Tag: Huis

Frisse lucht

Deze ochtend naar de werfvergadering naast de deur geweest: kijken hoe het nu zat met de werken die aan de gemeenschappelijke muur zouden moeten gebeuren en, terwijl ze bezig zijn, kijken naar de stand van de moerbalken in ons huis.

De aannemer en de werfleider zijn komen kijken en voor de twee balken in de living moest een gat gemaakt worden van bij de buur om de kop van de balk te kunnen zien. Liefst voor de kerstvakantie. De mannen hebben echter blijkbaar gedacht: no time like the present, en ze zijn beginnen kappen dat het geen naam heeft.

Resultaat: na het gat in de slaapkamer, een ga(a)t(je) in de living. Goed voor de verluchting en zo maar ik denk toch dat het hier een beetje koud zou geworden zijn na een tijdje. Om de kop van onze balk te lokaliseren hadden ze zich gebaseerd op de balk bij de buur en dat was dus mis: ze zaten hier 30 cm te veel naar links en te veel naar beneden.

Het gaatje is onmiddellijk weer dichtgemaakt en ze zijn herbegonnen. Tweede keer goede keer blijkbaar en het resultaat is wat gevreesd werd: twee rotte balken, mooi verdoken achter een paar houten platen.

Einddiagnose: drie balken die moeten afgezaagd worden tot op het niet-rotte gedeelte, ijzeren spillen in steken en dan opgieten met epoxy. We weten weer waarvoor te sparen.

Oude huizen, het is wat.

Grote kuis

Wij moeten dringend ons huis opkuisen.

Het probleem in ons huis is dat we geen zolder of kelder hebben. Dus kunnen we geen dingen ‘opbergen’ om het dan te vergeten. Bijkomend probleem is dat we (voorlopig) te weinig kasten hebben. Een euvel dat zal worden opgelost als we eindelijk alle verbouwingen achter de rug hebben, maar ondertussen geeft dat wel opbergproblemen. Onze voorlopige oplossing: alles op kasten en rekken stapelen. Geen zicht dus.

We hadden goede voornemens voor tijdens de voorbije vakantie: we waren alletwee thuis vanaf woensdag (Michel al zelfs dinsdag) en we zouden toch wel een gaatje of twee vinden om op te ruimen.

Mislukt dus. Er was wel altijd wel iets. Daarnaast lopen er nog drie kinderen rond die moesten/wouden geëntertained worden. En de vierde mag dan wel nog niet lopen, ze vraagt wel haar portie aandacht.

Tot we zondag te horen kregen dat er misschien maandagavond een salon zou kunnen gebracht worden. Zondagavond zijn we dus als zotten beginnen de living opruimen.

Resultaat: twee vuilniszakken vol (stelt u geen vragen: niet zozeer veel vuil – het zou er nog aan mankeren – maar wel veel dingen die nu plots wel wegmochten en voordien niet), twee papierdozen vol en een volle zak pmd. Erg gewoon.

Maar de living ligt er nu wel opgeruimd bij, Anna haar kleertjes zijn volledig gesorteerd (wat ze wel en niet meer kan aandoen), alle brol is weg en nu nog eens deftig stofzuigen (het kwam er zondag niet meer van: ’t was 2u ’s ochtends tegen dat we gedaan hadden) en we kunnen weer zonder schaamrood mensen boven laten komen.

Hoezee! De salon is nog niet toegekomen, maar nu mag het tenminste al.

Volgende project: de slaapkamer want binnen twee weken moet die gans leeg staan voor de komende werken.

Straatratten

Met de nieuwe woonwijk hier doen de kinderen niet liever dan buiten op straat spelen. Het eerste dat ze vroegen toen we deze namiddag thuiskwamen is of ze buiten mochten spelen.
Momenteel ligt er nog zand (voor het voegen) dus hebben ze een zeer grote zandbak vlak voor de deur en ze amuseren zich rot. Daarnaast kleuren ze de straatstenen in zoveel mogelijk kleuren en rijden ze over en weer met de step en de fietsjes.

Maar wat ik het leukst vind aan het ganse concept nu is dat het niet alleen onze kinderen zijn die buiten spelen maar ook de andere kinderen die hier in de straat wonen.

Sinds de betegeling af is spelen er een paar jongens van op het eind van de straat heel veel buiten en dus hebben de onze daar al kennis mee gemaakt. Vandaag maakten ze kennis met een kindje van in de andere straat die deel uitmaakt van onze woonwijk.

Hoe warmer het wordt buiten, hoe meer kinderen van de buurt hier op straat zullen gaan spelen en binnen een paar weken zullen alle kinderen van de buurt elkaar kennen. Want dat hier heel veel kinderen in de buurt wonen, dat wisten we wel. We zagen ze alleen niet.
Door de kinderen zullen de volwassenen elkaar ook beter leren kennen (hoop ik). We kennen inmiddels al enkele buren en de meeste zijn heel toffe mensen en, afgaande op onze jaarlijkse aperitief in het park, zit de buurt vol met nog meer leuke mensen dus ik kijk er naar uit om hen (nog) beter te leren kennen.

Ja, we konden geen beter huis gevonden hebben om in te wonen.

Tijd

Er bestaat zo een algemene misvatting over vrouwen die thuis blijven na een geboorte: ganse dagen thuis, een zee van tijd, die kunnen dus vanalles doen. Maar het tegendeel is waar. Glad vergeten hoe weinig tijd je hebt als er een baby is.

Toen ik zwanger was van Zelie dacht ik aan al hetgeen ik zou kunnen doen als ik thuis was. Eens ze geboren was was ik al blij dat ik de basisdingen in het huishouden had gedaan en als ik iets had klaarstaan om te eten tegen dat Michel thuiskwam. Bovendien was ik bijna constant moe: ik heb zo de indruk dat als je borstvoeding geeft, de baby tevens je energie uitzuigt met de melk.

Dit was eigenlijk niet anders met de volgende twee en nu met Anna realiseer ik me dat opnieuw. Het selectief geheugen van een mens zeker.

Als je het goed bekijkt dan ziet een gemiddelde dag er als volgt uit::

Ergens tussen 5u en 6u: Anna eten geven

7u30: opstaan. Drie oudste wakker maken en klaarmaken om naar de opvang te gaan (aankleden, eten geven…)
8u45: kinderen wegbrengen

9u15: Anna wassen

9u30: Anna eten geven … dat duurt gemiddeld toch wel een 45 minuten, geloof het of niet

Rond 11u eindelijk een uurtje vrij … of beter: net de tijd om eten te halen en klaar te maken

12u30: Anna eten geven

13u30 tot 15u30 toch eventjes tijd voor mezelf?

15u30: Anna eten geven … weeral

16u30: Drie oudste afhalen

17u15: terug thuis. Net genoeg tijd om naar de beenhouwer en bakker te gaan

18u: avondeten. Wordt meestal overgenomen door Michel want om

18u30: Anna eten geven

18u45: badtijd voor de oudsten

Na 19u (als Anna “gevoederd” is): avondroutine: eerst Jan in bed, dan verhaaltje voorlezen voor Louis en Zelie, Louis in bed en uiteindelijk ook Zelie

20u: eindelijk kinderloos … voor een uurtje

21u30: Anna nogmaals eten geven

22u30: bedtijd voor Anna en mezelf

2u: Anna eten geven … en de cirkel is rond

Dit ALS Anna dus een beetje regelmatig is, maar meestal is het niet zó regelmatig om de drie uur: soms is het twee uur, soms is het vijf uur tussen voedingen. Jammer genoeg zijn die vijf uur nooit ’s nachts maar altijd overdag.

Dus met een beetje sjans heb ik overdag zo’n twee uur voor mezelf en heb ik er nog een paar ’s avonds.

In het ziekenhuis besteedde ik de tijd tussen voedingen meestal al slapend: de nachtrust die werd onderbroken moet ook ingehaald worden.

Toen ik thuis kwam met Zelie deed ik dat ook. De meeste tijd van mijn dagen bracht ik slapend door, vooral omdat Zelie ’s nachts zo’n moeilijke slaper was. Vele uren heb ik rondgelopen met haar op mijn arm (ze had last van reflux en dus na de voeding nog veel pijn). Ook heeft Zelie pas haar eerste volledige nacht doorgeslapen de avond dat ze 3 jaar was geworden.

Met Louis en Jan ging het veel beter: beiden sliepen ze heel rap de nacht door (geen 12 uur, maar wel een lange 9 uur, Jan zelfs al na vier of vijf weken) dus was ik gauw gerecupereerd.

Sinds ik nu terug ben van het ziekenhuis is het nog niet gelukt om slaap in te halen: vrijdag thuis gekomen en de paasvakantie begon direct. In het weekend waren alle kinderen uiteraard thuis en gisteren en vandaag is er hier gekuisd geweest. Niet dat ik veel gedaan heb (zie schema hierboven) maar ik heb, zo gauw ik kon, toch zoveel mogelijk geprobeerd mijn schoonmoeder te helpen (sorry mamie dat het zo weinig was :().

Morgen komt mijn broer met zijn familie op bezoek (all the way from the Netherlands) dus moet ik het kuiswerk afwerken en dan proberen voor taart en zo te zorgen en we verwachten ook een andere juffrouw die zal langskomen met een vriend. Drukke dag dus want gezien de juffrouw nogal graag gezien is hier ten huize én oom en tante met de twee neefjes komen, blijven alle kindjes ook thuis. Ik kijk er naar uit … toch naar het deel in de namiddag.

Dat brengt me bij donderdag (eigenlijk de dag dat Anna zou geboren worden :)) die tot nu toe “leeg” is: geen kinderen, geen kuiswerk, geen bezoek … Het ziet er naar uit dat ik die dag zal kunnen vastpinnen voor platte rust.

Yee ha!

Thuis

Deze middag zijn we thuis gekomen: dag ziekenhuis, hallo huisje.

’t Werd tijd. Alhoewel. Ik weet het nog niet goed. ‘k Zal de komende dagen wel beter beseffen waar we nu aan begonnen zijn.

Ik heb, zo lang ik me kan herinneren, altijd vier kinderen gewild. Toen we er twee hadden hebben we even getwijfeld om al dan niet door te gaan en uiteindelijk toch de knoop doorgehakt om Jan te krijgen (al wisten we toen nog niet natuurlijk dat het Jan ging zijn). Logischerwijze wist iedereen die me kende dan ook dat Anna er ging komen.

De overgang van twee naar drie kinderen heb ik nooit als probleem of zwaar ervaren. Het gebeurde en het ging en het was leuk en er waren geen specifieke problemen voor zover ik me herinner (behalve “het probleem” met Michel).

Maar toen we voor Jan gingen wisten we niet dat Michel zijn rug zou breken. Toen Michel zijn rug gebroken had wisten we ook niet welke gevolgen dat had op andere dingen die niet onmiddellijk zichtbaar waren.

Uiteindelijk hebben we zo’n half jaar bewust geprobeerd om zwanger te worden, zonder succes (voor ons is dat lang hoor als je er rekening mee houdt dat Zelie bij de eerste poging verwekt was, Louis op de vierde poging en Jan op de tweede poging :)) en toen hebben we het “opgegeven” en gedacht dat er misschien bijkomende onderzoeken nodig waren. En net toen we dat gesprek hadden bleek ik zwanger.

Michel was doodcontent, maar mijn eerste reactie was eigenlijk eerder paniekerig van “wat zijn we nu begonnen”. ’t Was maar heel kort, maar die reactie heb ik eigenlijk nu weer.

We zullen het maar aan vermoeidheid wijten: die nachten zijn toch wel zwaar (alhoewel ik me dát wel nog goed herinner) en daarnaast zijn er de andere drie schatjes, en ik vermoed dat ik vooral bang ben dat ik die drie zal verwaarlozen.

Vanavond vroeg in bed en dan morgen fris aan de dag beginnen. Eens terug in de routine zal het uiteindelijk zichzelf allemaal wel uitwijzen: dat ging ook zo bij Jan.

Vuur

Vandaag gaan kijken voor een kookvuur en het ziet er naar uit dat we ons goesting gevonden hebben. Joepie.

Het eerste stuk van onze nieuwe keuken. En met nieuwe keuken bedoel ik dus alles nieuw hé. De rest zal nog niet voor morgen zijn, maar alle begin is moeilijk en we zijn tenminste begonnen: eerst het vuur, dan een frigo en diepvries en uiteindelijk de kasten.

Ge moet weten waar uw prioriteiten liggen hé 🙂