Tag: fret

Tiekeneikes

Wisten jullie dat er zoiets bestond als Wereldeierdag? Ikke niet. Niet dat ik daarover verbaasd ben want ik vermoed dat er zo ongeveer een ‘werelddag’ voor alles bestaat. Alhoewel … als ge wikipedia erop naslaat bestaat er niet zoiets als ‘Wereldeierdag’.

Gelukkig is wikipedia niet onfeilbaar want ‘iemand’ heeft blijkbaar besloten om 12 oktober uit te roepen tot Wereldeierdag, en waarom niet? Eitjes zijn zalig. Gemakkelijk om klaar te maken, ze kunnen op ongelooflijk veel manieren klaargemaakt worden, worden gebruikt in ongelooflijk veel bereidingen en zijn blijkbaar nog gezond ook (dat laatste, dat beweren de mannen dus die de promo doen voor eitjes en ik geloof ze wel). Formidabele Fastfood, noemen ze dat, en gelijk hebben ze.

Hier ten huize is het alleszins een favoriet. Ik heb de kinders nog nooit horen klagen als we voorstelden om eitjes klaar te maken. Eén van de favoriet maaltijden: spinaziepuree met gekookte eitjes en croutons. Poepsimpel en zalig lekker. Of een Spaanse tortilla (het recept volgt wel nog eens: geleerd toen ik op Erasmus was in Finland, van een echte Spaanse deerne, gewoon ongelooflijk lekker), koud of warm, wordt hier binnengeschrokt. Een omelet, paardenoog, zachtgekookt ei, … ze passeren hier allemaal en met veel regelmaat de revue. Omdat we dat lekker vinden.

En er is (uiteraard) een website met allemaal recepten, ik ga die zeker eens uitpluizen.

De Wereldeierdag promoten? Geen probleem want eiers zijn gewoon de max.

3+ weken zonder vlees

Als ik mag afgaan op wat den anderen schrijft zijn er ondertussen 27 dagen gepasseerd zonder vlees. Enfin, voor hem toch, want hij is daar radicaler in dan ik.

Thuis heb ik vegetarisch gekookt voor man en kinderen, maar buitenshuis heb ik er echt niet naar gekeken. Op woensdag, bij mamie bijvoorbeeld, dan aten we gewoon wat de pot schafte en daar was ook vlees bij. Op het scoutsfeest was er WAF (worst-appelmoes-frieten) en de W heb ik ook niet laten liggen. Op de voorstelling van Lego Friends waren er hapjes en toen heb ik er ook niet naar gekeken of het nu al dan niet vegetarisch was, zeker omdat ik liever zout dan zoet eet, in tegenstelling tot anderen.

Maar hoofdzakelijk heb ik dus ook vegetarisch gegeten en de kinderen ook.

Het tussenverdict: ik ben daar wel content van. Ik eet ongelooflijk graag groenten en ik probeer veel nieuwe gerechten uit met bijgerechtjes. Ik moet wel langer achter de potten staan en inventiever zijn om meer dan’gewoon groenten’ op tafel te zetten, maar het lukt (ook al kost het meer inspanning). Tot mijn verbazing is zelfs de wederhelft content en vindt hij het over het algemeen lekker. De dochters zijn ook zeer content en ik heb Anna eigenlijk nog weinig met zoveel smaak zien eten. Vegetarisch eten is echt haar ding. De jongens daarentegen, die zijn aan het aftellen tot het einde van de 40 dagen. Ik denk dat ze uitkijken naar de woensdagen bij mamie om vlees te kunnen eten. Hoeveel keer dat zij al geen boterhammen gegeten hebben omdat ze het niet lustten 🙂 Soit, ze zullen het ook wel overleven.

Ik denk nu wel dat wij nadien meer vegetarisch gaan eten, maar ik vrees er eigenlijk voor: een stuk vlees, groenten en patatten erbij is toch een pak gemakkelijker op tafel te toveren. Ik ben namelijk zo’n kieken dat alles zelf wil maken en dan nog vers ook en mijn tijd achter het fornuis is de laatste weken dramatisch gestegen. We zien nog wel.

En ondertussen doen we nog een paar dagen door (behalve volgend weekend want dan gaan we een weekend weg, zonder kinders. Er zal gemengd eten zijn, dus ik zal ook wel vegetarisch eten, maar als er een buffet is dan ga ik mij niet beperken hoor).

Dag 2 DZV

Er zijn heel veel makkelijke recepten om vegetarisch te koken. Er zijn er ook een pak moeilijker, of beter: die meer werk vergen dan het gemiddelde vlees/kip/vis, groente, patatten/rijst/pasta.

Vandaag stond pompoenlasagne op het menu (een beetje (veel) aangepast want ik denk dat dat eerder een veganistisch recept was, dus heb ik de groentensaus zoals in het recept gedaan, maar in plaats van die bechamel met soja, een bechamel met melk en boter gedaan én ik heb er nog een pak emmental in gedaan en er dus kaassaus van gemaakt. Een aanrader). De bereidingstijd zou 90′ duren maar hier werd dat al gauw het dubbele. Ik vermoed dat ik in totaal misschien wel maar 90′ bezig was, maar tegen dat ik begon en het op tafel stond, waren er dus 3u verstreken.

En dat is nu nog één van de dingen die mijn tegenhouden om meer vegetarisch te koken: de tijd die je er (soms) moet insteken.

Maar soit, ik vond de lasagne best heel lekker. Louis was minder enthousiast en de meisjes vonden hem heerlijk. Michel vond hem ook goed, al trok hij in eerste instantie zijn neus eens op toen hij hoorde wat op het menu stond (ha! nog maar één dag bezig en hij begint al).

Ondertussen blijven we bezig: voor morgen staat een pasta op het menu met een rucolapesto, vanavond heb ik nog slasoep gemaakt met geitenkaas (mens, lekker dat dat is) en ik heb nog een halve pompoen over, dus moet ik nog eens kijken waar ik die voor het weekend in ga verwerken.

Nog 38 dagen te gaan.

Langs mijnen neus weg

Ik las op Facebook dat verschillende van onze vrienden mee zouden doen met Dagen zonder Vlees. We zitten aan het avondmaal en ik laat dat dus zo tussen de soep en de patatten vallen, die Dagen zonder Vlees dinges.

Mijn wederhelft is nogal een vleeseter: liever een biefstuk van een halve kilo dan een gram groenten. Ik ben eerder het omgekeerde, maar echt vegetariër worden dat zie ik ook niet echt zitten: ik eet veel te graag vlees en kip en vis.

Maar het woord was gevallen en den anderen zei dat dat toch geen probleem zou kunnen zijn? Hem kennende deed ik dat van de hand als zijnde ‘zever’: Michel die vlees zou laten vallen, ha!

Vanavond kwam hij thuis. Op het menu stonden hamburgers (op broodjes) met frietjes en Michel zei: niet voor hem want het was toch DZV. Er zaten nog een paar groentenburgers in de diepvries en zo werd het menu onmiddellijk aangepast: Michel, Zelie (eigen vraag) en ikzelf een groenteburger, de andere kinderen een gewone hamburger.

En zo is het vlees op dat ik al ingeslagen had en kunnen we volop gaan voor DZV. Ik ben benieuwd.

Ruileneten

Daarnet een wreed wijze mail in de bus:

Dag iedereen,

We doen mee aan een collectief, constructief en LEKKER experiment!

Je wordt uitgenodigd om deel te nemen aan dit receptenruil concept. We hebben uit onze vrienden, net hen eruit gepikt die dit ook leuk kunnen maken.

Het concept werkt als volgt: zend een recept naar de persoon op nummer 1 (ook al ken je die persoon niet). Het recept moet iets snels en gemakkelijks zijn, zonder vreemde ingrediënten. Eigenlijk iets dat je uit je hoofd kent en nu ter plekke kan neerschrijven. Pieker er niet teveel over, het is een recept dat je zou maken als je niet veel tijd hebt.

Nadat je het recept naar de persoon op nummer 1 hebt gestuurd, kopieer je deze tekst in een nieuwe email, zet je mijn naam op nummer 1 en jouw naam op nummer 2. Alleen mijn naam en jouw naam moeten zichtbaar zijn als je de email verstuurt. Zend de email naar 20 vrienden in BCC (blind copy). Laat iets weten als je dit niet binnende 5 dagen doen kan. Zo blijft het eerlijk en leuk voor iedereen. Je zou in het totaal 36 recepten moeten ontvangen. Het is fijn om te zien vanwaar ze komen! Slechts zelden
valt er iemand af, aangezien we allemaal nieuwe ideeën nodig hebben. Je zal heel snel feedback krijgen aangezien er maar 2 namen op de lijst zijn en je het slechts 1 keer moet doorsturen.

Awel, ik heb direct een recept teruggestuurd. Wat dacht je. Nieuwe recepten krijgen, zomaar van mensen die ik niet ken, ge ziet dat van hier dat ik daaraan meedoe.

Maar waarom ik dat nu hier zet: ik heb nu wel een hoop vrienden, maar ik vrees dat er veel gemeenschappelijke bijzitten met mensen die daaraan al meedoen. Dus dacht ik zo: misschien dat iemand van jullie geïnteresseerd is om ook mee te doen? Indien ja, geef maar een seintje in de commentaren.

Wel rap doen hé, want ik heb maar 5 dagen 🙂

Punt.

We hadden bezoek vanavond en eigenlijk tot deze voormiddag wisten we niet met hoeveel ze zouden afkomen. Maar ik had er mij op voorzien, dat we met tussen de 8 en 11 personen zouden kunnen zijn, dus uiteindelijk maakte het niet uit.

Ik zie dat altijd zitten, zo mensen over hebben om te eten. Ik plan graag een menu en kook graag voor een grote bende. Ik voel mij dan echt in mijn element.

We hadden vanavond uitgekozen omdat de agenda voor morgen leeg was. Uitzonderlijk. En zo kon ik genieten van de avond zonder in mijn achterhoofd mij zorgen te maken om het tekort aan slaap. Anderzijds is zaterdag toch wel ongeveer de druktste dag van de week. Temeer omdat er vannamiddag naar een verjaardagsfeestje moest gegaan worden in Puyenbroek en de drukke zaterdagroutine nog een graadje erger werd. Enfin, niet erger in de zin van drukker. Wel erger in de zin van (nog) minder tijd om voorbereidingen voor het etentje te doen, want Wachtebeke, dat is een eindje verder dan Gent centrum, nietwaar.

Tussen al het brengen en halen werd er grondig opgeruimd, gekuisd, de afwas gedaan, nog opgeruimd en, niet te vergeten, gekookt. De gasten werden rond 19.30u verwacht en toen kregen we iets voor 19.00u telefoon dat ze pas de trein van 19.30u in Brussel zouden nemen. ‘Oef’, dachten wij want zo kregen we toch een half uur meer om de voorbereidingen te doen. Om 19.30u kregen we dan telefoon dat ze toch nog de trein van nog een half uur later zouden nemen en opnieuw een ‘oef’ bij ons.

In plaats van om 19.30u zijn ze dan om 21.00u toegekomen en … wij waren nét klaar met alle voorbereidingen. Door de vertragingen van het volk was er een hoop stress weggevallen tijdens de voorbereidingen. We konden dan ook onmiddellijk aan tafel de rest van de avond verliep ongelooflijk ontspannen en aangenaam.

Tijd om er nu toch wel een punt achter te zetten.

Nieuwe ontdekkingen

Woensdag mocht ik een biopakket afhalen. Wij doen daar niet aan mee normaal gezien, maar onze buren, die dat wel doen, hebben ons dat geschonken omdat zij op reis zijn en wij ondertussen voor hun huis en dieren zorgen en ook omdat zij maar maandag terugkomen en het tegen dan niet zeer lekker meer zou zijn.

Soit, wat ik wou vertellen. In dat groentepakket zitten dus ook dingen die ik niet ken. Zoals een koolrabi of een romeinse sla, bijvoorbeeld. De meeste andere dingen ken ik wel en weet je wat: er zit ook een augurk bij. Niet de zoet/zure opgelegde variant dat we allemaal kennen uit de supermarkt, maar de verse soort. Ik had hem eerst verward met een courgette, tot ik de ‘bobbels’ zag.

Maar koken dus met dingen die ik niet ken. Door een foto van de romeinse sla op Facebook te zetten, had mij iemand verwezen naar de website van de mensen die het biopakket samenstellen, De Wassende Maan. Daar staat een groentewijzer waar je dus over alle soorten groenten kunt lezen en waar, per groente, ook een aantal recepten staan.

Zo heb ik dan gisteren de courgettes en de paprika verwerkt door hun weekrecept te volgen: Paprika en courgette in tomatensaus. Enorm lekken, moet ik zeggen. Daarnaast heb ik ook de koolrabi verwerkt in een gratin (koolrabi in fijne sneden – leve de mandoline – en even stomen tot zacht; mengeling maken van 2/3 room/ 1/3 melk met peper en zout, en dan laagjes maken: laagje koolrabi, laagje room/melk, laagje gemalen kaas en herhalen tot alles op is) en daar dan een krielpatatje en een worstje bij. Het heeft gesmaakt.

Vandaag stond ik voor de uitdaging iets met groene selder te doen. Want groene selder ken ik uiteraard wel, maar behalve om dat in de soep te draaien of bij mossels, wat doe je daarmee?

Opnieuw op de website gaan zoeken voor inspiratie en bij selder vond ik Gekarameliseerde krielaardappelen. In één woord: zalig! Deze keer met een schartongetje erbij en ik had het niet echt verwacht, iets zoet met een viske (de combinatie had ik gemaakt vooraleer ik wist dat aardappels zoet zouden zijn en aangezien er wortels en selder bij waren, vond ik die fantastisch combineren met vis), maar het bleek een zeer geslaagde combinatie.

Ha! Ik ga nog veel naar die website gaan voor inspiratie want ze hebben er duidelijk zeer veel en zeer lekkere.

Steak

Er is hier in huis maar één iemand die echt graag steak eet. Den anderen. Ik lust dat wel, maar ben daar niet zot van. De kinderen zullen wel eens een stukje eten, maar echt graag steak eten doen ze niet.

Maar zo af en toe haal ik dus steak in huis, gewoon omdat het heel lang geleden is en dat den anderen dat dus wel graag eet. Vandaag was dan zo een dag.

De tweede vraag is dan, wat gaan we daarbij eten? En toen dacht ik, waarom geen steak sandwich? Voorgesteld aan den anderen, die vond dat een goed idee, dus ging ik inspiratie zoeken op internet.

Het is iets heel simpels geworden: ciabatta, rucola, tomaat, champignons in room, lekker saignant gebakken steak in reepjes gesneden, zelfgemaakte mayonaise en cocktailsaus. Samen te stellen naar goesting.

Een succes blijkbaar, want niet alleen vonden wij volwassenen het heel lekker, de kinderen hebben er ook serieus goed van gegeten. Wat Zelie deed opmerken: Ah, steak is dus wel lekker, ge moet hem alleen op de juiste manier klaarmaken 🙂

Een favorietje: chili con carne

’t Is al een tijdje geleden, dus het mag wel nog een keer: een receptje. ’t Is niet mijn receptje, ’t is er één van Jamie Oliver en geloof mij, ge moet er niets aan veranderen. Gewoon zo klaarmaken en dan is het perfect.

nodig (voor 4 personen):
2 middelgrote uien
1 teentje knoflook
olijfolie
2 tl chilipoeder
1 vers rode peper, van zaadlijsten ontdaan en in stukjes gesneden
1 tl komijn
(zee)zout en vers gemalen zwarte peper
500 gr rundergehakt (ik gebruik gehakte biefstuk)
200 gr zongedroogde tomaten in olie (potje)
2 blikken tomaten
0,5 stokje kaneel (als ge geen stokje hebt, NIET vervangen door poeder want dan is het echt niet meer lekker)
2 blikken rode kidney bonen, uitgelekt

Bereiding
– Hak de uien en de knoflook fijn en fruit deze in een klein beetje olijfolie totdat ze zacht zijn.
– Voeg de rode peper, chilipoeder, komijn en zout en peper toe. Bak/stoof even aan.
– Voeg het gehakt erbij en bak het rul, totdat alles bruin is.
– Hak de gedroogde tomaten in de mixer met een beetje van de olie. Hakken zodat het een pasta vormt, dus afhankelijk daarvan al dan niet nog olie bijvoegen. De pasta dan bij het vlees voegen.
– Voeg de tomaten, het kaneelstokje en 1 dl water bij het vlees. Proef even en voeg zonodig nog wat kruiden toe (ik doe er eigenlijk altijd meer komijn en chilipoeder bij)
– Afdekken met bakpapier, deksel op de pan en laat dit een 1/2 uurtje sudderen in een voorverwarmde oven van 180 °C.
– Voeg de uitgelekte kidneybonen erbij en laat nog 1/2 uurtje sudderen.

Als je geen pot hebt om in de over te steken, dan gewoon laten sudderen op het vuur. Werkt ook perfect. Ook best de dag voordien maken, want heropgewarmd is hij nóg lekkerder.

Serveren met tortillas en guacamole en zure room en meer moet dat niet zijn.

En deze twee, die moeten jullie ook zeker eens proberen.

Date

Vanavond heb ik een date. Met mijn lief. Ah ja, want wij zijn niet getrouwd, dus ik heb nog altijd een lief.

We hadden afgesproken met vrienden vanavond, maar we zagen het alletwee eigenlijk niet echt zitten, en toen heb ik mijzelf en den anderen “gedwongen’: een babysit besteld en we zouden kost wat kost weggaan. Soms moet ge dat zo doen, nietwaar.

Eerst gaan we eten. We hebben niet geboekt. We gaan op goed geluk de stad in en zien welk restaurant we zullen uitkiezen. En daarna gaan we bij de vrienden op café om ons te amuseren.

Dat is het plan. Benieuwd of het uitvoerbaar is, want we zijn alletwee niet van de meest frisse personen momenteel.