Opleiding

We zijn een paar weken geleden met een nieuwe opleiding begonnen. ‘We’ als in den anderen en ik.

Eentje van kortere duur dan de kooklessen die we nu bijna 3 jaar geleden begonnen zijn (en waar den anderen door zijn gezondheid heeft moeten mee stoppen) en eentje met een veel grotere impact op de rest van ons leven, als we zouden slagen. Eentje die ook gevolgen zal hebben op en voor de kinders.

Als alles goed verloopt én we slagen, dan volgt er wel meer nieuws. Nu is het allemaal nog te spannend en onzeker.

Magische dieren

Begin dit jaar is Anna met een nieuwe hobby begonnen: Woord. Zeer toevallig eigenlijk. De juf woord zat in de zaal bij de inschrijving voor AMV en vroeg of Anna geen zin had om een les bij te wonen, gewoon om te zien of ze het niet leuk zou vinden. Ze kwam dolenthousiast terug en we schreven haar dus in.

Vrijdag was er een optreden/toonmoment, samen met enkele leerlingen piano. Afwisselend waren er een paar pianostukjes en een toneeltje.

IMG_20151211_183651

Op het programma stond Anna’s stukje in het midden geprogrammeerd, en dat was maar goed ook, want ik kon niet tot het einde blijven (vandaar de slechte foto’s: ik stond achteraan in het lokaal om zo weinig mogelijk te storen als ik weg ging. Grote zus kon gelukkig wel blijven en zat helemaal vooraan).

IMG_20151211_183721

En zie: je zag duidelijk dat ze er ongelooflijk haar kot in had om te doen en ook: ze deed dat zelfs zeer goed. Ze speelde een oud vrouwtje en ik geloofde het zelfs 😉

In mei treden ze nog eens op, blijkbaar dan in een ‘echte’ zaal. Ik kijk er al naar uit om dan te genieten van op een stoel, én vanop de eerste rij.

Vandaag

De dag leek zo te gaan eindigen:

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=ipSWMSqEe_8[/embedyt]

Maar dankzij de vele knuffels in huis, mijn twee kleine schatten die mij chocolaatjes meebrachten na school, nog een prachtig cadeau van mamie, vriendinnen E. en B. die mij onverwacht meenamen op café, en de vele internetwensen, werd ik toch nog een ‘stars onof 45′.

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=7skQvj-aBV8[/embedyt]

Bedankt voor de vele en lieve wensen. En ook ‘hiephiephoera voor mijn blog’: 10 jaar is ook al een mooie leeftijd.

De kinders #boostyourpositivity

Een onderwerp waar ik niet goed van weet wat erover te schrijven. Klinkt misschien een beetje raar, maar uiteindelijk schrijf ik al heel veel over mijn kinders hier, kan je al sinds ik begon meelezen hoe ze groeien en bloeien, waar ze goed of minder goed in zijn. De leuke momenten en de mindere staat hier ook. Van vroeger, nu en dat blijft waarschijnlijk zo ook in de toekomst. Dus wat nu nog?

Misschien dat ik altijd al geweten heb dat ik kinders wou hebben. Ik denk dat ik 10jaar was toen ik verkondigde dat ik 4 kinderen wou. Met ouder te worden heb ik dat verlangen dan wel bijgesteld naar realistische, praktische doelen (altijd de pragmaticus, ikke): eerst zien of ik wel kinderen kón krijgen, dan zien of ik een vent vond die ook kinders wou, en dan één voor één: wie weet had ik het gehad na eentje. Dus eens ik volwassen was beperkte mijn verkondigingen zich tot: ja, ik wil kinders. En we zien wel of dat lukt.

Dat het gelukt is, dat staat ondertussen vast. Dat ik alles gekregen heb waar ik als kind van droomde, dat ook. Dat de ‘be carefull what you wish for’ in dit geval NIET van toepassing is, dat ook. Want ik heb nog geen moment spijt gehad van ‘al’ die kinders. Ze waren stuk voor stuk gewenst, gepland en welkom.

En net zoals alle mensen (of dat nu kinders zijn of volwassenen) hebben ze hun goede en slechte dagen, maar al bij al mag ik mijn beide pollekes kussen: ze zijn braaf, ze luisteren, ze zijn open (tegenover ons toch: ze praten met ons), ze komen met elkaar overeen (zo een schrik voor gehad, dat dat niet zou klikken), ze zijn verstandig (en dan heb ik het niet over dat ze kunnen studeren, maar gewoon in hun doen en laten), ze zetten zich in voor anderen en durven op te komen voor waar ze in geloven, nu al (uiteraard de ene dag al meer dan de andere), ze engageren zich.

En neen, het zijn geen heiligen, maar dat zijn wij ook niet en ik zou denk ik horendol worden moesten zij het wel zijn. Maar ongelooflijk tevreden en trots op mijn kinders, dat ben ik wel.

Surprise!

Wij zijn hier thuis grote fans van Studio Orka. Hier heb ik dat nog niet neergepend, maar bij Gentblogt des te meer. Sinds ik ze leerde kennen in 2012 heb ik geprobeerd om geen voorstelling meer te missen en hebben we al ongelooflijk genoten van hetgeen we konden meepikken.

En toen zag ik in september passeren (o.a. bij P.) dat ze een nieuwe voorstelling hadden, De Spreeuw. En in plaats van op lokatie, in een gewone theaterzaal dan nog wel. En ik had dat gemist. Erg! Niet alleen ik vond dat erg, maar de kinders ook.

Beginnen rondkijken op hun site om te zien wanneer en waar ze nog optraden en dan kijken of ik niet nog aan ticketjes kon geraken, want in Gent was het tegen dan uiteraard al volledig uitverkocht. Het moest nog passen in de agenda (met 4 kinders is dat niet altijd gemakkelijk) en we moesten er ook vlot kunnen geraken.

En zie, vorige week zag ik dat er nog een extra voorstelling ingelast was in Antwerpen en dus reserveerde ik prompt kaartjes en zei tegen de kinders dat we zaterdagnamiddag op uitstap gingen naar Anwerpen, zonder hen te zeggen waarvoor.

Gisteren met 4 zeer nieuwsgierige kinders naar Antwerpen vertrokken. Mooi op tijd om daar dan nog eerst frietjes te eten. Zelie had voor we vertrokken al geraden waar we naartoe gingen en tijdens het frietjeseten hebben de andere drie het uiteindelijk (met de nodige tips) ook geraden. Iedereen was content en dolenthousiast om ze nog eens aan het werk te zien.

We zagen Studio Orka in een gewone zaal, maar zonder dat het een gewone voorstelling was. Opnieuw een zeer verrassende voorstelling waar we meer dan van genoten hebben en waarvan we niet anders kunnen zeggen dan: als ge nog kunt gaan kijken, DOEN! En zelfs moest ge geen tickets voor De Spreeuw meer kunnen bemachtigen, Zoutloos spelen ze ook nog en mocht je ook nog niet gemist hebben.

 

Voetbalplezier zonder voetbal

We zitten al een aantal jaar met grotendeels dezelfde ouders bij de voetbal. Hier en daar komen er kinderen bij en gaan er weg, maar het merendeel is er toch al een 3-tal jaar.

Vorig jaar zijn we met de ploeg van Jan naar Bellewaerde geweest. Een zeer leuke dag, zowel voor de kinders als voor de ouders. Weg van de voetbal en gewoon samen zijn op een andere manier.

We hebben ons zo goed geamuseerd dat we het dit jaar opnieuw wilden doen, naar een pretpark en gezien de kinders al wat groter zijn kozen we dit jaar voor Bobbejaanland. Dit keer met de 2 ploegen. Dat was een groep van 69, ouders, kinders, broers, zussen en zelfs een paar vriendjes.

Kort: we hadden prachtig weer, er waren amper wachtrijen (op één attractie na) en we hebben ons ongelooflijk goed geamuseerd, wel op een heel andere manier dan vorig jaar: de kinders liepen in groepen met elkaar rond en de volwassenen ook in een aantal groepjes.

Op naar volgend jaar.

Oudercontact oktober

Als je de uitnodigingen voor het oudercontact krijgt, dan weet je dat het schooljaar al goed bezig is.

Drie weken op rij oudercontact gehad: 16/10 Zelie en Anna, 23/10 Jan en gisteren Louis.

Zelie is goed bezig, zei de klastitularis. Mooie punten, goed meewerken in de klas, geconcentreerd. We hadden niet echt anders verwacht. Ze weet eigenlijk zeer goed wat ze moet doen en hoe het te doen. We hebben er geen omkijken naar. Anderzijds had ik toch een beetje schrik: ik had zo de indruk dat Zelie, sinds de vakantie, maar in vakantiemodus bleef hangen. Maar kijk, mis dus. Oef!

Van Anna dezelfde opmerkingen als altijd: zeer lief, zit in met de juf, goede punten, kan zeer goed mee in de klas, soms beetje onzeker en beetje meer doorwerken. Alles OK dus.

Ook bij Jan geen problemen. Vrolijk in de klas zonder te storen, werkt goed maar soms te rap waardoor hij stomme foutjes maakt maar gezien hij toch zeer goede punten heeft (behalve een zeer klein dipje: 3 buizen op één week) is er op leervlak geen enkel probleem. Jan kampt wel met pesters dit jaar en we hebben het er met de juf nog eens goed over gehad. Zij volgt het op zoveel ze kan en heeft benadrukt dat hij haar sowieso alles moet komen vertellen. Nu hem nog zo ver krijgen.

Het meest nieuwsgierig was ik naar Louis. Nieuwe school, nieuwe richting en aangezien Louis gene prater is wou ik toch eens de kant van de school horen. Maar kijk, behalve dat hij al teveel te laat gekomen is op school (pubers!), gaat alles meer dan goed. We hebben zijn rapport meegekregen en zijn punten zijn belachelijk hoog. Fantastisch gewoon. De studiedomeinbegeleider die ons ontving zei ook dat het in het begin van het jaar een beetje stroef ging in de klas, maar dat alles nu zeer goed gaat. En Louis zelf is opengebloeid van een stille teruggetrokken jongen naar een stille, vrolijke jongen 🙂

Het was de goed-nieuw-show dus. Voor herhaling vatbaar.

Werk #boostyourpositivity

Het thema deze week is werk en wat kan ik daar in godsnaam over zeggen: ik werk niet.

Niet dat ik niet zou willen, integendeel. Ben al jaren aan het zoeken. Eigenlijk sinds 1 februari 2009. Erg hé. Want behalve tijdelijke jobs hier en daar, heb ik dus nog geen werk gevonden.

Mijn laatste ‘vaste’ job heb ik namelijk in samenspraak met de werkgever stopgezet: de inhoud was enorm veranderd en niet echt op mijn lijf geschreven. De werkgever zocht eigenlijk ook iemand voor die job die Russisch sprak, of toch tenminste een ‘oostbloktaal’. Not me, dus. Dus kwamen we snel overeen en op 1 februari 2009 kreeg ik mijn ontslag. Er was een opzegperiode tot het einde van het jaar, ik had contente werkgevers, tonnen ervaring, … dus dat zou geen probleem zijn om voor die tijd nieuw werk te vinden.

Mens, is dat nogal anders uitgedraaid. We zijn 5 jaar verder en ik heb nog steeds niets anders gevonden.

Waar het aan ligt? Ik zou het niet weten. Ik denk dat ik altijd een goede werknemer geweest ben en voor zover ik hoor van mijn ex-werkgevers ben ik zelfs zeer goed in mijn job. Alhoewel de standaardvraag ‘Heb je kinderen?’ en het antwoord ‘Ja, 4’ er waarschijnlijk ook voor iets tussenzit. Je moet de gezichten van de mensen zien als ik dat zeg.

Soit, als ik de tijdelijke jobs aftrek, dan ben ik dus al bijna 3 jaar werkloos, and counting. Geen positieve ervaringen hier te delen dus. Maar terwijl ik bezig ben (redelijk radeloos tegenwoordig): ik ben dus op zoek. Jurist, bijna 20 jaar ervaring en proper op mijn eigen. Ne mens weer maar nooit.

Anderzijds en aangezien ik een persoon ben van het glas halfvol, kan ik mijn dagen wel vullen. Maar welke vrouw niet. Ik ben ik er wel voor de kinderen en kan mij inzetten voor de scholen van de kinders, zit in het ‘organisatiecomité’ van de voetbalclub van Jan en heb tijd om koffie te drinken met mijn vriendinnen op vrijdagochtend.

De kinders zijn gezond en gelukkig en alhoewel we het niet breed hebben (duh!) lukt het al bij al nog wel, mede dankzij de steun van de familie.

Count your blessings, jong. Daar concentreer ik mij op 😉

Morgenstond geeft goud in de mond #boostyourpositivity

Onze ontbijttafel ziet er meestal ongeveer zo uit:

WP_20151005_07_56_22_ProOp de voorgrond koffie, havermoutshake en dan is er nog zoet en hartig beleg, brood, melk, nesquik, … Ongeveer alles waar je voor een ontbijt aan kan denken.

Enkel de eerste twee dingen, daar bestaat mijn ontbijt meestal uit. Ik heb (bijna) altijd liters yoghurt en Alpro soya in huis, bananen en ook diepvriesvruchten (aarbeien, kersen, rode vruchten, frambozen) en havermout. ’s Ochtends kap ik dat dan samen, afhankelijk van hoe mijn kop staat, en dan maak ik er een shake van. De rest staat er voor de kinders: zij eten ook boterhammen ’s middags en dus staat alles klaar om hun boterhammendoos te kunnen vullen.

Punt is dat ik jarenlang niet ontbeet. Enkel een kop koffie en dat was het. Een slechte gewoonte beginnen kweken als tiener en als volwassene volgehouden. Tot ik een aantal jaar geleden, nog niet zo heel veel eigenlijk, mijzelf begon te dwingen om ’s ochtends ook te eten.

Toen was het een boterham, meestal met confituur, heel soms met choco. Ongeveer een jaar geleden schakelde ik over op havermout. Eerst heel schoorvoetend: ik hou niet van granenontbijten. Granola, muesli, cornflakes … bweikes. Maar havermout, dat kreeg ik blijkbaar wel binnen.

Klassiek begonnen met havermout en melk. Daarna in de microgolf opgewarmd met melk: soms gewoon met een lepeltje (bij voorkeur) bruine suiker erbij, andere keren met verse appel erbij en kaneel of gewoon met banaan. Af en toe eens een mugcake. Zeer lekker, maar soms een beetje zwaar. Ik merkte wel dat ik de havermout beter verteerde als ik ze opwarmde.

En toen doken hier en daar recepten op van shakes met havermout en sinds ik die één keer probeerde is dit een vast gegeven geworden ’s ochtends. Alles voedzaam zit erin en ik moet niet ‘eten’, maar kan gewoon drinken. Zalig. Ook een favoriet bij de kinderen ondertussen, alhoewel zij dat bij hun boterhammen drinken en niet gewoon als ontbijt.

WP_20151005_07_51_29_Pro

Ik doe meestal een mengeling van yoghurt, soya mild & creamy en (verschillende smaken) soya drink: zo is er toch dat beetje zure van de yoghurt zonder dat ik er extra suiker moet bij doen. En dan fruit dus. Havermout erbij en mixen. Elke dag een andere mengeling, dus elke dag een andere smaak.

Voor de rest verloopt het ontbijt redelijk rustig: het gemak van grotere kinders die hun plan trekken. Ik zit er eigenlijk alleen bij om hen regelmatig aan het uur te herinneren. Vooral Louis heeft dat nodig. Den anderen heeft dan de indruk dat het hier veel stress is, maar dat is eigenlijk niet zo 😉 Maar elk kind zorgt voor zijn eigen boterhammendoos en ze gaan alle vier alleen naar school. Zo heb ik alle tijd om te ontbijten en, als de kinders weg zijn, op het gemak mij te douchen en klaar te maken.

GF15

’t Is weer zover: Gentse Feesten.

Dit jaar ‘moet’ ik niet meer schrijven voor het project, maar dat wil niet zeggen dat het geen drukke feesten zullen zijn.

De laatste weken werd het programma opgesteld, herbekeken, aangepast en opnieuw opgesteld. Werden tickets geboekt (en betaald) en werden plannen gemaakt met vrienden om af te spreken en samen dingen te doen en te bekijken. Sommige van onze vrienden zien we namelijk enkel tijdens deze periode, dus moet de planning wel goed bekeken worden. Het is trouwens toch plezanter om in groep dingen te doen, zowel voor de volwassenen als voor de kinders.

Vandaag is het nog kalm en ik denk niet dat we echt gaan ‘gaan’: Anna heeft nog een slaap/verjaardagsfeestje en op de planning staat nog niets. Maar morgenmiddag is ze terug en vanaf  13u beginnen we er aan.

Nieuw dit jaar is dat Jan ook 4 dagen zal optreden met zijn dansschool: zijn leraar breakdance en de lerares jazz zullen met een paar van hun leerlingen 4 dagen demo’s geven. Hij kijkt er zeer naar uit.