Saai

Veel valt er hier niet te vertellen tegenwoordig. We zitten met de opkuis van ons huis, en dat is serieus wat werk.

Maar kijk, er is licht aan het einde van de tunnel. Niet dat het einde in zicht is, belange niet, maar sinds vandaag kunnen de kinderen weer spelen in hun speelkamer. Alle keukengerei is terug naar de keuken verhuisd en het grootste deel van het speelgoed beneden is gesorteerd, gewassen en geklasseerd in dozen (nu zien we direct wat waar zit) en naar het speelkot verhuisd.

We waren net op tijd klaar voordat de kuisvrouw haar dag erop zat zodat ze de ruimte nog grondig heeft kunnen meenemen in de kuis. Het ligt er dus proper ook. Joepie!

Een ruimte gedaan, vier te gaan.

Pauze

Den anderen is al langer bezig, ik en de kinderen hier en daar. Zaterdag zijn we er dan echt goed ingevlogen en Michel mag dan al meer gedaan hebben, hij zit daar vanachter tenminste alleen. Opkuisen en vier kinderen motiveren om voort te doen (enfin 3, want Anna is nu niet helemaal de beste hulp in huis), het is niet echt evident.

Zaterdag heb ik ze gemotiveerd door te zeggen dat, als er al een duidelijke verbetering te zien was, we gisteren naar mijn zus zouden gaan. Gelukt dus. Maar het was soms zagen en neuten (ik dus vooral en bijgevolg zij tegen mij) tegen de sterren op. Zaterdag was het ook eigenlijk alleen in de namiddag.

Vandaag deze voormiddag begonnen. Er is al deftig wat gedaan, maar nog niet genoeg. Anna loopt meer in de weg dan dat ze helpt, dus die moet ook bezig gehouden worden en nu hebben we, na het middagmaal, toch even een pauze ingelast. Om 16u herbeginnen we.

Weer hetzelfde als zaterdag: als we er vandaag nog door geraken of minstens ver gevorderd zijn, dan doen we morgen een uitstapje. Het ziet er naar uit dat het zeer mooi weer wordt, dus ik denk dat we eens de glijbaan op de Blaarmeersen gaan uittesten.

Hmm. Ik denk dat die uitstapjes eigenlijk evenveel motivatie voor mij zijn als voor hen 🙂

Verliefd

Ik zag ze voor het eerst op de Tweede Museumnacht in het Designmuseum en het was liefde op het eerste zicht. De vorm sprak mij ongelooflijk aan en voor een jubeleumversie vond ik ze meer dan geslaagd. Een juweeltje.

Mijn eerste gedachte was: ik wil die ook. Mijn tweede: vergeet het, want die zullen ongelooflijk veel te duur zijn. Dus bleef het bij dromen. En ook: we hebben al veel potten en pannen, het zou alleen maar een luxeding zijn, niet omdat we het nodig hadden.

Tot dit weekend. Bij het koken vast moeten stellen dat mijn op één na grootste pot echt wel aan het einde van zijn latijn was. Het ding is dan ook 20 jaar oud en was al geen goed ding om mee te beginnen. Om het dan nog 20 vol te houden, chapeau. Dus sprak ik den anderen aan, dat we die dringend moesten vervangen want met ons gezin is het toch een veel gebruikte pot qua formaat. Uiteraard vertelde ik hem ook van mijn verliefdheid.

Vanavond kwam ik thuis na het werk en er lag een folder/brochure met alle potten en pannen van Demeyere én alle prijzen erbij. Den anderen had dat meegebracht om dan prijzen te kunnen vergelijken en wat bleek: de nieuwe collectie was wel duurder, maar niet exorbitant duurder dan de basispotten.

De knoop was onmiddellijk doorgehakt en hij heeft zich naar de winkel gespoed om een nieuwe pot en ziet eens hoe mooi:

Nieuw

Geblokkeerd

Een paar dagen geleden wou de pompbak niet meer doorlopen. Het kappen van ontstopper in de leiding hielp niet, dus werd de loodgieter gebeld.

Het ‘voordeel’ van ziek zijn is dat ge dan thuis zijt en ge zo’n mens kunt laten komen als het hem uitkomt. En het kwam hem uit om deze ochtend te komen. Nadat ik de kinderen naar school had gevoerd zou hij ongeveer aan mijn deur staan. Met vakmensen is het altijd een beetje afwachten of ze er ook effectief doorkomen, maar zorgen maken was dus overbodig: vijf minuten nadat ik thuisgekomen was, stond de loodgieter ook aan de deur. Perfect op tijd.

Ik had hem aan de telefoon al een beetje de situatie uitgelegd en hoe de afvoer in elkaar zat en dat we daar dus al chemisch spul hadden inzitten dat dus ook niet doorgelopen was en alles, en zo is hij, met de nodige bescherming aan, beginnen zoeken en doen van waar de verstopping nu eigenlijk zat.

Blijkt dat het probleem zich zo’n drie meter ver in de buizen onder de grondt bevind, een opeenstapeling van vuil en vet van 8 jaar hier te wonen. Al bij al valt het nog mee, zegt de vakman, want volledig vetloze dingen in de afwas steken, dat kan nu eenmaal niet. En ja, ik probeer zoveel mogelijk de vette dingen uit de borden en pannen te verwijderen vooraleer ik ze afwas. Maar desondanks blijft het een hoop vuiligheid.

We zijn ondertussen vier uur verder en dienen mens is nog bezig. De hoofdbuis is al volledig vrijgemaakt, maar er is blijkbaar een probleem in de aansluitingsbuis waar hij niet door geraakt. Maar hij heeft de moed nog niet opgeven en dus ben ik ervan overtuigd dat het hem wel zal lukken om alles vrij te krijgen.

De vraag is alleen: hoe lang nog?

Stilte

Momenteel zit de was in en ik luister om het einde van het programma te horen.

Bij mijn vorige machine was dat geen probleem. Zelfs als ik in bed lag, een verdieping hoger en de kamer achter die erboven, dan nog hoorde ik ze zwieren.

Nu weet ik absoluut niet wanneer de was gedaan is. Muisstil is het daar beneden. Weird.

Over de kogel en de kerk

’t Is eindelijk achter de rug. Twee maanden na de eerste panne en na weken boekskes, websites en merken bekijken en vergelijken over geluid en verbruik en kilo’s en wat nog allemaal hebben we vandaag de knoop doorgehakt. Veel langer konden we toch niet meer wachten nu onze afwasmachine ook de geest gegeven heeft.

De ‘gelukkigen’ die ons de toestellen mochten verkopen is dit familiebedrijf geworden, op aanraden, en we werden zeer vriendelijk geholpen. Nu, voor het bedrag dat we uitgegeven hebben zou het raar zijn moesten ze dat niet gedaan hebben. Maar ik zocht een plaats met een goede naverkoop service, waarbij je dan geen weken een machine zou kwijt zijn als er iets mis mee is, en daar geven ze blijkbaar excellente service.

’t Is blijkaar druk momenteel want toen ik vroeg hoe rap de machines konden geleverd worden zeiden ze eerst iets van februari. Even vloog de gedachte door mijn hoofd om misschien toch nog eens ergens anders te gaan kijken, want nu we beslist hadden kon het natuurlijk  niet rap genoeg gaan, maar even later vonden ze blijkbaar toch nog een gaatje (en neen, ik heb niet eerst gedreigd) en nu komen ze woensdagochtend de machines brengen.

Joepie! dus. Gedaan met de wasserette bezoekjes en het gesleur met de was en ook: eens de machines er zijn kan het laatste stuk van de keuken, het stuk voor de afwasmachine, volledig afgewerkt worden.

Tweede ronde

Vanavond de tweede keer naar de waserette geweest. De eerste keer deze in de Dampoortstraat geprobeerd. Het is vlakbij en dat is altijd gemakkelijk. Maar dat is ook het enige positieve dat er van te zeggen is. Ik had de indruk dat de was niet zo prober was als hij zou moeten zijn. Het was er zeer koud en ongelooflijk ongezellig. Er stond een verzameling aan allerlei machines, de ene leek al ouder dan de andere, en het was niet altijd duidelijk hoe ze te gebruiken en welk programma er nu aanstond. En alhoewel de zaak zou moeten open zijn tot 22u sloten ze de deur al om 21u35 en ik weet dat omdat ik tussen 21u30 en 35 even de auto had genomen om rap mijn GSM te gaan halen en toen ik terugkwam, ik voor een gesloten deur stond. De mensen die erboven wonen hebben mij dan toch binnengelaten (ach ja, wat anders: er zaten vijf machines in), maar met de uitdrukkelijke boodschap dat ik niemand meer mocht binnenlaten want ‘het is eigenlijk al gesloten’. 25 minuten te vroeg dus. Dus heb ik daar nog een uur gezeten in een ijskoud salon te wachten tot mijn gerief klaar was. Aangenaam is anders.

Vandaag ging ik de waserette op de hoek van de Sint-Jacobsnieuwstraat proberen àls ik vlakbij een parkeerplaats kon vinden. Uiteraard kon dat niet en dus ben ik doorgereden naar de waserette van de Lange Violetstraat. Direct toen ik binnenkwam vond ik het al aangenamer. Het rook er goed (naar waspoeder, maar zelfs dàt had die andere niet) en het was er aangenaam warm. Niet dat het er verwarmd was, of misschien wel, maar het voelde toch redelijk warm aan.  Geen problemen met enige machine en veel makkelijker en duidelijker in gebruik. Allemaal hetzelfde en ook een zeer duidelijke uitleg bij alle programma’s en waarvoor ze dienen. Of de was nu properder is, dat moet ik nog nagaan, maar de ervaring was alleszins beter. Oh ja, de openingsuren werden ook beter gerespecteerd: er kwam nog iemand binnen om 21u55 om haar was op te halen.

Het ziet er naar uit dat ik dit nog eventjes ga mogen doen. Electrozaken aflopen neemt tijd in beslag en vooral eigenlijk: de machines goed bekijken en zien welke functies ze hebben en dan vergelijken om te beslissen wat ik nu eigenlijk juist nodig heb. Want ik wil zo goed en geïnformeerd mogelijk kopen deze keer zodat ik toch een beetje gerust ben voor de komende jaren. Ik wil deftige kwaliteit maar vooral, goede service voor als er dan toch iets verkeerd zou lopen.

Avondvertier

Het ging maadag zijn maar doordat den anderen ‘plots’ iets anders moest doen is het gisterenavond geworden: ik ben naar de waserette getrokken.

Laat ik hier eerst even iedereen bedanken die zo vriendelijk was om hun wasmachine aan te bieden en dan zeggen waarom ik van die ongelooflijke lieve aanbiedingen geen gebruik heb gemaakt. Of beter, als ik zeg dat ik gisteren in één keer zes machines heb gewassen, hoef ik daar dus niet meer uitleg bij te geven. Op anderhalf uur tijd was alles gewassen. Had ik dat gedaan bij iemand thuis, we zaten deze ochtend waarschijnlijk nog te wachten op een machine 🙂

Niet dat alles nu gedaan is. Ik heb nog zeker twee machines te doen en een halve voor truien, maar gisteren had ik niet genoeg geld meer bij voor die twee laatste machines én zoveel was kon ik trouwens toch niet in mijn auto krijgen, laat staan allemaal weer terug naar huis sleuren.’k Ga nu wachten op nog een wasmand voor een volle machine en dan nog eens terug gaan.

Morgen werk ik niet en dus ga ik eens bij de electrohandelaar langs om een paar offertes te vragen. Zaterdag waarschijnlijk ook en het beste aanbod zal er een goede klant bijhebben. Beste aanbod zowel kwa prijs, dienstverlening na verkoop en misschien het allerbelangrijkste: hoe rap kunnen ze leveren. Misschien dat dat ’teruggaan’ dan niet nodig is.

En ik die dacht met de scouts die wegviel op zaterdagnamiddag, dat ik ging kunnen lekker nietsdoen. Blèh!

Ramp

Mijn badkamer ziet eruit alsof er een tornado gepasseerd is. Twee weken niet kunnen wassen doet wat met de hoop was die zich opstapelt. Mijn wasmand kan al dat wasgoed al lang niet meer slikken, en dus eindigt alles op de grond, naast de mand.

Morgenavond ga ik dus alles in mijnen auto zwieren, een boekske pakken en/of mijnen-computer-met-series-op en mij gedurende een paar uur installeren in een wassalon.

Iemand die tips heeft van een goed wassalon prijs/kwaliteitsgewijs en eventueel ook gezelligheid (alhoewel dat zeer relatief is, dat weet ik ook wel)?

Verdict

By the way: ondertussen is het definitief. Mijn wasmachine heeft compleet de geest gegeven. Geen herstellen meer aan. Ze werd onderzocht, er werd gepookt, er werd gezocht en gekeken en besloten dat ze met haar 13 jaar beter naar het wasmachinekerkhof kan gaan.

Mijn droogkast, die is niet kapot maar ik moet toch een nieuwe kopen. Die machine heeft namelijk een open uitlaat voor de warme lucht uit te laten komen en nu ze in een kast staat kan ik kiezen: of een nieuwe machine, of mijn nieuwe kast naar de vaantjes laten gaan. Ze is ook 13 jaar oud. Gelijk met mijn wasmachine gekocht, dus ik denk dat het geen verloren uitgave zal zijn.

En als top of the bill begint mijn afwasmachine nu ook zijn tekenen van ouderdom te vertonen: mijn aan/uitknopje gaat niet meer uit. Of wel, het gaat nog uit en springt dan vanzelf weer aan. Ook al 10 jaar oud, dus niet verwonderlijk, maar toch.

Twee machines die moeten vervangen worden, één machine die eventueel moet vervangen worden. Ik zal mijn komende vrije dagen bij veel electrohandelaars doorbrengen om eens te horen welke ‘deals’ ze mij kunnen maken. De eerste offerte is ondertussen al binnen. En ik weet ook al waar mijn eindejaarspremie naartoe zal gaan dit jaar 🙁