En zo is de zondag ook alweer gepasseerd

Er was toch een beetje uitslapen gemoeid, na de nacht. Niet dat Zelie mij dat gunde. Tot drie keer is ze mij komen wakker maken voor één of andere onbenulligheid, maar uiteindelijk was het toch 9u45, of beter 10u45 wegens dat het zomeruur ondertussen zijn intrede had gedaan.

We aten nogal laat, omdat ik te leeg was om uit de zetel te komen, maar uiteindelijk stond het toch allemaal op tafel tegen 13u30.

We tafelden op het gemak en gingen daarna op babyborrel gaan kijken naar een wreed schoon kindje. Meegenomen was dat we ondertussen nog een beetje konden bijkletsen met vrienden die we al een tijdje niet meer gezien hadden.

We bleven niet te lang, want ik had beloofd naar de kermis te zullen gaan  dit jaar en het was vandaag de laatste dag. De kinderen mochten allemaal maximaal drie attracties uitkiezen voor een maximum bedrag, wat ze nog perfect gedaan hebben ook.

We waren uiteraard veel te laat thuis, wat problemen zal geven morgen, maar een kermis is een geseling waard, dus dat hebben ze er wel eens voor over.

Er zullen hier vanavond vier gelukkige kinderen gaan slapen.

Kermis

Het was hun vorige week al beloofd, dus vertrokken we deze namiddag naar Oudenaarde om met mijn zus en haar gezin naar de kermis te gaan.

Mijn papa trakteerde (dankuwel papa) zodat wij met vier volwassenen en vijf kinderen (Anna gaat nog niet op de molens, waar) een (financieel toch) onbezorgde namiddag hadden.

Zowat alle molens gedaan waar de kinderen op konden en we hebben allemaal genoten.

Zelie content dat Louis de floche gepakt heeft

Aan het springen

Jan content

Zelie is met tante Sofie ook nog op de Breakdance geweest en tante Sofie, nonkel Andy en ikzelf zijn met vier van de vijf kinderen (de oudste van mijn zus had daar geen zin in) zelfs op de rups geweest.

Jan zat bij mij en eens de rit begonnen was begon hij het niet meer zo leuk te vinden. Eerst was er de rit vooruit en halverwege zei hij al dat hij eruit wou. Maar dan moesten we nog achteruit.

Eruit willen of niet, leuk vinden of niet, schrik had hij niet. Hij heeft absoluut niet geweend of geroepen.

Eens eruit was hij eerst nog een beetje onder de indruk, maar na een minuut of twee kwam hij naast mij lopen met een enorme glimlach op zijn gezicht en zei: “Dat was leuk hé mama”.

The mind boggles 😀

Maar we hebben een prachtige namiddag gehad. Vanavond waren we nogal laat thuis, dus zal het morgenvroeg niet zo leuk zijn als ze er om half zeven uitmoeten. Maar zoals hun papa altijd zegt: ‘een kermis is een geseling waard’.