Tag: School

Opleiding

We zijn een paar weken geleden met een nieuwe opleiding begonnen. ‘We’ als in den anderen en ik.

Eentje van kortere duur dan de kooklessen die we nu bijna 3 jaar geleden begonnen zijn (en waar den anderen door zijn gezondheid heeft moeten mee stoppen) en eentje met een veel grotere impact op de rest van ons leven, als we zouden slagen. Eentje die ook gevolgen zal hebben op en voor de kinders.

Als alles goed verloopt én we slagen, dan volgt er wel meer nieuws. Nu is het allemaal nog te spannend en onzeker.

Kijkmarathon

De agenda zal goed volstaan met schoolbezoeken de komende weken.

De meeste humaniora’s beginnen met hun infodagen in februari want op 5/3 is voor de meeste scholen namelijk de eerste dag dat kan ingeschreven worden voor het eerste jaar volgend jaar.

En Jan kijkt uit naar een nieuwe school: hij heeft een paar zeer slechte ervaringen achter de rug met jaargenootjes en wil absoluut niet meer bij hen op school zitten. En die jongens gaan wel allemaal ‘over’ naar de humaniora van Sint-Barbara. Wie kan hem daarin ongelijk geven. Er nog rekening mee houdend dat zijn eigen beste vriendjes sowieso ook van school veranderen … dus wordt het tijd om andere scholen te bezoeken en de agenda vol te plannen met data van opendeurdagen en info-avonden.

Spannend!

Oef!

Er was stress, de afgelopen examenperiode. Vooral bij Zelie dan. Het vijfde middelbaar is toch wel zeer zwaar. Vele taken, kleine en grote toetsen, mondelinge en andere examens al voor de examenperiode (luisteren en zo), … druk druk druk dus tot en met de laatste dag voor de examens. Resultaat: onze graag-tot-in-de-puntjes georganiseerde dochter (toch als het op de studies aankomt) had zich niet op voorhand kunnen voorbereiden en moest dus alles studeren de dag voor het examen zelf.

In principe geen probleem: al haar toetsen en taken waren tot nu toe zeer goed, dus ze zou het wel moeten kennen. Maar dat ging er bij haar niet in. Paniekaanval, misselijkheid, lichte koorts, blokkeren van haar rug, … Soit, kort gezegd: haar lichaam kan niet goed om met stress. Terugkomen van examens en het was maar ‘bwah’ of ‘zozo’ gegaan. Niet zeer positief dus.

Maar als Zelie zegt ‘zozo’, dan is dat meestal nog zeer goed en dus (gelukkig) ook nu: een mooie 74+% en daarmee ruim boven haar klasgemiddelde. Zeer schoon rapport dus. Zij (en wij) doodcontent en opgelucht. Vanavond gaat ze feesten bij haar vriendin en ze gaat een zorgeloze vakantie tegemoet.

Gisteren hadden we het rapport van Louis al gekregen. Tijdens de examenperiode was hij de volledige tegenstelling van zijn zus: geen spoortje stress gezien. Hij ging vrolijk en vol vertrouwen naar elk examen en telkens kwam hij thuis en het was goed gegaan. Hij is zelfs naar een examen gegaan waarvoor hij niet gestudeerd had. Correctie, zoals hij zelf zei: niet herhaald had (want gelukkig had ik samen met hem een schoon studeerschema opgemaakt zodat hij alles al goed gestudeerd had vooraf) en dat was zelfs goed gegaan.

Maar goed of niet: vorig jaar was het ook allemaal goed gegaan, en een B-attest was het resultaat. Dus ik was niet op mijn gemak. Maar de klastitularis stelde ons onmiddellijk op ons gemak en was zeer tevreden over zijn resultaten. Een zeer goed rapport en nog eens een bevestiging gekregen (door de leerkrachten: we hebben ook met zijn lerares fysika gesproken) dat Louis daar (zowel school als richting) echt wel op zijn plaats zit.

Anna heeft ook haar eerste ‘examens’ achter de rug met een zeer goed resultaat. Een zeer goed rapport, zowel voor de examens als voor haar dagelijks werk. Alleen haar Frans kan een (klein) beetje beter, maar dat zei ze zelf, dus geen zorgen. Een marginaal puntje dus. Jan zijn examens waren ronduit schitterend, beter zelfs dan zijn dagelijks werk en dat rapport was ook al zeer goed.

Vier goede, zelfs schitterende rapporten. We kunnen niet blijer zijn, maar dan vooral voor hen, want nu gaan ze volledig zorgeloos de vakantie in en is het helemaal genieten.

Oudercontact oktober

Als je de uitnodigingen voor het oudercontact krijgt, dan weet je dat het schooljaar al goed bezig is.

Drie weken op rij oudercontact gehad: 16/10 Zelie en Anna, 23/10 Jan en gisteren Louis.

Zelie is goed bezig, zei de klastitularis. Mooie punten, goed meewerken in de klas, geconcentreerd. We hadden niet echt anders verwacht. Ze weet eigenlijk zeer goed wat ze moet doen en hoe het te doen. We hebben er geen omkijken naar. Anderzijds had ik toch een beetje schrik: ik had zo de indruk dat Zelie, sinds de vakantie, maar in vakantiemodus bleef hangen. Maar kijk, mis dus. Oef!

Van Anna dezelfde opmerkingen als altijd: zeer lief, zit in met de juf, goede punten, kan zeer goed mee in de klas, soms beetje onzeker en beetje meer doorwerken. Alles OK dus.

Ook bij Jan geen problemen. Vrolijk in de klas zonder te storen, werkt goed maar soms te rap waardoor hij stomme foutjes maakt maar gezien hij toch zeer goede punten heeft (behalve een zeer klein dipje: 3 buizen op één week) is er op leervlak geen enkel probleem. Jan kampt wel met pesters dit jaar en we hebben het er met de juf nog eens goed over gehad. Zij volgt het op zoveel ze kan en heeft benadrukt dat hij haar sowieso alles moet komen vertellen. Nu hem nog zo ver krijgen.

Het meest nieuwsgierig was ik naar Louis. Nieuwe school, nieuwe richting en aangezien Louis gene prater is wou ik toch eens de kant van de school horen. Maar kijk, behalve dat hij al teveel te laat gekomen is op school (pubers!), gaat alles meer dan goed. We hebben zijn rapport meegekregen en zijn punten zijn belachelijk hoog. Fantastisch gewoon. De studiedomeinbegeleider die ons ontving zei ook dat het in het begin van het jaar een beetje stroef ging in de klas, maar dat alles nu zeer goed gaat. En Louis zelf is opengebloeid van een stille teruggetrokken jongen naar een stille, vrolijke jongen 🙂

Het was de goed-nieuw-show dus. Voor herhaling vatbaar.

België-Spanje

Op school bestaan er een aantal uitwisselingsprojecten. Beperkte plaatsen en de kinderen moeten dan ‘solliciteren’ om mee te mogen doen: er moet een brief geschreven worden met de redenen waarom zij in aanmerking zouden komen om mee te mogen doen. Daarnaast tellen nog een aantal elementen mee, maar die brief, dat vind ik heel goed. Want het laat de kinderen nadenken waarom ze ergens aan willen deelnemen en het moet goed gemotiveerd zijn.

Zelie en Louis hebben in het 2e jaar zo meegedaan aan het YES-project: uitwisseling tussen een school in Barcelona, Milaan en Gent voor een project rond muziek, theater/kunst en sport. Elk jaar is elk project in een andere stad: het toert rond. Zelie deed dan aan het muziekproject mee in Gent, Louis ging naar Milaan met het kunstproject. En elk van die uitwisselingsjaren hadden wij dan ook een student hier in huis. Het jaar van Zelie was dat een Milanees meisje. Het jaar dat Louis in Milaan zat hadden wij het bezoek van een Barcelonese. Fantastische ervaringen, zowel voor de kinders als voor ons.

Dit jaar mag Zelie opnieuw meedoen: er is een bilateraal cultuurproject met Barcelona. Deze keer komt de groep eerst naar Gent en in maart gaan de Gentenaars naar Barcelona. 15 leerlingen van hier. 15 van daar. Eerst hier bij de gastgezinnen (van de deelnemers dus) slapen en straks daar blijven slapen.

Behalve dat het dit jaar niet is meegevallen. Onze Barcelonese studente was niet het meest aangename meisje en het leek haar ook helemaal niet te interesseren om hier te zijn. Bummer. En nu moet Zelie nog naar daar.

Maar kijk: dat is ook een deel van het leven. Leren omgaan met heel verschillende mensen en er het beste van maken. Want hoedanook kijkt Zelie uit om naar Barcelona te gaan en wie weet, in haar natuurlijke habitat, is dat meisje volledig anders. Misschien voelde ze zich gewoon niet op haar gemak hier en stelde ze zich daarom niet open.

Sowieso zal zij (en wij ook trouwens) weer een levenservaring rijker zijn.

1 Gelukkige jongen: check!

Louis gaat dus naar een nieuwe school. Ik zei het al, we hadden er een goed gevoel bij. Zowel bij de school als bij de richting als bij het feit dat Louis daar wel eens goed zou  kunnen passen. Dat het iets voor hem was.

Gisteren kwam Louis thuis en dus stelde ik de klassieke vraag: hoe was het op school?

Spontaan antwoorde hij ‘Goed’ en nog spontaner verbeterde hij zichzelf: ‘Heel goed’ en begon hij te vertellen. Dat hij al vrienden had, in zijn klas én met dezelfde interesses (voornamelijk gamen dus). Het is een kleine klas van 8 leerlingen en dan is dat toch des te belangrijker. Op dat vlak viel hij dus al niet uit de boot. Dat de lessen zooo leuk waren: hij dacht dat ze nog maar een kwartuurtje bezig waren maar de leerkracht zei al dat het uur voorbij was. Dat hij echt graag ging.

Hij komt ’s morgens zonder morren uit zijn bed (was vorig jaar heel wat anders), is vrolijk aan tafel en kijkt uit naar zijn dag.

Fingers crossed dat het zo blijft, want een zo een gelukkige Louis tijdens het schooljaar hebben we lang niet meer gezien.

1 september

Geen foto’s van de groten: het is niet alsof we daar nog (moeten) meegaan naar school op 1 september. Wel van de kleintjes.

Elke 1e september is spannend voor ons gasten, want ze weten dan pas bij welke leerkracht ze zullen zitten en wie van hun vriendjes al dan niet in de klas zitten. Ik heb al drama’s meegemaakt omdat ze niemand van hun vrienden in de klas hadden, en ook al heel gelukkige eerste dagen.

Dit jaar was er een van blijdschap: Jan zit bij de juf waar hij liefst wou bijzitten én er zit zeker 1 goede vriend in zijn klas.

Anna is nóg gelukkiger: ze zit niet alleen bij een zeer goede juf, maar ze zit met haar volledige vriendinnengroepje samen (vorig jaar nog verspreid over 3 klassen).

Ze zien het duidelijk volledig zitten.

 

Zoef!

Daar ging augustus en tegelijk de vakantie. Voorbij en morgen begint de school.

De kampen zijn allemaal zeer goed gegaan en ze hebben er allemaal van genoten. Zelie is officieel monitor, Anna haalde haar zeilbrevet, Jan zijn technische skills zijn verbeterd en Louis hernieuwde zijn kennis met Fyxxi.

Gisteren nog de vakantie in schoonheid afgesloten met onze jaarlijkse wijk BBQ. Opnieuw een aantal bekende gezichten gezien, maar ook een heel pak nieuwe gezichten, en daarvoor doe je het ook. Nieuwe buren betrekken bij de buurt en van de wijk een heel leuke plaats maken om te wonen.

Ik had nog niets gezegd over de schoolresultaten, maar dus nu even kort.

Bij Zelie is alles in orde gekomen. Ze heeft het zwaar en moeilijk gehad, heeft zelfs nog een oorontsteking opgedaan tijdens de examens, maar haar resultaten waren goed tot zelfs zeer goed. ‘Erdoor’ was het doel, in de 70% was het resultaat *toch wel serieus trots*.

Louis daarentegen heeft gestruikeld. Alle examens waren goed en zijn laatste DP-rapport ook, behalve zijn examen wiskunde. Het was het laatste examen en blijkbaar is het niet meer gelukt om zichzelf te motiveren (ik merkte het, zagen hielp langs geen kanten). Te licht opgepakt (“ik kan dat wel, heb het al gezien/gestudeerd”) met als resultaat een (kleine) buis. Probleem was, in combinatie met zijn vorige rapporten (kerst en januari) had hij een jaartekort. Het resultaat was een B-attest met clausulering voor wetenschappen. We hebben er bijna 2 maanden over gedaan om te beslissen wat hij nu zou doen (vooral hij dan, het is zijn schoolloopbaan). Vorige week werd de knoop doorgehakt en hebben we hem ingeschreven in een andere school, andere richting. Hij lijkt enthousiast, ziet het volledig zitten. Wij hebben met de school gesproken en hebben er een zeer goed gevoel bij. Het zal afwachten blijven, maar ik denk dat het goed komt. Vanavond is het onthaalavond in de school en we gaan er dus met zijn allen naartoe (behalve Jan, voetbaltraining, weetwel).

Anna en Jan waren geen probleem. Anna begint morgen aan het 5e leerjaar en zal voor het eerst dus ook Frans krijgen. Jan gaat naar het 6e leerjaar en mag beginnen nadenken wat hij volgend jaar in het humaniora wil gaan doen.

En dan morgen: het nieuwe schooljaar. Spannend want weer afwachten wie bij wie in de klas zal zitten.

Stresslevels omhoog

Mei is ondertussen ook voorbij. De tijd vliegt. De twee oudsten zitten volop te studeren, of dat hoop ik toch.

Louis zijn rapporten sinds zijn Paasexamens zijn goed. Geschiedenis ging gestaag naar omhoog, geen flaters of uitschuivers meer. Het ziet er goed uit. Ook de klastitularis ziet geen problemen, toch niet als hij zo blijft voortdoen 😉 Maar examens zijn geen dagelijks evaluaties of toetsen, dus we zien wel.

Deze keer is het eigenlijk Zelie die mij het meest stress bezorgd. Niet dat ik mij zorgen maak om haar inzet, maar het kind is deze maand (jaja, in mei alleen) al 2 maal een week ziek geweest. Twee weken ziek, dus twee weken minder voorbereiding, want het was niet alsof ze de tijd thuis kon gebruiken om te studeren: 39°C koorts, dat is niet bevorderlijk voor de concentratie. Anderzijds, ze heeft goede punten over het jaar heen, zowel op gewone rapporten als op haar examens. We hebben een gesprek gehad met de school en de leerkrachten zijn op de hoogte. Maar ze is iemand die graag goed voorbereid is en er is momenteel dus een lichte paniek bij haar. Maar ik heb haar duidelijk gemaakt dat het doel is om ‘erdoor’ te zijn, niet fantastisch goede punten te hebben. Als ze het kan loslaten (de controle dus), zal het wel lukken.

Jan heeft ook examens, maar dat zijn eigenlijk eerder grote toetsen: het 5e leerjaar, dus dat (voor hem dan toch) nog genen stress en daar maak ik mij ook geen zorgen over.

Spannende tijden dus. Binnen een 4-tal weken weten we het.