Er bestaat zo een algemene misvatting over vrouwen die thuis blijven na een geboorte: ganse dagen thuis, een zee van tijd, die kunnen dus vanalles doen. Maar het tegendeel is waar. Glad vergeten hoe weinig tijd je hebt als er een baby is.
Toen ik zwanger was van Zelie dacht ik aan al hetgeen ik zou kunnen doen als ik thuis was. Eens ze geboren was was ik al blij dat ik de basisdingen in het huishouden had gedaan en als ik iets had klaarstaan om te eten tegen dat Michel thuiskwam. Bovendien was ik bijna constant moe: ik heb zo de indruk dat als je borstvoeding geeft, de baby tevens je energie uitzuigt met de melk.
Dit was eigenlijk niet anders met de volgende twee en nu met Anna realiseer ik me dat opnieuw. Het selectief geheugen van een mens zeker.
Als je het goed bekijkt dan ziet een gemiddelde dag er als volgt uit::
Ergens tussen 5u en 6u: Anna eten geven
7u30: opstaan. Drie oudste wakker maken en klaarmaken om naar de opvang te gaan (aankleden, eten geven…)
8u45: kinderen wegbrengen
9u15: Anna wassen
9u30: Anna eten geven … dat duurt gemiddeld toch wel een 45 minuten, geloof het of niet
Rond 11u eindelijk een uurtje vrij … of beter: net de tijd om eten te halen en klaar te maken
12u30: Anna eten geven
13u30 tot 15u30 toch eventjes tijd voor mezelf?
15u30: Anna eten geven … weeral
16u30: Drie oudste afhalen
17u15: terug thuis. Net genoeg tijd om naar de beenhouwer en bakker te gaan
18u: avondeten. Wordt meestal overgenomen door Michel want om
18u30: Anna eten geven
18u45: badtijd voor de oudsten
Na 19u (als Anna “gevoederd” is): avondroutine: eerst Jan in bed, dan verhaaltje voorlezen voor Louis en Zelie, Louis in bed en uiteindelijk ook Zelie
20u: eindelijk kinderloos … voor een uurtje
21u30: Anna nogmaals eten geven
22u30: bedtijd voor Anna en mezelf
2u: Anna eten geven … en de cirkel is rond
Dit ALS Anna dus een beetje regelmatig is, maar meestal is het niet zó regelmatig om de drie uur: soms is het twee uur, soms is het vijf uur tussen voedingen. Jammer genoeg zijn die vijf uur nooit ’s nachts maar altijd overdag.
Dus met een beetje sjans heb ik overdag zo’n twee uur voor mezelf en heb ik er nog een paar ’s avonds.
In het ziekenhuis besteedde ik de tijd tussen voedingen meestal al slapend: de nachtrust die werd onderbroken moet ook ingehaald worden.
Toen ik thuis kwam met Zelie deed ik dat ook. De meeste tijd van mijn dagen bracht ik slapend door, vooral omdat Zelie ’s nachts zo’n moeilijke slaper was. Vele uren heb ik rondgelopen met haar op mijn arm (ze had last van reflux en dus na de voeding nog veel pijn). Ook heeft Zelie pas haar eerste volledige nacht doorgeslapen de avond dat ze 3 jaar was geworden.
Met Louis en Jan ging het veel beter: beiden sliepen ze heel rap de nacht door (geen 12 uur, maar wel een lange 9 uur, Jan zelfs al na vier of vijf weken) dus was ik gauw gerecupereerd.
Sinds ik nu terug ben van het ziekenhuis is het nog niet gelukt om slaap in te halen: vrijdag thuis gekomen en de paasvakantie begon direct. In het weekend waren alle kinderen uiteraard thuis en gisteren en vandaag is er hier gekuisd geweest. Niet dat ik veel gedaan heb (zie schema hierboven) maar ik heb, zo gauw ik kon, toch zoveel mogelijk geprobeerd mijn schoonmoeder te helpen (sorry mamie dat het zo weinig was :().
Morgen komt mijn broer met zijn familie op bezoek (all the way from the Netherlands) dus moet ik het kuiswerk afwerken en dan proberen voor taart en zo te zorgen en we verwachten ook een andere juffrouw die zal langskomen met een vriend. Drukke dag dus want gezien de juffrouw nogal graag gezien is hier ten huize én oom en tante met de twee neefjes komen, blijven alle kindjes ook thuis. Ik kijk er naar uit … toch naar het deel in de namiddag.
Dat brengt me bij donderdag (eigenlijk de dag dat Anna zou geboren worden :)) die tot nu toe “leeg” is: geen kinderen, geen kuiswerk, geen bezoek … Het ziet er naar uit dat ik die dag zal kunnen vastpinnen voor platte rust.
Yee ha!