Tag: Slaap

Moe

Deze keer niet ik maar de kinderen.

Voor zover ik hoorde zaten ze er gisteren niet (te) laat in, maar vandaag zijn ze alle drie moe.

Nu, deze ochtend was Jan blijkbaar wel wakker om 5u45 en heeft zo ook Zelie wakker gemaakt, dus er is een verklaring voor zij tweeën. Van Louis kan niet hetzelfde gezegd worden.

Bij Zelie heb ik er zoveel niet van gemerkt. Haar leiding bij de scouts daarentegen wel: ze heeft blijkbaar een paar traantjes gelaten. Maar anders heeft ze zich zeer goed gehad. Het was vuile vergadering en dat hebben we geweten: ik heb haar haar vijf keer mogen wassen vooraleer het er maar een beetje op leek dat het proper was 🙂

Louis is deze namiddag in de zetel in slaap gevallen, dus zeer duidelijk hier. Nu, eigenlijk is het toch niet zo verwonderlijk: Louis, Zelie en ik hebben met Anna in de koets naar de scoutsvergadering gewandeld (een goed half uur gaan en dus ook terug), en Louis was afgepeigerd toen we terug thuis waren.

Jan was de hele dag enorm wenerig. Voor het minste waren er tranen en zelfs hysterische huilbuien. Hij is ’s middags zonder enig protest gaan slapen en zelfs vanavond is hij niet beginnen krijsen toen ik hem in bed stak. Dat spreekt boekdelen.

Morgen beter hopelijk 🙂

Uitzonderlijk

Gisterenavond zijn de drie “grote” bij mamie gaan slapen.

Wij zijn een avondje uit geweest: een etentje met twee vrienden, daarna een tentoonstelling en vroeg thuis. Anna was mee (uiteraard) en een beetje lastig, maar over het algemeen ging het nog.

Anna heeft dan een ganse nacht bij ons in bed gelegen: als ze had gegeten wou ik wachten tot ze goed sliep voor ik haar teruglegde in haar wieg, maar terwijl ik wachtte viel ik in slaap tot zij weer wakker werd voor haar volgende voeding.

Uiteindelijk deze morgen om 9u wakker geworden, bijna volledig uitgerust.

Zalig.

Avondkuren

’t Was feest gisterenavond bij Zelie en Louis in de kamer. Die indruk hadden wij toch, terwijl ze eigenlijk moesten slapen.

De avondroutine was zoals gewoonlijk: de twee gingen naar boven, ik las hen een verhaaltje, Louis ging in bed om nog een beetje in het boekje te kijken en Zelie terug naar beneden om nog een beetje op te blijven. Na 10 minuten deed Louis dan het licht uit om te gaan slapen.

Business as usual dus … tot Zelie ook ging slapen.

Louis was nog wakker en ik zei tegen beiden slaapwel. Een tijdje later even geroepen dat het nu wel stil moest zijn want we hoorden ze babbelen. Een beetje later nog eens geroepen … en een beetje later nog eens. Het was ondertussen 21u en we werden nu wel goed boos: ’t is vandaag immers een schooldag.

Vijf minuten later kwam Zelie bovenaan de trap vragen of zij en Louis samen mochten slapen. Gezien dat eerder een beloning is weigerden we.

Toen ik even later Anna ging verversen hoorde ik over en weer geloop in hun kamer. Michel had het ook gehoord want hij is gaan kijken wat er aan de hand was.

Blijkbaar hadden ze hem niet horen boven komen en Zelie stond boven Louis gebogen, hem instructies aan het geven hoe hij moest liggen zodat zij erbij kon. Zij stond dus met haar rug naar de deur en kon niet zien dat Michel in het deurgat stond. Louis lag blijkbaar geïnteresseerd te luisteren tot hij papa in de mot kreeg en toen tegen Zelie zei “maar dat mag niet”, kijkend naar papa. Zelie draaide zich daarbij om en toen ze papa zag deed ze gauw een kussen voor haar gezicht … alsof Michel haar daardoor niet zou zien 🙂

Michel vroeg of zij samen mochten slapen en heel stilletjes werd gefluisterd dat het niet mocht.

Allerlaatste waarschuwing gegeven en nog hielp het niet: twee seconden nadat Michel weer beneden was waren ze weer aan het babbelen.

Tijd dus voor drastische maatregelen en dé straf voor die twee: ze scheiden door één van hen in ons kamer te leggen. Het was Louis’ beurt en onder luid protest is hij in ons bed gaan slapen.

Nu zien of het vanavond weer feest zal zijn maar ik betwijfel het: het is (tot nu toe toch) al altijd een zeer effectieve straf geweest.

Evolutie

Anna is nu één maand en vier dagen oftewel exact vijf weken en al enorm gegroeid. En als je dat als moeder al merkt, dan moet het wel wreed zijn.

Daar waar ze de eerste weken vooral sliep en at, is ze de laatste week veel alerter geworden. Ze is soms al 2 uur aan één stuk wakker en kijkt nieuwsgierig rond … voor zover ze al iets ziet uiteraard.

Ze eet ook meer: daar waar het in het begin om de drie uur was is het nu gemiddeld om de twee uur en ze drinkt goed door. Het lastigste is ze evenwel ’s avonds: ze drinkt, stopt, krijgt gelijk krampen en dan probeer ik haar te laten boeren maar dat lukt niet altijd, leg haar weer aan want dan wil ze blijkbaar wel weer eten, enz. Dat kan zo een aantal uur duren en plezant is anders. Vooral dat wenen is hartverscheurend want je weet niet goed wat doen en gezien ze geen tuutje neemt kan ik haar op die manier ook niet troosten.

Slapen doet ze dus al minder en overdag slaapt ze het best bij mij: ofwel op mij als ik in de zetel zit, ofwel bij mij in bed (wat geen goed begin is, dat weet ik ook). Het zal de warmte en de hartslag zijn, vermoed ik. ’s Nachts gaat het daarentegen beter om haar in haar wiegje te leggen: eens ze gegeten heeft valt ze prompt in slaap en kan ik haar zonder probleem in haar eigen bedje leggen.

De nacht slaapt ze nog niet door (daar is trouwens nog een beetje vroeg voor) maar regelmatig krijg ik al een volle vier of vier en een half uur slaap aan één stuk, wat ook kan tellen.

Donderdag is het weer controle bij Kind en Gezin en dan gaat ze nog eens volledig gemeten, gewogen en gekeurd worden. Benieuwd hoe hard ze gegroeid is.

Traantjes

Anna begint ’s avonds al wat langer te slapen: maandag- en dinsdagnacht telkens 4 uur aan een stuk tussen de voedingen en gisteren heeft ze zelfs 6 uur tussen twee voedingen geslapen en dan 4 uur tot de volgende. Ik heb er dus goede hoop in dat ze, net als Jan, snel haar 8 à 9 uur zal slapen en ik dus een volledige nacht zal hebben.

Dus toen ik haar vanavond in haar bedje legde was het de bedoeling om er zelf ook vlug in te kruipen, maar dat was buiten mijn twee zonen gerekend.

Rond 21u is Jan beginnen wenen. Michel is niet thuis vanavond dus moest ik er naartoe. Gesust, tuutje gegeven en hij sliep terug … dacht ik. Tot een paar minuten later. Opnieuw hetzelfde scenario. Dat heeft zich zo’n 5 keer herhaald tot hij dus goed wakker was. Uiteindelijk heb ik hem er eventjes uitgenomen, siroop gegeven (hij hoest nogal hard) en er terug in gestoken en, wonder boven wonder, sindsdien heb ik hem niet meer gehoord.

Het was ondertussen 22u en ik maakte mij op om eindelijk te gaan slapen maar ik hoorde opnieuw geween: Louis deze keer. Naar boven, getroost (hij was eigenlijk niet echt wakker), stil, terug naar beneden en een beetje later: opnieuw. Enfin, lang verhaal kort: ik heb er hem 5 minuten geleden ook maar uit gehaald om hem te troosten en zeker te zijn dat hij nu wel wakker was.

Hij is nu net opnieuw gaan slapen en ik ga nu voor de derde keer proberen in mijnen nest te kruipen. Van de 6 uur die Anna gisteren geslapen heeft blijven er nu nog een goede 3 over (àls ze al 6 uur zal slapen vanavond).

Dus op hoop van zege dat Zelie nu niet begint te wenen 🙂

Moe

Ik ben moe.

Het rare is dat ik het weet met mijn verstand en het ook wel voel, maar enkel op welbepaalde momenten. Over het algemeen heb ik er echter weinig last van.

Ik weet verstandelijk dat ik moe ben omdat ik gemiddeld zo’n 5 uur per nacht slaap en ik er eigenlijk minimum 8 nodig heb (en liefst veel meer). Fysiek merk ik er over het algemeen niet al te veel van … tot er een moment van kalmte en rust komt en dan zou ik al staande in slaap vallen. En als ik ’s avonds in bed kruip val ik als een blok in slaap.
Maar bizar genoeg heeft het tot nu toe weinig effect op mijn humeur. Ik voel me echt goed nu en als ik overdag een uurtje kan meeslapen met Anna voel ik me weer kiplekker.

Deze vrijdagnamiddag was het eigenlijk maar 10 minuten en ik verbaas mij er altijd over hoe’n deugd zo’n hazeslaapje kan doen: hééél af en toe deed ik dat ook toen ik nog zelfstandige was, zo bijvoorbeeld vlak voor ik naar de rechtbank moest, en ik was dan direct weer opgefrist voor de rest van de dag.

Het is nu al twee nachten op rij dat Anna 4,5 à 5 uur slaapt tussen twee voedingen. Ik hoop dus dat dit het begin is van haar “doorslapen” (Jan sliep een mooie 9 uur aan vijf weken) en dus is het einde van mijn te korte nachten in zicht.

Hoop doet leven hé 🙂

Lap

Ik had het er al over gehad (en Michel ook): het probleem Jan en slapengaan.

De laatste weken kan ik Jan niet meer in bed krijgen. Of beter, ik krijg hem (meestal) zonder al te veel problemen in bed, maar eens hij er in zit begint hij te wenen. De enige die hem dan nog stil krijgt is Michel.
Maar de weinige keren dat Michel er niet was ging het wel: geen geween, geen gekrijs, braaf in bed en geen kik meer.

Tot vanavond. Michel was een beetje later thuis dan normaal, dus moest ik Jan alleen in bed steken. Hij ging zonder morren naar boven, ging mooi aan zijn bedje staan en ik kreeg hem in zijn bed en zijn slaapzak zonder probleem. So far so good.

En toen begon het: eerst vroeg hij een Nijntje boekje, dan nog een, dan nog een tuutje (zijn normale “ritueel”) en toen ik dan zei dat het genoeg was en de deur dicht deed begon het: niet wenen maar krijsen. Ik ben een paar keer nog naar boven gegaan om het te proberen troosten maar niets hielp.

Uiteindelijk is Michel 25 minuten later thuisgekomen en heeft hij zijn “magic touch” kunnen doen: één seconde in de kamer en het was muisstil.

Ik vraag mij af hoe lang het zo nog gaat duren vooraleer ik hem weer zonder problemen in bed ga krijgen … of vooraleer Michel’s “magic touch” ook niet meer zal werken.

Routine

Morgen is de paasvakantie voorbij. Zelie en Louis zijn daarover zeer gelukkig. Ze gaan zeer graag naar school en toen ze de vakantie begonnen waren ze eigenlijk niet zo tevreden om twee weken geen school te hebben.

Het probleem met vakantie is echter dat de hele routine van de kinderen om zeep is: langer opblijven, uitslapen, ’s ochtends eerst TV kijken vooraleer te ontbijten, … en dat ontdoe je niet zomaar de laatste avond.

De vorige dagen was het niet echt mogelijk om de routine opnieuw in te voeren, vooral gezien er gisteren nog volop gevierd werd voor Pasen en Louis’ verjaardag. Vanavond aten we dan nog (te) laat ook zodat er zelfs geen mogelijkheid was om te proberen hen nog “op tijd” in bed te krijgen. Uiteindelijk is het een uur later geworden dan tijdens normale schooldagen.

Bij Jan is dat ergens een beetje goed want die valt dan zo goed als onmiddellijk in slaap. Gezien Zelie en Louis nu gewoon zijn om wat langer op te blijven én gezien ze nogal opgewonden waren dat het morgen weer school was ging het bij hen heel wat moeilijker.

Onverwacht kregen we dan vanavond nog bezoek van een oude vriend van Michel en een beetje later kwam Michel’s vader ook nog eventjes langs. Uiteraard hadden onze twee apen boven gehoord dat er mensen waren. Heel “toevallig” moest Zelie dus naar toilet en we hoorden haar zo oerend traag over en weer lopen naar het toilet. We hebben haar dan maar gevraagd of ze nog eens goede avond wou komen zeggen en dat moesten wij geen twee keer zeggen natuurlijk. Twee seconden later hoorden we opnieuw gekraak bovenaan de trap: Louis uiteraard. Of hij ook wou slaapwel komen zeggen en daar was hij al.

Ze zijn dus nog eventjes beneden gekomen en moesten rap weer gaan slapen. Maar eens bovenaan de trap hooden we dat ze stilstonden (en begonnen fluisteren). Wij zeggen dat het genoeg geweest was en dat ze NU moesten gaan slapen en het was toen stil … of toch voor een paar minuten. Uiteindelijk ben ik nog eens naar boven moeten gaan en heb gezegd dat Louis nu maar naar beneden moest gaan slapen. “Maar ik wil flink zijn” zei hij. Ik zei dat hij al tijd genoeg had gehad om flink te zijn en dat hij dat niet gedaan had. “Maar ik ga nu echt flink zijn”. Ik heb hem dus nog maar een kans gegeven en die hebben ze blijkbaar alletwee aangegrepen: sindsdien zijn ze stilgevallen.

Morgen zullen er kleine oogjes zijn en kindjes die zagen dat ze nog moe zijn. Tegen het einde van de week zal de schoolroutine weer volledig geïnstalleerd zijn.

Timing

Deze morgen komt mevrouw N. langs om van foto te doen (om het met Michel zijn uitdrukking te zeggen :)) en morgenvoormiddag krijg ik ook bezoek van mijn vriendin die ik al 30 jaar ken (erg hé). Dus net nu alle kinderen twee dagen thuis zijn is Anna vannacht goed wakker geweest: ik denk dat ik zo’n 4 uur geslapen heb. Moe dus.

En zeggen dat ze vorige nachten telkens eerst goed dronk en onmiddellijk weer in slaap viel. Qua timing mag ze zich dus wat beter inspannen. Pff.

Rust II

Gelukt.

Gisteren heeft Jan uiteindelijk geen koorts meer gemaakt en dus kon hij vandaag naar de peutertuin. En ondanks de initiële weigering wouden de twee oudsten dan toch naar de opvang, dus was het alleen Anna, Michel en ikzelf die thuis waren vandaag.

Deze voormiddag nog rap naar de ziekenkas geweest om een aantal zaken in orde te maken met mijn zwangerschapsverlof en Michel zijn vaderschapsverlof, maar deze namiddag heb ik kunnen slapen.

En deugd dat dat heeft gedaan.