Deze morgen de tieners uit hun bed gehaald en ja, ook al zijn het examens, 8u30 is voor hen nog altijd ontiegelijk vroeg. Maar ze wisten het en er was geen protest 😉 Ze keken echt uit naar de kennismaking.
Het was een zeer aangename voormiddag en het klikt tussen de kinders, wat uiteindelijk het belangrijkst is.
Volgende week hebben we nog eens zo’n voormiddagbezoekje met iedereen en dan is het opbouw naar het komen wonen bij ons.
Ik sta deze ochtend op en het is de routine gelijk gewoonlijk.
Ik kom toe op mijn werk, wil mijn bureau binnengaan en blijf stokstijf staan om mezelf voor het hoofd te slaan: ik ben vergeten om Louis een gelukkige verjaardag te wensen. Slechtste moeder ooit! Ik dus! En mijn collega’s hebben dat ook bevestigd (grapje!).
Gelukkig dat iemand anders (dankuwel mamie) er wél aan gedacht had.
Vanavond dus een beetje vroeger op het werk vertrokken om een taartje te halen (het zijn chocomouskes geworden: één van Louis zijn lievelingsdesserts) en thuis te zijn voordat hij thuiskwam zodat ik hem kon verrassen en gelukkige verjaardag wensen.
Hij was wel content, maar had het blijkbaar deze morgen zelf niet gemerkt dat ik het vergeten was: hij was het zelf vergeten.
Alsnog gelukkige 15e verjaardag schat!
Zelie heeft al een beetje pech gehad met de buitenlandse kampen op de scouts. Toen ze nog bij de Sint-Barbarascouts zat gingen ze met de givers jaarlijks op buitenlands kamp. Jammer genoeg moest ze het eerst missen wegens gebroken arm en het tweede wegens veranderen van scouts, vlak voor het groot kamp.
Bij de Klauwaards gaan ze bij de givers maar om de 3 jaar op buitenlands kamp en ze heeft dan toch nog een beetje geluk: in haar laatste jaar giver vertrekken ze dit jaar naar Portugal. Louis gaat ook mee, maar dan als eerstejaars giver.
We hebben al een mini-versie van een info-avond gekregen, waar de grote lijnen al eens uiteengezet worden, en op het einde van het scoutsjaar (ergens eind mei) zullen we een gedetailleerde uitleg krijgen. Niet dat ik er mij veel zorgen over maak: ik ben enthousiast in hun plaats.
Vandaag mooi hun kampgeld betaald zodat alles kan betaald en gereserveerd worden wat op voorhand al kan.
En nu maar hopen dat Zelie haar pech al gehad heeft en dit jaar volop kan genieten van Portugal.
Louis kwam enige tijd geleden thuis: dat hij, met de rest van de academie, ging tentoonstellen in het S.M.A.K.
Het was wel niet echt duidelijk hoe dat exact ging gebeuren: elke afdeling had een thema, en elke student diende een werk in rond dat thema. In zijn klas animatietekenen was het thema ‘Spiegel zonder gezicht’. Hij dacht dat een aantal werken gingen uitgekozen worden per klas en dat die dan gebundeld gingen worden. Maar misschien ook niet.
De enige manier om het te weten te komen was dus te gaan kijken, want hé: mijn zoon (misschien) tentoongesteld in het S.M.A.K. Hoe wijs is dat niet?
Het was dus niet zoals hij gedacht had, maar eigenlijk wel wreed wijs: elke leerling van elke afdeling had dus effectief een werk ingediend, wat uitkwam op een kleine 1000 (? – correct me if I’m wrong) werken in alle vormen, stijlen, formaten, technieken, …Â die daar gegeven worden. Uiteraard was er in het S.M.A.K. geen plaats genoeg om alles op te hangen, dus hebben ze de werken tentoongesteld door middel van een performance: de leerkrachten presenteerden ze, de werken werden gefotografeerd en aan de ingang zo goed als onmiddellijk geprint in 20 exemplaren op mooi papier en in kleur. Iedereen kon dan een exemplaar meenemen en dat van alle werken die men mooi vond.
Leuk gedaan.
We hadden het bijna opgegeven om Louis zijn werk te zoeken: niemand wist wanneer welke klas gefotografeerd zou worden en toen we om 20.00u binnen gingen kon het dus al zijn dat zijn klas reeds gepasseerd was en dat zijn werk dus al meegenomen was door andere geïnteresseerden.
Maar we hadden wel tijd om ondertussen naar de performance te kijken en ook op het gemak naar Drawing/The bottom line te kijken, een ideale tentoonstelling voor een tekenaar als Louis. Ondertussen kwamen we ook een paar bekenden tegen zodat we ook nog een gezellige babbel konden doen.
Net toen we het wilden opgeven en naar huis gaan (het was toch al 22u) kwamen we Louis’ leraar tegen: of we zijn werk hadden want het was net gefotografeerd? Direct terug naar het onthaal dus en dan gewacht tot de print eruit kwam.
Een heel geslaagde avond dus: quality-time met de zoon, een leuke tentoonstelling, bekenden gezien én het werk van de zoon mee naar huis.
Er was stress, de afgelopen examenperiode. Vooral bij Zelie dan. Het vijfde middelbaar is toch wel zeer zwaar. Vele taken, kleine en grote toetsen, mondelinge en andere examens al voor de examenperiode (luisteren en zo), … druk druk druk dus tot en met de laatste dag voor de examens. Resultaat: onze graag-tot-in-de-puntjes georganiseerde dochter (toch als het op de studies aankomt) had zich niet op voorhand kunnen voorbereiden en moest dus alles studeren de dag voor het examen zelf.
In principe geen probleem: al haar toetsen en taken waren tot nu toe zeer goed, dus ze zou het wel moeten kennen. Maar dat ging er bij haar niet in. Paniekaanval, misselijkheid, lichte koorts, blokkeren van haar rug, … Soit, kort gezegd: haar lichaam kan niet goed om met stress. Terugkomen van examens en het was maar ‘bwah’ of ‘zozo’ gegaan. Niet zeer positief dus.
Maar als Zelie zegt ‘zozo’, dan is dat meestal nog zeer goed en dus (gelukkig) ook nu: een mooie 74+% en daarmee ruim boven haar klasgemiddelde. Zeer schoon rapport dus. Zij (en wij) doodcontent en opgelucht. Vanavond gaat ze feesten bij haar vriendin en ze gaat een zorgeloze vakantie tegemoet.
Gisteren hadden we het rapport van Louis al gekregen. Tijdens de examenperiode was hij de volledige tegenstelling van zijn zus: geen spoortje stress gezien. Hij ging vrolijk en vol vertrouwen naar elk examen en telkens kwam hij thuis en het was goed gegaan. Hij is zelfs naar een examen gegaan waarvoor hij niet gestudeerd had. Correctie, zoals hij zelf zei: niet herhaald had (want gelukkig had ik samen met hem een schoon studeerschema opgemaakt zodat hij alles al goed gestudeerd had vooraf) en dat was zelfs goed gegaan.
Maar goed of niet: vorig jaar was het ook allemaal goed gegaan, en een B-attest was het resultaat. Dus ik was niet op mijn gemak. Maar de klastitularis stelde ons onmiddellijk op ons gemak en was zeer tevreden over zijn resultaten. Een zeer goed rapport en nog eens een bevestiging gekregen (door de leerkrachten: we hebben ook met zijn lerares fysika gesproken) dat Louis daar (zowel school als richting) echt wel op zijn plaats zit.
Anna heeft ook haar eerste ‘examens’ achter de rug met een zeer goed resultaat. Een zeer goed rapport, zowel voor de examens als voor haar dagelijks werk. Alleen haar Frans kan een (klein) beetje beter, maar dat zei ze zelf, dus geen zorgen. Een marginaal puntje dus. Jan zijn examens waren ronduit schitterend, beter zelfs dan zijn dagelijks werk en dat rapport was ook al zeer goed.
Vier goede, zelfs schitterende rapporten. We kunnen niet blijer zijn, maar dan vooral voor hen, want nu gaan ze volledig zorgeloos de vakantie in en is het helemaal genieten.
Als je de uitnodigingen voor het oudercontact krijgt, dan weet je dat het schooljaar al goed bezig is.
Drie weken op rij oudercontact gehad: 16/10 Zelie en Anna, 23/10 Jan en gisteren Louis.
Zelie is goed bezig, zei de klastitularis. Mooie punten, goed meewerken in de klas, geconcentreerd. We hadden niet echt anders verwacht. Ze weet eigenlijk zeer goed wat ze moet doen en hoe het te doen. We hebben er geen omkijken naar. Anderzijds had ik toch een beetje schrik: ik had zo de indruk dat Zelie, sinds de vakantie, maar in vakantiemodus bleef hangen. Maar kijk, mis dus. Oef!
Van Anna dezelfde opmerkingen als altijd: zeer lief, zit in met de juf, goede punten, kan zeer goed mee in de klas, soms beetje onzeker en beetje meer doorwerken. Alles OK dus.
Ook bij Jan geen problemen. Vrolijk in de klas zonder te storen, werkt goed maar soms te rap waardoor hij stomme foutjes maakt maar gezien hij toch zeer goede punten heeft (behalve een zeer klein dipje: 3 buizen op één week) is er op leervlak geen enkel probleem. Jan kampt wel met pesters dit jaar en we hebben het er met de juf nog eens goed over gehad. Zij volgt het op zoveel ze kan en heeft benadrukt dat hij haar sowieso alles moet komen vertellen. Nu hem nog zo ver krijgen.
Het meest nieuwsgierig was ik naar Louis. Nieuwe school, nieuwe richting en aangezien Louis gene prater is wou ik toch eens de kant van de school horen. Maar kijk, behalve dat hij al teveel te laat gekomen is op school (pubers!), gaat alles meer dan goed. We hebben zijn rapport meegekregen en zijn punten zijn belachelijk hoog. Fantastisch gewoon. De studiedomeinbegeleider die ons ontving zei ook dat het in het begin van het jaar een beetje stroef ging in de klas, maar dat alles nu zeer goed gaat. En Louis zelf is opengebloeid van een stille teruggetrokken jongen naar een stille, vrolijke jongen 🙂
Het was de goed-nieuw-show dus. Voor herhaling vatbaar.
Louis gaat dus naar een nieuwe school. Ik zei het al, we hadden er een goed gevoel bij. Zowel bij de school als bij de richting als bij het feit dat Louis daar wel eens goed zou  kunnen passen. Dat het iets voor hem was.
Gisteren kwam Louis thuis en dus stelde ik de klassieke vraag: hoe was het op school?
Spontaan antwoorde hij ‘Goed’ en nog spontaner verbeterde hij zichzelf: ‘Heel goed’ en begon hij te vertellen. Dat hij al vrienden had, in zijn klas én met dezelfde interesses (voornamelijk gamen dus). Het is een kleine klas van 8 leerlingen en dan is dat toch des te belangrijker. Op dat vlak viel hij dus al niet uit de boot. Dat de lessen zooo leuk waren: hij dacht dat ze nog maar een kwartuurtje bezig waren maar de leerkracht zei al dat het uur voorbij was. Dat hij echt graag ging.
Hij komt ’s morgens zonder morren uit zijn bed (was vorig jaar heel wat anders), is vrolijk aan tafel en kijkt uit naar zijn dag.
Fingers crossed dat het zo blijft, want een zo een gelukkige Louis tijdens het schooljaar hebben we lang niet meer gezien.
Daar ging augustus en tegelijk de vakantie. Voorbij en morgen begint de school.
De kampen zijn allemaal zeer goed gegaan en ze hebben er allemaal van genoten. Zelie is officieel monitor, Anna haalde haar zeilbrevet, Jan zijn technische skills zijn verbeterd en Louis hernieuwde zijn kennis met Fyxxi.
Gisteren nog de vakantie in schoonheid afgesloten met onze jaarlijkse wijk BBQ. Opnieuw een aantal bekende gezichten gezien, maar ook een heel pak nieuwe gezichten, en daarvoor doe je het ook. Nieuwe buren betrekken bij de buurt en van de wijk een heel leuke plaats maken om te wonen.
Ik had nog niets gezegd over de schoolresultaten, maar dus nu even kort.
Bij Zelie is alles in orde gekomen. Ze heeft het zwaar en moeilijk gehad, heeft zelfs nog een oorontsteking opgedaan tijdens de examens, maar haar resultaten waren goed tot zelfs zeer goed. ‘Erdoor’ was het doel, in de 70% was het resultaat *toch wel serieus trots*.
Louis daarentegen heeft gestruikeld. Alle examens waren goed en zijn laatste DP-rapport ook, behalve zijn examen wiskunde. Het was het laatste examen en blijkbaar is het niet meer gelukt om zichzelf te motiveren (ik merkte het, zagen hielp langs geen kanten). Te licht opgepakt (“ik kan dat wel, heb het al gezien/gestudeerd”) met als resultaat een (kleine) buis. Probleem was, in combinatie met zijn vorige rapporten (kerst en januari) had hij een jaartekort. Het resultaat was een B-attest met clausulering voor wetenschappen. We hebben er bijna 2 maanden over gedaan om te beslissen wat hij nu zou doen (vooral hij dan, het is zijn schoolloopbaan). Vorige week werd de knoop doorgehakt en hebben we hem ingeschreven in een andere school, andere richting. Hij lijkt enthousiast, ziet het volledig zitten. Wij hebben met de school gesproken en hebben er een zeer goed gevoel bij. Het zal afwachten blijven, maar ik denk dat het goed komt. Vanavond is het onthaalavond in de school en we gaan er dus met zijn allen naartoe (behalve Jan, voetbaltraining, weetwel).
Anna en Jan waren geen probleem. Anna begint morgen aan het 5e leerjaar en zal voor het eerst dus ook Frans krijgen. Jan gaat naar het 6e leerjaar en mag beginnen nadenken wat hij volgend jaar in het humaniora wil gaan doen.
En dan morgen: het nieuwe schooljaar. Spannend want weer afwachten wie bij wie in de klas zal zitten.
Dag 6 was een dag zonder MiramirO (want dat was al afgelopen) en zonder Puppetbuskersfestival.
In de plaats daarvan hadden Jan, Anna en Louis een afspraak met Fyxxi om een workshop te doen. Louis had tijdens de krokusvakantie al eens een kamp bij hen gedaan en was er dolenthousiast over. Zo een namiddag leek mij ideaal om Jan en Anna ook eens kennis te laten maken met hun werking en met robotica en engeneering. Gezien Louis zich vorige keer al zo goed geamuseerd had, ging hij uiteraard opnieuw mee.
Ze konden programmeren, 3D printen, zelf computerspelletjes maken, spelen (uiteraard),… en toen ik ze bijna 3u later ging afhalen wilden geen van de 3 mee naar huis. Geslaagde namiddag dus.
Daarna afgesproken met vrienden. Een toer gedaan zonder voorafgaand plan en van de gelegenheid gebruik gemaakt om Gent van in de lucht te bekijken.
De vriendin/mama ging alleen naar huis en de vrienden/kinders bleven bij ons slapen. Zeer blije kinders dus 🙂
Dit jaar zitten de vier kinders (eindelijk) weer bij dezelfde scouts. Het is een relatief kleine scouts en waar alle takken samen op kamp gaan (allemaal op hetzelfde terrein): eerst vertrekken de givers en de jonggivers, daarna de welpen en als laatste de kapoenen. Ze komen dan allemaal samen terug naar huis.
Een kamp zonder thema, dat kan natuurlijk niet, en uiteraard wil dat dan ook zeggen dat er aangepaste verkleedkledij moet zijn. Toen de kinders kleiner waren werd er nog wel eens verkleedkledij gekocht, maar dat begint allemaal toch wat te klein te worden. Dat niet alleen: het was nu niet alsof we kledij hadden die in de thema’s pasten. Jan en Anna bij de Welpen hadden als thema Space program, het thema van Louis bij de jonggivers was gebaseerd op Game of Thrones en Zelie als giver had Guardians of the Galaxy, Star Mars.
Ik heb mij dus maar achter mijn naaimachine gezet voor Louis en hem een outfit gemaakt: geen direwolf als sigil, maar een marter (zijn patrouille). Louis maakte de tekening zelf en dan was het enkel nog kwestie van die met textielstift op zijn kleren te tekenen. De mantel werd gemaakt van een fleecedeken 🙂
Voor Anna heb ik naald en draad in de hand genomen en een beetje textiellijm en zo werd zij plots een alien. Leve de onesies.
Best wel content van het resultaat.
En neen, slechte moeder die ik ben, had ik niets gemaakt voor de andere twee: Jan wou niet echt. Met Zelie ben ik bij de H&M gepasseerd en hebben we een zilvergrijs topje en short gekocht: spacey genoeg vond zij.