Tag: Vakantie

Marrakesh dag 5 en 6

We zullen dag 4 voor het gemak maar overslaan en u daarvoor doorverwijzen naar den anderen. Hij heeft schoon foto’s en dan kunt ge er u ook nog iets bij voorstellen.

Maar voor de rest: Ha! De titel is al totaal verkeerd, want wij waren niet eens in Marrakesh op dag 5 en 6. Wij zijn met een 4×4 richting Ouarzazate getrokken, via Kasbah Telouet en Aïd Benhaddou. Over de Atlas, langs de sneeuw en talloze prachtige landschappen.

We aten bij een echte berber, echte berbertajines (wreed lekker, manmanman), bezochten een vervallen paleis van een pasha met prachtige mozaïeken en houtsnijwerk (dat uiteraard nog niet vervallen was anders hadden we het niet gezien) en mochten ’s avonds in een vijfsterrenhotel slapen. Vandaag reden we dan terug naar Marrakesh via een prachtige Oasis (die van Flint) waar we traditionele thee uitgeschonken kregen door Aziz de l’oasis (lekker, moet ge ook eens doen als ge in de buurt zijt), een bezoekje brachten aan de kasbah van de pasha terug in Ouarzazate en dan, in plaats van terug te gaan eten in het vijfsterrenhotel, gewoon terug te rijden en onderweg iets te eten zoals de Marokkanen dat doen (opnieuw een heerlijke tajine en een zeer lekkere gril van vlees dat we er vlak voor zelf uitgekozen hadden aan de haak … enfin, dat de gids zelf uitgekozen had, maar dat zijn details).

We waren een uurtje vroeger terug dan voorzien en dus heb ik een uurtje gerust met een boekje en nu is het tijd om nog een laatste keer te aperitieven, uitgebreid te eten, een showke van de GO’s mee te pikken en toch nog eens te gaan kijken wat dat nu is, die disco hier.

En dan zit de vakantie er weer op, want morgen is het vroeg opstaan om terug naar huis te keren. Snif. Maar het was wel leuk.

Marrakesh dag 3 (en ook 2)

Ja kijk, als er geen internet op de kamer is, heb ik geen zin om mijnen computer steeds mee te sleuren, dus is het een beetje wachten soms.

Gisteren was het luilekkerochtend omdat we niets gepland hadden. Maar de tijd vliegt toch. We hebben het domein een beetje verkend zodat we wisten wat waar allemaal was, hebben uitgebreid geaperitiefd in de zon (heb ik al gezegd hoe zalig dat wel is, die zon?) en voor de verandering weer eens veel te veel gegeten, zowel ’s middags als ’s avonds. De keuze is zooo uitgebreid en het is dan nog allemaal lekker klaargemaakt dat ik dan van alles wil proeven. Het is geen vakantie voor mensen die op hun lijn letten.

Elke dag hier heeft een thema. Zondag was het Frankrijk en konden we ’s avonds uitgebreid van de franse keuken proeven. Gisteren was het een oriëntaalse dag, met ’s middags een zeer groot assortiment aan tajines en ’s avonds nog een groter. De oriëntaalse dag werd ’s middags ingezet met de intrede van de bruid, die op traditionele wijze naar het altaar werd gebracht en met bijhorende lokale muziek. ’s Avonds waren er dan optredens met traditionele muziek, een slangenbezweerder en buikdanseressen.

Wij hebben hier niet de hele dag rondgehangen, maar zijn in de namiddag naar Marrakesh zelf getrokken. Er is een bus die over en weer rijdt, elk half uur, en dat is dan maar zo gemakkelijk. Afgezet in het centrum en direct de soukhs binnen. Meer dan drie uur hebben we daar rondgelopen. Een paar dingen gekocht en veel onderhandeld vooraleer die dingen te kopen. Ik dacht dat dat niets voor mij was, dat onderhandelen, en de eerste keer was een beetje lastig, maar ge komt daarin en tegen dat we aan de derde onderhandeling bezig waren was ik al een ‘keiharde’ … uiteindelijk hebben we voor alles nog altijd veel te veel betaald, dat weten we ook, maar het is de gedachte die telt, nietwaar 🙂

Zo drie uur rondslenteren kruipt in de kleren en dus hebben we de ‘grote show’ ’s avonds niet meer gezien, maar zijn op het gemak naar ons kamer gegaan om iets te lezen. Het moet nochtans wel spectaculair geweest zijn, want de eerste show hebben we wel gezien en die hadden de circusartiesten voor hun rekening genomen en het was écht wel goed gedaan en verzorgd, kledij en al.

Deze ochtend hebben we een kookdemonstratie bijgewoond: de Marokkaanse kokin ging tonen hoe je kip met geconfijte citroen moest maken, een traditioneel Marokkaans feestrecept. Het receptje zit ondertussen veilig weg zodat ik het ook eens thuis kan maken want we hebben wel niet zelf mogen koken, het was alleen kijken, maar achteraf konden we wel proeven en het was heel lekker.

Na de middag was er dan nog eens een ’trouw’ door de GO’s in elkaar gezet en het was echt hilarisch. Ik vraag mij af of die ’trouws’ een manier zijn om het thema van de dag op te starten. Als er morgen nog een ’trouw’ is, dan kan ik dat dus bevestigen.

De plannen voor vandaag zijn voor de rest niet bijster interessant. Het grote zwembad kan nog niet gebruikt worden wegens dat het hier ’s nachts nog te koud is en dus teveel afkoelt, maar ik denk dat ik straks naar het kalme bad ga en daar eens het water ga uittesten en een beetje zon ga laten schijnen over de lichaamsdelen die de laatste maanden bedekt zijn geweest tegen de koude.

Want als zou er hier anders niets te doen zijn, het is echt zalig om in 18+ °C rond te lopen, in stralende zon en lekkere temperaturen. Alleen daarvoor al zoudt ge naar hier komen.

Marrakesh, dag 1

Ik ga hier nu niet schrijven dat er elke dag een berichtje komt: internet is hier beperkt tot één ruimte en zelfs daar, beperkt tot een deel van die ruimte. Of ik hier nu elke dag ga zitten speciaal om iets te schrijven, dat denk ik nu niet, maar je weet maar nooit.

We zitten dus in Marrakesh. Vorige week moeten beslissen, zo goed als van vandaag op morgen. Het was nu of nooit en we hadden geluk dat er direct twee mensen/koppels aangeboden hebben om de kinderen op te vangen, of we gingen hier niet zitten. Michel dacht dat ik er eigenlijk niet voor te vinden was, zo een gebrek aan enthousiasme vertoonde ik. Maar binnenin juichte ik. Buitenuit moesten eerst de praktische zaken 100% in orde zijn en meer bepaald: moest ik weten waar de kinderen terecht konden en of het geen probleem zou zijn. Eens dat van de baan was keek ik er alleen naar uit.

Deze ochtend werden we opgehaald door meneer Houbi himself en zijn wederhelft, onze medereisgenoten. Voor mij altijd een pluspunt, zo een taxichauffeur hebben, want ik rij al niet erg graag (ook al heb ik niet veel keuze, vermits den anderen nog altijd geen rijbewijs heeft) en dan zo om 6u ’s ochtends vertrekken … brrr. Dus was ik dolgelukkig dat we een lift kregen van een stel zeer sympathieke mensen (weet ik nu. Deze ochtend nog niet natuurlijk, want ik kende hen niet, maar ondertussen toch wel al een beetje en het valt meer dan goed mee).

De vlucht duurde ellenlang. Opstijgen voorzien om 8u45 maar dat werd algauw na 9u (het vliegtuig moest nog ontijsd(/t?) worden; altijd zeer geruststellend nieuws). Een tussenstop in Agadir, waarbij we niet mochten uitstappen en dan doorreizen naar Marrakesh, waar we iets langer dan voorzien in het luchtruim moesten blijven wegens ‘zeer druk verkeer’ volgens de kapitein (wegens radarproblemen volgens den anderen, altijd de positivo hij). In die tussentijd kwamen we een paar luchtzakken teveel tegen voor mijn maag: mijn middagmaal (enfin, voormiddagmaal) is in een kotszakje beland. Uiteindelijk zijn we dan rond 13.30u (lokale tijd, 14.30u Belgische tijd dus) eindelijk in Marrakesh geland.

[Ik wil er hier voor de verduidelijking wel bijzeggen dat ik al heel mijn leven reisziek ben hé. En dat al die pillekes bij mij niet helpen (heb ze allemaal geprobeerd) en dat ik in heel mijn leven altijd al zeer misselijk geweest ben als ik langere tijd moet reizen (in de auto, bus, boot of vliegtuig; een trein doet me raar genoeg niets), maar nog nooit heb moeten overgeven … tot vandaag dus. Het moet voor alles een eerste keer zijn. Laat het hopelijk ook de laatste keer zijn.]

Eens uit het vliegtuig was het direct goedgemaakt: na de – 10 °C in België was het hier een zalig 18 °C. Ik heb een valies vol zomergerief gepakt en ik heb mijn eerste tenue al kunnen aandoen. Zalig! De mooie temperatuur was wel van korte duur: tegen 17u koelt het heel snel af en nu is het ongeveer 4 °C. Maar de komende dagen wordt 20+ °C voorspeld, dus ik ga daar serieus van genieten, ook al is het ’s avonds en ’s nachts nog met winterkleren te doen.

Nog niet veel gedaan dus vandaag: uitgepakt, het dorp verkend, naar de infoavond geweest, zeer lekker gegeten (ze maken reclame met hun gastronomische hoogstand en ik moet zeggen, het was een buffet om de vingers bij af te likken. Zéér lekker gegeten. Dat is al een puntje van hun reclame waar ze niet in overdrijven) en daarna naar de show gaan kijken.

Die shows, dat is zo iets bizars, vind ik. Ik moet toegeven dat ik dat wel graag zie, maar daar tegelijk sceptisch tegenover sta. Het is soms allemaal zo geforceerd, zo van ‘nu moet iedereen blij zijn en plezier hebben’ terwijl ik meer iets heb van ‘die mensen hebben daar ongelooflijk hard aan gewerkt en nu is het tijd om het te appreciëren’. Dus kan ik het appreciëren en ervan genieten, maar stoort het opzwepend sfeertje van de animatoren errond mij een beetje. Maar dan negeer ik die gewoon en dat helpt ook 🙂

En zo zit de eerste dag erop. Het ‘dansen-met-de-GO’s’ zit erop. De die-hards zijn verhuisd naar de ‘nightclub’ en wij zitten nog even te rapporteren in de bar, bar die vermoed ik zo dadelijk gaat sluiten.

Deze post zal verschijnen in België ‘morgen’, maar hier is het nog maar 23.15u en toch denk ik dat ik niet naar de ‘nightclub’ ga vanavond, maar gewoon rustig naar de kamer en eens goed slapen vannacht. Want dat was toch de belangrijkste reden voor mij om toe te zeggen: een weekje zonder kinderen, zonder studies, zonder werk, zonder stress. Mooi weer en tijd om uit te slapen, te rusten en te genieten. Al moet ik toegeven dat ik de kinderen nu al mis, maar soit, ik ga er toch ook van genieten, hoedanook.

Eén van de manieren om dat te doen is te zorgen dat we ook hier bezig blijven. Er zijn hier wel ongelooflijk veel dingen te zien en te doen, dus gaan we het meeste halen uit deze week en nog eens buiten het dorp hier gaan naar Marrekesh zelf, maar ook naar de omgeving errond. Er staan al een paar excursies op het verlanglijstje en morgen zullen we die vastleggen.

Wordt vervolgd.

Einde zomer

Als we de weervoorspellingen mogen geloven was het vandaag wel echt de laatste zomerdag: vanaf morgen gaan de temperaturen langzaam aan kelderen. Zoals het hoort voor een deftige herfst.

Maar deze laatste dagen toch in schoonheid kunnen afsluiten, te beginnen met gisteren.

Een zalige namiddag, gespendeerd met de jongste dochter aan tafel, buiten, met voorbereidingen te maken voor het avondeten, want we kregen leuk bezoek. Anna schepte pitten uit kleine tomaatjes om die daarna te vullen met garnaaltjes. Ze haalde mosseltjes uit de schelp, die ik er daarna weer inlegde met een ‘streepje’ kruidensaus erover, we sneden tomaatjes en (buffel)mozarella en mengden die met basilicum, zout, peper en olijfolie, om dan ’s avonds op gedroogd-toast stokbrood te leggen (stokbrood in de oven gedroogd nadat het ingesmeerd was met een mengeling van olijfolie en gedroogde basilicum). Enfin, een heel gezellige namiddag met een dochter die doodcontent was dat ze zoveel kon meehelpen (ze doet dat zo graag, Anna, en als er messen aan te pas komen, kan ze dat dus nog niet echt) en een mama die blij was met de hulp en het gezelschap.

Een zalige dag ook omdat de andere dochter doodcontent terugkwam van haar weekend met het koor en orkest van de school. Ze glunderde gewoon. Zalig om zien dat ze zich zo goed gehad had.

Een zalige avond omdat we in zeer goed gezelschap verkeerden en honderduit konden bijpraten.

En vandaag er nog eens extra van genoten, want de drie jongsten hadden nog een extra dagje vrij waardoor ik ook nog een dagje verlof had genomen. We trokken in de voormiddag naar de Blaarmeersen, waar er ontgoocheling was omdat de glijbaan niet meer in werking was (het is 3 oktober hé kindjes, de zomer is voorbij … eigenlijk) maar waar we ons toch zeer goed geamuseerd hebben in de Krekenplas met water en ongelooflijk veel zon.

Waar we de rest van de namiddag, in afwachting van de thuiskomst van Zelie die wel school had, doorbrachten op ‘ons’ terras, leuk spelend en (ikzelf) een boek lezend. Waar we nog een laatste keer genoten van het buiten eten op straat en nog eens bleven praten met de buren.

Vanaf morgen keert het weer. Ik hoop dat ‘ze’ zich nog eens goed vergissen, want dit zalige weer mocht voor mij toch nog even blijven duren. Langs de andere kant: er hangen daar kleren in de kleerkast serieus stof te vangen. Tijd om die ook nog eens boven te halen.

Zoef!

En de grote vakantie zit er weer op.

Zoals de voorbije jaren ging het weer veel en veel te snel. Vele plannen had ik gelukkig niet gemaakt op voorhand, denkende aan de voorbije jaren. Toen werden plannen gesmeed en niet uitgevoerd en dat had verdrietige kinderen tot gevolg. Dit jaar was het plan: geen plannen maken, zien wat er gebeurd, hoe we ons voelen, welk weer het is, … en dan zien we wel wat we doen.

En neen, geen twee maanden thuis geweest zoals de afgelopen jaren. Wel twee maal twee weken en veel lange weekends en zo bleef het vakantiegevoel wel hangen gedurende twee maanden.

En morgen begint het nieuwe schooljaar. De kleuters zijn hier de deur uit. Anna gaat naar het het eerste leerjaar, Jan naar het tweede en Louis naar het vijfde leerjaar. Zelie mag ook een nieuw avontuur beginnen in de humaniora.

Het zal kriebelen morgen.

Vakantiegevoel

Het zit er nog niet in, dat het geen vakantie meer is. Te laat in bed, te vroeg op, maar ik voel me (nog) niet moe.

Vanavond nog eens een zeer aangename avond met de buren op ‘ons’ terras doorgebracht. Deze namiddag nog een babbelke geslaan op het plankier met de buurvrouw, zalig in de zon, net voor ik de kinderen van de opvang moest halen, en toen vroeg ze of wij vanavond ook zouden buiten eten. Een aanbod dat ik niet kon afslaan.

Dus kookte Michel vanavond terwijl ik met Louis weg was en kon ik, toen we terugkwamen, gewoon mijn benen onder tafel schuiven en genieten van het eten en het gezelschap. Daarna de kinderen een voor een naar bed gestuurd en nog na blijven babbelen met de buren.

Een zalige avond wat het weer betrof, ideaal, en het gezelschap was nog idealer. Echt jammer dat er morgen weer gewerkt moet worden in plaats van te kunnen uitslapen. C’est la vie!

’t Is alweer gedaan

Terug sinds deze avond, nogal laat. Niet dat we tot dan aan de zee gebleven zijn, maar we zijn eerst bij mamie gestopt die zo lief was geweest ons van avondeten te voorzien.

Maar het was leuk. Maar drie echt slechte dagen gehad, als in dagen-met-regen waardoor we niet op het strand konden zitten, en voor de rest variërend dus zeer goed (eerste week) en aangenaam (tweede week). De goede dagen zaten we aan het strand, op één dag na, dan zaten we in Plopsa, de slechte dagen werden nuttig (was)/aangenaam (bezoek vriendin/zwemmen in overdekt zwembad) besteed.

Ondertussen weet ik ook hoe ze in de jaren ’80 aan hun ‘big hair’ kwamen: gewoon een uurtje rondlopen aan zee dus en klaar is kees. ’t Is dat ik van nature al een serieuse kop haar heb, maar na een dagje zee was het gewoon hilarisch.

En zand is zeer aangenaam om op te zitten, maar veel minder om in uw bed te hebben, maar uiteindelijk viel het nog mee, zeker als je voor het slapengaan eens goed over de lakens wrijft.

Twee weken geen internet (enfin, voor mij toch niet, voor den anderen blijkbaar wel, dus meer details kunnen jullie daar lezen) én geen TV en ik heb het niet gemist. De kinderen daarentegen … 🙂

We kregen ook bezoek en dat was heel fijn: die ene vriendin die op die dag kwam waarop we heel slecht weer hadden, maar dat losten we gedeeltelijk op door lang op restaurant te blijven plakken en daarna gewoon het gesprek op het appartement voort te zetten

De neef die langskwam met de kindjes op een dag waarop ongelooflijk slecht weer voorspeld was, maar het bleek een zeer mooie dag te zijn: warm genoeg om aan het strand te kunnen zijn en geen druppel in de verre omgeving te bespeuren. De kinderen speelden in de zee en groeven putten in het strand en meer moest dat niet zijn voor die gastjes. En net voor ze naar huis gingen bleek er op de dijk nog een dansding te zijn voor de kinderen.

De andere vriendin die langskwam een waarmee we op strand zaten bij een aangename warmte maar een veel te harde wind om leuk te zijn. Maar aangezien de kinderen in de zee speelden mertken zij niets van die zand’storm’ en bleven de mama’s dan maar stoïcijns zitten om op de (papieren) bloemenwinkel te passen.

De vriendin die twee kilometer verder zat met haar twee kinderen en waar we dus ook een paar keer mee afgesproken hebben zodat de kinderen konden samenspelen en de mama’s gezellig konden babbelen.

Behalve op het strand uithangen, waren er ook nog activiteiten op de dijk, waarvan vooral die voor de kinderen in de gaten werden gehouden: een optreden van een clown, een kinderdisco in de vooravond (op één van die dagen dat het zeeeeeer slecht weer was en dan plots, op het moment dat de disco begon, brak de zon door. Toen we naar huis teruggingen begon het weer te regenen. Prachtig toch), WTV die een ganse namiddag langskwam met een aantal partners en -tig activiteiten, een dans/creanamiddag, …

Morgen nog een rustdag en daarna zit het er weer op qua vakantie. Er zullen hier en daar nog wel een paar dagen genomen worden, maar het ‘groot’ verlof zit erop voor dit jaar. Het aftellen kan weer beginnen.

Genieten

Vandaag eindelijk mijn eerste, echte vakantiedag gehad. Niet de voorbije dagen zo afschuwelijk waren, maar ik moest ’s ochtends opstaan en als ik moet opstaan, dan is het toch niet echt vakantie, nietwaar.

Maar vandaag mocht ik uitslapen en dat deed ik dan ook. Wel vroeg wakker geworden, maar dan zalig beseffen dat ik er echt niet uitmoest, mij omgedraaid en nog wat verder geslapen.

Daarna lekker lang in pyjama rondgelopen, op het gemak geontbijt/gelunched (want zo laat was het dan wel dat het eigenlijk een brunch werd) en dan met de kinderen en vrienden naar het dokstrand gegaan. Bleek, toen we ons daar geïnstalleerd hadden, dat de zon ook net toegekomen was, dus met die twee aanwezig konden we ons geen beter gezelschap wensen.

Een beetje later op de namiddag dan bij vriendin B. langsgeweest, nogmaals met de kinderen, want onze kinderen komen goed overeen, dus dan is dat plezant zowel voor de kinderen als voor de volwassenen. We hadden elkaar niet meer gezien sinds het begin van de vakantie, dus er was veel bij te praten.

Lekker op het gemak dan naar huis en, het is toch vakantie, mij niet opgejaagd om te zorgen dat er eten op tafel stond: het is niet alsof we morgen vroeg moeten opstaan.

Na het eten hebben de kinderen hun valiezen gemaakt (die van den anderen en mij zullen voor morgen zijn) en nu gezellig nog een beetje voor de TV hangen en straks niet te laat gaan slapen.

Morgen zijn we den bos in, of beter: gaan we naar zee, en ik kijk daar zo wreed naar uit. Vrijdag nog langs De Sleghte gepasseerd om een resem boeken in te slaan, want veel internet zal er daar niet zijn. Ik twijfel zelfs nog of ik de computer zelfs ga meenemen. Misschien wel om ’s avonds af en toe hier iets te schrijven en dan ‘en masse’ te publiceren als we terugzijn? Ik weet het nog niet. Jullie zullen dat dan wel binnen 14 dagen zien. Ondertussen is de huisoppas en poesverzorging ook geregeld en kunnen we dus met een gerust hart vertrekken.

Nog eens echt vakantie … het is drie jaar geleden dat we zo nog eens een tijdje met ons gezin eruit geweest zijn en mens, dat zal deugd doen. Tot later.

Vakantie

Deel twee van mijn vakantie is deze namiddag begonnen. Ik dacht nog even een dutje te doen vooraleer de kinderen van de opvang te halen, maar toen herinnerde ik mij dat er nog dringend een aantal dingen in orde moesten gebracht worden vooraleer we vertrekken, dus geen dutje maar wel de stad doorkruisen. Maar soit, ik heb alles rondgekregen en dat is het belangrijkst.

En dan kon de vakantie beginnen. Eerst naar huis, wachten op de twee vriendinnetjes E. en L. (van respectievelijk Jan en Louis) die vanavond kwamen logeren en dan koken voor de hele bende.

Ondertussen zit iedereen in bed en is het (eindelijk) rustig, maar ik moet zeggen, ze zijn braaf geweest. Normaal gezien, als vriendin E. komt logeren en Jan en zij gaan slapen, dan is het meestal nog een hele tijd ambiance. Vandaag waren ze uitzonderlijk stil. Hetzelfde later met L. en Louis. Altijd leuk zo.

Morgennamiddag gaan vriendinnetjes E. en L. dan naar huis om ‘vervangen’ te worden door de schattige overbuurkindjes.

De vakantie wordt ingezet met veel kinderen in huis. Kan niet beter, zou ik zo zeggen.

Eerste échte dag vakantie

Sinds donderdagmiddag ben ik in verlof, deel I. Er stond namelijk niets op het programma en de voorbije dagen zat het programma nog vol, zowel overdag als ’s avonds.

Ik had mij voorgenomen NIETS te doen vandaag, behalve dingen uitsluitend voor mijzelf. Die dingen, daar vielen onder ‘slapen’ en ‘lezen’.

Het eerste deel van de dag is volledig verlopen zoals ik het wou: ik heb namelijk geslapen tot 13.15u. Wel wakker geworden om 9.15u en wakker gelegen tot iets na 10.00u, maar dan toch weer in slaap gevallen en wakker geworden om 12.15u om nog even mijn ogen te sluiten en ze weer open te doen om 13.15u. Opzet 1 was dus duidelijk gelukt

Opzet 2 al veel minder: in mijnen zetel zitten en lezen.

Ik ben wel beginnen lezen, maar toen kwam vriendin I. langs (waar ik gisterenavond was voor een ongelooflijk leuke en gezellige vrouwenavond en ook een zeer late en eigenlijk niet volledig nuchtere, maar dit terzijde) met mijn handtas en bleef dan een beetje plakken wegens dat we nog steeds veel te vertellen hebben en haar man en zoonlief in de Fnac zaten en ze dus tijd had om te blijven plakken.

Eens de vriendin weg was moest ik met Jan naar de Colruyt want papa had hem beloofd dat hij een nieuwe boekentas kreeg … vandaag! En hem uitleggen dat die boekentas toch niet dringend was wegens dat de vakantie pas BEGONNEN was … Als jullie den anderen een beetje kennen, dan hoef ik alleen maar te zeggen dat Jan een aardje naar zijn vaartje is, dus dat was geen avance.

Terug van de Colruyt heb ik mij toch nog een half uurtje kunnen zetten om te lezen terwijl Anna naast mij krijtte (want ik zat op straat) en toen waren de buren er en was het gedaan met lezen.

Maar kijk, ondanks dat ik niet volledig heb kunnen doen wat ik wou, was het toch voor 90% een vakantiedag, dus missie geslaagd, zou ik zo zeggen (en nu ga ik nog een beetje met de buren kletsen, want ondertussen hebben we samen met de buren – op straat – gegeten en nu blijven we nog wel een tijdje babbelen).