Tag: Kamp

Drukke week ahead

Als de week ingezet kan worden met een vrije dag is dat altijd leuk, zeker als die vrije dag dan een prachtige dag is die we kunnen doorbrengen in de tuin bij vrienden. Zalig.

Er waren pannenkoeken, taart, ijs, cake, … Er waren heel veel kinderen, groot en klein (4 van (bijna) 17 jaar, 1 15-jarige, 1 12-jarige, 1 11-jarige, 1 10-jarige, 3 4-jarigen). Er waren de volwassenen die veel bij te praten hadden. Er werd nog volk uitgenodigd door de jongeren omdat die toch om de hoek woonde. Er werd met de waterbaan gespeeld (vooral door de kleuters) en op de trampoline gesprongen (door alle kinders) en er werd zelfs op Pokémon gejaagd (of er werd toch naar gezocht) en gezelschapsspelletjes gespeeld.

Een ideale manier ook om de batterijen op te laden, want van alle kinderen zijn er 8 mee naar huis gegaan met ons. Dat is het aantal dat volgende week bij ons blijft slapen: onze eigen 4 natuurlijk, dan A en Z en ook nog L en S, vriendinnen van Zelie die samen met haar volgende week kamp geven als moni.

Van de 8 kinders zullen er de komende week wel 6 (7) niet of amper thuis zijn wegens kamp (geven): Louis doet een MakeIT camp, Zelie en haar twee vriendinnen geven dus zelf een kamp. A en Z gaan voor het eerst afzonderlijk op kamp (zo kan den anderen de komende week ook nog wat gaan werken). Jan vertrekt dinsdagavond met zijn vriend naar zee tot donderdag en Anna blijft thuis. Eigenlijk is ze alleen woensdag alleen thuis (en daar kijkt ze naar uit) want donderdag neem ik een vrije dag om dan samen met haar Jan af te halen aan zee.

Ne mens zou moe worden van alleen het gedacht.

Damn!

Kijk, ge moet daar eerlijk in zijn: ik had ergens gehoopt dat dat paardrijkamp toch een beetje zou tegengevallen zijn. Mis dus.

Vandaag gingen we Anna afhalen. Dit keer met een kleinere kolonne met enkel den anderen en A en Z en ik: er was namelijk beloofd aan A en Z dat ze nog eens in de speeltuin gingen mogen spelen.

Een mindere tocht er naartoe: als je om 17u in Limburg moet zijn op een vrijdagavond, dan is dat vragen om moeilijkheden, zelfs als je met een uur speling vertrekt. Gelukkig houden ze er daar rekening mee zodat we ons niet hoefden ongerust te maken dat we veel en veel te laat zouden zijn.

De verkeerschaos was zo erg dat onze GPS er zelfs van in de war geraakte: het ene bericht met de vraag of we de alternatieve weg wilden volgen, was nog niet goedgekeurd of er kwam al een ander. Soit. Uiteindelijk al bij al ‘maar’ een half uur later dan voorzien toegekomen, rond 17.30u.

Tijd genomen om de verhalen te horen en ja hoor, madam vond het heel leuk. Ze heeft veel geleerd, vond de paarden top, leidde ons rond op de manege om haar lievelingspaard te tonen en was heel enthousiast over zowel de inhoud van het kamp als over de monitoren. Voor herhaling vatbaar dus, maar ze is er mee akkoord dat we het zullen houden bij kampen en geen lessen tijdens het jaar.

We waren ook voorzien om daar te picknicken in de speeltuin en nog een beetje te spelen en dan was het alweer tijd om huiswaarts te keren. Gelukkig waren tegen dan alle files opgelost en ging de terugrit heel wat vlotter.

Hop paardje! Hop!

Anna zou graag paardrijden. Ik moet zeggen dat ik dat als kind ook altijd gewild heb. Ik mocht niet van mijn moeder: te gevaarlijk. In theorie mag Anna wel van ons, maar ik zie dat tijdens het schooljaar praktisch niet geregeld krijgen: het is nu niet alsof er een manege in centrum Gent is waar Anna zelfstandig naar toe kan en met de voetbal van Jan nog eens een taxidienst spelen naar één of ander aangrenzende gemeente erbij organiseren …

Alternatief gezocht en gevonden: een paardrijkamp tijdens de vakantie. Het was direct ook een manier om te zien of ze het eigenlijk ook echt wel leuk zou vinden.

Dit weekend zijn A en Z voor de laatste keer op bezoek. Vanavond moesten we Anna in het verre Limburg afzetten voor haar paardrijkamp en dus deden we dat in 2 stappen: deze voormiddag met heel de bende naar de zoo in Antwerpen (behalve Zelie: zij had last van haar knieën is moet morgen zelf kamp geven, dus ze wou die wat sparen) om in de namiddag door te rijden naar Limburg.

Het was een heel goede ervaring: met een volle auto was er geen plaats voor een buggy en ik hield mijn hart een beetje vast: die twee kleintjes zouden de hele tijd moeten stappen. Maar zorgen voor niets. Ze zijn blijkbaar goed ‘getraind’ in het stappen, hebben geen moment gezaagd dat ze moe zouden zijn en waren overdonderd door alle dieren en zeer enthousiast.

Daarna naar Limburg en dan zijn ze beiden in slaap gevallen. Goed ook, want ik de auto durven ze wel eens zagen (normaal, daar niet van) en zo waren ze aangekomen voor ze het zelf doorhadden.

Het ziet er daar goed uit: een mooie omgeving, heel leuke speeltuin, leuke kamer en veel paarden (duh!). We waren één van de eersten en zo konden de kinderen (en wij ook eigenlijk) nog een heel eindje spelen in de speeltuin.

Op het aangeduide uur kregen we dan een korte introductie met een paar heel praktische afspraken en dan was het direct tijd om afscheid te nemen en door te gaan.

Anna liep alvast vol enthousiasme weg van ons.

 

Weer voltallig

De laatste van onze bende is ook terug thuis. Deze namiddag gingen we Jan afhalen aan het station en hij zag er zeer gelukkig én moe uit. Nochtans beweert hij voldoende geslapen te hebben.

10 dagen kamp zitten er ook weer op. Ik mag dus nog een paar manden was proper krijgen de komende dagen. Dat gecombineerd met de Gentse Feesten betekent dat het druk zal zijn.

Vanavond zijn we alleszins al eens een stapke in de wereld gaan zetten en hebben we De langste fanfare zien vertrekken. Direct ook vrienden tegengekomen en dus afgesproken voor iets later en voor we het wisten was het dus al zeer laat.

Maar: goed begonnen is half gewonnen, nietwaar 😉

3 op 4

Zowel Zelie, Louis als Anna kwamen vandaag terug van kamp.

De leiding had aan de ouders gevraagd wie kon helpen de groep naar Charleroi te brengen en hen daar dan ook te komen ophalen. Ik had mij opgegeven om hen bij terugkomst op te halen en dus vertrok ik redelijk op tijd naar Charleroi.

Ze landden om 12.05u dus dat was nog een degelijk tijdsstip. Strikt genomen zouden we dan op tijd terug in Gent zijn om dan om 15.20u Anna te kunnen afhalen aan het station. Dat laatste is uiteraard niet gelukt.

Naar Charleroi rijden was geen probleem, maar in het heengaan zag ik al direct dat terugkeren een ander paar mouwen zou zijn: zeer lange file tussen Erpe-Mere en Gent, zeer lange file rond Anderlecht … Er zou dus een alternatieve route moeten uitgestippeld worden, wilden we niet stilstaan.

Maar dus eerst naar Charleroi waar ik twee ongelooflijk vermoeide maar ook ongelooflijk gelukkige tieners in de armen kon sluiten. Ze hebben blijkbaar een zalig en fantastisch kamp gehad: niet te zwaar wat betreft staptochten, prachtige natuur, zalig goed weer en de groep (toch wel 14 tieners samen) kwam zeer goed overeen zodat het ook op dat vlak een fantastisch kamp was. Chapeau voor de leiding om dat allemaal zo mooi ineen te steken en hen zo een prachtige reis en herinnering te geven.

De terugweg liep dus via omwegen, waardoor we er 2u over gedaan hebben i.p.v. 1,5u langs de ‘normale’ weg. Maar aangezien die normale weg op 2 plekken dicht zat, waren we in verhouding dus toch ‘vroeger’ terug in Gent. Niet op tijd voor Anna, maar dat had ik al met den anderen uitgeklaard op voorhand: hij ging haar halen moest het mij niet lukken.

Uiteindelijk zijn we allemaal tegelijk thuis toegekomen: ik zette eerst de andere givers af aan het lokaal en tegen dat we thuis kwamen, kwamen Michel en Anna ook net thuis.

En ook Anna had een fantastisch mooi kamp en blijkbaar had ze ook de hele tijd heel mooi weer, daar in Eben-Emael. Ze had een mooi kleurtje alleszins en zag er zelfs uitgeslapen uit.

Nu tijd voor de was (jaja, ook de mijne) en dan is het nog tot volgende week vrijdag wachten vooraleer Jan ook terug is.

Scoutskamp

De scouts waar ons gasten bij zitten vertrekken altijd op kamp in de eerste helft van juli. Zeer goed, vind ik, want we wonen in Gent en dan zijn ze altijd terug voor de Gentse Feesten. Het vertrek is ook altijd zeer kort na het einde van het schooljaar en ik vind dat eigenlijk geen betere manier om een schooljaar af te sluiten. En zij ook niet.

Ze gaan daar met de hele groep op 1 locatie op kamp en tot vorig jaar vertrokken ze op verschillende tijdstippen om dan allemaal samen terug te komen, want ja: een kamp voor de kapoenen duurt nu eenmaal minder lang dan dat van de givers.

Dit jaar een kleine verandering: ze vertrekken allemaal samen om dan op verschillende momenten terug te komen.

Allemaal, behalve de givers, zijnde Zelie en Louis dus. De givers gaan dit jaar op buitenlands kamp naar Porto en omgeving (Portugal dus). Ze hebben daar een heel jaar zeer hard voor gewerkt met ongelooflijk veel financiële acties (de minst populaire scoutsactiviteiten voor elke scout, zou ik zo denken), maar zo hebben ze de prijs voor ons ouders wel enorm kunnen drukken (en beseffen ze dat zo’n dingen niet voor niets komen).

Omdat de vlucht vandaag zeer vroeg vertrok, zijn ze gisterenavond al vertrokken naar de luchthaven met de bedoeling om daar toch nog wat te slapen. Binnen 11 dagen zien we ze dan terug.

Dinsdag vertrekken Jan en Anna dan. Anna komt op dezelfde dag terug als Louis en Zelie. Jan net als de Gentse Feesten beginnen.

En als ik Jan en Anna uitgezwaaid heb, mag ik mijzelf dan klaarmaken om te vertrekken naar Kopenhagen.

Yep, de vakantie wordt goed gestart.

Het buitenland lonkt

Zelie heeft al een beetje pech gehad met de buitenlandse kampen op de scouts. Toen ze nog bij de Sint-Barbarascouts zat gingen ze met de givers jaarlijks op buitenlands kamp. Jammer genoeg moest ze het eerst missen wegens gebroken arm en het tweede wegens veranderen van scouts, vlak voor het groot kamp.

Bij de Klauwaards gaan ze bij de givers maar om de 3 jaar op buitenlands kamp en ze heeft dan toch nog een beetje geluk: in haar laatste jaar giver vertrekken ze dit jaar naar Portugal. Louis gaat ook mee, maar dan als eerstejaars giver.

We hebben al een mini-versie van een info-avond gekregen, waar de grote lijnen al eens uiteengezet worden, en op het einde van het scoutsjaar (ergens eind mei) zullen we een gedetailleerde uitleg krijgen. Niet dat ik er mij veel zorgen over maak: ik ben enthousiast in hun plaats.

Vandaag mooi hun kampgeld betaald zodat alles kan betaald en gereserveerd worden wat op voorhand al kan.

En nu maar hopen dat Zelie haar pech al gehad heeft en dit jaar volop kan genieten van Portugal.

And she’s back

Deze namiddag zaten we in het park. Ik op een bankje met mijn boek, net in de schaduw.

Anna speelde in de zandbak met nieuwe vriendjes (zo een sociaal kind: ze is ergens 5 minuten en heeft onmiddellijk een nieuwe vriend(in) gemaakt).

Jan had ook schik: er waren een stel kinderen aan het voetballen en dus is hij maar beginnen meevoetballen. Eerst was het 3 tegen 3, waarbij het ploegje waar hij bij speelde won. Daarna was het allen tegen hem en hij won nog (een kindje tegen zijn papa ‘papa, kom je meedoen want hij – wijst naar Jan – is veel te goed’).

Louis kwam na zijn café bezoek nog af en stond op de schommel toen hij vroeg wanneer Zelie nu thuis kwam. Ik keek op mijn uurwerk en besefte dat het al bijna half vijf was en dat Zelie om 17u45 terug zou zijn … of was het 18u15? Soit, geen tijd om het na te kijken, want als het kwart voor was, dan moest ik mij haasten. Was het kwart na, dan gingen we ruim op tijd zijn.

De jongens bleven thuis en ik ging met Anna richting station. Het blijft raar: hoe vaak ze nu al op kampen en vakanties zonder ons zijn gegaan, telkens als ze terugkomen sta ik te wachten met vlinders in mijn buik. Ongelooflijk zenuwachtig ben ik altijd en ik weet niet goed waarom. Misschien omdat ze niet blij zouden kunnen zijn om terug te zijn?

Het uur bleek uiteindelijk kwart na te zijn en ze waren zelfs een paar minuten te laat, maar de dochter zag er goed uit: heel content, schoon kleurke, niet zo vuil als verwacht. 10 dagen was ze weg geweest en het zijn blijkbaar zeer goede dagen geweest. Ze hadden heel mooi weer (wij ook trouwens, maar daar was het blijkbaar nog een paar graden warmer), veel te weinig geslapen, maar de site was blijkbaar prachtig en het gezelschap ook.

En zo zijn we terug met 6. Deel twee van de vakantie kan beginnen.

Р3, ofte: toen was er nog maar ̩̩n

Deze ochtend was het dan Zelie’s beurt om te vertrekken op scoutskamp.

Hoe moeilijk het voor haar ook is tegenwoordig om uit haar bed te geraken, deze ochtend stond ze vroeg genoeg en vol enthousiasme aan mijn bed, klaar om te vertrekken.

En zo is er dus maar één kind meer in huis en zal het hier de komende dagen zeer rustig zijn, zeker omdat Louis ook nog de rustigste is van de bende.

De rust za van korte duur zijn: dinsdag is Anna al terug. We gaan er dus volop van genieten.

– 2

Deze ochtend de wekker iets vroeger moeten zetten want om 8u45 werd deze keer Anna aan het station verwacht voor haar scoutskamp.

Ze keek er ongelooflijk naar uit. Vooral dat ze vorig jaar blijkbaar een fantastisch kamp hebben gehad. Hetzelfde zal het natuurlijk niet zijn: vorig jaar waren ze met minder kapoenen dan dat er leiding en fouriers waren. Ik denk dat ze met 8 waren. Dit jaar is het een grotere bende: 18, en vooral: een wildere bende. Het zal dus een heel andere sfeer geven. Ik kijk uit naar het verslag.

Dinsdag is ze al terug thuis. Een kort kamp dus.

En toen waren er nog maar 2.