Tag: kinderen

De spits er af

De Gentse Feesten zijn dus begonnen. Naar de openingsstoet geweest en een beetje gefilmd. We stonden op zo’n afschuwelijk slechte plaats en zeker om te filmen. Maar dat is goed … voor de toekomst, want dan weten we dat we daar nooit, maar dan ook nooit meer moeten gaan staan. We stonden op de Groentenmarkt en er passeerden daar zoveel mensen die NIET naar de stoet wouden kijken. Resultaat: constant mensen in beeld die in de tegengestelde richting lopen en ook meeliepen en ook overliepen en langs achter probeerden door te komen en mij en de kinderen opzij duwden en stootten. Leuk is anders maar lesson learned dus.

Daarna rap naar huis om de beelden af te geven (voor het Project uiteraard), de kinderen fruit te geven en dan als de bliksem terug in het feestgewoel om naar een paar voorstellingen van het Puppetbuskersfestival te kijken (verslag morgen op … u kent het al) en dan nog naar het EFTC om een beetje na te kletsen en een voorstellingske mee te pikken, met als resultaat dat Jan en Louis verschenen zijn op het laatavondjournaal (1min43).

Vermoeid maar voldaan zijn we naar huis gegaan. Morgen (of beter: straks) nog van dat. Joepie!

Zwaaien en waaien

De schilder moest langskomen om een productje op de muur te doen tegen het één of ander, en wanneer dat kon? Want het best zou zijn dat we dan de hele dag niet thuis waren wegens dat dat productje wel serieus stonk.

Vandaag moest Louis op kamp vertrekken. We moesten deze morgen om half elf aan het station zijn en dus, om onszelf te troosten dat we nu maar met drie meer waren (overdag toch), had ik Jan en Anna een dagje zee beloofd: op die manier was iedereen de hele dag de deur uit.

We waren op tijd aan het station om Louis af te zetten en uit te wuiven. Eigenlijk kon ik mij de moeite gespaard hebben, want binnen de twee minuten van toegekomen te zijn was Louis al zo opgeslorpt in de groep en met zijn vriendjes, dat hij al niet meer wist dat wij daar nog stonden. Maar onze trein vertrok later dan zijn trein, dus wat doet een mens dan? Wachten hé en hem effectief uitwuiven toen ze eindelijk naar het perron vertrokken. De wachttijd trouwens nog nuttig ingevuld door met een andere mama te babbelen en direct een lift te versieren voor Louis om naar huis te komen.

Eens Louis weg was, was het dus tijd om mijn ticket te kopen en dan ook te vertrekken en aanvankelijk had ik er nog goede hoop in. In het weer dan. Eens op het perron bleek het overtrokken te zijn, maar droog en uiteindelijk is dat het belangrijkst. Het bleef droog tot ongeveer twee minuten voor de trein binnenreed, en toen begon het te druppelen en eens we op de trein geïnstalleerd waren begon het te gieten … en het heeft niet meer opgehouden.

In plaats van te gaan uitwaaien aan zee, zijn we gaan uitregenen maar ondanks het kl*te weer was het toch een fijne dag. We hebben een aangenaam kleine pizzeria gevonden met lekker eten, daarna zijn we een kijkje gaan nemen op de Mercator. Vandaar naar de vismarkt gewandeld maar wegens dat het slecht weer was was er geen enkele boot uitgevaren en was er dus ook geen verse vis. Niet getreurd: we zijn dan naar de zee gegaan om daar pootje te baden … in onze rubberen laarzen (ik was zo slim geweest om ons die aan te doen). Als kers op de taart zijn we dan nog een ijsje (de kinderen)/pannenkoek (ik) gaan eten vooraleer op het gemak terug naar huis te keren.

Om half zes waren we terug thuis, de jassen volledig doorweekt maar al bij al nog warm en we hebben een goede dag gehad. Vijf minuten later hadden we alledrie onze pyjama, kamerjas en pantoffels aan en konden we ons volledig opwarmen.

Eens Anna in bed lag heb ik mijn kleren weer aangetrokken: even uit het oog verloren dat ik nog een vergadering had, maar tegen dan kon ik er weer tegen en had ik er geen probleem mee om het vuile weer nog eens te trotseren, met de fiets deze keer. Gelukkig was het eindelijk droog toen ik terug naar huis keerde.

Resistance is futile

Het is ondertussen een paar jaar geleden. Wij liepen in Oostende en gingen naar het Marie-Joséplein toen ik ze in de etalage zag. Ze schreewden het uit in de meest opzichtige kleuren en ik had er een instant hekel aan. Loeilelijk vond ik ze.

De kinderen waren erbij en, vooral dankzij de kleuren, werden ze er als een magneet naartoe getrokken. Het was dan nog een kinderwinkel ook en aangezien ze toch een nieuw paar nodig hadden heb ik ze in de plaats een deftig paar kunnen aansmeren. Over mijn dood lijk! dacht ik toen.

Maar vandaag ben ik gezwicht. Het is er uiteindelijk van gekomen en de kinderen hebben hun eerste paar. Nu, niet alle kinderen want Zelie zit er blijkbaar ergens tussen (het gaat per twee maten en de ene waren te nipt juist en de volgende maat te groot), maar Louis, Jan en Anna hebben er nu wel: Crocs!

Nu, de kleuren vallen nog mee. Jan heeft er in een soort bruin/groen, Louis heeft zwarte (de mevrouw had ook knalgele van Sponge Bob mee en ik heb rap gevraagd om die weg te steken, wat ze zeer goed begreep) en Anna heeft er in lichtgroen.

Moeder wordt dus softer met de jaren. Binnenkort gaan ze nog helemaal over mij heen lopen.

Uitstel geeft geen afstel

Ik mag dan wel een beetje aan het aftellen zijn voor de grote vakantie begint, de drie oudste kinderen nog veel meer.

Nog vier dagen. Of beter: drie en een halve dag, en het kan niet vlug genoeg gaan. Ze merken alle drie dat het op zijn einde loopt en ze gedragen zich al alsof het vakantie is. Kort: ze willen niet meer op tijd naar bed.

Op alle mogelijke manieren proberen ze het onvermijdelijke uitstellen. Excuses zoeken. Nog rap even dit of dat. Rekken van gelijk waarmee ze bezig zijn.

Maar het moet. Nog vier avonden moeten ze op tijd gaan slapen. Het gaat niet op om hen hun laatste week al slapend op school te laten doorbrengen. Daarna kunnen we twee maanden lang iets minder nauw kijken.

Stress weg

U opjagen in dingen waar ge toch geen vat op hebt, dat is nutteloos. Het hoofd weet dat, maar de emoties willen dus niet altijd mee.

Er was stress over dingen die nog (meer dan?) drie maanden weg zijn maar nu al ongeveer moeten geregeld worden. Na vrijdag is daar al een pak van weggevallen. De uren voor ballet zijn bekend, die voordien dus nog niet bekend waren, en dus kon al iets meer vastgelegd worden.

Zaterdag viel nog een pak van mijn schouders: nog twee activiteiten vastgelegd en zo is het hele schema ongeveer al op zijn plaats gevallen.

Die stress van de zaterdagvoormiddag heeft evenwel nog eventjes aangesleept: ik moest de muziekschool voor Zelie van volgend jaar vastleggen. Ze doet dan zowel AMV (tweede jaar notenleer en zang en zo) als haar eerste jaar instrument. Met de uren te kennen van ballet kon het uur voor haar instrument (saxofoon) nu ook vastgelegd worden. Edoch! Zaterdag was het opendeur dag en er was mij langs alle kanten gezegd dat, als we (ten laatste) op die dag de leraars niet konden vastleggen, dat de kans groot was dat je nadien enkel nog de uren kon kiezen die ‘overschoten’ en met het strakke schema van vier kinderen was dat nu iets dat ik niet wou riskeren.

Om 9u15 stond ik met Anna, Louis en Jan in de muziekschool. Het was nog kalm en op minder dan een kwartier was Zelie ingeschreven. Tien minuten later hadden we de lerares AMV al gelokaliseerd en haar uren vastgelegd (deel één geslaagd). Na een uur wachten hadden we nog steeds geen teken gezien van de leraar saxofoon en gezien ik Zelie moest afhalen van de turnles moest ik mijn poging dus staken.

Tweede poging, een 45 minuten later. Jan op de turnles, Zelie en Louis op de tekenles dus ik met Anna naar de muziekschool. De opendeurdag was in volle gang. Een massa volk en hectisch tot en met. Info gevraagd en bleek dat de leraars saxofoon juist een optreden hadden gegeven en dus ‘ergens’ rondliepen. Samen met Anna dus een groot deel van het gebouw doorzocht, maar niets te vinden. Het was tijd om weer op te stappen (Jan afhalen) toen Anna nog naar het toilet moest. Gelukkig, bleek achteraf, want net toen we het toilet buitenkwamen en ik nog één blik rondwierp zag ik de leraar saxofoon: hij nam net zijn plaats in achter een tafel om mee te helpen.

De mens aangeklampt, hem het inschrijvingsformulier laten invullen en hij heeft de gegevens van Zelie overgeschreven én het kan op het uur dat wij willen. Joepie!

Nu moet nog enkel één activiteit definitief worden vastgelegd: tekenles voor Louis. Volgend jaar gaat Louis les volgen bij iemand privé. Vrijdag mocht hij ‘proef’meetekenen en het verliep blijkbaar zeer goed. Nu nog eens kijken welke uren zullen genomen worden, maar aangezien het voor Louis is, valt zo goed als elk uur op elke dag goed, dus daar heb ik absoluut geen stress over.

Voila zie. Zo weten we volgend jaar weer wat doen.

activiteiten1

Tonight I will be mostly …

Het schooljaar met alle bijhorende nevenactiviteiten is nog niet goed gedaan of ik moet mij al bezig houden met volgend schooljaar.

Tegen vrijdag wil ik ongeveer alle activiteiten gepland hebben: zien waar, wat en wanneer alles moet. Volgend jaar moet er worden geturnd, gezwommen, naar de scouts gegaan, geschaakt. Er is ballet, jazzballet, muziekles, franse les. En dat is nog maar voor drie kinderen.

Dus vanavond ga ik eens proberen zien of ik alles in vijfzes dagen kan passen én dat te doen zonder te veel overlappingen. Tijd voor het opstellen van een schema dus.

Goede moeder

Pluim voor mijzelf. Soms mag dat ook eens.

Morgen zijn er drie kinderen die een lunchpakket nodig hebben: Louis en Zelie omdat ze sportdag hebben, Anna omdat het staking is op de peutertuin. Vanavond heb ik dus al voor een deel van de lunch gezorgd.

Eerst gaan winkelen nadat ik de kinderen afgehaald had. Bakker (Anna heeft bokes nodig voor haar 4-uurtje), beenhouwer (beleg), Spar (groenten en fruit).

Dan naar huis om de kinderen eten te geven en ondertussen aan de lunch voor morgen te beginnen: pasta koken, komkommer in fijne reepjes doen, kerstomaatjes in twee, bloemkool stomen en in kleine roosjes verdelen, erwtjes blancheren. Alles mengen, er een yoghurtsausje opdoen en verse bieslook overstrooien. Afwerken met gesneden ham. Verdelen in drie porties in doosjes die ze morgen zo in hun knapzak kunnen steken en alles bewaren in de frigo.

Gaan nog mee in het lunchpakket, voor de groten: een petit gervais kaasje, twee stukken fruit, een koek, fles water. Voor Louis waarschijnlijk nog een paar boterhammen ook voor op de opvang na de sportdag. Voor Anna, naast de pastasalade, nog een paar boterhammen en een stuk fruit.

Soms ben ik dus wel degelijk een goede (huis)moeder.

Wispelturig

Eigenlijk is het weer hier toch niet te geloven. Weken aan een stuk prachtig weer. De laatste dagen was het wat verminderd, maar gisteren had ik toch nog korte mouwen aan.

Vandaag. Vergeet het. Toen ik deze voormiddag mijn neus buiten de deur stak voelde het bijna aan alsof hij zou afgevroren worden. OK. Ik weet het. Het vroor niet, bijlange niet zelfs, maar na de verwennerij van de laatste tijd was het toch wreed koud.

Dus heb ik de kinderen opnieuw hun winterkleren laten aandoen en ik kan u verzekeren, dat viel niet in goede aarde. Zeker niet toen ze naar buiten keken en de zon nog zo schoon scheen ook.

Tegen het einde van komende week geven ze opnieuw mooi warm weer, maar ik denk niet dat de kinderen zo lang zullen wachten om hun zomerkleren aan te doen. Het minste dat ge er van kunt zeggen is dat het toch echte Belgen zijn: ze kleden zich naar het seizoen, niet naar het werkelijke weer.

Ganse dagen niets doen

Toen Anna bij de onthaalmoeder wegging was ik van plan om op vrijdag wel eens langs te gaan. Gewoon goededag zeggen, eens langsgaan zodat ze zou zien hoe Anna evolueert, hoe ze groter wordt.

Tot nu toe is het niet gelukt en het heeft echt niets te maken met slechte wil, maar om één of andere reden vind ik nooit de tijd. Nochtans ben ik elke vrijdag thuis en doe ik toch een ganse dag niets?

Vandaag bijvoorbeeld. Opstaan om 6u40, kinderen wakker maken, kleren geven, ontbijt geven, zorgen dat de boekentassen klaar worden gemaakt, … gewone ochtenroutine dus, uiteraard met hulp van Michel. Michel vertrekt naar zijn werk (7u30), de kinderen maken zich verder klaar.

We gaan op vrijdag met de fiets naar school. Vertrek 8u05. Eerst met Zelie en Louis naar hun school; zij fietsen zelf. Anna en Jan zitten bij mij op de fiets en eens Zelie en Louis afgezet dan fiets ik door tot Jan zijn school om hem af te zetten (8u25). Even met de juffen gebabbeld terwijl Anna nog wat speelde. Daarna (8u40) rijd ik met Anna terug naar huis en passeer daarbij opnieuw langs de school van Zelie en Louis. Toen ik daar deze ochtend passeerde (8u40) kwam vriendin A. net uit de school en toen bleek dat zij niets dringends te doen had zijn we een koffie gaan drinken.

9u20: Na de koffie terug op de fiets en op weg naar huis gestopt op de markt om boodschappen te doen. Boodschappen thuis afzetten (10u05), alles wegzetten, mails controleren en dan opnieuw vertrokken naar de fietswinkel voor een nieuwe helm voor Anna (10u20): haar oude viel letterlijk uiteen en dat vond ik niet zeer veilig meer. Helm gekozen en doodblije Anna moest en zou hem natuurlijk onmiddellijk aandoen, ook al waren we toen met de buggy op stap.

Op het gemak door de oude markt gewandeld richting stadhuis alwaar we voor Het Project de persconferentie van de stad zouden bijwonen (10u50 aankomst, 11U30 vertrokken). Na de persconferentie verder boodschappen doen: naar Fnac om een oplader voor mijn fototoestel te kopen (bestellen bleek later) en nog even naar boven om te zien of er nog nieuwe chicklit was (twee boeken gekocht waarvan maar één chicklit) en dan opnieuw op weg om iets te gaan eten (12u15).

Lunchen is Exki alwaar Anna mij toch een goed uur heeft beziggehouden: pas om 13u30 het restaurant verlaten en dan nog met de rest van haar eten op haar schoot.

Richting huiswaarts want na de persconferentie had ik telefoon gekregen van de kleuterschool: de tweede kleuterklas was naar het toneel en ze hadden te weinig ouders om alle kindjes terug naar school te voeren na de voorstelling: of ik om 14u30 toch zou kunnen rijden? (ik had het hen ’s ochtens voorgesteld om te rijden, in geval dat … en het geval was gebeurd duidelijk).

Eerst langs de bakker dus om voor het avondeten te zorgen en dan de auto in naar de Kopergietery om de kinderen van de tweede kleuterklas terug naar school te voeren. Met een beetje vertraging (14u45) vertrokken naar school, kinderen afgezet, Jan meegenomen, naar school van Zelie en Louis om hen op te halen en hun fiets in de auto te steken (15u10) – geen tijd meer om eerst naar huis te gaan en mijn fiets op te halen – en rechtstreeks naar huis … om de auto achter te laten, de fiets te nemen en een kadootje te gaan kopen voor een verjaardagsfeestje waar Louis morgen naartoe moet.

16u05: Van de speelgoedwinkel naar vriendin F. en (haar) kinderen om iets af te geven en af te spreken voor morgen: groot turnfeest voor haar drie dochters en mijn oudste dochter en jongste zoon en er moet getraind worden in de namiddag en opgetreden ’s avonds. Een beetje blijven plakken door te babbelen (ik) en te spelen (de kinderen) (17u10) en dan naar huis. Kinderen hun huiswerk laten maken terwijl ik mijn artikel afwerkte (17u55) dan tafels en stoelen buiten gezet om op straat (een hotdog) te eten.

Na het eten hebben de kinderen nog wat buiten gespeeld. Anna en Jan tot zij om 19u15 in bad moesten en dan naar bed gingen na een verhaaltje (19u45). Even naar de schoonouders (19u50) met Zelie en Louis om een fotoapparaat te halen/lenen. Een korte babbel en terug naar huis (20u30) en Zelie en Louis in bed steken.

Zo. Een hele dag niets gedaan en toch genen tijd gehad. Wreed hé.

Avondstond

De avond is volledig geworden zoals ik het mij voorgesteld had. Terwijl ik de pasta kookte en het vlees sneed zorgden de kinderen voor het tafeldekken: (kinder)tafel buitenzetten, stoelen erbij, kommetjes op tafel, bestek en bekers. Ik zette dan mijn strandstoel erbij en zo zat ik laag genoeg om aan hun tafeltje bij te zitten.

En daar zaten we dan alle vijf smakelijk te eten. We zagen de helft van de straat passeren en zeiden tegen iedereen goededag en iedereen zei smakelijk terug. ik zag er zelfs een paar jaloers kijken. Er was zelfs genoeg zodat het buurmeisje ook nog meegegeten heeft.

Daarna was het tijd om Jan en Anna in bad en bed te steken. Even was er wat tegenstribbeling van Jan want de andere buur(t)kinderen kwamen net allemaal op straat om te spelen, maar uiteindelijk ging hij toch braaf mee. Terwijl Jan in bad zat kreeg Zelie Anna ook eindelijk naar boven dus tegen dat hij eruit was kon zij erin en zo zaten de twee kleinsten op tijd in bed.

Eens Anna doorhad dat Zelie terug naar beneden was is ze wel drama beginnen maken, maar uiteindelijk is ze gekalmeerd en braaf meegegaan naar boven om een verhaaltje te lezen. Na het verhaaltje begon ze opnieuw tegen te stribbelen, maar uiteindelijk ben ik maar één keer terug moeten gaan en is ze daarna onmiddellijk in slaap gevallen.

Dan nog een half uurtje naar beneden om gezellig in mijn strandzetel te lezen terwijl Louis en Zelie wat verderop speelden. Toen het tijd was voor Louis om te gaan slapen ging hij zonder problemen in bad en naar bed. Eens hij in bed zat opnieuw verder gelezen, buiten, in de zetel en toen Zelie moest gaan slapen was er deze keer ook absoluut geen probleem om naar bad en bed te gaan.

Eens de kinderen binnen waren ben ik ook binnen gebleven: alles was inmiddels opgeruimd en zo alleen op straat gaan zitten is nu ook niet je dat. Maar aangenaam, dat was het wel geweest.

De komende vier dagen ben ik thuis en ik weet nu al, we gaan nog van die avonden tegemoet, te beginnen bij morgenavond: gezellig in de tuin bij de schoonouders.