Tag: Familie

Kleine kindjes worden groot

En voor één keer gaat het niet over de kinderen.

Na de ongelooflijk leuke nichtenavond gisteren, met fantastisch nieuws (maar dat is voor sebiets), moest ik denken aan de laatste keer dat ik over mijn ‘kleine’ zus sprak. Want dat is ze, mijn kleine zus: ze is toch twee jaar jonger dan mij. De laatste keer, want plots realiseerde ik mij dat mijn kleine zus inmiddels 25 jaar was en dus helemaal niet ‘klein’ meer. Sindsdien spreek ik over mijn jongere zus.

Gisteren hadden vier van de zes nichten net zo’n aha-erlebnis. Want tussen de zes nichten zit er een halve generatie van een 10-tal jaar: 4 zijn dertigers, 2 zij nog twintigers. De twee jongste nichtjes (en hun broer) staan bij ‘de ouderen’ dan ook bekend als ‘de kleine DM’.

Maar vorig jaar heeft de jongste van de twee (nu toch al een mooie 25j) zich al verloofd en in september trouwt ze. Gisteren kwam haar zus (net geen 27j) dan ook met het heugelijke nieuws dat zij verloofd is en volgend jaar gaat trouwen. We hadden dus iets te vieren.

Twee trouwen op twee jaar. De kleine DM worden groot. We zullen vanaf nu een andere term mogen gaan zoeken.

Oh ja: nog eens proficiat hé nichtjes én wederhelften en drie toezen.

De tijd vliegt

Vandaag is mijn metekind 7 jaar geworden.

Uiteraard was daar een feestje aan verbonden. Met taart en chocolademousse (mijn schoonbroer maakt zalige chocomousse) en cake. Er was familie en er waren vriendjes van school. Het was mooi weer (de voorspelde regen is er dan gelukkig toch niet gekomen) en ze konden dan buiten blijven ravotten.

De schoolvriendjes werden rond 17u afgehaald. Ik was de eerste van de familie die vertrok … om 21u40. Jan en Anna waren nogal lastig eens we gingen vertrekken, maar na wat ze zoal een ganse namiddag en avond gedaan hebben was dat ook niet verwonderlijk: doodmoe waren ze.

Zoals altijd was het zeer aangenaam en gezellig. Mijn zus had lekker gekookt voor ’s avonds en ik verschoot mij dus een bult toen ik op mijn uurwerk keek en zag dat het al na 21u was. Tja, met dat het langer klaar blijft, is dat nogal misleidend.

Op naar het volgende feestje zeker?

Zalige Pasen

Het was een rustige dag al bij al. Voor alle kinderen wakker waren eerst bloemen halen op de bloemenmarkt en daarna taarten voor het dessert. Toen ik terug was, waren alle kinderen wakker en konden we samen ontbijten, uiteraard nadat ze de chocolade eieren gezocht hadden die de klokken hadden gebracht.

’s Middags afspraak bij de schoonouders waar we de rest van de dag hebben doorgebracht. Uiteraard waren hier ook paaseitjes te rapen voor de kinderen. Daarna een heerlijk middagmaal met fois gras, lamsbout met verschillende groenten en de taarten die wij mee hadden gebracht om af te sluiten.

Mooi genoeg weer om de hele dag buiten te zitten en te genieten van het eten en vooral, van elkaars gezelschap.

’s Avonds daar nog een boterhammetje gegeten en tegen 20u waren we thuis, op tijd om Anna en Jan nog op een redelijk uur in bed te steken.

’t Was een zalige Pasen. Hopelijk voor jullie ook.

Leve de zon

Dat goed weer is toch zalig. Deze ochtend hadden we kaartjes gekocht om naar de Kijk- en Klankzondag te gaan in de Bijloke. De zon was uit en hoe beter om naar daar te gaan dan met de fiets. Alhoewel het eigenlijk nog bitter koud was, zo s’ ochtends, was het een zeer leuke rit.

Terugkomen was nog aangenamer: vroege namiddag, lekker warm en in zo’n weer naar huis fietsen is prachtig.

Eens thuis was er net nog een streepje zon voor de deur, dus heb ik onmiddellijk de stoel buiten gezet. Toen Anna dat zag, nam ze ook haar stoeltje om naast mij te komen zitten. Jan nam de step en ging als een halve wilde tekeer in de straat. Computer erbij en zo zat ik gezellig een artikeltje te schrijven voor het Project over onze ochtend.

En zo werd ik ‘ontdekt’ door de buren die er dan maar gezellig kwamen bijzitten. Mét koffie en taart. Het werkmoment werd afgerond en de burenbanden (nog meer) aangesmeed.

De dag werd afgerond in de tuin van mijn schoonouders: zeer leuk gezelschap, prachtige zon, meer taart en koffie. Wat kan een mens nog meer willen? Ah, ik weet het, en ik weet het, ik val in herhaling: nog veel meer zo’n dagen.

Druk weekend is nu voorbij

Ha! De titel zegt het.

Vrijdag heb ik in de voormiddag rondgereden om het probleempje met mijn vooruit op te lossen. Toen ik onlangs mijn verzekering moest betalen stond daar namelijk bij de dekking ‘glasbreuk’ en dus ging ik nog eens langs bij mijn makelaar om te zien of die ruit nu toch niet kon vervangen worden op kosten van de verzekering: ik betaal er uiteindelijk toch voor.

Nieuw telefoontje naar de verzekeringsmaatschappij. Er werd door hen geen enkele vraag gesteld over de oorzaak van de barst in de ruit en voor ik het wist hadden zij een dossier opgesteld en de nodige gegevens doorgegeven aan de garage om de ruit te laten herstellen op hun kosten. Jiha! dus want dat ging anders een serieuse streep door onze spaarrekening geweest zijn.

In de namiddag de kinderen gaan halen (zoals gewoonlijk), even thuis gepasseerd om dan naar Brussel te rijden voor het (nieuwjaars)bedrijfsfeestje op Michel zijn werk. De kinderen kijken daar wel naar uit want het stikt daar altijd van de kinderen en ze amuseren zich er rot, en persoonlijk vind ik het ook wel gezellig en kijk ik er naar uit. Plus, er is altijd lekker eten, wat mooi meegenomen is.

Zaterdag de gewone zaterdagdrukte met een extra: zoveel mogelijk voorbereiden voor het verjaardagsfeestje-van-Jan-en-Anna-voor-de-familie. Dus ’s ochtends Zelie haar ding laten doen en haar een cake laten maken, in de voormiddag zelf ook een cake gemaakt, in de namiddag de wekelijkse boodschappen gedaan inclusief deze ’s avonds en voor vandaag dus.

’s Avonds heb ik dan gekookt: bezoek van een zeer leuke dame met wie ik ’s avonds naar toneel zou gaan. Kwestie van op ons gemak te zijn had ik voorgesteld om vroeg te eten en dat zij bij ons zou komen want ik moest toch nog koken voor de kinderen.

Daarna een gezellige avond gehad. Het toneel op zich niet zo. Niet dat het slecht was, alleen bevreemdend en ik wist niet heel goed wat er van te denken. Er zaten leuke dingen in en ook minder leuke. Maar het gezelschap maakt altijd veel goed.

Deze ochtend dan vroeg uit de veren om de voorbereidingen voor het feest af te maken: taarten afhalen, pannenkoeken bakken, middagmaal maken (mijn vader kwam eten voor de rest toekwam) en alles klaarzetten voor de rest van de familie toekwam. En wat raadt ge: het is nog gelukt ook. Alles stond klaar toen de eerste de deur binnen kwamen. Het zal ook een eerste keer zijn.

Het was een zeer drukke namiddag met veel kadootjes en geklets en gespeel en eten en drinken. Er waren 16 volwassenen en 15 kinderen, vijf taarten, drie cakes, heel veel pannenkoeken en tiramisu, er was koffie, thee, wijn, frisdrank, water, bier, broodjes en beleg en bovenal: veel plezier.

Leve de afwasmachine want tussendoor heb ik twee (korte) machines gedraaid waardoor heel de keuken volledig opgeruimd was in mindern dan een uur nadat iedereen vertrokken was.

Den anderen ligt uitgeteld in de zetel naast mij en van mij schiet er ook niet veel meer over. Maar weekends zoals deze, daar heb ik het graag voor over.

Zoef!

Erg hoe de tijd vliegt als ge plezier hebt.

Vandaag dus brunch bij vriendin E. en zoals verwacht is dat dus iets van lange adem. Rond 11u toegekomen en pas om iets na vijf in de namiddag van tafel gekomen. Zes uur en het leek alsof we er pas aangekomen waren.

En gegeten dat we hebben. ’t Was allemaal ook zo lekker. Zoveel gegeten dat ik vanavond nog niet gegeten heb en ik denk niet dat het er nog zal van komen.

En uiteraard heel veel gebabbeld en geleuterd en gelachen. Het gezelschap die eigenlijk bepaald of het een leuke brunch wordt of niet en het werd een meer dan leuke brunch.

Daarna nog een bezoekje gebracht aan mijn zus en vooraf gebeld naar mijn papa dat we daar gingen passeren. Mijn neefjes waren volkomen uitgelaten over het bezoekje van hun neefjes/nichtjes en mijn kleine nichtje is ondertussen toch ook al een flinke baby geworden en ze was zo lief om mij haar te laten pakken.  Papa is dan nog ook langs gekomen en zo werd het een zeer geslaagd einde van de dag.

Zoals Michel al zei: we moeten dat meer doen.

2009

Zeer lyrisch ben ik niet aangelegd dus kort en bondig: allemaal een zeer gelukkig nieuwjaar toegewenst. Alles wat jullie wensen in 2009 en veel maar, maar vooral: be carefull what you’re wishing for.

Voor de rest hoop ik dat jullie het oude jaar in even leuk gezelschap mochten afsluiten als wij. De familie samen, lekker eten en drinken en ‘het jaar dat de kadootjes werden afgeschaft’ en we dus nog weinig zoveel kadootjes hebben gezien 🙂

Het was laat gisterenavond, of beter: het was vroeg deze ochtend, maar elke minuut er één te weinig eigenlijk. Soms toch jammer dat een mens moe wordt en moet gaan slapen.

Opluchting

Kerst- en nieuwjaarskadoos, dat is elk jaar serieus stress. Niet alleen omdat het een serieuse hap uit het budget is, maar ook: zoeken en doen en overwegen en afwegen van wie wat wel al dan niet leuk zou vinden en dan hopen op de avond zelf dat ‘men’ er ook effectief content mee is. En het gebeurde dus weleens dat ge de teleurstelling op de gezichten zag, hoe goed men ook dacht dat weg te steken.

Langs mijn kant van de familie hadden we het budget al een paar jaar geledens serieus beperkt, op twee vlakken. We zijn met drie koppels en elk koppel kocht iets voor één ander koppel voor een maximum budget. Ofwel werden er dus twee kado’s gekocht (één voor man, één voor vrouw) ofwel werd een kado voor het koppel gekocht, dat werd overgelaten aan de koper. De kinderen werden ook zo evenredig mogelijk verdeeld en vanaf dit jaar is dat nog makkelijker: elk koppel ‘krijgt’ drie kinderen toegewezen en zij krijgen elk een kadootje (of meer) ook voor een maximum bedrag. Tot slot kochten we dan één gezamenlijk kado voor mijn vader waarbij elk koppel rbijdroeg. Uiteindelijk viel het kadootjesgeld dan nog mee.

Langs den anderen zijnen kant werden er geen beperkingen gesteld: noch kwa prijs, noch kwa aantal. Wat er dus op neerkwam dat iedereen voor iedereen kadootjes kocht. Als je er dan rekening mee houdt dat we daar toch gemiddeld met 7 volwassenen zijn op oudejaar en dan nog eens 2 extra op nieuwjaarsdag, plus nog de kinderen (dit jaar voor het eerst 6 in totaal), én als je er rekening mee houdt dat den anderen nogal uit de bocht kan gaan als het op kado’s geven aankomt (hij doet niet liever), dan is dat een serieuse aderlating.

Een paar weken geleden belde mijn zus: of ik al iets gekocht had voor de volwassenen? Neen, nog geen tijd gehad. Ik had dat voorzien voor tijdens de vakantie, wegens dat de laatste werkweken ongelooflijk druk waren met zeer stricte deadlines. Of het dan geen goed ideen zou zijn om die volwassenkado’s gewoon over te slaan en alleen iets te kopen voor de kinderen? I couldn’t agree more. Weg stress van zoeken, kijken, vergelijken en afwegen. Winkel in- en uitlopen en uiteindelijk met iets buiten te komen in de hoop dat de anderen er even content mee zouden zijn. Als de weerga werd dan bij de schoonfamilie ook besloten om perk en paal te stellen aan het kadokopen dit jaar.

En zo waren er gisteren een bende gelukkige kinderen en een hoop opgeluchte volwassenen. We hadden één uitzondering gemaakt: wel nog een kado voor mijnen papa. Niet alleen omdat het onze papa is, maar eigenlijk ook omdat het op tweede Kerst zijnen verjaardag is.

Wij hebben een fantastische avond doorgebracht met heel veel babbelen en zeer lekker eten en eerlijk gezegd, ik heb het absoluut niet gemist om geen kadootje(s) te krijgen. We waren het zelfs zo erg uit het oog verloren dat we bijna vergeten waren om papa zijn kado te geven.

Zo gans de familie samen en genieten, meer moet dat niet zijn voor mij om een fantastische Kerst(avond of oudejaar) te hebben. Hopelijk hadden jullie een even aangename avond en sowieso: nog een heel zalig Kerst gewenst.