Tag: Opruimen

Typisch

Voor de vakantie begon het Louis en Jan op hun heupen te werken. ‘Het’ zijnde dat ze hun speelgoed niet meer terugvonden en niet meer goed wisten wat waar zat. Dus gingen ze tijdens de vakantie de spullen op hun slaapkamer sorteren.

Tweede dag van de vakantie en ze begonnen er aan. Alles werd van zijn plaats gehaald en verzet. Dingen werden in dozen gestoken, andere er juist uit gehaald, … Dat duurde toch wel zo’n 2 uur, wat ik al behoorlijk lang vond.

Dag drie van de vakantie en er gebeurde … niets. We gingen zwemmen bij mamie en van opruimen kwam niets meer in huis.

Dag vier en Louis ging nog eens naar boven. Jan bleef beneden spelen. Ik hoorde gerommel en gesleur gedurende een uur of twee en dan was het weer afgelopen.

Sindsdien gebeurde er … juist, niets meer. De kamer is één en al rommel en je kan er amper meer door. Maar overmorgen komt de schoonmaakster en dan moet er iets gebeurd zijn.

Het plan is dus om morgenvroeg te proberen er weer wat orde in te krijgen. Morgenmiddag zijn we immers afgesproken met vrienden om de dag door te brengen. Dus hebben we in de voormiddag toch nog een paar uur om iets te doen.

‘We’ dus, niet ‘zij’, want ik vrees dat zonder mijn hulp, de kamer voor de rest van de vakantie een mesthoop zal blijven 🙂

Opgefrist

Deze voormiddag nog de DVD’s verhuisd van de living naar het achterhuis. Stoffig werkje, maar, zoals den andere zei, soms is het nog handig om vier kinderen te hebben, dus zo lang duurde het niet. De kinderen vonden het deeltje trap-op-trap-af zelfs zo leuk dat ze ‘hun’ plaats niet wilden afstaan tot ze echt bekaf waren.

Na het middageten voor het eerst in een week een relatief uitgebreid bad genoten: goed warm (zeg maar heet) water, badschuim, haar wassen, en vooral geen kinderen in de buurt (en degenen die kwamen dan maar naar hun papa sturen).

Eens uit het bad een kleedje aangetrokken en buiten op straat een stukje taart gegeten en koffie gedronken in gezelschap van Michel (uiteraard), de buren, hun bezoek en de kinderen. Een goed uur later vervoegd worden door nog buren met hun kindje. Veel gebabbeld, gegeten en opnieuw, genoten. De kinderen vonden het ook meer dan een welkome verademing, zo een namiddag helemaal niets doen en gewoon spelen (’t was al een paar dagen geleden en voor kinderen is dat een eeuwigheid).

Morgen wordt de vuile werkbroek weer aangetrokken, worden Zelie’s kleren eindelijk gesorteerd en begin ik aan de kasten in de bureau … met een kleine pauze om op babybezoek te gaan.

Maar ik heb toch even mogen genieten van een frisse en goedruikende ik.

Muziek

In mijn ouderlijk huis stond de radio zo goed als dag en nacht aan. Het eerste wat mijn ouders deden als ze opstonden was de radio aanzetten. Altijd op radio 2. Nooit heel luid, meer als achtergrond. Maar als er iets wijs op was werd het volume omhoog gedraaid en stonden we luidkeels mee te zingen en te swingen.

Jaren heeft er hier ook een radio gestaan. Mét casettespeler én CD speler, en jaren heeft die ook dag in dag uit aangestaan. Ook hier werd het volume omhoog gedraaid als er een leuk nummer was en ik zie mij nog staan swingen met Zelie en Louis. Tot op een bepaald moment het snoer verdwenen was. Hoe? Waar? Geen flauw idee. Met dat er hier kabels lagen met hopen en hopen vonden we niet zo direct de juiste terug. En zo belandde de radio in het achterhuis om stof te vergaren.

Met de opkuis hier is Michel alle kabels gaan beginnen sorteren en mooi samenbinden. Toen ik de radio zag staan, vroeg ik of hij de kabel ervan niet was tegen gekomen en ja hoor, ondertussen was die gevonden.

Zo belandde de radio gisteren weer in de keuken. Hij was voorzien van een dikke laag stof-vermengd-met-vet. Dus nam ik de oude tandenborstel, voorzag die van Dreft en ging aan de slag om den boel te ontvetten en proper te maken. De vraag bleef natuurlijk of die radio dat wel ging overleven.

Deze morgen de proef op de som genomen: stekker ingestoken en er gebeurde niets. Nog eens goed gekeken en toen zag ik cijfers op de CD display. Aha! Hij stond op ‘CD’. Dan maar op ’tuner’ geduwd en ja hoor, er komt muziek uit.

Voila: we hebben weer muziek in huis. Niet radio 2 zoals bij mijn ouders, wel Studio Brussel. Als we CD’s sorteren, zullen we er een paar in de keuken zetten zodat we eens keuzemuziek kunnen opleggen.

Saai

Veel valt er hier niet te vertellen tegenwoordig. We zitten met de opkuis van ons huis, en dat is serieus wat werk.

Maar kijk, er is licht aan het einde van de tunnel. Niet dat het einde in zicht is, belange niet, maar sinds vandaag kunnen de kinderen weer spelen in hun speelkamer. Alle keukengerei is terug naar de keuken verhuisd en het grootste deel van het speelgoed beneden is gesorteerd, gewassen en geklasseerd in dozen (nu zien we direct wat waar zit) en naar het speelkot verhuisd.

We waren net op tijd klaar voordat de kuisvrouw haar dag erop zat zodat ze de ruimte nog grondig heeft kunnen meenemen in de kuis. Het ligt er dus proper ook. Joepie!

Een ruimte gedaan, vier te gaan.

Pauze

Den anderen is al langer bezig, ik en de kinderen hier en daar. Zaterdag zijn we er dan echt goed ingevlogen en Michel mag dan al meer gedaan hebben, hij zit daar vanachter tenminste alleen. Opkuisen en vier kinderen motiveren om voort te doen (enfin 3, want Anna is nu niet helemaal de beste hulp in huis), het is niet echt evident.

Zaterdag heb ik ze gemotiveerd door te zeggen dat, als er al een duidelijke verbetering te zien was, we gisteren naar mijn zus zouden gaan. Gelukt dus. Maar het was soms zagen en neuten (ik dus vooral en bijgevolg zij tegen mij) tegen de sterren op. Zaterdag was het ook eigenlijk alleen in de namiddag.

Vandaag deze voormiddag begonnen. Er is al deftig wat gedaan, maar nog niet genoeg. Anna loopt meer in de weg dan dat ze helpt, dus die moet ook bezig gehouden worden en nu hebben we, na het middagmaal, toch even een pauze ingelast. Om 16u herbeginnen we.

Weer hetzelfde als zaterdag: als we er vandaag nog door geraken of minstens ver gevorderd zijn, dan doen we morgen een uitstapje. Het ziet er naar uit dat het zeer mooi weer wordt, dus ik denk dat we eens de glijbaan op de Blaarmeersen gaan uittesten.

Hmm. Ik denk dat die uitstapjes eigenlijk evenveel motivatie voor mij zijn als voor hen 🙂

Het vordert

Niet zo vlot als ik wil, maar toch. De badkamer is dus gisteren af geraakt, kinderen hun kamers zijn sinds deze namiddag spik en span in orde en ik wou nog de living doen, maar mijn stofzuiger heeft ‘stop’ gezegd. Zomaar. In het midden van een ruimte. Geen kik meer uit te krijgen. Ik hoop op oververhitting en dat het betert tegen morgen, anders is het miserie. Ware het dus niet van dat, de living zou ook gedaan zijn.

Maar soit. Morgen nog de keuken een beetje deftig krijgen, boodschappen doen en een beetje voorbereidingen voor de feestjes en als de stofzuiger het weer doet nog eens in de living passeren.

’t Wordt krap maar doenbaar (realisme is soms ver te zoeken bij mij, ik weet het).

Busy, busy

i. vraagt om hulp en toen ik het eerst las (een paar dagen geleden in een mail) keek ik direct naar de agenda om mij dan te schieten. Het is vakantie en voor zover dat ik weet hadden wij geen (vaste) plannen om dingen te doen en dus kon ik toch best eens een namiddag gaan helpen, niet?

Echt vaste plannen hebben we niet, ware het niet dat we net maandag nog een mail kregen. Van onze keukenmakers en dat zij volgende maandag beginnen in ons huis. Wat inhoudt dat alle kasten moeten leeggemaakt worden en de kasten zelf dus moeten weggedaan worden.

Bijkomende plezantigheid. Zelie en Louis hadden nog een verjaardagsfeestje tegoed en hebben we dat nu net niet dit weekend gepland. Van alle twee. Zelie doet van slaapfeestje vrijdagavond tot zaterdagvoormiddag en Louis heeft zijn feestje zaterdagnamiddag.

Naast de keuken moet dus ook de badkamer, de living en Zelie haar kamer een zeer grondige beurt krijgen, kwestie dat de logeetjes een beetje proper liggen en zich deftig kunnen wassen.

Deze voormiddag al een goede start genomen met de badkamer en het ziet er naar uit dat die vanavond wel afgewerkt zal geraken. Deze namiddag heb ik de werken al onderbroken om met de kinderen naar het openluchtzwembad te gaan: veel te schoon weer om binnen te blijven en er kwam een uitnodiging van iemand die ik niet kon weerstaan (zowel de uitnodiging als de persoon). Morgen zullen we ons dan kunnen concentreren op de slaapkamer en living en dan overmorgen de keuken leegmaken en kuisen.

Het wordt hard werken de komende dagen, net als i. en dus jammer genoeg zal ik geen paar uur kunnen missen om daar te gaan helpen. En neen, dit is dus geen oproep om hier te komen helpen 🙂

De dag nadien

Gisterenavond thuisgekomen na twee avonden te vieren. Het was laat geweest en het was al laat toen we thuiskwamen dus heb ik gisteren de boel maar de boel gelaten.

Vandaag daarentegen moet er orde op zaken worden gesteld. De kadootjes uit de zakken gehaald, alles op zijn plaats gezet, de valies leeggehaald, gewassen maar vooral: opgeruimd.

Voor we vertrokken hebben Zelie en Louis nog nieuwe kaften gemaakt voor hun nieuwjaarsbrieven. Ik was zo stom geweest om een heleboel glitters en pailletten te kopen om hun werkjes te versieren.

Stom, ja, want toen we ’s avonds moesten vertrekken was het een ravage in de speelkamer: glitter overal op de grond, pailletten uitgestrooid, lijm overal, … enfin, ik moet er geen tekeningetje bij maken.

Deze voormiddag dus ook de kinderen aan het werk gezet want vooraleer ik de boel bijeen kon vegen moest eerst al het speelgoed opgeruimd worden, iets wat ze sinds Sinterklaas zijn bezoek weeral eens nagelaten hadden.

Het is zo goed als volledig gedaan. Bijna alle kadootjes hebben een plaats gekregen, de kinderen hebben alles mooi opgeruimd, de grootste ravage is opgeruimd. ‘Bijna’ is het woord ook want die glitters, dat kruipt overal op en tussen. Het zal nog maanden duren vooraleer de laatste glitter weg zal zijn (als het geen jaren zullen worden).

Nu een beetje voortdoen met de strijk: ondertussen weeral drie machines erbij sinds mijn laatste keer dus heb ik weer kleren te strijken voor Louis én heb ik er weer een pak bij voor Jan.

Kssh Sandra, kssh! Doe voort!

Grote kuis

Wij moeten dringend ons huis opkuisen.

Het probleem in ons huis is dat we geen zolder of kelder hebben. Dus kunnen we geen dingen ‘opbergen’ om het dan te vergeten. Bijkomend probleem is dat we (voorlopig) te weinig kasten hebben. Een euvel dat zal worden opgelost als we eindelijk alle verbouwingen achter de rug hebben, maar ondertussen geeft dat wel opbergproblemen. Onze voorlopige oplossing: alles op kasten en rekken stapelen. Geen zicht dus.

We hadden goede voornemens voor tijdens de voorbije vakantie: we waren alletwee thuis vanaf woensdag (Michel al zelfs dinsdag) en we zouden toch wel een gaatje of twee vinden om op te ruimen.

Mislukt dus. Er was wel altijd wel iets. Daarnaast lopen er nog drie kinderen rond die moesten/wouden geëntertained worden. En de vierde mag dan wel nog niet lopen, ze vraagt wel haar portie aandacht.

Tot we zondag te horen kregen dat er misschien maandagavond een salon zou kunnen gebracht worden. Zondagavond zijn we dus als zotten beginnen de living opruimen.

Resultaat: twee vuilniszakken vol (stelt u geen vragen: niet zozeer veel vuil – het zou er nog aan mankeren – maar wel veel dingen die nu plots wel wegmochten en voordien niet), twee papierdozen vol en een volle zak pmd. Erg gewoon.

Maar de living ligt er nu wel opgeruimd bij, Anna haar kleertjes zijn volledig gesorteerd (wat ze wel en niet meer kan aandoen), alle brol is weg en nu nog eens deftig stofzuigen (het kwam er zondag niet meer van: ’t was 2u ’s ochtends tegen dat we gedaan hadden) en we kunnen weer zonder schaamrood mensen boven laten komen.

Hoezee! De salon is nog niet toegekomen, maar nu mag het tenminste al.

Volgende project: de slaapkamer want binnen twee weken moet die gans leeg staan voor de komende werken.