Tag: Sport

To sport or not to sport

Er zijn zeker 5 dingen verkeerd met mijn onderrug (scoliose, begin van een hernia, geknelde zenuwen, begin van artrose en nog iets dat ik altijd vergeet, maar die 4, dat is op zich al voldoende). Toen ik de diagnose kreeg zei de dokter: geen ‘spring’dingen meer doen, als in sporten waar veel gesnok aan te pas kwam. Dus o.a. niet lopen. Op zich geen probleem, want ik sport niet graag, maar ik had mij wel op de wachtlijst geplaatst bij Crazy Legs om de Lindy Hop te leren. Ik dans namelijk gruwelijk graag.

Doctor says ‘No’ 🙁

Z is begonnen met zwemlessen. Ze zit in dezelfde club als ons 4 gasten gezeten hebben: ik was daar content van, dus waarom niet. Bovendien geven ze zwemlessen ook in de Rozebroeken, langs ‘onze’ kant van de stad dus en dat is mooi meegenomen.

Wat ook leuk is: er is een baan vrij voor de ouders die willen zwemmen. Enfin, een drietal banen: twee van ongeveer 25 meter (‘ongeveer’ want dezelfde baan opgedeeld in twee met een redelijk breed ponton) en één van 50 meter.

En laat zwemmen nu net één van de (2) sporten zijn die ik wél nog mag doen.

Dus in plaats van 45minuten op de tribune te zitten wachten, kom ik sinds de tweede zwemles samen met Z uit de kleedcabines in zwempak en terwijl zij plonst en spettert en de eerste basis leert over het zwemmen, spring ik gezwind (not!) de 50-meter baan in om ook 45 minuten baantjes te trekken.

De eerste week was zeer lastig: na drie 50-meter baantjes ben ik in de (langste van de twee) 25-meter baan gaan zwemmen. Conditie -0. Maar sinds de tweede week zwem ik in de 50-meter baan en trek, op mijn gemak, zo’n 1250 meter.

Niet slecht voor een beginneling, al zeg ik het zelf *speekselmedaille voor mijzelf*. Nu het tempo nog omhoog krijgen.

Traantjes

Vandaag met Jan langsgeweest bij een sportdokter en geen goed nieuws: hij mag nog steeds niet sporten. Het nieuws kwam niet goed aan en er vloeiden traantjes.

Jan had er zich zo op ingesteld dat hij maar een maand zou moeten rusten en dat hij volgende week dus weer met de trainingen zou mogen starten.  Niet dus.

Maar hij mag wel kine doen: er is blijkbaar ook een soort verkeerde balans tussen links en rechts, en daar kan hij dan al aan werken zodat, in de toekomst, er minder kans is dat het terugkomt.

Ik heb zo’n medelijden met hem.

Nieuwe hobby

Anna is dit jaar beginnen turnen. Basis toestelturnen doet ze en ik heb er nog niet veel van gezien: meestal haalt mamie haar (drukte van de woensdagactiviteiten en dus verdeling van de taxishifts) en de weinige keren dat ik er zelf was waren ze al aan het opruimen. Maar ze doet het zo ongelooflijk graag, dus dat zat wel snor.

Tweejaarlijks is er een show, en vanavond moest ze optreden. Eerlijk gezegd had ik er niet zoveel van verwacht, want wat kan je zo leren op anderhalve maand tijd? Blijkbaar heb ik mij daar zeer aan mispakt en is het antwoord ‘veel’. Ik stond zeer verbaasd en trots te kijken naar de dochter. Echt niet verwacht.

Ze stond te blinken van contentement en amuseerde zich zeer goed. Niets verlegen voor het publiek, zelfzeker haar ding doend.

Zelie’s ding is ritmisch turnen, Louis tekent, Jan voetbalt. Ik denk dat ons madammeke ook haar ding heeft gevonden.

Strek

Vandaag voor de allereerste keer yoga gedaan.

Ik fkende dat totaal niet en had daar zo’n idee bij van relaxen en ademenen en zo.Verkeerd blijkt nu.

Gedurende een uur hebben we geademd. Heel diep en zo. Daar niet van. Maar gedurende een uur hebben we ons ook langs alle kanten gerokken en getrokken zodat er van relaxatie geen sprake was. Wel van pijn en moeilijk en al.

Alleen de laatste vijf à tien minuten was het van volledige ontspanning en ik zweer het u, als ik een fractie meer moe was geweest, had ge mijn gesnurk* kunnen horen tot een paar straten verder.

En volgende week ga ik terug.

*waarmee ik niet erken dat ik überhaupt zou snurken want het is alleen bij wijze van illustratie en kwatongen die het tegendeel beweren zijn … tja, kwatongen

Afgeschaft wegens sneeuw

Deze nacht zijn we (na een ongelooflijk leuk kerstfeestje op het werk van Michel) naar huis gekomen in de sneeuw. Om 3.30u was het hevig aan het sneeuwen en lag er al een dikke laag op de straten. Het was ergens wel leuk, zo in de kraakverse witte sneeuw fietsen, maar beangstigend ook. Wij zijn niet gevallen, maar een andere fietser heb ik wel horen vallen.

Toen de wekker deze ochtend om 8u afging om Anna naar ballet te kunnen brengen, waren er nog een paar centimeters bijgekomen. De straat lag er spiegelglad bij en dus nam ik de beslissing: geen activiteiten vandaag, behalve het turnfeest deze namiddag. De voetbal was sowieso al officieel afgelast en ik had geen zin om ons leven te riskeren op spekgladde wegen om te kunnen gaan sporten.

We zijn gezellig binnen gebleven, zeer op het gemak, alsof de kerstvakantie al begonnen was. Deze namiddag dan op tijd kunnen vertrekken naar het jaarlijkse kerstfeest van de turnclub waar Zelie en Anna optraden en een cadeautje kregen van de Kerstman. Ondertussen ook gezellig kunnen babbelen tussendoor met een vriendin wiens zoontje daar ook turnt. Niet te laat thuis zodat de kleintjes op tijd in bed zaten en dan weer gezellig onder een dekentje voor de TV.

Ik kijk echt al uit naar de Kerstvakantie, want even een rustpunt in de activiteiten zal ons allemaal deugd doen.

Nog water

Eerste dag voetbalkamp is niet doorgegaan. Jan stond deze ochtend op met diarhee en tegen dat we moesten vertrekken had hij al twee keer een ongelukje gehad in zijn broek. Ik vond het dus niet echt opportuun om hem zo op kamp te sturen.

Jan zelf zag het trouwens ook niet zitten, dus misschien dat zijn mentale ingesteldheid er wel iets voor tussen zat. Hij was ook nog heel moe: afgelopen week een kamp, druk weekend met feest en tornooi en vandaag opnieuw beginnen … Hij was niet onmiddellijk te motiveren.

Tegen deze middag waren zijn darmprobleempjes voorbij en toen vriendin E. belde om te gaan zwemmen zag hij dat wel zitten. De andere kinderen ook en dus spraken we af om nog eens tot in De Haan te rijden. De gietende regen buiten liet toch niet toe om veel anders te doen en dus gingen we maar binnen in het water spelen.

Twee uurtjes spelen in het zwembad. Veel met Jan en Anna gespeeld en meer dan eens pakpaard gespeeld met die twee rond mijn nek/arm/rug  om de diepere delen te gaan verkennen. Op tijd thuis om te eten en voor één keer zat Jan mooi op tijd in bed.

Toen ik hem vanavond vroeg of hij het zag zitten om morgen op kamp te gaan was hij al veel positiever ingesteld. Wat een dagje bij mama allemaal niet kan doen 🙂

Vakantie!

Oef. Het is zondag en vandaag is de vakantie eindelijk echt begonnen. Niets moet, alles mag. Geen wekkers meer voor de komende 15 dagen, behalve als we er zelf voor kiezen.

Gisteren toch wel in schoonheid afgesloten. Er waren nog een aantal kinderactiviteiten. Er was de laatste balletles voor Anna. Ze waren maar met twee kindjes, dus het werd een privé les. Zelie had haar laatste les turnen én tegelijk haar laatste training voor het Kerstfeest van de namidag. Er was de laatste zwemtraining die uiteindelijk geen les bleek maar waar ze vrij mochten spelen. In de namiddag dan het Kerstfeest bij de turnclub waar de groep van Zelie weer een stukje van de show mocht verzorgen. Altijd leuk.

De dag werd afgesloten met lekker eten en vooral fantastisch gezelschap. Avonden die voor herhaling vatbaar zijn.

De plannen voor de vakantie? Eigenlijk niet veel. Er staat al een bezoekje aan de Efteling op de lijst, een bezoek aan broerlief waar we Kerstavond zullen vieren, een filmpje zal er ook meegepikt worden, een verjaardagsfeestje, maar voor de rest zien we dus wel. Veel rusten en zien wat er komt, dat wordt de boodschap en vooral, nergens in opjagen, of toch proberen.

Verkleumd maar content

In plaats van te kunnen uitslapen op een vrije dag, stond deze morgen de wekker. Niet op het gewone uur van tijdens een werkweek (6u25), maar op 8u. Want alhoewel het vandaag geen werkdag was, was het wel voetbaltoernooidag voor Jan.

De afspraak was om 9u aan de club en ondanks de wekker, was ik uiteindelijk al om 7u30 uit mijn bed. Het gaf mij natuurlijk iets meer tijd om op het gemak de dingen te kunnen doen in plaats van mij te moeten opjagen. Dus mooi op tijd op de club en tijdig dan daar kunnen vertrekken naar Melle voor het Duiveltjestoernooi.

Het toernooi zou maar een halve dag duren en ze moesten vier matchen van telkens 20min spelen. Ze begonnen met hun eerste match om 10u en daarna elk half uur ééntje zodat ze hun laatste match om 11u30 hadden en de gastjes waren in form vandaag: eerste match gewonnen, de tweede gelijkspel, de derde gewonnen en de vierde verloren. Als ge naar de uitslagen van vorige matchen kijkt, dan weet ge dat ze dus zeer goed gespeeld hebben 🙂

Met zo’n resultaten zijn daarmee 2e geëindigd en iedereen (iedere deelnemer, dus ook de andere ploegen) kreeg een mini trofeetje mee naar huis, trofee die Jan nu glunderend door het huis meedraagt.

En wat hebben we geleerd vandaag?
1. zorgen voor handschoenen bij een match, zowel voor zoon als voor moeder
2. zorgen dat er eten mee is naar zo’n toernooi, want honger dat ze daarvan krijgen
3. zorgen voor warmer schoeisel voor mama, want als ge zo twee uur in de kou staat te kijken en supporteren, dan hebt ge warmer voetbekleedsel nodig.

Zumba II

Les 2 ondertussen achter de rug en het was weer ongelooflijk leuk. Minder volk, maar daarom niet minder enthousiast. Allez, van de andere meisjes (ja, enkel meisjes deze keer) weet ik het niet zeker wegens dat ze naast mij stonden en ge niet echt tijd hebt om elkaar te bestuderen. Maar van mijzelf en de leraar kan ik dat wel zeggen.

Wat ik van fysieke klachten aan de vorige les had overgehouden, was niet veel. Tegen zaterdag begonnen mijn kuiten een beetje te trekken en zondag stonden ze stijf, maar gisteren was het al beter en vandaag volledig over. Morgen daarentegen …

Ik vreesde een beetje voor vandaag, wegens vorige nachten te weinig geslapen en dus doodmoe. Maar het ging. Kwa bewegingen al iets beter dan de eerste keer (zoals beloofd door de leraar en dus effectief zo), kwa uithouding moest ik iets meer op mijn tanden bijten, wat te verwachten was. Maar ik heb het volgehouden en ik ben dus trots op mijzelf.

Thuisgekomen heb ik wel een (zeer) warm bad laten lopen om mijn ledematen in te laten weken: ik voelde mij lichamelijk geradbraakt en tegelijkertijd een pak minder moe. Had ik nog naar een feestje gemoeten, ik zou er met veel zwier naartoe gegaan zijn.

Yep. Ik heb ‘mijn sportdink’ gevonden. De dinsdagen en/of donderdagen dat ik niets anders te doen hebt, zult ge mij daar kunnen vinden, maar misschien nog niet direct overmorgen: eerst eens afwachten hoe mij lichaam gaat reageren na deze sessie.