Vandaag is de beste schoonmoeder van de wereld langsgeweest met een tuinarchitect. Ze geeft ons een plan voor onze tuin kado, en mensen die al eens een plan gevraagd hebben aan een tuinarchitect, die weten welk een schoon kado dat wel niet is.
Dus deze namiddag was het zover: een meneer in rubberlaarzen die zich oriënteerde op ons lapje onbebouwde grond (ook wel eufimistisch ’tuin’ genoemd) en er direct ‘iets’ in zag. Eens binnen heeft hij nog een paar dingen gevraagd (wat wij willen in de tuin, wat er absoluut wel in moet komen en wat we absoluut niet zien zitten) en binnenkort zal hij dan contact opnemen om het eerste plan te tonen en bespreken.
We beginnen dus weer met verbouwingen en het lijkt er dus meer en meer op dat dit de allerlaatste keer zal zijn, dat hierna alles, zowel binnen als buiten, gedaan zal zijn.
Tien jaar na aankoop zal het huis eindelijk dan (zo goed als volledig) in orde staan. Ik kan bijna niet wachten.