Tag: Scouts

And she’s back

Deze namiddag zaten we in het park. Ik op een bankje met mijn boek, net in de schaduw.

Anna speelde in de zandbak met nieuwe vriendjes (zo een sociaal kind: ze is ergens 5 minuten en heeft onmiddellijk een nieuwe vriend(in) gemaakt).

Jan had ook schik: er waren een stel kinderen aan het voetballen en dus is hij maar beginnen meevoetballen. Eerst was het 3 tegen 3, waarbij het ploegje waar hij bij speelde won. Daarna was het allen tegen hem en hij won nog (een kindje tegen zijn papa ‘papa, kom je meedoen want hij – wijst naar Jan – is veel te goed’).

Louis kwam na zijn café bezoek nog af en stond op de schommel toen hij vroeg wanneer Zelie nu thuis kwam. Ik keek op mijn uurwerk en besefte dat het al bijna half vijf was en dat Zelie om 17u45 terug zou zijn … of was het 18u15? Soit, geen tijd om het na te kijken, want als het kwart voor was, dan moest ik mij haasten. Was het kwart na, dan gingen we ruim op tijd zijn.

De jongens bleven thuis en ik ging met Anna richting station. Het blijft raar: hoe vaak ze nu al op kampen en vakanties zonder ons zijn gegaan, telkens als ze terugkomen sta ik te wachten met vlinders in mijn buik. Ongelooflijk zenuwachtig ben ik altijd en ik weet niet goed waarom. Misschien omdat ze niet blij zouden kunnen zijn om terug te zijn?

Het uur bleek uiteindelijk kwart na te zijn en ze waren zelfs een paar minuten te laat, maar de dochter zag er goed uit: heel content, schoon kleurke, niet zo vuil als verwacht. 10 dagen was ze weg geweest en het zijn blijkbaar zeer goede dagen geweest. Ze hadden heel mooi weer (wij ook trouwens, maar daar was het blijkbaar nog een paar graden warmer), veel te weinig geslapen, maar de site was blijkbaar prachtig en het gezelschap ook.

En zo zijn we terug met 6. Deel twee van de vakantie kan beginnen.

+ 2

Gisteren en vandaag zijn respectievelijk Anna en Jan teruggekomen van scoutskamp.

Ik weet dat ze zich op kamp niet (al te veel) wassen, maar Anna zag er écht niet uit. Haar T-shirt moet ooit wit geweest zijn, maar gisteren had hij een eerder onbepaald kleur. Haar haar klitte in strengen aaneen (het had veel weg van dreadlocks) en ze zag zo zwart gelijk dat ze net een schoorsteen gekuist had (een beetje overdreven, maar niet veel). Ik moet er geen tekening bij maken hoe het eerste douchewater eruit zag.

Daartegenover zag Jan er fris gewassen uit vandaag. Niet dat hij proper was, maar in vergelijking met zijn zusje … Zijn bagage daarentegen zag er een pak viezer uit, maar blijkbaar hebben de Wouters zich geamuseerd met het houden van een vuile dagvergadering en zelfs een soort worstelwedstrijd in de vuiligheid. De stank, de troep, jakkes!

Soit, ze zijn terug. Ze hebben zich ongelooflijk geamuseerd. Twee zeer gelukkige kinderen die een wreed goed kamp gehad hebben. Die tegelijk blij én triest zijn dat ze terug thuis zijn, en zo moet het ook.

De twee vuile valiezen zijn onmiddellijk geleegd en ondertussen al gewassen. Pluim voor mijzelf.

Nog vier dagen en dan komt Zelie ook terug. Aftellen maar.

Р3, ofte: toen was er nog maar ̩̩n

Deze ochtend was het dan Zelie’s beurt om te vertrekken op scoutskamp.

Hoe moeilijk het voor haar ook is tegenwoordig om uit haar bed te geraken, deze ochtend stond ze vroeg genoeg en vol enthousiasme aan mijn bed, klaar om te vertrekken.

En zo is er dus maar één kind meer in huis en zal het hier de komende dagen zeer rustig zijn, zeker omdat Louis ook nog de rustigste is van de bende.

De rust za van korte duur zijn: dinsdag is Anna al terug. We gaan er dus volop van genieten.

– 2

Deze ochtend de wekker iets vroeger moeten zetten want om 8u45 werd deze keer Anna aan het station verwacht voor haar scoutskamp.

Ze keek er ongelooflijk naar uit. Vooral dat ze vorig jaar blijkbaar een fantastisch kamp hebben gehad. Hetzelfde zal het natuurlijk niet zijn: vorig jaar waren ze met minder kapoenen dan dat er leiding en fouriers waren. Ik denk dat ze met 8 waren. Dit jaar is het een grotere bende: 18, en vooral: een wildere bende. Het zal dus een heel andere sfeer geven. Ik kijk uit naar het verslag.

Dinsdag is ze al terug thuis. Een kort kamp dus.

En toen waren er nog maar 2.

– 1

Vanaf vandaag is het aftellen begonnen. Drie kinderen bij de scouts, drie verschillende takken, dus drie verschillende kampen op drie verschillende data.

Deze ochtend vertrok Jan. Soit, ochtend. Hij moest om 10.45u aan het station zijn, dus qua ‘ochtend’ valt dat nog mee.

Het is zijn tweede jaar in deze tak, maar het is zijn eerste kamp. Vorig jaar ging hij liever op voetbalkamp. Dit jaar was er geen echte keuze te maken: na het voetbalkamp vorig jaar had hij al gezegd dat hij dit jaar op scoutskamp zou gaan.

Een week is hij weg. Spannend. Ik hoop dat hij even tevreden terugkomt van zijn scoutskamp, als van zijn voetbalkamp vorig jaar.

Wie zei er ‘mietjes’

Vakantie is voor mietjes, en daar doen we dus niet aan mee. Enfin, voorlopig toch nog niet. Want op respectievelijk woensdag, donderdag en vrijdag vertrekken Jan, Anna en Zelie op scoutskamp.

Dat betekent dat er de afgelopen dagen al een ferme drukte geweest is, want de bagage moet gemaakt worden. Eigenlijk al ‘moest’ voor Jan en Anna. Zij zijn nog te jong om hun eigen bagage mee te sleuren en we mochten die zondag al afzetten in het scoutslokaal.

Goed voorbereid als wij hier altijd zijn (kuch, hoest, proest) wil dat eigenlijk zeggen dat we de valiezen gisteren afgezet hebben met 98% van hun spullen in en we vandaag nog gaan shoppen zijn voor de dingen die we niet in huis hadden. Een rugzakje bij het vertrek hebben ze toch mee, dus daar kan toch ook nog een beetje ‘handbagage’ in, of niet soms.

Maar ondertussen hebben we alles, kan Zelie haar rugzak pakken en valt de handbagage voor Jan en Anna zeer goed mee: goed dat Koodza spullen heeft die licht zijn voor op kampeertochten mee te nemen.

Ze zijn er klaar voor en ik, nu ik de vertrek- en aankomsturen eindelijk heb genoteerd, ben er ook klaar voor.

En na vrijdag, dan sluit ik mij met veel plezier aan bij de ‘mietjes’, dan begint de rust eindelijk echt.

Dubbel aftellen

Toen ik deze ochtend opstond kon het aftellen beginnen.

Nog een kleine vier uur werken en deel 1 van mijn verlof kon beginnen. Deel 1, want ik neem nu een kleine twee (Gentse Feesten) weken, ga dan nog eens drie daagjes werken en dan ben ik nog eens drie weken thuis.

Nog een goeie negen uur en we konden Anna afhalen aan het station. Zij heeft er haar allereerste kamp opzitten. Direct zes dagen weg en zij kon op voorhand niet wachten tot het zou beginnen. Ik kon deze ochtend niet wachten tot het gedaan ging zijn.

We kregen de meest schattige brief (“liefste mama en papa, ik mis jullie omdat ik van jullie hou”) en ik hoopte toch zo erg dat dit niet zou betekenen dat ze heimwee gehad zou hebben. Maar niets was minder waar, gelukkig. Ze heeft niet een keer geweend. Ze heeft zich rot geamuseerd en ze vond het wel leuk om terug te zijn, maar nu ging ze de leiding missen.

Nog vijf agen en dan komt Zelie ook weer terug.

Alles went

Gisteren en vandaag opnieuw afscheid moeten nemen: de twee meisjes zijn nu ook op kamp vertrokken.

Anna vertrok gisterenmiddag en omdat alles bomvol geparkeerd stond rond het station was het een afscheid dat niet korter kon: geparkeerd op de taxiplaatsen, Anna uit de auto gelaten en even meegelopen naar de groep (terwijl we door minstens 3 taxichauffeurs erop gewezen werden dat dat een parkeerplaats voor taxi’s was … terwijl we strikt genomen niet eens op een parkeerplaats stonden en er zeker, minstens, vier vrije plaatsen waren, maar soit), heel rap een dikke knuffel gegeven en we waren dan weer weg.

Deze ochtend was het dan aan Zelie om te vertrekken. Haar vertrek is hectisch gebleven tot het laatste moment. Gisterenavond vond ze haar uniform niet, dus moesten we deze ochtend nog alles ondersteboven halen. Het uur stond verkeerd genoteerd in de agenda zodat we ons nog serieus hebben moeten opjagen om op tijd te zijn. Het ontbijt werd vergeten en dus mocht ik nog rap koeken brengen op het perron. Geen dingen die we niet gewoon zijn, dus 🙂

En nu is het alleen Louis nog die overblijft. De stilsten van de troep. Maar ook een schatje, dus hij zal mij wel genoeg vertroetelen met aandacht (en omgekeerd) tot het hier weer wat drukker wordt.

En zo lang zal dat niet meer duren: overmorgen ga ik Jan halen en dinsdag komt Anna ook al terug. Dan is het nog wachten tot de zondag nadien en dan is ons gezinnetje weer compleet.

Als ze zich maar amuseren, dat is het belangrijkste.

Twee positieven

Vandaag heb ik er mij eindelijk aan gezet: het invullen van mijn belastingen.

Vorig jaar was ik er ook zo laat mee: de laatste dag ging ik dat rap eens met tax-on-web doen, tot ik besefte dat ik eigenlijk de code van mijn identiteitskaart helemaal niet kende. Uiteindelijk toch maar de papieren versie ingevuld en opgestuurd (jaja, 2 weken te laat, maar dat geeft eigenlijk echt niet). Ik ging een nieuwe code aanvragen toen ik besefte dat mijn identiteitskaart toch vervangen ging worden voor de aangifte dit jaar en dus was dat niet nodig.

De nNieuwe identiteitskaart is er met een code die ik deze keer wél onthouden heb, dus had ik ‘ruim’ de tijd om mijn aangifte te doen: een halve dag 🙂 Deze namiddag was het dan papieren bijeen zoeken en vanavond alles uitgerekend en mij dan aan de computer gezet.

Poging één lukte niet. Andere browser. Lukte ook niet. Andere computer, nog steeds geen geluk. Ik begon mij al serieus zenuwachtig te maken. Na al die pogingen besloot den anderen eindelijk om toch zelf eens te kijken. Bleek dat de software voor het lezen van de e-id niet geïnstalleerd was. Installeren dan maar en nog een poging ondernemen en na het herstarten van de computer lukte het eindelijk. Oef! Stukje stress minder.

Daarna was het relatief piece of cake. Hier en daar nog een extraatje moeten terugzoeken (polisnummers bv. want dat hadden ze nog nooit gevraagd bij de papieren versie) maar het ging heel vlot. Mooi kunnen indienen en dus zijn we weer goed voor een jaar.

Het andere positieve (en veel belangrijker): de dochter is weer thuis van scoutskamp. 10 dagen weggeweest en ze zag er goed uit. Heel erg vuil (enfin, haar uniform toch, zijzelf zag er verrassend proper uit), maar goed.

Ze heeft zelf haar rugzak mogen legen, want de geur alleen al … Voor de keukenhanddoeken ga ik een poging wagen om ze toch nog redelijk wit te krijgen, maar ik vrees dat die in de vuilnisbak zullen eindigen (maar daar was ik op voorzien: ik heb niet mijn mooiste meegegeven).

Veel tijd om bij te babbelen hebben we nog niet gehad, met die belastingtroep en zo, alhoewel we in de auto al een uitgebreid relaas hebben gekregen van een spel dat ze gespeeld hebben. Maar er is nog een week vakantie, dus dat komt nog wel.

Het gezin is weer compleet, de Gentse Feesten staan voor de deur: good times ahead.

Nog een feestje

Terug van weggeweest van een, nog eens, zeer fijne avond.

Het jaarlijkse groepsfeest van de scouts zit er weer op met een heel leuk optreden van de kinderen. Een beetje kort, dit jaar, maar wel heel leuk. Daarna gezellig bijgebabbeld bij een aperitiefje terwijl de kinderen buiten speelden, om dan naar de refter te verhuizen om WAF te eten (worst-appelmoes-friet).

Als één van de allerlaatsten uiteindelijk de refter verlaten en tegen dan was het bijna 22.00u en hoogtijd om de kinders naar huis te brengen om hen in bed te steken.

Jammer dat er soms feesten nodig zijn om een avond te kletsen met vrienden, maar wat moet je als iedereen het zo druk heeft. Het is dan wel dubbel genieten.