Tag: Slaap

Klaar voor de winter

Een tijd geleden heb ik een nieuw dekbed gekocht. Een vier seizoensding. Twee aparte dekbedden om samen te voegen tijdens de winter. Het was er nog niet van gekomen om het effectief te gebruiken, maar ik sliep al een tijdje met een extra deken omdat het oude donsdeken eigenlijk te koud was.

Vorig weekend heb ik er eindelijk een punt van gemaakt en heb ik het nieuw dekbed opgelegd. Ik was wel een beetje bang: twee lagen donsdeken en ik had er dan nog een flanellen laken opgelegd. Michel is dan nog iemand die rap warm heeft, terwijl ik rapper koud heb.

Maar kijk. De eerste nacht onder het deken en we hebben alletwee zeer goed geslapen. Het was niet te warm en het was tegelijkertijd ook niet te koud.

Ondertussen liggen de flanellen lakens ook op bij de kinderen: gisteren bij de jongens en vanavond bij de meisjes. De jongens waren deze ochtend al doodcontent van het nieuw beddegoed. Hopelijk zullen de meisjes morgenvroeg ook even content zijn.

Winter, kom maar op: wij zijn er klaar voor.

’t Is gecompliceerd

Vannacht had ik een droom. In die droom zat ik in een klas en de leraar vroeg of ik Evie haar vinger geschraapt had. Ik viel uit de lucht. Ik zou nooit Evie haar vinger schrapen.

De leraar keek meewarrig en zeer bezorgd, alsof het meer was dan alleen die vinger. Dat er iets ernstiger was met Evie en dat ik dat had gedaan. Dus vroeg hij mij om even mee te komen naar buiten.

Eens buiten vroeg hij of ik ooit iets was tegengekomen met een Mini. ‘Neen’ want ik had nog nooit met een Mini gereden … tot ik mij herinnerde dat ik dat wel had gedaan: ik had ooit gedroomd dat ik voor een paar uur met een Mini van een vriendin had gereden omdat mijn auto niet werkte. Ik had daar een heel klein ongelukje mee gehad (met de neus langs de muur geschraapt toen ik mij draaide), maar daar waren nooit mensen in de buurt van geweest, laat staan Evie.

Ter verduidelijking: ik dacht dat ik wakker was. En toen ik mij die droom herinnerde van dat ongelukje met die Mini, dacht ik dus, in mijn droom, dat ik dat uiteindelijk niet gedroomd moet hebben, maar dat het toch echt gebeurd was, want ik was nu toch wakker? Dus, aangezien dit het vervolg is op dat verhaal, was ik toen ook niet aan het dromen en moest dat ongelukje echt gebeurd zijn.

Ik was dus serieus ongerust. Want als Evie verwond was (Evie die ik niet ken, want ik ken geen Evie in het echt en zelf in mijn droom kende ik geen Evie), misschien had ik toch tegen een mens gereden bij dat ongeluk, en niet alleen tegen een muur? Maar neen, er waren toen écht geen mensen in de buurt geweest, dus in kon Evie geen pijn gedaan hebben. Maar hoe komen ze dan bij mij terecht?

En toen werd ik wakker voor echt. Er moet niet gezegd worden zeker dat ik absoluut geen uitgeslapen gevoel had, want ik was in de overtuiging dat ik dat allemaal meemaakte terwijl ik klaarwakker was.

En mijn vraag nu is, komen jullie dat ook tegen? Dromen in vervolg op een droom die je vroeger gehad hebt? Want die droom, dat ik met een Mini reed, die heb ik dus effectief gehad. En dit was duidelijk een vervolg hierop.

Wreed bizar.

Pijn

Het laatste kind ligt al meer dan een uur in bed, dus het zou stil moeten zijn boven. Maar ik hoor iets, zet het geluid van de TV uit en luister.

Jan ligt te kermen in bed. Eerst zacht en dan steeds harder. Hij weent half en heeft duidelijk pijn, dus loop ik naar boven om te ontdekken wat er aan de hand is. Toch wel ongerust, want Jan heb ik nog weinig zo horen kermen.

Ik: Jan, wat is er? Heb je pijn?
Jan: Ja *kermt voort*
Ik: waar heb je pijn?
Jan kermt
Ik: Jan, ik ga het licht even aandoen zodat ik kan zien waar het pijn doet *doe het licht aan*
Jan draait zich weg van het licht en blijft kermen. Ik ga zo staan dat mijn schaduw over zijn gezicht valt en vraag hem nog eens waar het pijn doet
Jan: aan mijn slurf
Ik: Jouw slurf?
Jan: Ja *kermt hard verder*

Ik besluit dus maar om het licht uit te doen en te blijven zitten, aaiend over zijn hoofd, tot dit deel van zijn droom voorbij is 🙂

Slechte nacht

Deze morgen stonden er dingen te doen. Louis en Michel zouden naar Londen vertrekken én het was de eerste dag om de kinderen telefonisch in te schrijven voor de activiteiten van de grabbelpas en dat had serieus wat invloed op mijn nachtrust.

Ergens midden in de nacht ben ik wakker geworden uit een zeer verwarrende droom in verband met die inschrijving: ik was er als eerste bij maar er was iets mis gegaan. De persoon bij wie ik mij aangemeld had ging uitleg vragen hoe het op te lossen, maar ondertussen werden de andere mensen wel verder bediend waardoor ik de kinderen uiteindelijk voor niets meer kon inschrijven.

Enfin, wakker dus en dan beginnen nadenken over die droom en over Louis die weg ging met zijn papa en uiteindelijk denk ik wel dat ik nog geslapen heb, maar ik heb toch de indruk dat ik de laatste uren klaarwakker gelegen heb.

Maar kijk, ik mag dan wel een slecht nacht achter de rug hebben gehad, de ochtend is verder vlekkeloos en zonder problemen verlopen: ik heb de kinderen kunnen inschrijven voor de gekozen activiteiten (op één na: 10 min. na de opening van de lijnen binnengeraakt én al één activiteit volzet) en Louis en Michel zijn op tijd kunnen vertrekken (zij het wel dat zij later problemen hebben ondervonden en dus terug naar huis mogen keren zijn zonder een bezoekje aan Londen).

Morgen zijn er geen dingen om mij zorgen over te maken, dus vannacht zal ik slapen als een roos.

Wakker

Ik kom iets voor 21u thuis van de zumbales (jaja, ik doe dat nog altijd en nog altijd met evenveel plezier) en normaal gezien zit Louis dan toch al een half uur in bed. Maar ik hoor gestommel boven.

Hij heeft mij horen toekomen en vraagt dus of ik nog eens slaapwel kom zeggen.

Als ik boven kom, zegt hij dan:

‘Mama, weet je waarom ik wakker ben?’

‘Euh, neen’

‘Omdat ik wakker geworden ben’

… Tja, wat kan je daarop zeggen 🙂

’t Is al voorbij

Voor deze week dan toch, die platte rust. ’t Heeft maar 2 dagen mogen duren, jammer genoeg.

Want woensdag, dan waren de kindjes thuis en dan moest er in de voormiddag geboodschapt worden om dan te koken zodat het eten (zo goed als) klaarstond als ze thuiskwamen. In de namiddag is er dan muziekles (Louis), voetbal (Jan) en muziekles (Zelie), dus ook geen tijd om tussendoor te rusten.

Vandaag was de kuisvrouw er en dan vind ik het zo niet echt te doen om in bed te kruipen. Maar gezien we vanavond bezoek hadden heb ik mij dan maar bezig gehouden met alle voorbereidingen te doen voor het eten die er al konden gedaan worden. Aangezien ik wreed graag kook, en al zeker als ik dat zo ongelooflijk op mijn gemak kan doen zonder constant gestoord te worden, was dat dus geen corvée.

Daarna ben ik op bezoek geweest. We zijn deze zomer beginnen sorteren en opruimen (met nadruk op ‘beginnen’ want er blijft nog een hoop te doen) en zo is er een heleboel babyspeelgoed samengezet geweest. Hier komen normaal gezien geen babies meer bij, dus is dat speelgoed dat weg mocht. Rommelmarkt was één optie, maar omdat we toch wat mensen kennen met babies heb ik dus eerst eens gevraagd of die niet geïnteresseerd waren. Al direct prijs bij de eerste die ik vroeg en dus ben ik dat vandaag maar gaan afzetten.

Daar zijn dan direct 3 zeer leuke dingen uitgekomen. 1: weer een paar vierkante meter minder gerief om ergens een plaats voor te zoeken; 2: een zeer leuke middag, want uiteraard heb ik het niet afgezet om direct opnieuw te vertrekken. Wel binnen gegaan, met de baby gespeeld, met de mama gekletst, zeer lekker balletjes in tomatensaus gegeten en nog gekletst en nog met de baby rondgelopen (het is niet omdat ik er zelf geen meer wil, dat ik er geen meer wil vastpakken hé); 3: een (hopelijk) contente mama die al dienen ‘brol’ nu zelf niet meer moet kopen.

Dus slapen zat er vandaag niet meer in, want na het bezoek was het alweer tijd om de kinderen van school te halen, naar de kapper te gaan, naar huis te gaan, kinderen eten te geven, in bed te stoppen, bezoek ontvangen, een zeer leuke avond te hebben en nu eindelijk naar bed kunnen gaan.

Morgen en overmorgen wordt het niet veel beter: morgen is Anna thuis want we moeten in de voormiddag naar het UZ om haar drukhandschoen op te halen en dus de nodige instructies te krijgen. Slapen zit er dus helemaal niet in. Zaterdag is er in de voormiddag de normale kinderactiviteitendrukte. In de namiddag is dat er ook, plus nog een trouw én ’s avonds een trouwfeest. Het doel om uitgerust te zijn tegen het trouwfeest komt dus serieus in het gedrang.

Maar kijk. Zondag staat nog maagdelijk leeg. Misschien kan ik dan een tweede poging starten. Te laat voor het trouwfeest, maar nog niet te laat als ik redelijk uitgerust terug wil gaan werken.

Platte rust

Eindelijk ben ik aan mijn recup begonnen. Sinds gisteren gaat Anna weer volle dagen naar school zodat ik gewoon ‘vrij’ heb tot half vier. En dus kruip ik terug in mijn bed en slaap tot dan.

Eten, niet zo belangrijk blijkbaar. Waar ik vorige week schijnbaar altijd honger had, heb ik dat deze week niet. Alsof mijn lichaam wist dat het reserves moest opdoen voor deze week. Een boterhammetje ’s ochtends, een drietal boterhammen ’s avonds samen met de kinderen en ik heb genoeg.

Maar tegen dit weekend moet ik mijn slaap ingehaald hebben: dan trouwt mijn nichtje en moet ik in form zijn en dan moet mijn eetlust dus ook terug zijn.

Moet lukken.

Andere man

Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel. Hier thuis dus ook. Den anderen ligt in het ziekenhuis en ik heb dan maar direct het bed gedeeld met een andere man.

Hij is nog niet mis ook hoor: blond, prachtige blauwe ogen. Alleen zijn lengte valt een beetje tegen: amper zo’n 110cm.

Jan had blijkbaar een nachtmerrie vorige nacht en aangezien het bed langs de andere kant toch leeg was heb ik het hem dan maar toegestaan om bij mij  te kruipen. En zo had ik direct ook een beetje gezelschap. Niet dat ik er veel aan had: binnen de halve minuut lag hij weer te slapen en ongelooflijk kort daarna ik ook want ik herinner mij nog dat ik dacht dat ik hem een aaike over zijn hoofd wou geven, maar dat is er niet meer van gekomen.

Met een beetje geluk is Michel vrijdag al weer thuis, alhoewel ik denk dat het eerder zaterdag zal zijn. We zien nog wel. Nu eerst de operatie afwachten en zien wat dat zal geven.

Volg de Meester

Als ik zeg dat ik moe loop de laatste weken, is dat wel een understatement van jewelste. Doodmoe komt nog niet aan het niveau van mijn vermoeidheid.

Deze voormiddag had ik een vergadering in Brussel. ‘Blèh’ was mijn eerste gedachte en ik sleepte mij met tegenzin naar het station. Tot ik op de trein zat en het mij daagde: een rit van 35 minuten. 35 lange minuten. 15minuten langer dan naar Brugge. Joepie! Ik mocht naar Brussel.

En dus heb ik maar het voorbeeld gevolgd van den anderen en mijn treinrit gebruikt om een beetje slaap in te halen. Wat nóg beter was, was uiteraard de terugrit. Want die ging niet naar Gent, maar naar Brugge. Bijna een volledig uur!

Die dutjes hebben mij zo ongelooflijk veel deugd gedaan dat ik mij de rest van de dag, en nu nog trouwens, zo goed als volledig uitgerust voelde. Hmm. Ik zou binnenkort nog eens een vergadering in Brussel moeten plannen.

Gestuikt

Sinds begin November gaat Anna dus naar school. Sinds begin November doet Anna dus geen middagdutjes meer, of toch amper. Meestal één dutje op twee dagen in het weekend, maar haar twee dagen laten slapen, dat is mij nog niet gelukt.

Over de laatste twee maanden heb ik haar dan ook moeier en moeier zien worden. De ene dag al wat meer of minder dan de andere. Maar koppig als ze is, kon ik haar niet meer dan één dag in het weekend laten slapen. Ze weigerde categoriek.

Toen Jan voor het eerst naar school ging, lag hij na schooltijd meestal te slapen in de zetel toen ik hem ging halen. Als hij (nog) niet sliep, dan viel hij garantie in slaap in de auto. Anna dus niet. In de twee maanden, 0 keer bij mij, maar toch 2 keer bij mamie in de auto op woensdag.

Gisteren was het de laatste schooldag en die eindigde met een drink op de speelplaats. Ik hielp drank uit te delen, de kinderen speelden op de speelplaats met hun vriendjes. Tegen half vijf was alles opgeruimd en een kwartier later zat ik met alle kinderen in de auto. Een paar minuten later zag ik dat Anna’s ogen half dicht waren en toen ik even op haar voorhoofd wreef vielen haar ogen spontaan volledig dicht. Twee seconden later was ze vast in slaap.

En zo sliep ze toen ik Louis en Jan afzette thuis en dan doorreed om Zelie naar ballet te brengen. Bleef ze slapen toen ik weer thuis kwam en haar voorzichtig uit de auto haalde. Sliep ze door op mijn arm tot ik haar op de zetel legde om haar een pamper aan te doen en haar haar jas uit te doen. Kwam ze half wakker terwijl ik haar pamper aan het aandoen was en bleef ze half wakker tot ik haar een paar minuten later in bed stak. Viel ze opnieuw als een blok in slaap … tot iets na 7u deze ochtend.

Gestuikt, heeft dat bij ons. Er is geen betere term voor. Mijn doelstelling voor deze vakantie: haar minstens om de twee dagen laten proberen om een middagdutje te doen, kwestie dat ze er weer tegen kan na de vakantie.