Tag: Huis

Het is al een hele tijd dat er spullen bij ons weg moeten. Dingen die gestapeld staan, maar die we eigenlijk nooit gebruikt hebben.

Nu er twee kinders bijkomen, kunnen we alle plaats in ons huis gebruiken. Kringloopwinkel to the rescue.

Afspraak gemaakt, en gisteren kwamen ze langs. Maar vooraleer ze er waren moest er nog een heel pak verhuisd worden: van het achterhuis (eerste verdiep én gelijkvloers) naar voor, van het eerste verdiep naar beneden, van het tweede verdiep naar beneden …

Het meeste heb ik samen met Louis en Zelie gedaan, in de voormiddag. Ook nog een chanceke: Zelie had net haar verjaardag gevierd met haar vriendinnen en die waren blijven slapen: extra handen om te helpen!!!

Daarnaast zijn de buurmannen komen helpen: een redelijk zware kast die van het eerste naar beneden moest komen, en dat kon enkel via het raam. Kunst- en vliegwerk was nodig en ook, spierbundels om ervoor te zorgen dat ze niet op de stoep in duizend stukken zou uiteenspatten (en er geen gewonden zouden vallen).

En dan was het wachten: ze zouden tussen 13u en 16u komen. Uiteraard waren ze er pas om 15u45. En dan begon het: de kast van boven namen ze (gelukkig) mee (anders hadden de buurmannen voor niets hun werk gedaan). Alle elektronica namen ze ook mee, maar de twee slaapkamers die we naar de gang hadden verhuisd weigerden ze: teveel schade madam, terwijl ze niet beschadigd waren, enkel oud.

Soit: de troep staat dus nog in de gang en mag naar het containerpark. Tot zo ver het zoeken naar een ecologische oplossing.

Dat was ongeveer het eerste dat Jan kwam zeggen toen hij deze ochtend aan bed stond. Zijn boeken lagen allemaal op de grond en er was iets met een doos en kaders die er lagen.

‘Papa zal er misschien tegen gebotst zijn toen hij vannacht opstond’. Ik dacht er verder niet veel bij na.

Ik weet niet hoe lang het geduurd heeft voor ik door had dat niemand ergens tegen gebotst was. Dat de schoolboeken met opzet op de grond gegooid had. Dat de boekentas, waar die boeken inzaten, verdwenen was.

Verder kijken en dan doorhebben dat er meer dingen ‘raar’ zijn tot de frank valt: er is ingebroken en het is niet het enige dat anders is. Mijn handtas ligt uitgegoten in de gang: Kindle op de grond, portefeuille weg. Boven ontbreken 3 laptops. Beneden hebben ze Louis zijn laptop ook mee (en zijn portefeuille blijkbaar). Al Michel zijn fotomateriaal is verdwenen …

Het is maar materiaal. Momenteel zit ik nog zo niet mee. Alles wordt gerationaliseerd. Er is geen lichamelijke schade. Iedereen is gezond. We zijn niet wakker geworden met een wapen tegen ons hoofd. Hopelijk blijft het daarbij en krijg ik straks/morgen/later mijne weerslag.

Maar kijk, nog iets dat we een keer hebben meegemaakt.

Een paar jaar geleden hadden we al het probleem en een paar maanden geleden is dat terug opgedoken: de druk op ons warm water viel langzaam maar zeker weg. Genen paniek deze keer: ik had al een afspraak gemaakt met de chaufagist om de verwarming te voorzien van haar jaarlijkse controle, dus het was enkel kwestie van een paar weken geduld te hebben.

Vrijdag stond de man hier op het afgesproken uur. Hem ingelicht wat er allemaal moest gebeuren (druk warm water dus, nazicht twee installaties: hoofdhuis en achterhuis, en nazicht vloerverwarming achterhuis die schijnbaar niet meer werkte). De man verdwijnt om zijn werk te doen en na een korte tijd komt hij vragen of ik even kan meekomen. Geen probleem.

Hij had opgemerkt dat ik geen warm water had in het bad, dus legde ik hem het probleem uit van de verkeerd gekochte kraan en dat er, eens er genoeg druk was, wel degelijk warm water was. Alleen de mengkraan werkt niet, wel het heet water en koud water. Zegt die lieve mens: wat als ik die kraan nu eens omdraai? Ze gaat dan wel ondersteboven staan, maar uw douche gaat wel werken? Een aanbod waar ik uiteraard geen neen op kon zeggen.

Ik moest die man alleen verder laten doen, want ik had een groepspresentatie voor de opleiding, en liet hem dus verder zijn ding doen.

Ondertussen zijn we twee dagen verder en merk ik dat hij niet alleen onze badkraan heeft goed gezet waardoor de mengkraan nu werkt, maar dat hij ook de siliconen aan het bad, die grondig versleten waren waardoor er water langs het bad kon lopen, ook vervangen heeft én de lekkende afloop onder de lavabo hersteld heeft.

Ik zeg het u, wij hebben de beste chaufagist ter wereld.

U vraagt, wij draaien: onze nieuwe deuren.

Enfin, toch één er van 🙂

Onze binnendeuren staan niet langer in de gang. Gisteren kreeg ik namelijk telefoon: of het morgen (donderdag) of vrijdag zou passen. No time like the present, zei mijn gevoel, en dus zei ik dat hij maar vandaag moest langskomen.

Deze ochtend om 8.30u was hij er, net zoals aangekondigd, en ging hij aan de slag. Kort na de middag zaten ze op hun plaats: drie binnendeuren op het gelijkvloers.

Dat het zo een verschil zou uitmaken, had ik mij niet kunnen inbeelden. De ruimte lijkt anders. Dat is ze ook, maar toch. Maar wat mij vooral opvalt is de temperatuur in de keuken. Vanavond waren hier mensen en zaten we in de keuken EN IK HAD HELEMAAL GEEN EXTRA TRUI AAN! De laatste 10 jaar heb ik geen enkele ‘koudere’ avond in de keuken kunnen doorbrengen zonder extra trui. Vanavond had ik hem (uit gewoonte) aangedaan, maar kon hem gewoon uitdoen. Zo aangenaam warm was het daar.

We hebben binnendeuren en ge kunt u niet inbeelden hoe blij ik daarmee ben 🙂

We hebben binnendeuren. Eindelijk! Na 10 jaar! We hebben binnendeuren, joepie!

Ze zijn ze deze namiddag komen leveren. Deuren en chambrants en klinken en sloten en scharnieren en nog vele dingen die ik nu vergeet. Ze staan in de gang.

Nu wachten tot we een afspraak krijgen met de schrijnwerker zodat ze ook nog in de deurgaten komen en we ze effectief kunnen gebruiken 🙂

Ik heb mijzelf eindelijk een goei schup onder mijn gat kunnen geven.

Weet ge nog, een paar maanden geleden, toen C. en ik de gang in vliesbehang aan het zetten waren? We hebben nog voortgedaan en er een eerste laag verf op gezet, de primer. Maar verder waren we niet gekomen.

Er waren dingen, en dan nog eens dingen en nog andere dingen en zo kwam het er niet van om die tweede (en laatste) laag verf erop te zetten.

Maar kijk. Eergisteren heb ik mijn vuile kleren aangetrokken en ben ik beginnen verven. Eerste dag goed doorgewerkt, gisteren maar een beetje in de namiddag en vandaag afgewerkt.

En content dat ik ben, zowel van het resultaat als van mijn eigen.

(en ja, die 10% is nog niet af, maar dat kan nog niet: eerst moet er nog een verwarming verplaatst worden, maar dat staat volgende op de lijst)

En zo bevindt er zich, voor het eerst sinds we elkaar kennen, een droogrek onder onze bezittingen.

‘k Heb mij deze middag opgepakt en ben mij zo’n rekje gaan aanschaffen. Thuisgekomen er direct een machine op gehangen en alhoewel alles mooi in de zon stond was het toch niet allemaal droog. Maar toch meer dan had ik er geen gehad. De rest ligt nu binnen op de verwarming te drogen.

Morgen toch eens bellen naar de winkel, of zij iets van Miele hebben gehoord en zo niet, of zij er toch achter kunnen zitten. Want mensen die beloven om te bellen, zonder een nummer te vragen, daar klopt iets niet.