Een paar weken geleden zijn ze er aan begonnen: de verbouwing van het beschermd “krot” van naast de deur.
Het zijn serieuse verbouwingen. Uiteindelijk hebben de nieuwe eigenaars een gevel gekocht. Binnenin was er eigenlijk niets meer om naar huis over te schrijven.
We hebben de vorige eigenaar gekend en die heeft ons eens binnengelaten: de muren stonden op blote steen, de vloer beneden half weg, de muren tussen de ruimtes volledig damp, geen trap meer naar boven, geen plafonds meer op de benedenverdieping en eigenlijk zo goed als geen vloer meer op de verdieping erboven zodat je van beneden recht naar boven kon kijken, … Enorm veel werk dus.
En dat werk is aangevangen. Voor de Gentse Feesten hebben ze al een paar containers weggevoerd met stenen die ze weggekapt hebben: de rest van de vloer, de binnekoer, muren? Wreed veel lawaai dus.
Het heeft toen een paar weken stilgelegen met het bouwverlof maar deze ochtend stonden ze daar weer en zijn ze er weer aan begonnen. Uiteraard op een onnoemelijk vroeg uur, maar eigenlijk stoort mij dat niet. Ook het ongelooflijke lawaai van al het kappen en boren en wat voor andere machines ook, stoort mij ook niet echt.
Niet dat ik het leuk vind, integendeel, maar ik kan er mij niet in opwinden. Uiteindelijk gebeurt er eindelijk iets en verbouwingen gaan nu eenmaal niet zonder lawaai.
Maar waar ik de kriebels van krijg, wat mij wél enorm stoort, is de muziek.
Waarom moeten die mannen altijd een radio meehebben én die op volle bak zetten. Vooral als ze zoveel lawaai maken dat ze zichzelf toch niet horen denken, laat staan dat ze een noot muziek kunnen horen.
Zij horen er dus niets van maar ondertussen wordt de hele buurt wel ongewenst getrakteerd op muziek.
Grrrrrrrrrrrrrrr!