Tag: Feest

De avond voor …

Vanavond is het kerstavond en dat vieren wij hier ten huize Vuijlsteke-Pattyn traditioneel met mijn familie.

Jaren lang gingen wij, ik en mijn gezin en mijn broer en zus met hun gezin, dit vieren bij mijn ouders. Toen mijn moeder overleed in 2002 hebben we de locatie dan maar verlegd: de eerste drie jaar bij mijn zus, waar mijn zus en ik samen kookten. Vorig jaar en dit jaar bij mijn broer in Nederland.

Gezien hij zo ver woont (allemaal relatief uiteraard) helpen wij hem niet echt met koken, maar proberen we toch ons steentje bij te dragen. Vorig jaar zorgde mijn zus bijvoorbeeld voor de groenten. Ik zorgde voor de tafeldecoratie.

Dit jaar ben ik weer verantwoordelijk voor de decoratie en werd mij gevraagd ook voor de taarten te zorgen. Eerst gedacht om ze hier te bestellen, bij Françoise bijvoorbeeld of bij Damme, maar toen dacht ik: waarom niet zelf doen?

Michel heeft eindelijk ontdekt hoe een fantastisch lekker lemon curd te maken en de tartes tatin van zijn moeder zijn zalig, dus … heb ik Michel chinese vrijwilliger gemaakt (uiteraard niet zonder het hem eerst te vragen hoor).

Vanavond is het dus het uur van de waarheid: we hebben al het materiaal in huis, de voorbereidingen zijn getroffen, dus nu is het afwachten want gisterenavond wou de meringue (nog) niet lukken.

Deze namiddag trekken we naar Nederland. Een verslagje volgt nog wel maar tot dan: een zeer gelukkig kerstfeest.

Feestje

Gisteren de verjaardag van vriend D. gevierd. Een halve verassingsbedoening in de zin van: hij wist wel dat er iets was maar niet precies wat.

Het was eigenlijk relatief bizar. Niet het feestje op zich, wel het soort feestje en het volk.

Het volk: zo goed als allemaal dertigplussers (de uitzonderingen bevestigen de regel, nietwaar). Het soort feestje: geen fuif maar een etentje in een restaurant. Heel gezellig, veel gebabbeld, net het soort feestje wat mensen van “onze leeftijd” betaamt.

Het andere bizarre was dat er een aantal mensen waren die ik sinds mijn studententijd niet meer gezien had, nu dus al minimum 12 jaar geleden. ‘Minimum’ want ik mag dan wel 12 jaar geleden afgestudeerd zijn, sommigen van hen had ik van daarvoor al niet meer gezien.

Een meer dan geslaagde avond: zeer goed gezelschap, zeer lekker eten, zeer lekkere drank … maar we hadden niet anders verwacht ook 🙂 en terwijl ik tijdig in mijnen nest ben gekropen (doodmoe en moederlijke plichten van vandaag in het achterhoofd) is Michel pas om 5u10 thuisgekomen … met het feestvarken om hier nog een afsluitertje te drinken.

Straks toch maar wakker maken zodat hij Zelie niet zal vergeten 😀

Getrouwd

Na járen en járen samen zijn mijn nicht An en haar ‘lief’ Pascal eindelijk getrouwd.

Niet alleen al járen en járen samen maar ook al drie kindjes ondertussen van respectievelijk 4, 5 en 6 jaar. Fantastisch toch.

Het was een ‘hele dag’ gedoen, dat we tot onze hele grote spijt voor een deel moeten missen hebben, nl. het deel van de trouw zelf, zowel de wet als de kerk. Enerzijds omdat ik, met de vrijgezellendag vorige week, niet echt zin had om de kinderen weer een hele namiddag te missen. Anderzijds omdat, zelfs moest ik het gewild hebben, het praktisch ook niet kon: de schoonouders hadden ook plannen en om 4 kinderen een hele dag bij een babysit te laten … Ge moogt die meisjes ook niet overbelasten hé 🙂

Rond 18u zijn we er dan toch geraakt. Een heel gezellige receptie met allerlei hapjes uit drie streken: uit Spanje, Italië en China. Zeer lekker en gevarieerd en veel: indien we wouden konden we toen al ons buikje voleten maar dat hebben we nog niet gedaan. Gelukkig maar want daarna was het nog een hele maaltijd bestaande uit een 5-tal gangen om te eindigen met een dessertbuffet. Eens gegeten had en begon te dansen werd op een lange tafel nog vanalles gezet om de kleine (dans)honger te stillen. Op vlak van eten dus alleszins niets tekort gehad. En lekker.

Het feest zelf was ook dik in orde. De DJ was een oude bekende van het koppel (in de zin dat hij al regelmatig op hun feestjes gedraaid heeft) en dus ook een beetje voor ons en hij weet er de sfeer in te brengen en te houden. Wreed veel gedanst dus en al bij al een fantastisch leuke avond en nacht gehad.

Zoals gewoonlijk op familiefeestjes waren we bij de mensen die de zaal sloten en rond 6u waren we dan thuis, moe maar voldaan. Ik zou zeggen: voor herhaling vatbaar maar eigenlijk niet. Of tenminste: toch niet met hen 😀

Feestje

Uiteindelijk zijn er 8 kindjes gekomen, dus al bij al viel het nog mee 🙂

We hadden een beetje van planning en voorbereiding gedaan, kwestie van toch te weten wat ze allemaal zouden kunnen doen. Om mezelf het een beetje gemakkelijker te maken had ik ook zo lang mogelijk gewacht om Jan en Anna in bed te steken zodat ze zo lang mogelijk zouden slapen en dat is relatief gelukt: Anna heeft een uur geslapen en Jan iets minder dan 2 uur.

De planning was: eerst kleuren op T-shirts, dan even ‘vrij’ spel terwijl ik de tafel klaarzette voor de taart, dan taart en eindigen met vrij spel. Om de feestelijkheid te benadrukken had ik een tent gemaakt voor rond en over de tafel zodat ook alle kindjes een beetje bij elkaar zouden blijven.

Eerst alle kindjes aan tafel gezet met een T-shirt dat ze mochten bekleuren met speciale textielstiften: roze T-shirts voor de meisjes, witte voor de jongens. Op twee kindjes na was deze activiteit voor alle kindjes een voltreffer. De twee die het niet leuk vonden hebben zich ook niet verveeld: ze zijn in de tent gekropen en hebben daar met de blokken gespeeld, en vooral met de trein.

Eén van de kadootjes die Zelie kreeg was een Twister spel en na het T-shirt kleuren zijn we naar buiten gegaan om daarmee te spelen. Altijd leuk en veel gekreun gehoord en acrobatentoeren gezien.

Daarna taarten gegeten van bij Françoise (altijd een hit) met chocomelk en dan konden de kindjes kiezen wat te doen. De (meeste) meisjes zijn dan naar boven gegaan om met de Barbies te spelen terwijl de jongens beneden bleven om met de garage en auto’s te spelen.

En toen was het 17u en waren de ouders er al terug. Feestje geslaagd maar vooral … voorbij 😀

Voorbereidingen

Morgen krijgt Zelie haar langverwachte verjaardagsfeestje voor haar (school)vriendjes.

Haar verjaardag is op het einde van het schooljaar. Dit jaar was dat zo hectisch én er was zoveel te doen én we hadden geen inspiratie van wat te doen, dat we besloten het uit te stellen tot het einde van de vakantie. De laatste woensdag, een dag waarop toch zo goed als iedereen terug zou zijn uit vakantie en dus erbij kon zijn.

Morgen verwacht ik dus 9 kindjes. Met mijn vier erbij zullen hier dus 13 kinderen rondlopen.

De voorbereidingen zijn de laatste week getroffen (voornaamste reden waarom Louis op de opvang moest in plaats van thuis te blijven): er moest stof gehaald worden, linten en versiering gekocht (allemaal voor een tent), alles moest ineen gestoken worden, er moesten T-shirts gevonden en gekocht worden, taarten besteld, …

Vanavond de laatste hand gelegd aan de tent. Zelie en Louis hebben goed geholpen en de afwerking heb ik dan gedaan toen ze in bed lagen.

Morgen moet gans de keuken dan nog opgekuist worden en de rest van het huis een beetje op orde gesteld worden en dan om 14u: partytime!

Nu duimen dat alles vlot verloopt.

Zelie de postbode

Ze heeft er lang op moeten wachten maar op de laatste woensdag van de vakantie zal het er uiteindelijk toch nog van komen: Zelie mag dan haar verjaardagsfeestje voor haar vriendjes geven.

De laatste dagen zijn we dus druk in de weer geweest met het maken van kaartjes: plakken, knippen, bloemetjes, glitters, sterretjes, slingers, … Enfin, noem maar op. Dolle pret want een zelfgemaakt kaartje is veel leuker dan zo’n voorgedrukt ding, nietwaar.

Eens de kaartjes klaar moesten ze nog op bestemming geraken en dus hebben we die donderdagavond rondgebracht want gelukkig wonen de meeste vriendinnetjes (en één vriendje) ook in Gent.

Ze stond erop zelf de mensen aan te spreken en de kaartjes af te geven. Geen probleem voor mij: ik zou alleen moeten aanbellen. De theorie klinkt eigenlijk altijd beter dan de praktijk want toen we voor de deur stonden en de mensen opendeden stond ze daar toch meestal maar een beetje te draaien van verlegenheid en mocht ik zeggen waarom we daar stonden 🙂

Enfin, opdracht bijna geslaagd: nog één kaartje af te gaan geven en eentje dat met de post wegmoet en eentje waarvan we het adres (nog?) niet kennen maar hopelijk geraken we daar alsnog aan (zoniet is dat één kindje minder en op een 10-tal kinderen zal ik dat niet echt spijtig vinden D)).

Een drukke dag voor de boeg dus en er moet nog veel voorbereid worden dus ik zal mijn werk hebben volgende week.

Proficiat!

Vandaag mogen vernemen dat mijn collega (en ook een beetje vriend) P. vader zal worden.

Goed nieuws dus en ik ben wreed content voor “het jonge koppel” (hij is toch een volle 7 jaar jonger dan mij) … wat er eigenlijk op neer komt dat hij even oud zal zijn als ik toen ik mijn eerste kind kreeg.

De details zijn mij nog niet bekend dus ik weet nog niet voor wanneer de baby uitgerekend is, maar ik begin alvast af te tellen.

Dus alvast T. en P. een heel dikke proficiat, geniet van de zwangerschap, hopelijk verloopt alles vlot en tot binnenkort zodat ik jullie in persoon een dikke kus kan geven 😀

Update:

De baby is voorzien voor 22 januari 2007. Maar 26 weken meer te gaan. Spannend.

Kadeeën

Waar ik oorspronkelijk vandaan kom zijn kadeeën kinderen, eerder gebruikt in de zin van kapoenen.

Waar ik oorspronkelijk vandaan kom zijn het ook bierfeesten, elk laatste weekend van juni.

Ik heb het uiteraard over Oudenaarde.

Vroeger, in mijnen jongen tijd, waren het alleen bierfeesten. Die begonnen vrijdagavond met de verkiezing van de bierprinses en -prins met daarna nog een optredentje van een lokale artiest. Een kalme opening.

Zaterdag was de hoofddag: de markt afgesloten, iedereen op straat en ’s avonds ambiance met terassen die vervijfvoudigd waren in omvang, optredens op een groote podium, veel ambiance en gratis bieruitdeling.
De zondag waren er dan allerlei activiteiten en wedstrijdjes zoals bierbakken stapelen, varkensworp, …

De zaterdagavond was de meest belangrijke: niet alleen de jeugd was in grote getale aanwezig, de ‘oudjes’ moesten zeker niet onderdoen. Heel veel ambiance dus, waarvan de meeste uiteraard werd gemaakt door jezelf met je bende vrienden. Het was een vaste afspraak die niet gemist mocht worden.

Toen ik afstudeerde van het humaniora waren de bierfeesten dé gelegenheid om allemaal weer samen te komen na een jaar studeren in verschillende scholen en steden. Gezien mijn ouderlijk huis toen op de markt zelf was werd afgesproken bij ons. Niet alleen door mijn vrienden maar ook de vrienden van mijn ouders, broer en zus kwamen opdagen. Massa’s volk kwam er de zaterdagavond van de bierfeesten bij ons langs (één avond heb ik eens een 87 man geteld).

Die samenkomsten zijn beginnen verminderen de laatste twee jaar voor mijn ouders verhuisden. De laatste samenkomst met mijn vrienden dateert van toen ik (hoog)zwanger was van Zelie: ik 39 weken zwanger en twee van mijn vriendinnen 7 maanden zwanger. Schoon zicht. Het jaar daarop was het afgelopen: mijn ouders verkochten het huis en ik en mijn vriendinnen bleven thuis bij onze babies.

Het einde van een traditie.

Maar een jaar of twee later zijn ze in Oudenaarde met een nieuwe traditie begonnen: de Kadeefeesten. Het is een onderdeel van de bierfeesten gefocused op de kinderen.

Daar waar voordien de kinderen vooral op zondag kwamen werd dit nu verzet naar zaterdagnamiddag. De ganse hoogstraat wordt afgezet en er worden springkastelen (van bij mijn zeer goede vrienden) geplaatst, een rommelmarkt georganiseerd, enz.

Ondertussen is dit uitgegroeid tot een vaste waarde en trekken de feesten veel volk. Alles is zeer goed uitgewerkt en georganiseerd en dit jaar was er zelfs een thema doorheen de feesten: piraten. Er stonden drie immense springkastelen, een trampoline gedoe, ponies om te bereiden en zelfs een mini molen en uiteraard waren er heel veel kinderen die op de rommelmarkt stonden hun oud speelgoed te verkopen.

Die nieuwe tradie, daar gaan we nu naartoe, met de kinderen. Zo hebben zij ook iets aan de bierfeesten, nietwaar.

En nadat de kinderen uigesprongen zijn doen we toch nog een beetje mee aan de bierfeesten zelf: een pintje pakken op een terras.

Babyfeest

Gisteren hebben we (eindelijk) een feestje gegeven om Anna te verwelkomen en het was heel leuk.

De dagen ervoor heb ik vooral van hot naar her gereden en gelopen om alles voor te bereiden: de tafelbekleding, eten bestellen, drank inslaan, de nodige bestekken en serviesen bijeenrapen, …

We verwachtten zo’n 67 mannen, vrouwen en kinderen altegaren, zij het niet allemaal gelijktijdig. Het enige probleem was dat ik niet wist wie er wanneer kwam en hoelang ze al dan niet bleven.

Dus taart en ribbetjes besteld voor 60 man en nog kleine worstenbrochetjes voor de kinderen erbovenop, ge kunt nooit weten zeker?

De taart was geen probleem. Ik had er vier besteld bij Les tartes de Françoise (na Brussel, nu ook in Gent): chocolade, aardbeien, citroen meringue en kaastaart. Zalig! Ongelooflijk. Mens, die mannen hebben goei taarten. Het volk vond dat precies ook want er bleef alleen een stukje citroentaart over én we waren toen zeker niet met 60 man.

Tegen de avond gingen er al maar meer mensen naar huis, nog voor de BBQ werd opgestart. Van de in totaal 67 die langsgekomen zijn bleven er uiteindelijk nog een 35 over voor het avondeten: ongeveer 20 volwassenen en 15 kinderen (give or take a few).

90 ribbetjes was dus (net?) iets te veel. Los daarvan heeft iedereen wreed goed gegeten, meer dan initieel gedacht. Deze middag eten we nog eens van de overschot en de rest gaat dan de diepvriezer in: niets zo lekker en gemakkelijk als BBQ op een zonnige middag en met nog een 50-tal ribben in de diepvries (de worstjes zijn wel op) zullen we niet omkomen van de honger 🙂

Anna is bewonderd geweest door iedereen. Veel ah’s en oh’s en wat een schoon boeleke (niet dat ik dat nog niet wist maar bevestiging is steeds leuk, nietwaar). Ze ging van arm tot arm en bij de ene bleef ze al wat langer dan de andere. Een groot gemak als je zelf ook nog wat wil helpen en hier en daar nog wat voorbereidingen moet doen. Het meeste werd wel gedaan door mijn schoonmoeder (vreselijk bedankt mamie) zodat ik af en toe ook eens met de mensen kon babbelen en vooral Anna eten geven: met het warme weer eet ze meer en rapper.

De laatste mensen zijn hier doorgegaan rond 23u. Daarna nog wat afwassen en opruimen en het was ruim middernacht gepasseerd vooraleer ik in bed lag. Al bij al een leuke en geslaagde dag.