuw waar ze door zullen moeten, wat ze nu meemaken, wat nog moet komen. Blèh.

Feest net niet in het water

Deze namiddag was het het feestje voor de laatste aanwinst in de familie. Sien, derde kindje van mijn nichtje, werd door vrienden en familie verwelkomd en gevierd.

Het feestje begon rond 14u30 en wij waren er tegen 15u. Het weer viel mee en we waren direct aan het bijbabbelen met een aanwezige vriend. En toen begon het te overtrekken, en dan een beetje te regenen om uiteindelijk over te gaan in gietende regen.

Iedereen onder de tenten om te schuilen en we stonden toch redelijk goed opeen gepakt. Een beetje schrik dat het hele feestje in het water zou vallen, maar uiteindelijk heeft de bui niet lang geduurd: nog geen uur.

De rest van de dag en avond was het zalig en zelfs de zon is nog een tijdje van de partij geweest. We zaten met het grootste deel van de familie verenigd en konden weer goed bijbabbelen.

De kinderen genoten van elkaars gezelschap en het was zalig om zien hoe goed ze (meestal toch) overeen komen en hoe de groteren toch wel voor de kleintjes zorgden.

En ik heb mogen genieten van de baby. Lekker knuffelen en vertederd kijken terwijl ze in slaap viel op mijn schoot. En evenveel genieten toen ze wakker werd en een beetje lastig werd en ik haar zonder schuldgevoel terug kon geven aan de mama 🙂

Familiefeestjes. Altijd iets om naar uit te kijken en met veel plezier op terug te kijken.

Eén dag afwezig

Het geeft toch een heel ander gevoel, Jan weg in plaats van Zelie of Louis. Misschien omdat Zelie en Louis al meer weg geweest zijn en ik dat al een beetje gewoon ben, misschien omdat Jan toch nog klein is, … ik weet het niet.

Dus probeerde ik deze namiddag Jan te bereiken. Niet om te weten of hij zich goed had bij mijn zus, daar heb ik geen twijfels over, wel om te weten of het voetbalkamp leuk was.

Eerste telefoon lukte niet. Of beter, mijn zus was aan het werk en dan wordt de thuistelefoon doorgeschakeld naar haar GSM voor eventuele klanten. Zus wel gesproken maar ze was op verplaatsing, dus geen gesprek met zoon.

Tweede poging: schoonbroer telefoneren op zijn GSM, maar hij nam niet op. Poging twee mislukte dus ook. Even later nog eens geprobeerd, maar nog steeds geen opname.

Om 20u30 kreeg ik dan telefoon van mijn zus. Ze had gezien dat ik mijn schoonbroer had proberen te bereiken, maar hij had het niet gehoord. Terwijl ik opnam was mijn zus blijkbaar nog in gesprek met Jan want ik hoorde haar hem geruststellen dat ze ‘enkel mama belde omdat mama jou al proberen bellen had’.

Eindelijk Jan aan de lijn gekregen en hij klonk zeer blij: het voetbalkamp was leuk geweest, de andere kinderen zijn leuk en hij zit in een klein groepje van 7 kinderen. Veel meer dan ‘ja’ en ‘neen’ kwam er niet uit, maar dat verwachtte ik ook niet.

Daarna nog even mijn zus aan de lijn en alles was blijkbaar zeer vlot verlopen. Hij had hoogrode kaken na de eerste dag (teken van vermoeidheid bij Jan: hoe moeier, hoe roder zijn kaken worden tot ze een fluoroos worden als hij doodmoe is) en hij ging nu slapen en ondertussen waren zijn kaken effectief fluoroos.

Ik vermoed dat ik vrijdag een doodgelukkig, maar doodmoe manneke ga terugkrijgen 🙂

Drukke weekends zijn wijs

En zo zit het weekend er ook weer op. De tijd vliegt en soms is dat goed, soms minder.

Gisterennamiddag naar mamie gegaan. Beetje gebabbeld, beetje gelezen, beetje boodschappen gedaan en dan een beeetje laat naar huis om te eten.

Zondag kwamen er vier vriendinnetjes. De acht kinderen keken samen naar Alice in Wonderland van Tim Burton en daarna aten we pannenkoeken. De mama kwam toen ook nog langs (mijn vriendin) en ik maakte nog een beetje pannenkoeken bij en wij kletsten ook nog een beetje bij.

Tegen 18u ging het richting Oudenaarde, naar mijn zus. Jan begint morgen met een voetbalkamp in Oudenaarde en hij mag dus komende week bij zijn tante, nonkel en neefjes blijven slapen.

We hebben daar gegeten en de kinderen hebben nog lang met de neefjes gespeeld en op de trampoline gesprongen. Rond 21u15 zijn we dan toch weer naar huis vertrokken, Jan achterlatend. Ik had een krop in mijn keel, maar ik heb mij sterk gehouden. Hij daarentegen had er geen enkel probleem mee 🙂

Ondertussen zitten Anna en Louis in bed en moet ik nog even aan de gedachte wennen dat ik Jan niet meer zal zien tot vrijdag. Maar ik weet dat hij een fantastische week zal hebben, dus ben ik wel wreed blij voor hem.

Terug

Vertrokken om 15u45 want mijn euro viel dat het wel een gewone werkdag was (voor andere mensen dan toch) en dat er misschien wel file zou kunnen zijn rond Antwerpen en in Nederland. Mijn broer moest ‘s avonds nog weg, dus ik moest daar zeker op tijd zijn én er was sowieso een omleiding rond waar hij woonde en ik moest de weg nog vinden.

Mooi op tijd toegekomen en amper verkeerd gereden na de omleiding. Ik was zelfs een klein half uur te vroeg en had dus tijd om op een bankje in de zon mijn boek nog een beetje te lezen.

Zoon is dan maar overgestapt van de auto van mijn broer in mijn auto om naar huis te rijden. Onderweg veel verteld over zijn drie voorbije dagen en hij zag er zo content uit, het was een plezier om zien.

Thuis gekomen rond 20u en toen waren er hier twee extra kindjes. Er was afgesproken dat de vriendinnetjes E. en L. zouden mogen komen logeren als Louis terug was, vandaar.

Ondertussen zit iedereen in bed, maar het is nog lang niet stil. Maar ja, hoeveel keer blijven er ook vriendjes slapen, nietwaar.

Uitstap

Gisteren hebben we de 7de verjaardag van mijn neefje gevierd. Een heel leuk feestje (dat jammer genoeg een beetje in mineur is geëindigd) waar mijn broertje en zijn zoons ook nog eens aanwezig was.

Mijn broer is de peter van Louis en hij had beloofd dat Louis eens zou mogen komen slapen en toen waren we erover aan het praten en zei mijn broer, waarom vanavond niet? Geen probleem voor ons, geen probleem voor Louis en dus is Louis gisteren meegegaan naar Nederland.

Deze namiddag ben ik hem dan gaan afhalen. Louis had zo’n zalige glimlach van geluk op zijn gezicht en had duidelijk van zijn bezoekje genoten. Broerlief had nog voor avondmaal gezorgd (steak, frietjes, heel lekkere salade en zelfgemaakte bearnaise) en zo moest ik mij niet opjagen om op tijd voor het avondeten thuis te zijn.

Leve familie 🙂