Tag: fret

Slaap en drugs

Deze namiddag Zelie en Louis afgezet bij de scouts en eens thuis ben ik in bed gekropen. 2,5 uur slapen en een dafalgan later en ik kon er even tegen voor de avond.

Bij de scouts hadden ze een kookvergadering vandaag en de ouders waren uitgenodigd om te komen eten. Elke tak ging een deel van een menu maken en zo konden ze ons dat een hele maaltijd voorschotelen.

De opkomst van de ouders was hoog. Altijd wijs om plots met zo’n hoop ouders samen te zijn, eens te zien wie er allemaal is en zo. Op de koer van de school hadden de scouts sta-tafels gesjord en er stonden ook een paar tafeltjes met stoeltjes. Aangezien die ongeveer de enige waren die niet bezet geraakten (iedereen beschaamd zeker om te gaan zitten?) heb ik mij het voorrecht maar genomen om mij daar te installeren, ziek zijnde en al.

Ze hadden hun best gedaan. Een voorgerecht door de Wouters verzorgd van sla, tomaat, ei, tonijnsla en perzik. Daarna hadden de kapoenen een minestrone soep klaargemaakt. Gevolgd door spaghetti bolognese met dank aan de jonggivers en tot slot een fruitsla van de givers.

’t Was allemaal zeer lekker, maar de fruitsla hebben we moeten overslaan: Zelie had afspraak met haar vriendin om samen naar junior Eurosong te kijken en tegen dan zat ik er weer volledig door, dafalgan of niet.

Maar zoals ze zeggen: een kermis is een geseling waard.

Toast champignon

Nog zo iets dat ik mij herinnerde van mijn moeders recepten: toast champignon.

Ik had paddenstoelen gekocht voor dit weekend. Ze stonden in reclame en er was kip en konijn en ik ging die wel kunnen gebruiken en dus had ik drie doosjes. Mooie verse, witte paddenstoelen. En de kinderen zijn er dol op, dus het kon niet misgaan.

Maar het weekend passeerde en de kip én het konijn werden klaargemaakt zonder paddenstoelen en zo had ik vandaag nog drie doosjes paddenstoelen over. Nog steeds vers, een ietsiepietsie minder wit, maar nog helemaal niet bruin of zo, maar wel hoog tijd om er iets mee te doen, voor ze bruin werden.

En hier komt mama mij dan te hulp. Een poepsimpel maar zeer lekker recept.

U neemt drie doosjes paddenstoelen en wast ze onder water. Jaja, in principe moogt ge geen paddenstoelen wassen, maar nu moet het wel. Niet in overvloedig water, wel onder stromend water, niet te veel, net genoeg tot ze proper zijn (en een beetje water opgenomen hebben). In een pan/pot boter smelten, paddenstoelen erbij, lichtjes bakken, peper en zout erop en na het bakken citroen erover uitpersen. Ik gebruikte een halve citroen, maar achteraf gezien mocht het best een hele geweest zijn. Daarna het deksel erop om verder te garen/stomen/koken/whatever.

Als de paddenstoelen gaar zijn, uit het sop vissen en warm houden terwijl de saus wordt gemaakt, zijnde het paddenstoelenvocht en daarbij room gieten. Bijkruiden met peper en zout indien nodig en dan de saus laten indikken tot ze de gewenste dikte heeft.

Brood toasten, paddenstoelen erop schikken, overgieten met saus en smakelijk.

Pannenkoeken

Deze namiddag waren we uitgenodigd om pannenkoeken te gaan eten. Wafels, daar kunt ge mij niet echt mee over de streep trekken, maar pannenkoeken. Mmmm.

Het stond al weken in de agenda en we werden om 14u verwacht en we waren maar 15min te laat, wat meevalt voor ons. Alhoewel, ’t is dat Michel niet meekon wegens teveel pijn aan zijn rug, anders waren we wel op tijd geweest 🙂

Het was een wreed gezellige namiddag. Even rust voor mij want de kinderen hielden zich voornamelijk met elkaar bezig, enfin na een uur of zo toch. En ook: bediend worden, wat ook altijd geapprecieerd wordt. Oh ja, en het allerbelangrijkste: lekkere pannenkoeken.

Er mogen nog van die namiddagen komen.

Jeugdsmaken

Lilith had het erover en ik moest opeens denken aan zo’n recept van mijn moeder. Een beetje gelijkaardig, maar toch niet volledig. De naam: totjespap of kedul.

Nodig:
Karnemelk (opgepast: melk nemen die mag koken want niet alle variëteiten mogen dat; uiteraard zonder suiker)
patatten
boter
peper en zout

Bereiding:
Kook uw patatjes zoals ge gewoon zijt en dus tot ze zacht zijn. In een andere pot laat de karnemelk koken (opgepast dus dat ze niet overkookt, melk, weetwel). Als de patatten zacht zijn, afgieten en stoempen zodat ge er puree van maakt. Hete karnemelk, boter en peper en zout erbij, allemaal naar smaak. De puree zal nogal liquide worden, maar dat is de bedoeling.

Serveren bij saucissen of met een gebakken eitje. Smakelijk!

Ik heb het thuis jammer genoeg nog nooit gemaakt, wegens bang dat er niet van gegeten gaat worden, maar als ik eens bij mijn zus ben, en haar gezin is er niet, dan maak ik dat voor haar en mijn papa. Lekker!

Salade Niçoise mama style

Eén van mijn favoriete voedsels is salade Niçoise, maar niet de klassieke. De versie die mijn mama maakte is zoveel keer beter (ooit al gezegd dat mijn mama een fantastische kok was).

Af en toe maak ik die wel eens. Ooit heb ik ze eens gemaakt toen we op brunch gingen bij vrienden. Iedereen bracht een schotel mee en dat was mijn bijdrage. Er waren daar allerlei zalige dingen en toen ik de tafel zag, dacht ik dat niemand van de salade ging proeven, maar niets was minder waar: ze was in een mum van tijd op.

Ook eens proberen? Zeer simpel. Gekookte patatjes (nu met de kleine krielpatatjes, fantastisch), tomaten, prinsesseboontjes, gekookte eieren, ajuin, blik tonijn in eigen nat, ansjovis. Tot hier dus geen verassingen. Nu de twist: blikje zalm (niet zo verrassend), kip (juist, goed gelezen: kip. Ik neem kippefilet en stoom hem, mijn moeder gebruikte meestal overschotjes van de gebraden kip van de dag voordien) en parijse worst/jachtworst (naam is afhankelijk van de beenhouwer; het is die kleine ronde roze worst met groene peper in).

Als ‘vinigraitte’ gebruik ik een beetje van het ‘nat’ van de tonijn en zalm. Een beetje maar. Serveren met mayonaise en eten maar.

Weet ge wat nog lekkerder is? Ze de dag voordien maken en alle smaken op elkaar laten inwerken. Yum.

Mijn vegetarische lasagne

Gisteren, kort na de middag, deelde den anderen mij het heugelijk niews mee dat T. zou komen eten. Heugelijk, want ‘hij wil vegetarische lasagne eten’. Zucht. Want alhoewel ik die ook heel lekker vind is daar heel wat werk aan.

Dan maar boodschappen gedaan en rond 15u eraan begonnen: groenten kuisen (1 wortel, 1 courgette, 1 rode paprika, 1 stok bleekselder en ik had nog wat paddestoelen liggen en verhoudingsgewijs heb ik er zo een paar ook tussen gestoken) en alles in julienne gesneden (leve de mandoline). Ondertussen 3 kilo tomaten gewassen (voor de saus), in 4 gesneden en alles in een pot op het vuur om ze te laten zacht worden (laten koken in eigen vocht dus).

De fijngesneden groenten worden dan samen gestoofd in een beetje boter. Niet te lang, tot ze beetgaar zijn. Eens zacht, zout overdoen en laten afkoelen. Terwijl ze afkoelen een mengeling maken van 200g ricotta, 60g gemalen parmezaan, 1 eierdooier en 10 fijngesneden basilicumblaadjes. Als de groenten afgekoeld zijn, onder het kaasmengsel roeren.

Als de tomaten zacht zijn, van het vuur nemen. In een andere pot (ook groot genoeg om dan alle tomaten in over te brengen) in olijfolie 2 teentjes knoflook licht fruiten. Passe-vite over deze pot en de tomaten beginnen overlepelen in de passe-vite en doorzeven: snelle manier om alle pitten en velletjes van de tomaten te krijgen zonder u daar eerst uren mee te moeten bezighouden. Als ge dus genen passe-vite hebt, tomaatjes vooraf pellen en ontpitten 🙂 Eens alles gezeefd is, takje rozemarijn en tijm erbij en not een beetje laten inkoken.

Groentenmengsel klaar? Saus klaar? Dan laagjes maken hé. Ik begin altijd met een laagje tomatensaus omdat de lasagnevellen dan minder rap op de bodem blijven plakken. Dan wordt het: tomatensaus, lasagne, groenten, lasagne, tomatensaus, lasagne, groenten, lasagne, … Ik eindig met de tomatensaus. Daarop dan een (dikke) laag gemalen parmezaanse kaas en oven binnen.

Smakelijk!

Ik moet zeggen, als ik hem hier klaarmaak, dat er nooit veel van overblijft ook al is er ‘gewone’ lasagne.

Kookdinges

Deze voormiddag mijn hersenen gebroken over wat ik zou klaarmaken voor te eten en aangezien ik geen inspiratie had, heb ik er de Zilveren lepel bij genomen, een kookboek waar ik al regelmatig in gebladerd had, maar tot vandaag eigenlijk nog nooit gebruikt had.

Gelukkig moest ik niet het hele boek doorbladeren om een recept te vinden. Er was immers al een basis: op mijn vraag aan de kinderen ‘waar hebben jullie zin in?’ had Anna ‘rijst’ geantwoord. Een goed antwoord vond ik dat, want ik eet wel ongelooflijk graag rijst, maar maak het veel te weinig klaar.

Tussen de rijstrecepten kon ik nog beperkter gaan zoeken. Toen er onlangs bezoek was, hadden zij Arborio rijst mee, en zo werd de keuze opeens gereduceerd tot risotto. Nog nooit gemaakt, maar ik vind dat zo wreed lekker en het moet voor alles een eerste keer zijn, nietwaar. Toen den anderen dan zei dat we ’s avonds bezoek hadden, stond het vast. Ik kook namelijk graag nieuwe dingen als er mensen op bezoek komen. Spannend! Mijn keuze viel op een groene risotto (met spinazie, worteltjes, selder en ajuin) en erbij had ik dan een schartong voorzien.

De zin om te koken zat er duidelijk niet alleen bij mij in. Zelie zag het ook zitten en terwijl ik deze namiddag even een boodschap was gaan doen, had zij van de keuken haar domein gemaakt en had zij, samen met vriendin E. uit de straat, broodpudding gemaakt. Terwijl ik dan terug was en zelf beginnen koken was, hebben die twee nog een cake gemaakt ook.

De risotto was lekker en de combinatie met de scharren vond ik persoonlijk zeer geslaagd. Ondertussen de broodpudding geproefd en die is ook geslaagd. Een beetje zwart aan de buitenkant, maar dat is Zelie haar fout niet: de keukenwekker was wel tot op 0 gegaan, maar ik had hem toch niet horen rinkelen. Morgen de cake proeven, maar die ziet er ook al lekker uit.

En wat gaan we morgen eten?

Eureka!

’t Is waarschijnlijk niet de correcte kreet. Ik heb namelijk niets uitgevonden in de zin van iets nieuws ontworpen of zo. ‘k Heb wel ontdekt wat de hoogstwaarschijnlijke oorzaak was van mijn buikpijn.

Want die buikpijn heeft dus geduurd tot deze ochtend en toen kwam er beetje bij beetje lucht uit mijn lichaam en begonnen de steken te verminderen. Sinds vanavond ben ik eindelijk buikpijn vrij. Drie dagen heeft dat lolleke dus geduurd, of eigenlijk, bijna vier dagen.

Deze middag viel mijn briefke van een paar euro’s. Want wat heeft de deze hier gegeten donderdag? ’t Was heel lekker hoor, daar niet van. Het waren de Tsjechen die kookten op het werk. Als voorgerecht een slaatje met paprikas en feta en als hoofdgerecht was er gevulde … paprika. En wat is er nu juist moeilijk verteerbaar wanneer niet gepeld. Juist. Paprika.

Eentje dus om te onthouden, maar wel een beetje raar, want dit is niet de eerste keer dat ik paprika eet.

Verliefd

Ik zag ze voor het eerst op de Tweede Museumnacht in het Designmuseum en het was liefde op het eerste zicht. De vorm sprak mij ongelooflijk aan en voor een jubeleumversie vond ik ze meer dan geslaagd. Een juweeltje.

Mijn eerste gedachte was: ik wil die ook. Mijn tweede: vergeet het, want die zullen ongelooflijk veel te duur zijn. Dus bleef het bij dromen. En ook: we hebben al veel potten en pannen, het zou alleen maar een luxeding zijn, niet omdat we het nodig hadden.

Tot dit weekend. Bij het koken vast moeten stellen dat mijn op één na grootste pot echt wel aan het einde van zijn latijn was. Het ding is dan ook 20 jaar oud en was al geen goed ding om mee te beginnen. Om het dan nog 20 vol te houden, chapeau. Dus sprak ik den anderen aan, dat we die dringend moesten vervangen want met ons gezin is het toch een veel gebruikte pot qua formaat. Uiteraard vertelde ik hem ook van mijn verliefdheid.

Vanavond kwam ik thuis na het werk en er lag een folder/brochure met alle potten en pannen van Demeyere én alle prijzen erbij. Den anderen had dat meegebracht om dan prijzen te kunnen vergelijken en wat bleek: de nieuwe collectie was wel duurder, maar niet exorbitant duurder dan de basispotten.

De knoop was onmiddellijk doorgehakt en hij heeft zich naar de winkel gespoed om een nieuwe pot en ziet eens hoe mooi:

Nieuw