Kerst- en nieuwjaarskadoos, dat is elk jaar serieus stress. Niet alleen omdat het een serieuse hap uit het budget is, maar ook: zoeken en doen en overwegen en afwegen van wie wat wel al dan niet leuk zou vinden en dan hopen op de avond zelf dat ‘men’ er ook effectief content mee is. En het gebeurde dus weleens dat ge de teleurstelling op de gezichten zag, hoe goed men ook dacht dat weg te steken.
Langs mijn kant van de familie hadden we het budget al een paar jaar geledens serieus beperkt, op twee vlakken. We zijn met drie koppels en elk koppel kocht iets voor één ander koppel voor een maximum budget. Ofwel werden er dus twee kado’s gekocht (één voor man, één voor vrouw) ofwel werd een kado voor het koppel gekocht, dat werd overgelaten aan de koper. De kinderen werden ook zo evenredig mogelijk verdeeld en vanaf dit jaar is dat nog makkelijker: elk koppel ‘krijgt’ drie kinderen toegewezen en zij krijgen elk een kadootje (of meer) ook voor een maximum bedrag. Tot slot kochten we dan één gezamenlijk kado voor mijn vader waarbij elk koppel rbijdroeg. Uiteindelijk viel het kadootjesgeld dan nog mee.
Langs den anderen zijnen kant werden er geen beperkingen gesteld: noch kwa prijs, noch kwa aantal. Wat er dus op neerkwam dat iedereen voor iedereen kadootjes kocht. Als je er dan rekening mee houdt dat we daar toch gemiddeld met 7 volwassenen zijn op oudejaar en dan nog eens 2 extra op nieuwjaarsdag, plus nog de kinderen (dit jaar voor het eerst 6 in totaal), én als je er rekening mee houdt dat den anderen nogal uit de bocht kan gaan als het op kado’s geven aankomt (hij doet niet liever), dan is dat een serieuse aderlating.
Een paar weken geleden belde mijn zus: of ik al iets gekocht had voor de volwassenen? Neen, nog geen tijd gehad. Ik had dat voorzien voor tijdens de vakantie, wegens dat de laatste werkweken ongelooflijk druk waren met zeer stricte deadlines. Of het dan geen goed ideen zou zijn om die volwassenkado’s gewoon over te slaan en alleen iets te kopen voor de kinderen? I couldn’t agree more. Weg stress van zoeken, kijken, vergelijken en afwegen. Winkel in- en uitlopen en uiteindelijk met iets buiten te komen in de hoop dat de anderen er even content mee zouden zijn. Als de weerga werd dan bij de schoonfamilie ook besloten om perk en paal te stellen aan het kadokopen dit jaar.
En zo waren er gisteren een bende gelukkige kinderen en een hoop opgeluchte volwassenen. We hadden één uitzondering gemaakt: wel nog een kado voor mijnen papa. Niet alleen omdat het onze papa is, maar eigenlijk ook omdat het op tweede Kerst zijnen verjaardag is.
Wij hebben een fantastische avond doorgebracht met heel veel babbelen en zeer lekker eten en eerlijk gezegd, ik heb het absoluut niet gemist om geen kadootje(s) te krijgen. We waren het zelfs zo erg uit het oog verloren dat we bijna vergeten waren om papa zijn kado te geven.
Zo gans de familie samen en genieten, meer moet dat niet zijn voor mij om een fantastische Kerst(avond of oudejaar) te hebben. Hopelijk hadden jullie een even aangename avond en sowieso: nog een heel zalig Kerst gewenst.