Kijk, ge moet daar eerlijk in zijn: ik had ergens gehoopt dat dat paardrijkamp toch een beetje zou tegengevallen zijn. Mis dus.
Vandaag gingen we Anna afhalen. Dit keer met een kleinere kolonne met enkel den anderen en A en Z en ik: er was namelijk beloofd aan A en Z dat ze nog eens in de speeltuin gingen mogen spelen.
Een mindere tocht er naartoe: als je om 17u in Limburg moet zijn op een vrijdagavond, dan is dat vragen om moeilijkheden, zelfs als je met een uur speling vertrekt. Gelukkig houden ze er daar rekening mee zodat we ons niet hoefden ongerust te maken dat we veel en veel te laat zouden zijn.
De verkeerschaos was zo erg dat onze GPS er zelfs van in de war geraakte: het ene bericht met de vraag of we de alternatieve weg wilden volgen, was nog niet goedgekeurd of er kwam al een ander. Soit. Uiteindelijk al bij al ‘maar’ een half uur later dan voorzien toegekomen, rond 17.30u.
Tijd genomen om de verhalen te horen en ja hoor, madam vond het heel leuk. Ze heeft veel geleerd, vond de paarden top, leidde ons rond op de manege om haar lievelingspaard te tonen en was heel enthousiast over zowel de inhoud van het kamp als over de monitoren. Voor herhaling vatbaar dus, maar ze is er mee akkoord dat we het zullen houden bij kampen en geen lessen tijdens het jaar.
We waren ook voorzien om daar te picknicken in de speeltuin en nog een beetje te spelen en dan was het alweer tijd om huiswaarts te keren. Gelukkig waren tegen dan alle files opgelost en ging de terugrit heel wat vlotter.
