Tag: Gentblogt

Afscheid van een era

Verscheen eerder op Gentblogt

Een paar maanden geleden zaten we met de redactie samen en het onderwerp kwam ter sprake: hoe moet het nu verder met Gentblogt.

Het was niet de eerste vergadering dat dit besproken werd. Het was al een tijdje aan de gang. We zagen allemaal dat het moeilijk ging de laatste tijd, laatste maanden, laatste jaren. Dat er periodes waren dat het allemaal wel vlotte, maar ook meer en meer periodes dat het trekken en sleuren was om iets gepubliceerd te krijgen. En ja, dat de commentaren alsmaar meer verzuurden de laatste tijd, iets wat maakte dat de motivatie er niet beter op werd.

Vorige vergaderingen konden we onszelf telkens nog iets of wat motiveren, maar tijdens die laatste vergadering moesten we het toegeven: zo kon het niet verder. Zo wilden we niet verder. Zo zouden we niet verder gaan. De beslissing die we al zo lang uitstelden werd genomen: Gentblogt zou er mee ophouden en wel op haar 10e verjaardag.

Op het moment zelf voelde ik mij opgelucht, want ik moet toegeven: ik was de laatste tijd niet meer één van de zeer actieven. Een opstoot tijdens de Gentse Feesten, dat vooral. Iets wat ik zeer graag deed en waar ik nog steeds met veel enthousiasme over schreef. Maar andere onderwerpen, buiten de Gentse Feesten, begon ik moeilijker en moeilijker te vinden om te bespreken. Het leven, uweetwel, net zoals de andere redactieleden.

De weken nadien heb ik er niet teveel bij stil gestaan. Het was een feit en het was nu enkel aftellen tot de aankondiging. Het ging mij goed af. Geen probleem.

Toen het vorige week officieel werd aangekondigd veranderde er iets. Plots was het écht. Officieel. Iedereen wist het. De kranten namen het op. De radio interviewde mensen. Zelfs op AVS moesten we ons zegje doen. En het kwam plots als een klop aan. Geen theorie meer maar praktijk. Bij elk artikel dat ik tegenkwam werd het er nog eens ingewreven en schoten de tranen in mijn ogen. Waarom? Daarom.

Gentblogt is 9 jaar lang een groot deel van mijn leven geweest. Het begon als losse medewerker op de Gentse Feesten van 2006 om nadien over te gaan tot vaste medewerker en redactielid na de Gentse Feesten van 2007.

Er waren zeer intense periodes en rustiger periodes, maar er was altijd iets dat kon gepland worden en naar uitgekeken worden. Soms was Gentblogt zelfs de enige reden om iets te doen, dingen die ik normaal niet zou gedaan hebben, maar omdat iemand gevraagd werd zei ik soms ‘waarom niet’ en ontdekte ik soms fantastische en soms ook minder fantastische dingen.

Ik heb parken bezocht en vergeleken, de kinderen meegesleurd naar allerlei voorstellingen, ontdekkingstochten gedaan door de stad, persoonlijke verhalen gedeeld, de kalender (toen er nog een was) minutieus bijgehouden en aangevuld, musea en tentoonstellingen bezocht, dingen gedaan waarvan ik dacht ze nooit te doen.

Ik heb leren kijken op een andere manier, want als ‘reporter’ bekijk je de dingen anders omdat je er rekening mee houdt dat je, wat je ziet en meemaakt, moet overbrengen naar de lezer. Het heeft me geleerd om dingen op verschillende manieren aan te pakken en andere invalshoeken te zoeken.

En nu is dat dus gedaan. Het plannen. Het uitkijken. Het mezelf opleggen om iets te doen. Toch voor Gentblogt. En alhoewel ik nog steeds 100% achter onze beslissing sta, toch stemt het mij ook triest. Verstaanbaar, denk ik.

Gentblogt heeft mijn leven op vele vlakken verrijkt. Ik heb mensen leren kennen die ik anders nooit had tegengekomen. Het heeft vrienden gebracht uit onverwachte (en ook verwachte) hoeken. Het heeft deuren geopend die anders zouden dichtgebleven zijn. Het heeft mij op plaatsen gebracht waar ik anders nooit zou gekomen zijn. Het is een ervaring geweest om mijn hele leven mee te dragen en er de vruchten van te plukken.

Bedankt Gentblogt voor de mooie jaren. Bedankt lezers om mee te gaan in mijn verhalen. Bedankt collega’s om de laatste jaren de weg samen met mij af te leggen en zoveel vriendschap, liefde, enthousiasme en drijfkracht te geven en te delen. Bedankt.

En al dat andere dan?

’t Is hier zeer druk, zo tijdens de Gentse Feesten. Er ‘moet’ buitengegaan worden, want wij hebben een engagement dat wij (met veel plezier) moeten vervullen.

Dus zijn wij weg van ’s middags (enfin, rond 14.30u vertrekken we hier toch) tot ’s avonds en dan moet er nog gekookt worden …

Er zijn nog dingen die ik zou willen doen, maar de tijd is nu eenmaal beperkt en daar moet je het mee doen. En al dat andere, zijnde de huishoudelijke taken, die stoppen uiteraard ook niet omdat er buitenshuis dingen te doen zijn.

Dus heb ik mij een beetje georganiseerd vandaag, zodat het niet volledig de spuigaten uit zou lopen tegen het einde van de Feesten. Het eten voor vanavond is grotendeels voorbereid, zodat ik mij niet moet opjagen als het weer een beetje uitloopt, er zijn twee machines ingestoken, de living is (een beetje toch) opgeruimd, de vuilniszakken staan klaar om buiten gezet te worden (donderdag is feestdag, weetwel), de afwasmachine draait en de rest van de was is gesorteerd en klaar om vanavond ingestoken te worden.

Zo georganiseerd, soms verbaas ik mijzelf 🙂 *tijd om weer te vertrekken*

Doorverwijzing

‘t Zal hier een beetje kalm worden, de komende 10 dagen want het zijn Gentse Feesten en zoals elk jaar gaan we ons daar weer in smijten.

Met ‘ons’, daar bedoel ik dus de kinderen en ikzelf wat betreft het op pad gaan om dingen te zien en daarna er dan over schrijven, en den anderen die achter zijn computer blijft om het allemaal online te kunnen brengen. Niet voor onze eigen blogs, maar voor het Project natuurlijk.

Dus als jullie willen weten wat wij zoal gaan bekijken volgende dagen, één adres: Gentblogt.

Wij beginnen er al een dagje vroeger mee, met de Feesten: vanavond gaan we naar de première van Anna, de musical, van Kamer 58. We hebben al een aantal producties van hen gezien en hebben het ons nog nooit beklaagd, dus ik kijk er wel naar uit. Zelie en Louis mogen mee en die zien het ook helemaal zitten.

Bye for now. Misschien dat ik af en toe nog even langs kom, maar ik vrees er een beetje voor.

Even rust

Dit weekend was het digitale doe-beurs in Gent. Den anderen zat daar het hele weekend voor het Project, dus was ik alleen met de kinderen.

Zaterdagvoormiddag was er de normale routine en met Louis op weekend was dat toch één kind minder om rekening mee te moeten houden. ’s Namiddags, eens Zelie naar de scouts was, ben ik met Anna en Jan een bezoek gaan brengen aan hun papa. Ik wou wel eens zien wat er te doen was én er was daar kinderopvang en misschien zouden de kinderen dat wel leuk vinden.

En of ze het leuk vonden. Terwijl ik boven een beetje probeerde te helpen bleven zij gezellig beneden spelen. Ze waren lang ook de enige kinderen en er waren twee meisjes om op de kinderen te passen, dus hoe veel meer aandacht konden ze zich wel niet wensen?

Anna is twee keer naar boven gekomen om te kijken of we er nog waren, maar Jan hebben we niet gezien. Ze was telkens in gezelschap van één van de meisjes en dat meisje moest telkens wachten tot ze terug naar beneden zou gaan: papa of ik mochten dat niet doen.

Deze voormiddag zijn we dan met z’n allen (min papa dan) Louis gaan afhalen. Na hun bad en middageten heb ik de kinderen dan gewoon rechtstreeks naar de opvang daar gebracht: Jan en Anna vroegen om terug te gaan en Zelie en Louis wilden wel meegaan.

Terwijl zij daar waren (met papa dus wel een verdieping hoger) ben ik terug naar huis gegaan om eindelijk de cakejes te bakken die Anna dan morgen naar school zal meenemen voor haar verjaardag. Zo’n gemak zeg als de kinderen er niet zijn en gij dan kunt doorwerken. Maar ze hebben zich zo geamuseerd en toen ik hen terug ging afhalen waren ze teleurgesteld: nu al?

Toch leuk hé als iedereen content is.

Internet gezelschap

Sinds deze ochtend heb ik buikpijn. Zo geen doffe, ondefinieerbare pijn waardoor ge u ongemakkelijk voelt. Wel zo’n stekende pijn. Messcherpe stekende pijn. In het midden, dan weer wat lager, dan weer links of rechts. Pijnlijk is een understatement.

En vanavond is het ook Gent over Morgen in de Vooruit. Gelukkig was ik al niet van plan geweest om er naartoe te gaan, anders had ik zeker mogen afzeggen. Stil liggen in de zetel is al pijnlijk genoeg, laat staan dat ik in een drukke overvolle zaal zou willen gaan zitten.

Wie wel in de Vooruit zit, is den anderen. Hij zit daar omdat het hem intersseert maar ook voor het Project en hij doet van live-blogging.

En zo zit ik toch een beetje in gezelschap van vele mensen. Ge moet ook maar eens gaan kijken en regelmatig op refresh duwen.

Gentblogt heeft u nodig

Denkt u weleens: Goh, het zou toch tofkes zijn als Gentblogt eens wat meer over x of y zou schrijven? Mist u iets cruciaals op ons fantastische weblog? Had u graag wat meer sport gezien, of al eens een stukje over ruimtelijke ordening? Vindt u te weinig moderne muziek terug? Of blijft u helemaal op uw honger zitten wat betreft klassieke dans? Dat kan, inderdaad.

Gentblogt wordt namelijk gemaakt door vrijwilligers. Mensen die in hun vrije tijd de stad afschuimen en daarover berichten. Het is evident dat Gentblogt dus voornamelijk gaat over de interesses van onze redactieleden: want in onze vrije tijd gaan we natuurlijk enkel dingen doen die we leuk vinden.

Wil dat dan zeggen dat al de rest niet op Gentblogt kan? Hoegenaamd niet: wij zijn een vreselijk flexibele groep mensen. En wij zoeken mensen met dezelfde ingesteldheid en eender welke stadsgerelateerde interesse die zich bij ons willen vervoegen.

Concreet kan meewerken aan Gentblogt op heel veel verschillende manieren: heeft u een vlotte pen en is er iets waar u gaarne over mag berichten? Stuur ons uw idee door. Gaat u vaak naar concerten en heeft u overal een mening over? Spaar die mening niet voor uw vrienden alleen, maar giet ze in een recensie en deel ze met ons. Neemt u fijne foto’s in onze stad en kunt u daarover ook iets vertellen? Doormailen die handel. Hangt u op uren dat deftige mensen al lang in hun bed liggen nog aan de toog van allerhande duivelse afspanningen en hoort u daar wel eens leuke nieuwtjes en roddels? Laat het ons weten, of nog beter: trek op onderzoek en probeer uit te vogelen wat ervan aan is.

Of misschien heeft u wel een groot marketingtalent en wilt u dat ter beschikking stellen van de leukste stadsblog ter wereld?

Maar het kan ook anders: wilt u graag meewerken, maar heeft u niet meteen concrete ideeën? Stuur ons uw motivatie door, en wij schrijven u in op onze mailinglijst. Zo krijgt u allerhande persberichten van ons doorgestuurd, waarop u dan wild enthousiast kunt ingaan.

Om het kort samen te vatten: Gentblogt zoekt vers bloed, en misschien stroomt dat bloed wel door uw aderen. Stuur ons door wat u in gedachten had en wij laten u heel snel iets weten. Of kom misschien al eens kennis maken, dit weekend in De Centrale. U herkent ons aan onze innemende charme en oogverblindende schoonheid. En aan onze Gentblogt-button, natuurlijk.

Als u niet kunt langskomen, of u bent verlegen in het echte leven, mag u me gewoon een mailtje sturen (ilse@gentblogt.be). Wij kijken er allemaal heel erg naar uit.

Mijn gedacht

Of eigenlijk het uwe.

‘k Heb het er hier nog niet over gehad en ik dacht eerst om er niets over te schrijven omdat ik daar toch niet aan zou meedoen. Het gaat namelijk over muziek en is iets nieuws op Het Project en ik en muziek, dat gaat niet goed samen.

Niet dat ik niet naar muziek luister, allez af en toe toch wel, maar dit nieuw ding heet uwged8 en dat is een top acht van Gentse groepjes (niet zo beperkend als het klinkt hoor: groepen waarvan tenminste één lid in Gent woont of studeert, we zijn daar niet zo eng in) en ge kunt daar dus groepjes instemmen. Maar om te stemmen moet ge wel eerst muziek zoeken en beluisteren en zien of ge het leuk vind of niet en alles en dus dacht ik: dat ga ik nooit doen want daarvoor ben ik veel te lui.

Maar vorige week was het dus de eerste top 8 en die heb ik dan wel beluisterd en wat blijkt: der stond daar wreed wijze muziek tussen. Groepen waarvan ik het liedje kende maar dus niet wist van wie het was maar ook dingen die ik niet kende en die wreed wijs waren.

Deze nacht was de deadline om te stemmen voor de tweede uwged8 en een half uur voordat die afliep heb ik een oplossing gevonden voor mijn luiheid: den anderen. Michel doet dat graag, nieuwe muziek ontdekken en dus heb ik hem gevraagd om een selectie te maken van dingen waarvan hij denkt dat ik ze wel leuk zou vinden. Die liedjes heeft hij dan afgespeeld en ik heb dan zo gezegd van ja, neen of mwoh en na een aantal liedjes dan gezegd: dat eerste/derde/xste en zo had ik plots ook een top drie en heb ik nog in tijd kunnen stemmen.

‘k Ben dus wreed benieuwd wat er dinsdag in de nieuwe top 8 gaat staan en of mijn dingen er ook zullen tussen staan (Michel heeft mij daarna wel laten weten hoe de groepen heten hé waarvoor ik gestemd heb dus ga ik dat wel kunnen herkennen).

Dus, zeker eens doen want ’t is wreed wijs: gaan luisteren naar uwged8 en volgende week, zeker uw favorieten erin proberen stemmen. Trekt ondertussen ook nekeer aan de mouw van uw huisgenoten, familie, collega’s op het werk of in de klas, de fanclub van uw groep en stemmen maar. Gewoon hier klikken.