Over dik en dun

BBC toont van die experimenten en dat is altijd wijs om te zien en volgen. Zo hebben ze een reeks gemaakt over milleniumbabys en hoe die groeien en zo. Vandaag gaat het over gewicht.

Ze doen een experiment bij een groep van-nature-dunne personen. Ge weet wel, mensen die blijkbaar alles mogen eten en geen gram bijkomen. Die moeten gedurende vier weken het dubbele van hun ‘gewone’ aantal caloriën eten en ondertussen worden ze gevolgd en gemeten en gewogen om de evolutie te zien.

En zo komt ge vanalles te weten waarom mensen dik of dun zijn en of dat eigenlijk wel iemand zijn ‘fout’ is en blijkbaar is dat bij de overgrote meerderheid niemands ‘fout’. Het heeft niet te maken met wilskracht of dieet, wel met cellen en metabolisme. Mensen met een bepaald soort vetcellen (ja, er zijn verschillende soorten) geraken die nooit meer kwijt, hoe hard je ook probeert.

Het bizarre is dat er van die proefkonijnen één is die verzwaard is, maar niet in vet, wel in spieren terwijl hij niet meer gesport had (integendeel).

Gewicht. Het is me wat.

Ziek

Gedurende het jaar kijk ik niet naar het nieuws. Ik lees ook niets van kranten. Dat weiger ik gewoon.

En dan komt het jaaroverzicht op het einde van het jaar en val ik van de ene verbazing in de andere, zo van ‘amai, is dit ook gebeurd?’ of krijg ik meer verklaring over dingen waar ik vaag wel iets van gehoord heb.

En dan weet ik ook direct weer waarom ik niet naar het nieuws kijk of waarom ik weiger kranten te lezen. Ziek ben ik op het einde van zo’n overzicht. Gewoon onpasselijk. Er is toch zo weinig positief nieuws in gans zo’n overzicht. Ellende en miserie troef.

Mijn kop in het zand steken is het niet echt. Het zijn dingen die ik wéét, maar waar ik liever niet dagelijks met mijn neus ingeduwd wordt.

Niet dat het een waterdichte tactiek is, maar het is de beste die ik voor mij kan bedenken.

Moeder-zoon-dag

Een tijdje geleden werd een mail rondgestuurd bij het Project. Ketnet zocht kinderen van het 1e of 2e studiejaar om deel te nemen als publiek in een nieuwe show van Kobe. Ik heb dus één zoon die voldoet aan die vereiste, dus schreef ik hem onmiddellijk in.

De dag nadien kreeg ik al telefoon van de productie: dat Louis mocht meedoen. Er werden enkele data voorgesteld en we spraken concreet af voor vandaag, de opname van deze namiddag. We moesten er stipt om 13u zijn en het zou tot 19u duren. Zes uur dus. Het beloofde een lange dag te worden.

Dus vertrokken Louis en ik vandaag om 11u40 richting Schelle. Geen verkeersproblemen onderweg, wel even schrik gehad toen we bij de Kenndytunnel kwamen omdat er een file werd aangekondigd, maar eens daar was er niets te zien. Louis en ik waren wel zo aan het babbelen dat ik veel te laat de afslag naar de A12 misten en verder op de ring dus rechtsomkeer moesten maken. Behalve deze kleine kink ging de rest zeer vlot.

We waren er uiteindelijk 25min te vroeg, konden dus op ons gemak ons broodje opeten en waren dan nog 15min voor aanvang aanwezig. Uiteindelijk zijn ze de kinderen pas om 13u30 komen halen: tegen dat de ‘ochtendploeg’ vertrokken was en de crew gegeten had en al en zo … en ik zou Louis niet meer terugzien tot na de opnames: ze zouden drie shows opnemen.

Maar ik was voorzien want alhoewel ik vandaag dus niet op het werk was, was ik wel degelijk aan het werk. En het is goed gevlot: met oortjes in de computer en muziek op om niet afgeleid te worden door al het gebabbel rondom mij, heb ik bijna vijf uur non-stop kunnen werken. Meer gedaan dan een hele dag op mijn bureau. Zalig gevoel.

Blijkbaar ging het ook vlot met de opnames. Na de eerste opname kwam één van de mensen van het programma langs om te zien of alles in orde was bij ons (er was water en koffie, we kregen eerst cake en later nog broodjes; Jaja, ook de ouders/begeleiders werden verzorgd) en ze zei dat het een goede, enthousiaste groep was waarmee het zeer goed werken was. De eerste opname zat er al op en blijkbaar was dat zeer vlug, zeker als ze vergeleek met de groep van de voormiddag.

De volgende opnames zijn blijkbaar ook zeer vlot verlopen want om 18u15 was alles al afgelopen. Met een zakje en een MegaMindy spel werden de kinderen dan terug meegegeven. Louis straalde gewoon en heeft zich blijkbaar zeer goed geamuseerd.

Om ‘onze’ dag nog een beetje te rekken zijn we dan lekker gaan Quicken, dan nog een kort bezoekje aan mamie en grandpère en uiteindelijk tegen 20u15 thuisgekomen.

Louis en ik hebben genoten van ‘onze’ tijd samen. Volgende week (of een beetje later) krijg ik een mailke om te weten wanneer de uitzendingen zijn. Ik hou jullie ook op de hoogte hoor.

Weduwe voor twee avonden

’t Is dus niet altijd ik die alleen weg ben hé. Vanavond en morgenavond ben ik alleen thuis terwijl den anderen de bloemetjes gaat buitenzetten.Vanavond gaat hij naar een première, met een andere vrouw dan nog. Morgen heeft hij een ‘date‘ met zijn vader.

Op zich vind ik dat helemaal niet zo erg, ware het niet dat hij vanavond, ook al is hij er niet, toch de TV ingepalmd heeft door twee oerendstomme progamma’s op te nemen. Twee programma’s tegelijk opnemen betekent dat ik niet naar digitale TV kan kijken, dus ook niet naar eerder opgenomen programma’s en er is NIETS op de ‘gewone’ TV dat wel leuk is.

Dus zorg ik voor een alternatief: in bed kruipen met mijn computer en verder kijken naar seizoen 3 van House (jaja, ik weet dat ik gigantisch achterloop). We hebben toch geen verwarming en dan ga ik tenminste warm hebben en als ik toch in slaap zou vallen, moet ik mijzelf dan tenminste niet meer wakkermaken om mij naar mijn bed te slepen.

Kijk zie, er zijn eigenlijk alleen maar voordelen.

Jeugdsentiment

Oh wijs: ze doen op Canvas van heruitzending van Twin Peaks.

Ik was 20 toen ze die serie uitzonden en ik heb sindsdien een zwak voor Kyle MacLachlan. Elke week zat ik gekluisterd aan het scherm, samen met mijn vader. Ik kan mij niet herinneren of mijn broer en zus meekeken, maar ik vermoed van wel, toch alleszins mijn broer. Mijn moeder niet: not her cup of tea.

En vanavond is het dus de Pilot en tot nu toe lijkt de serie absoluut niet geantidateerd. Waarschijnlijk omdat het toen niet opgenomen is geweest zoals anderen deden en het nu nog steeds ‘anders’ is en dus nog steeds up to date … behalve de kledij dan 🙂

Een geluk dat we nu digitaal kijken: als we een avond iets te doen hebben zullen we het nu niet (meer) moeten afzeggen, want toen deed ik dat immers wel, of afspraken verplaatsen tot na de aflevering.