Deze namiddag, om 14u07 om precies te zijn, krijg ik volgend boodschap geforwarded:
Kink in kabel!
———- Forwarded message ———-
From: B.
Date: Jun 22, 2007 2:04 PM
Subject: poes
To: Michel VuijlstekeMichel,
Is het mogelijk om jullie poes dit weekend reeds op te pikken?
Volgende week vrijdag vertrekken we en het is zo triestig voor de mama poes als ze op hetzelfde moment haar laatste poesje kwijtspeelt en wij ook nog eens verdwijnen.
Wat denk je?
B.
Tja, wij waren maar van plan dat beestje volgende week af te halen op het moment dat ik dan ook thuis ben voor de vakantie. Kwestie dat er toch iemand (zo veel mogelijk) zou bijzijn als de twee katten aan elkaar wennen.
Maar als het moet, dan moet het maar en dus heb ik B. opgebeld om af te spreken wanneer haar op te halen, want als ze dan toch moet komen dit weekend, kon het niet rap genoeg gaan.
Bijna onmiddellijk na school (eerst nog even langs de bibliotheek gepasseerd) zijn we er dan naartoe gereden om haar mee te nemen.
Zo een gemakkelijk beestje dat dat is. Ik was eigenlijk vergeten hoe een ‘normale’ kat zich gedraagt. De onze is niet ‘normaal’ want veel te bang wegens te vroeg van de moeder weg. De poes van Michel zijn ouders is niet ‘normaal’ want eigenlijk half (of toch een kwart) wild.
Nepthys laat zich zo maar pakken, zonder enig probleem, door iedereen en dus ook door mij. Ze laat zich aaien en loopt niet weg als je er naar kijkt. Ze liet zich dan ook gemakkelijk pakken om in een doos gestoken te worden zodat we haar konden meenemen.
Eens in de auto was het minder. Het beestje hield er duidelijk niet van om opgesloten te zitten en liet het duidelijk blijken: ze beet in de opening van het handvat en stak constant haar pootje erdoor om te proberen iets vast te grijpen. Op een bepaald moment had ze blijkbaar de opening voldoende open gebeten want toen ik aan de Dampoort kwam besloot juffrouw om uit de doos te kruipen.
Gelukkig stond ik stil en kon ik haar direct opnemen. Ik heb haar dan maar op mijn schoot gezet en, geloof het of niet, Nepthys bleef braaf zitten. Niets bang, alleen doodnieuwsgierig keek ze vanop mijn schoot in het rond naar alles wat bewoog en passeerde. Een paar keer heeft ze geprobeerd om van mijn schoot te gaan, maar ik hield haar gewoon zachtjes tegen en ze bleef dan weer braaf zitten.
Eens geparkeerd heb ik haar weer in de doos proberen steken om haar fysiek dan naar huis te kunnen dragen. Een beetje moeilijk want eens de auto stilstond sprong ze van mijn schoot en begon de auto rond te kruipen, maar na een beetje gejaag is het gelukt om haar te pakken en in de doos te steken. Ze is toch nog eens kunnen ontsnappen vooraleer we uit de auto waren, maar uiteindelijk zijn we veilig en wel, mét kat in doos, thuis geraakt.
Thuis heeft ze zich zonder problemen geïnstalleerd. Rondgelopen, alles geïnspecteerd, naar boven gelopen, beneden de kattebak en het eten bekeken. Ondertussen voelt ze zich al volledig thuis en op haar gemak. Ze gedraagt zich al alsof ze nooit ergens anders gewoond heeft.
Hecate daarentegen, dat is een ander paar mouwen. Ze is boos, bang en blijft kilometers bij Nepthys vandaan. Als ze al een beetje dichter komt is het om te blazen en te grollen. Nee, she’s not a happy kitten. Hopelijk went het rap voor haar en moet ik mij tegen maandag geen zorgen meer maken als we ze beiden alleen moet achterlaten als we gaan werken.
