Tag: School

Hoogtijd-bedtijd

Schoolmoeheid. Ik vergeet altijd dat dat bestaat. Geen schoolmoeheid als in beu om naar school te gaan. Zo oud zijn mijn kinderen nog niet. Maar ze worden wel heel erg moe van naar school te gaan.

Ja oké, er zijn veel vakanties in zo’n schooljaar en het is niet altijd gemakkelijk om daar een oplossing voor te vinden als beide ouders werken, maar als ik zie hoe mijn kinderen zich gedragen zo tegen de week voor het vakantie is, dan besef ik dat die vakanties meer dan nodig zijn.

En uiteindelijk zijn het lange dagen voor die klein mannen. Lang en druk. Veel te doen, veel te zien, veel te leren én daarnaast willen ze nog vanalles van buitenschoolse activiteiten doen. Hun energie, hoeveel meer ze er ook van mogen hebben, is ook niet onuitputtelijk.

De laatste twee weken is het ’s ochtends soms echt een ramp om de kinderen te laten opstaan. Ze geraken met moeite uit bed en dan denk ik dat ze niet echt te laat in bed zitten. Sowieso slaapt Jan toch zo’n elf uur en een half, soms een vijftien minuten meer. Zelie en Louis slapen een uur minder en vooral voor Louis lijkt dit tegenwoordig te weinig te zijn.

Maar nu is het vakantie en tegen het einde van de vakantie ga ik toch proberen om een nieuw ritme in te stellen. Louis moet sowieso een half uur vroeger naar bed, Zelie ook toch een tien à vijftien minuten, en het streefuur voor Jan en Anna moet beter nageleefd worden. Want alhoewel Jan het zonnetje zelf is als hij ’s ochtends wakker wordt, eens hij een uur wakker is kan zijn humeur volledig omslaan.

Maar eerst genieten van ons weekje vakantie want, u raadt het al, ik heb mijn resterende vrije dagen ook opgenomen om samen te kunnen genieten.

Gestart

Na de aanvang van het schooljaar is het nieuwe jaar voor de oudervereniging vanavond ook ingezet.

Eerst de algemene vergadering met als einde de verkiezing van de leden van de Raad van Bestuur: wij hebben mandaten van twee jaar en dus elk jaar zijn er wel een paar mensen die moeten herverkozen worden. Dit jaar waren er twee mensen die hun mandaat niet wensten te hernieuwen én we hadden twee nieuwe kandidaten, dus geen verkiezing nodig wegens net genoeg mensen voor de mandaten.

Daarna een toespraak van Luc Devoldere: ‘De school als vrijplaats’. De mensen die er niet waren hebben een zeer interessante toespraak gemist. Over hoe de druk op de scholen verhoogt en dus ook op de kinderen, over hoe een ideale school zou moeten kunnen zijn, over hoe ouders zich niet zouden mogen mengen in het schoolleven, dat de school eigenlijk een ‘vrijstaat’, een vluchtoord zou moeten zijn voor de kinderen en over nog veel meer.

Zeer boeiend en begeesterd verteld en iedereen zat ingespannen te luisteren met groot applaus na afloop.

Daarna een receptie waar ik niet te lang gebleven ben. Voor de vergadering niet al te veel gegeten en dus was ik razend van de honger. Een andere mama ook en dus zijn we het samen afgetrapt en zijn we een rosbief broodje gaan eten in de Martino. Niet dat we wisten dat we dat daar gingen eten, maar we zijn dus naar de Martino gegaan, hebben de kaart bekeken en hebben er het broodje ‘double roastbeef’ besteld. ‘double’ dat klopt dus niet hé: er lagen toch wel zeker vijf schellekes rosbief op, geen twee. Zeer lekker broodje dus.

Tegen half elf thuisgekomen, beetje mails ingehaald en blogs gelezen en nu tijd om naar bed te gaan.

Binnen twee weken is het dan de eerste vergadering van dit schooljaar van de oudervereniging. Het schooljaar is nu wel echt begonnen.

De eerste schooldag

Die viel eigenlijk relatief dik tegen, al bij al.

Goed begonnen, daar niet van. Enthousiaste kinderen, ondanks de gietende regen. Anna die niet huilde en Jan die na amper een paar minuten dan toch vanachter mijn benen kroop en begon te spelen en mij vrolijk uitwuifde.

En dan was het tijd voor Zelie en Louis. Toen we op de speelplaats gingen kijken naar de klasindeling is het de mist ingegaan, want voor Louis was het nieuws allesbehalve goed: niet bij de meester waar hij wou zitten én geen enkel van zijn vriendjes in zijn klas. Drama’s. De tranen komen nog in mijn ogen als ik eraan terugdenk.

‘k Ga het hier niet allemaal herhalen wegens nog altijd té emotioneel, nu nog, maar ge kunt het allemaal lezen alhier.

’s Avonds was het al beter en zag Louis het al weer zitten, zij het nog niet helemaal, maar deze ochtend was zijn gemoed weer omgeslagen: hij wou niet opstaan want hij wou niet naar school.

Het zal zijn tijd nodig hebben en binnen een week is alles weer in orde, dat weet ik wel, maar ondertussen breekt mijn hart toch.

Het nieuwe schooljaar is begonnen

In principe begint het schooljaar maar maandag, maar bij ons begon het vandaag.

Vandaag. U leest het juist, want een aantal van de extra curriculaire activiteiten zijn al begonnen. Anderen zijn nog niet begonnen maar komen er ook met rasse schreden aan en voor nog andere moet ik nog eens deftig onderzoek doen om te zien of het zal gaan. Al bij al belooft het een hectisch druk jaar te worden.

Vandaag zijn begonnen: turnen en tekenles. Schema vandaag:

  • 9u-10u30: turnen Zelie (ze mag een groep omhoog)
  • 10u30-11u30: turnen Jan (ja hoor. Jan is ook aan zijn eerst buitenschoolse activiteit begonnen en alhoewel er traantjes waren toen ik weg ging, waren ze nog rapper opgedroogd eens ik weg was én heeft hij zich fantastisch geamuseerd. Hmm. Die traantjes, dat belooft voor maandag)
  • 10u50-12u30: tekenles Louis én Zelie (Zelie zit ook weer een klasje hoger. Louis is begonnen en vindt het fantastisch. Als de les gedaan was bleef hij maar praten met en uitleggen aan de lerares en de lerares was volledig opgetogen over zijn enthousiasme én fantasie).

In tegenstelling tot wat Michel dacht, moet hij Zelie dus niet meer gaan halen gezien Louis nu samen met Zelie op dezelfde plaats zijn activiteit eindigt (vorig jaar turnde hij nog). Dit jaar zal hij zich mogen ‘beperken’ tot zorgen dat het eten op tafel staat als we terugkomen van de tekenles want binnen een paar weken begint dan ook de scouts.

Om 14u zullen zowel Louis als Zelie dan naar de scouts vertrekken, wat ons ongeveer een uur geeft om te eten. Het zal dus klaar moeten staan willen we ons niet doodverslikken.

Niet dat de rondgang vandaag alles was. Nee hoor, er was nog meer aan de hand. Want dit jaar wil Zelie muziekschool doen en dus zijn we haar vandaag gaan inschrijven, maar er was zoveel volk dat we pas anderhalfuur later buiten waren.

Schema dus tot de middag:

  • 9u-11u30: zie hierboven
  • 11u45: aankomst muziekschool voor inschrijving Zelie
  • 12u20: verlaten muziekschool (met nummertje van de rij in hand) om Zelie en Louis af te halen op tekenschool
  • 12u40: terug op de muziekschool om het wachten voort te zetten
  • 13u10: inschrijven Zelie op muziekschool
  • 13u25: aankomst thuis

Nu kan je denken, wauw zo hectisch. Goed dat dat voorbij is. Maar dan heb je het mis. Om 14u had Zelie een afspraak bij de kapper én om 15u had Zelie een verjaardagsfeestje.

Het was dus rap, rap eten (boterhammetjes gaan gelukkig rap), Anna in bed steken en dan als de weerga ervandoor met Zelie. Uiteraard was er enige vertraging bij de kapper en zijn we daardoor 10min te laat toegekomen op het feestje, zonder kadootje.

Maar eens Zelie afgezet was het even ontspannen voor mij. Gezien de drie andere kindjes bij papa waren heb ik ervan geprofiteerd om alleen boodschappen te gaan doen. Volledig op mijn gemak een kadootje gaan halen voor het vriendinnetje van het feestje én eentje voor een vriendje van Louis naar wiens feestje hij woensdag mag. Daarna op het gemak alles geen kopen in de Colruyt waarna ik op het gemak terug reed naar het feestje om Zelie op te halen.

Dat anderhalf uur alleen had deugd gedaan. Door al dat geloop had ik barstende koppijn gekregen en na het boodschappen doen was die volledig weg. Bij het ophalen van Zelie heb ik dan nog een beetje gekletst met de ouders en daarna zijn we op ons gemak naar huis gegaan waar ik onmiddellijk aan het avondeten begonnen ben. Na gisterenavond wou ik de kinderen niet te laat laten opblijven.

Maar kort: hoe zal de week er in de toekomst uitzien voor de kinderen? Eigenlijk weet ik nu alleen het schema van Zelie en Jan maar. Voor Louis moet ik nog een sport vinden en dus de trainingsschema’s nagaan.

Zelie:

  • maandag 16u30-18u: muziekles
  • dinsdag 16u30-17u30: muziekles
  • woensdag (uren onzeker) namiddag: Franse les
  • donderdag: niets
  • vrijdag: (vermoedelijk) ballet
  • zaterdag 9u-10u30: turnen
  • zaterdag 10u50-12u30: tekenles
  • zaterdag 14u-17u: scouts
  • zondag: rustdag

Jan:

  • zaterdag 10u30-11u30: turnen

Louis (reeds gekend):

  • woensdag namiddag: Franse les
  • zaterdag 10u50-12u30: tekenles
  • zaterdag 14u-17u: scouts

Maandag en dinsdag zal Zelie meegenomen worden door een vriendinnetje haar ouders, vriendinnetje dat met haar naar de muziekschool zal gaan. Woensdag brengt mamie de twee oudsten naar de Franse les en vrijdag ben ik thuis om het nodige gerij te doen.

Alvast bedankt aan de hulprijders om het komende jaar de kinderen op hun respectievelijke activiteiten te krijgen. Dikke kus.

Bijna te laat

… maar nog niet.

Vandaag is Zelie 8 jaar geworden. Acht volledige jaren. Amaai.

Ik kan amper geloven dat het negen jaar geleden is dat we besloten klaar te zijn voor kinderen. En wat een prachtig resultaat.

Voor ‘haar verjaardag’ heeft ze haar eindrapport ook gekregen. De juffrouw zou haar in haar oor gefluisterd hebben dat ze de eerste van de klas is. Ze heeft ook een zeer goed rapport waar zij (zeer terecht) en wij eigenlijk wel trots op zijn.

Morgen nog een half dagje school, daarna twee maanden vakantie en dan het derde studiejaar. Mens, ons klein meisje wordt groot.

Toekomstmuziek

Het einde van het schooljaar is nu wel heel dichtbij en dat begin ik aan vanalles te merken: Zelie die haar tafeldiploma haalt, Jan die plots kan fietsen, maar ook voor Louis veranderen er dingen die momenteel misschien wel het meest ingrijpend zijn.

Volgend jaar gaat hij immers naar het eerste leerjaar. Het is gedaan met kleuter zijn en ganse dagen spelen. Het zal (meer) werken worden.

Om de stap toch een heel klein beetje voor te bereiden zijn ze dinsdag met de derde kleuterklas een uurtje naar het eerste leerjaar geweest om te gaan kijken hoe het er daar aan toe gaat.

Hij is vol lof thuisgekomen en had zelfs huiswerk mee. Zo content dat hij was: nu werd hij wel écht groot hé.

Dinsdagavond is hij er niet meer toegekomen om het te maken, maar woensdagavond kon niets of niemand hem er van weerhouden om zijn huiswerk nu wel te maken. Hij nam het na het eten mee naar boven en heel geconcentreerd heeft hij het dan volledig gemaakt.

Yep. Hij ziet het volledig zitten voor volgend jaar.

Diploma

Zelie heeft woensdag haar tafeldiploma gehaald en vandaag heeft ze het meegekregen naar huis.

Apetrots was ze, en terecht ook: ze heeft het diploma van de eerste keer gehaald, zonder ook maar één fout te maken én met een beetje tijd over. 

De juf had gezegd dat ze het diploma aan iedereen moest tonen, zelfs aan de poes en dat heeft ze dan ook letterlijk genomen: na papa en ik moesten Hecate, Anna, Louis en Jan kijken naar haar diploma 🙂

Ik heb haar een dikke proficiat gewenst en een ferme kus gegeven. Nu nog een mooi plaatsje vinden in de kamer om het op te hangen (alleen jammer dat het op zo’n lelijk rood papier gedaan is).

Uitgelopen

Gisteren was het de laatste vergadering van de oudervereniging van dit schooljaar. Kan ook niet anders want binnen een goede twee weken is de school gedaan, nietwaar.

Het was wel niet de laatste vergadering van het ‘mandaat’ want het mandaat begint pas te lopen eind september, na de verkiezingen, en er is nog een vergadering begin september.

Maar dus de laatste vergadering voor de grote vakantie. En daarna moet er nog navergaderd worden.

Gisteren was dat zeker nodig want het was een bewogen vergadering geweest. Niet dat we daarna doorgeboomd hebben over de vergadering zelf. Absoluut niet: we hebben over vanalles gekletst behalve de vergadering. Ons hoofd geledigd voor de vakantie.

Maar het was gezellig. Eerst in het Gebed gezeten tot die mensen ons buitenstaken wegens lang na sluitingsuur en wegens dat wij nog iets wouden drinken maar het daar niet meer kregen. Dan naar de buren, de Marimain, waar we eigenlijk nog net op tijd waren om nog iets te mogen drinken.

Na een tijdje daar gezeten te hebben begon ik opeens ’te stuiken’: ik zat te knikkebollen en begon, ondanks al het lawaai en het leuke gezelschap, bijna in slaap te vallen en dat vond ik een goed moment om te besluiten om toch maar eens naar huis te gaan.

Mijn beslissing om huiswaarts te keren was blijkbaar ook een teken voor mijn mede -blijvenplakkers en toen we op ons uurwerk keken verschoten we ons een ongeluk: het was half drie. Niet te verwonderen dus dat ik in slaap aan het vallen was.

Vorige nacht dus met moeite vier uur geslapen en ik kan gerust zeggen dat ik het voel in elke zenuw van mijn lichaam.

’t Zal niet laat worden vanavond. Echt niet.

Uitstapje

Vandaag had Louis een daguitstapje met de klas: een bezoek aan De wereld van Kina, meer bepaald aan de tuin.

Gisteren voor sandwiches gezorgd, deze ochtend zijn pick-nick samengesteld en dan op weg om iedereen op tijd op de juiste plaatsen af te zetten.

Maar er was een probleempje vandaag.

Op maandag begint de school pas om 8u50 maar de opvang begint zoals op alle andere dagen, namelijk om 7u30.

Zelie en Louis zijn meestal een van de eersten die toekomen op school. Daarna is het richting school van Jan en onthaalmoeder om dat op tijd aan het station te zijn om mijn trein van 8u35 te halen.

Voor zijn uitstapje moest Louis vandaag niet afgezet worden op school, maar was de afspraakplaats vlakbij de Tuin … om 8u50. Dus geen opvang voor Louis en mama zou dus de trein missen.

Niet alleen de normale trein, maar direct ook de volgende die om 9u02 vertrekt. Het zou dus direct een uur later zijn vooraleer ik op het werk zou zijn.

Maar komt dat tegen: toen ik Jan afzette op zijn school vertrok daar juist mama C. met haar zoontje L. Zoontje L. is het beste vriendje van Louis en zij heeft nog een ander zoontje dat bij Jan in de klas zit. Vandaar dat ze dus op Jan zijn school was: ze had net haar ander zoontje afgezet.

Ik had er al vaag over lopen denken om haar dit weekend te bellen en haar te vragen hoe zij het ging regelen. Zij wonen nogal ver van Gent maar zij werkt in Gent en zet haar zoontjes op ongeveer hetzelfde moment af als ik de mijne. Bijna dagelijks babbelen we dus wel en Louis is er ook al gaan logeren.

Moest zij dan later naar haar werk gaan en L. zelf afzetten aan de plaats van afspraak zou ik haar dus kunnen vragen of zij Louis zou willen meenemen. Maar ik vind dat dan zo opdringerig van mijzelf en heb dus niet gebeld.

Maar toen ik haar deze ochtend tegenkwam was het ongeveer het eerste dat ze vroeg: of zij Louis niet moest meenemen. Fantastisch gewoon.

Ik was zeer blij en dankbaar. Louis was ook zeer gelukkig want nu mocht hij met zijn vriendje samen op pad.

De trein van 8u35 heb ik dus zonder problemen gehaald, dankzij C. en L. Nogmaals: bedankt.

Kleine tragedies

Sinds de Paasvakantie gedaan is heeft Jan het ’s ochtends erg lastig.

Alles gaat goed als hij wakker wordt: hij huppelt recht in zijn bed, staat te springen om eruit te komen, kleedt zich zonder problemen aan en eet zijn ontbijt. Haast zich naar de auto als het tijd is om te vertrekken en is de hele weg naar school vrolijk en opgewekt.

Maar eens ik hem moet achterlaten op school begint de miserie. Het begint bij het binnenkomen waar hij zich nu vasthoudt aan mij en hem achter mij weg steekt. Dan neemt hij mijn hand om samen een fiets te kiezen, maar als hij zijn fiets heeft kruipt hij er niet op, zoals voor de vakantie, om ermee te rijden, maar laat hij hem liggen en blijft hij mij vasthouden.

Als ik hem een knuffel en kus wil geven om weg te gaan begint het drama. Hij klampt zich vast aan mij en begint hartverscheurend te huilen. Hij is met geen stokken van mij af te slaan. Uiteindelijk moet ik hem aan de juffrouw geven en resoluut weggaan. Het krijsen dat ik hoor terwijl ik wegloop breekt mijn hart.

Het ergste eraan is, is dat ik weet dat hij heel graag naar school gaat. Alhoewel, ergste. Gelukkig dat ik dat weet anders zou ik mij nog slechter voelen. Maar de reden ervoor heb ik mij al een tijdje zitten afvragen.

Voor de vakantie kon er immers amper een salut van af toen ik vertrok. Hij stond te popelen om te vertrekken en wou met moeite ’s avonds terug naar huis. Nu wil hij ’s avonds ook met moeite terug naar huis, ’s ochtends daarentegen …

Vandaag heeft zijn juffrouw de waarschijnlijke reden aangegeven. Tijdens de vakantie is hij vier dagen in de opvang geweest. Geen opvang van het school, maar de opvang van de peutertuin (en bijhorende kleuterschool) waar hij vroeger naartoe ging.

Zelie en Louis waren er ook, maar hij moest bij de kleintjes en broer en zus zitten al bij de grote. De eerste dag heeft hij blijkbaar de ganse dag geweend. Pas toen hij in de namiddag eindelijk bij zijn broer en zus mocht is hij opgehouden met wenen. Hij is daar in totaal vier dagen geweest en de laatste drie dagen is hij bij ‘de groten’ gebleven. ’s Ochtends was daar trouwens ook nooit een probleem toen ik hem afzette en de komende drie dagen heeft hij nooit geweend.

Na die vier dagen was ik tien dagen thuis, maar die opvangdagen zouden, zoals zijn juffrouw zegt, best wel eens aan de basis kunnen liggen van zijn ochtendsessies nu.

Hopelijk heeft hij dus vlug weer door dat we terug op het oude schema zitten. Dat ik gewoon ben gaan werken en dat ik terug kom. Elke ochtend herhaal ik dat wel en probeer ik hem gerust te stellen, maar echt lukken doet het (duidelijk) nog niet.

De aanhouder wint, wordt wel eens gezegd. Hopelijk dat ik in dit geval de aanhouder zal zijn.