Tag: Feest

Kinderweelde

Een huis vol kinderen, zowel gisteren als vandaag.

Gisterenochtend even over en weer naar mijn zus gereden om haar twee zoontjes op te halen die dan tot vandaag gebleven zijn. De allereerste keer dat ze hier bleven slapen en het is gelukkig allemaal heel goed meegevallen: ze willen nog komen.

We zijn naar het park geweest en naar een speeltuin. Ze sliepen bij Jan en Louis op kamer wat nog veel gefluister heeft opgeleverd (en we hebben ze toch nog even laten doen, maar niet te lang). Ze speelden een beetje op de Wii en de computer maar ook buiten met de bal en met speelgoed in de kamer.

Vanavond thuis gekomen en in plaats van dus terug naar vier kinderen, waren het er negen. Louis heeft voor zijn verjaardagsfeestje gekozen voor een slaapfeestje en drie van de zes genodigden konden komen. Twee van die genodigden hadden ook elk een zus die vriend zijn met respectievelijk Jan en Zelie, en dus mochten die ook komen.

Deze namiddag nog voorbereidingen gedaan, zoals een snoepjeskwis,  in elkaar gestoken door Zelie en Louis … op Powerpoint! De slaapzetel naar beneden halen, zodat ze allemaal samen zouden kunnen slapen maar ook, zodat ze naar de film zouden kunnen kijken die op de muur zou geprojecteerd worden. Een eigen cinemazaal, how cool is dat zeg!

Ik was nog op de terugweg van de neefjes weggebracht te hebben toen de kinderen toekwamen, maar toen ik er was waren ze al aan de kwis begonnen. Daarna Disney’s Alice in Wonderland. Tussendoor hen allemaal nog wat eten gegeven (hot-dogs en croque monsieurs) en na Alice de drie kleinsten in bed gestoken. En dan was het al bijna donker en keken de ‘groten’ naar Pirates of the Carribean.

Tegen dat Zelie en haar vriendin gingen slapen, sliepen de kleintjes toch al. De jarige en genodigden blijven vanachter slapen. Ik heb ze onder gestopt, maar sindsdien niet meer langsgeweest: het is maar één keer per jaar uw verjaardagsfeestje, nietwaar. En als ze morgen moe zijn, dan zullen ze morgenavond wel iets vroeger gaan slapen.

Voldaan

Het is nog gelukt, aan dat vlees te geraken. Dat is nu het voordeel van familie hebben die in Oudenaarde woont. Er is daar namelijk een wreed goede beenhouwerij. Wreed goed omdat die wreed goeie marchandise heeft, maar ook omdat die open is op zon- en feestdagen. Deze ochtend gebeld om te vragen of ze nog een lamsbout hadden en dan papa gebeld die hem dan mee gebracht heeft.

Er was aperitief met champagne en hapjes, gevolgd door Zelie haar heerlijke courgettesoep. Tegen dan was de lamsbout klaar, zeer klassiek geserveerd met prinsesseboontjes, flageolets, worteltjes en gratin dauphinois. Uiteindelijk geeindigd met een assortiment van zelfgemaakte desserts: chocolademousse in een gekruid koekje, ijstaart met witte chocolade, chocoladetaart met wolkjes en niet te vergeten, koffie.

Het is in principe tijd voor het avondeten, maar wilt ge geloven dat ik dat niet echt zie zitten 🙂

Laatste feest

Vandaag mocht Jan eindelijk een punt zetten achter zijn verjaardag. Nu, die ‘eindelijk’ zal eerder voor ons zijn dan voor hem want ik denk niet dat hij daar nu naar uitkeek, naar dat punt zetten dus. Wel naar het feestje vandaag.

Het derde en laatste feestje voor hem dit jaar. Het feestje met de vriendjes van school.

Ik had ticketjes voor de poppenkast van Pierke en in totaal waren we met 7: vier vriendjes, Jan, Anna en ikzelf.

En alles is zeer goed meegevallen. De kinderen hebben zich geamuseerd, Jan kreeg leuke cadeautjes en na de poppenkast ging het huiswaarts om nog een stuk chocoladetaart te eten, iets te drinken en nog te spelen.

Een contente Jan die vanavond in zijn bed kroop.

‘t Is feest

Of beter, het ‘was’ feest vandaag. 6 jaar dat moet gevierd worden en toch zeker met de familie. De hele voormiddag staan koken (ik) en opruimen (de laatste loodjes door de kinderen) maar tegen 15u was het allemaal in orde.

En toen kwamen, in volgorde, mijn schoonmoeder, schoonbroer en papa, mijn broer en zijn zoons (3 personen), Jan zijn peter met gezin (4 personen) en ten slotte mijn zus en gezin (5 personen). Bakske vol dus.

Zes!

Er was een chocoladetaart met ‘Jan 6’ op en kaarsjes en er was citroenmeringue en rabarbercrumble (leve Françoise). Er was gewone cake en gemarbreerde cake (leve mijzelf). Er werd gezongen en geklapt en hiep hiep hoera geroepen en ik zag hoe Jan glunderde, ook al stond ik achter hem.

Lang zal hij leven!

Hij kreeg veel cadeautjes en hij glunderde nog meer en ik verdenk er hem van dat het hem meer om het krijgen van de cadeautjes te doen was, dan om de cadeautjes zelf 🙂

Allemaal kinderen

Ze hebben (nog eens) op de Wii gespeeld en zo zaten de volwassenen ook grotendeels op hun gemak (alleen de kleinsten bleven bij ons).

Er is veel taart gegeten en cake en ‘s avonds nog eens een hoop lasagne en het was een leuke namiddag/vooravond.

Op naar het volgende feestje.

Feest

Gisteren gaven we een feestje, maar de genodigden wisten dat niet.

Het zat zo. We verstuurden uitnodigingen. Dezelfde uitnodiging naar één groepje mensen, en ook aan een ander groepje, en dan aan nog een ander groepje. In dat ene groepje zaten dan bv. twee koppels, in een andere drie  en in nog een andere vijf. En zo werden in totaal aan 30 mensen een uitnodiging gestuurd. Om gisterenavond dus af te komen. Er zou eten zijn, en drinken en ze mochten absoluut geen kadootje of iets meebrengen. Ze moesten alleen aanwezig zijn. Uiteindelijk bevestigden een 20 man dat ze zouden afkomen.

Een heel deel van de genodigden was familie en die hadden al een beetje door dat er voor dezelfde dag uitnodigingen gestuurd waren naar verschillende mensen. Alhoewel. Toen de mensen binnen sijpelden trokken ze toch nog ogen open. Dat er maar mensen bleven komen. De vrienden die kwamen hadden het niet echt door, want ja, die vrienden kenden noch elkaar, noch de familie, dus die konden niet met elkaar spreken om zo 2+2 te doen.

Er waren wat zorgen in de namiddag over waar we al die mensen gingen zetten, maar uiteindelijk is dat goed gelukt. Er waren voldoende stoelen, maar die werden uiteindelijk niet gebruikt wegens dat de mensen bleven staan. Er werd veel gebabbeld en gelachen en er was cava als aperitief, met allerlei knabbeltjes, niets te ingewikkeld.

Daarna was er (6kg) stoverij met (6kg) appelmoes en (10kg) frietjes, allemaal zelf en vers gemaakt en mooi in samenwerking tussen den anderen en ik: ik het stoofvlees, den anderen de appelmoes en samen de frietjes. Er waren twee soorten stoverij: runds en varkens, en in de varkensstoverij zaten er ook varkensniertjes, speciaal voor mijn papa en mijzelve. De rundsstoverij was op en van de andere blijft niet veel meer over. Van de appelmoes is nog een groot deel over maar van de frietjes hebben we maar één zakje nog in de diepvries kunnen steken. Er is dus goed gegeten geweest. Daarna was er nog ijs (vanille, pistache, aardbei, chocolade, speculaas), met rode vruchtensla (ook uit de diepvries) en verse chocoladesaus.

En het was leuk. De mensen gingen voldaan naar huis en ik denk dat ze zich wel  geamuseerd hebben. De laatste ging rond 4u weg, wat maakt dat ik nu wel een beetje moe ben, maar dat neem ik er graag bij.

Jammer dat er mensen niet bij konden zijn, maar die komen wel nog eens langs op een andere dag. Eén dag ligt trouwens al vast, nu nog de andere dagen.

Halloween

‘Moesten we nu eens een Halloweenfeestje houden?’ vroeg ik de kinderen vorige week. Enthousiasme was het antwoord. Louis en ik bedachten een concept voor de uitnodigingen, Louis tekende, ik toonde hem hoe een sjabloon te maken, samen knipten en plakten we. Zelie hielp ook toen haar broer er niet was. En zo hadden we binnen de kortste keren een aantal kaartjes.

Die werden meegenomen naar school en aan vriendjes uitgedeeld. Sommige werden teruggevraagd om dan aan andere vriendjes te geven wegens dat de eerste vriendjes weg waren met de vakantie. Zelie had het meest pech: maar één vriendinnetje kon komen, al de rest is erop uit. Maar een paar van de vriendjes van Louis zijn meisjes en ook een beetje Zelie haar vriendinnen en dus vond ze het niet erg.

Maar zelfs met al die vriendjes die niet konden komen bleken er uiteindelijk toch nog zeven kinderen wel te kunnen komen. Uiteindelijk gaat dat nogal vlug als er al één gezin komt met vier kinderen en één met twee kinderen en dan nog een vriendje alleen. De mama van de vier bleef ook en zo had ik ook een vriendinnetje op het feestje.

Dus was er een bende van 11 kinderen die op strooptocht vertrok. Zo een bende kan niet vertrekken zonder eerst te poseren voor de foto, al dan niet in stoere houding:
Vertrek van de strooptocht

Daarna was het tijd om de buren te gaan lastig vallen. De gezichten van de mensen als ze de deur opendeden was wel de moeite. Geen enkel boos of verveeld gezicht gezien, alleen nieuwsgierigheid, verbazing en amusement. De kinderen hadden er hun kot en in liepen van huis naar huis: het kon niet rap genoeg gaan, het verzamelen van de snoep.

We hebben de tocht toch tot een minimum gehouden, maar de berg snoep was er niet minder om. Eens terug thuis was het tijd voor wortel-pompoensoep en daarna zelfgemaakte frietjes ofte frietkot Vuijlsteke. Ze hebben zeer goed gegeten, maar toch niet de volledige 10kg die den anderen geschild en gesneden had.

Na het eten was het tijd om de kleintjes (1 driejarige, 1 vijfjarige, 2 zesjarigen) in bed te steken terwijl de rest (leeftijd van 7 jaar tot 12 jaar) nog naar TV mochten kijken: Scary Movie 4. Eens die allemaal geïnstalleerd waren konden dan ook de volwassenen eindelijk iets eten.

Het was zeer gezellig en het werd nog gezelliger toen de buren er ook nog kwamen bijzitten: de babyfoon bleek het zeer goed te doen van in ons huis en onze uitnodiging om een lekker vers frietje te komen eten had hen duidelijk niet onberoerd gelaten. Er werd deze keer wat mindere alcohol gedronken: enkel twee van de drie gasten een glas rode wijn, de rest alcoholvrij. Het kan niet alle dagen feest zijn. Daarna nog een lekker thee/koffie en tegen dat de film gedaan was werd het tijd om ook de grote kinderen in bed te steken en voor mij vriendin om naar huis te gaan.

In eerste instantie zouden ze allemaal blijven slapen, maar aangezien de mama er ook bij was, zijn drie van haar kinderen toch weer terug mee naar huis gegaan. Nummer vier ligt boven te slapen, evenals de twee van het andere gezin en het vriendje. Kamerverdeling: drie op de meisjeskamer, vijf op de jongenskamer. De kleintjes op de jongenskamer zijn wakker gebleven tot de groten kwamen slapen, maar eens iedereen in bed zat was het verbazingwekkend rap stil boven. Het was toen ook al half elf gepasseerd.

Morgenvroeg zullen er koeken moeten gehaald worden. Gelukkig is het Zelie haar beurt en kan ik toch een beetje langer blijven liggen. Allez, dat hoop ik toch.

Onverwacht vrij

Deze avond was er afgesproken om te gaan eten bij mijn nicht. Zij verjaart begin oktober en dan nodigt ze zo’n aantal vriendinnen uit om dat te vieren.

Maar kijk, ter elfder ure is het afgezegd geweest: zieke nicht en als de gastvrouw ziek is gaat dat nogal moeilijk om daar te gaan zitten. Dus bij deze lieve A.: veel beterschap en verzorgt u goed. Dat gezellig avondje, dat loopt niet weg. Dat wordt wel dubbel en dik ingehaald.

Eetfestijn

Het was vanavond eetfestijn op school. We gaan er al naartoe sinds Zelie in de eerste kleuterklas zat. Eerst zaten we daar alleen. Ik zie ons daar nog steeds aan tafel zitten met een kleuter die met moeite over de tafel kon kijken en een buggy naast de tafel met Louis erin.

De jaren nadien zaten we met meer en meer volk aan tafel, wegens meer en meer mensen kennen. Het werd ook altijd later en later. Het gemak was dat er ook een bar was ingericht waar je terecht kon om na te praten terwijl de kinderen buiten op de speelplaats speelden.

Dit jaar waren we er voor het eerst weer zonder vooraf met andere ouders afgesproken te hebben. The usual suspects konden dit jaar niet komen of ze kwamen naar de late shift. Maar eigenlijk zit ge daar nooit alleen, dus zaten we in zeer aangenaam gezelschap van ouders – die we eigenlijk al een paar jaar kennen van zien en ook omdat 2 van onze (elk) 4 kinderen in hetzelfde jaar zitten maar pas dit jaar beter leren kennen.

Tegen dat de 2e shift begon zijn we naar huis gegaan, want dit jaar was er (jammer genoeg) geen bar om verder na te praten. Maar hoe dichter we bij de fietsen kwamen, hoe ongelukkiger Zelie werd: de meeste van haar vriendinnen waren pas toegekomen voor de 2e shift en ze wou dus (begrijperlijkerwijs) nog blijven.

Dus ben ik een slechte moeder geweest en heb ik haar maar op school achtergelaten terwijl ik met Michel en de andere kinderen naar huis ben gegaan … om uiteraard, eens Anna, Jan en Louis in bed zaten, terug te keren.

In plaats van om 20u45 thuis, waren Zelie en ik dus pas om 22u45 thuis. Maar het was gezellig. Mijn vriendin H. zat er dus voor de 2e shift en aangezien ik er vanavond nogal door zat, heeft mij dat ongelooflijk opgebeurd om daar te zitten, te babbelen, iets te drinken en mij te amuseren.

Nu aftellen naar het schoolfeest op 1 mei.

Hectisch

Gisteren was hectisch. OK, het was vroeger ook al zo, maar dit jaar is het (nog) een graad erger geworden. De belangrijkste oorzaak? Jan zijnen voetbal.

Begrijp mij niet verkeerd: ik vind dat fantastisch. Hoe gelukkig die jongen is als hij mag voetballen. Hoe hij daar in opgaat. Hoe veel en hoe rap ze dingen leren, in zo’n club (Jan dus niet alleen, ge moet die andere gastjes sprongen zien maken). Maar kwa tijdsroof kan het tellen.

Zaterdagvoormiddag was vorig jaar ook al druk: turnen (Zelie, Jan én Anna) en zwemmen(Jan, Louis en Zelie). Maar de namiddag was tenminste een rustpunt, zeker omdat er 2 kinderen minder waren wegens naar de scouts. Dit jaar zijn de voormiddagen opnieuw druk: ballet (Anna), turnen (Anna en Zelie) en zwemmen (Jan, Louis en Zelie). In de namiddag zijn Zelie en Louis weer naar de scouts, maar nu komt daar tussenin Jan zijnen voetbal. Elke zaterdag heeft hij een wedstrijd, soms in de voormiddag, soms in de namiddag, en een wedstrijd betekent erbij blijven. Mijn rustige namiddag is dus weg als de wedstrijd in de namiddag valt.

Maar kijk, we (de ouders) hebben zaterdag genoten. Onze jongens hebben weer verloren, maar deze keer maar met 3-4. Twee goals door Noah, één door Jan en vooral, ze hebben goed gespeeld. Op een bepaald moment een prachtige beweging gemaakt tussen 3 spelers met lange passen. Ik ga dus effectief nog een echte voetbalmama worden.

Maar kijk, dat was maar één deeltje van de hectische dag. On a different note heeft Anna haar eerste balletles gekregen zaterdag. Zelie volgt sinds 2 jaar balletles bij Ducatillion en we zijn daar zeer content van: streng maar rechtvaardig en het moet goed zijn zonder de kinderen af te jakkeren en te ontmoedigen. Het is echt ballet en geen ‘huppeldepup’ om de kinderen bezig te houden. Dit jaar kwam er een lesuur bij voor de allerkleinsten vanaf 4 jaar en ik heb gevraagd of Anna het mocht proberen: ze wil graag ballet doen en ge kunt nooit weten hé. Toen ik haar afhaalde glunderde ze gewoon en de juf zei dat ze dacht dat het wel ging gaan, dus proberen we toch nog even voort.

Om een hectische dag volledig rond te maken was er nog een verjaardagsfeestje ’s avonds … in Nederland wat betekende: op tijd vertrekken als in tussen 17u30 en 18u. Als ge maar om 17u thuiskomt, 2 kinderen moet klaarmaken voor de avond én uzelf klaar maken voor een feest, laat dat niet veel tijd.

Het feestje, dat was van mijn broer en zijn vrouw, die dit jaar 40 geworden zijn endit met een zeer leuke fuif hebben gevierd: lekker eten, veel drank, mensen teruggezien die ik 15 à 20 jaar niet meer gezien had, familie, goede muziek en zeer luik gezelschap. Om 2u30 heb ik mijzelf verplicht om toch te gaan slapen: het feestje was nog niet gedaan en ik amuseerde mij rot, maar vandaag was er een lunchafspraak in België en dus moest ik op tijd opstaan. Een voordeel: mijn papa is mij thuis komen halen en heeft mij hier weer mooi afgezet zodat ik zelf niet moest rijden. Moe gelijk ik loop de laatste weken was dat maar goed ook en zo had ik bovendien nog zeer leuk gezelschap gezien Michel thuis is gebleven bij de kinderen.

Vandaag was ik toch blij dat zaterdag achter de rug was.