Tag: Vakantie

Terug naar de roots

Deze namiddag in de Vlaamse Ardennen gezeten, de streek waar ik mijn jeugd doorgebracht heb en waar vriendin E. nu nog woont.

Een kleine wandeling, waar ik dingen zag die mij terug deden denken aan de fietstochtjes naar vriendin E. haar ouderlijk huis. Herkenningspunten waarvan ik niet meer wist dat ik ze nog kende.

Daarna een koffie gedronken en een pannenkoek gegeten in, nog maar eens, goed gezelschap terwijl de kinderen (eerst 5, dan 6) een beetje verder speelden in de speeltuin.

En zo kabbelt de vakantie lekker voort.

Twee dagen zee

Zo slecht als het weer gisteren was, zo mooi vandaag.

Want gisteren waren we afgesproken om naar zee te gaan. Die afspraak lag al een goede week vast. De eindbestemming was de kust, welk deel van de kust lag open. Of beter, was afhankelijk van het weer.

Druilerig weer gisteren en dus geen strandweer en we schakelden over op plan B: naar Sunparks, Acuafun. Een (sub?)tropisch zwembad waar we de hele namiddag doorgebracht hebben. Zwemmen, glijden, ploeteren in het ondiepe en in het peuterbad, buiten zwemmen, bubbelbad, … we hebben het allemaal gedaan en dan nog eens. Louis heb ik amper gezien, hij was meestal alleen op pad; er was nog een meisje mee waar Zelie het blijkbaar goed mee kon vinden en ik ben grotendeels bij Anna gebleven.

Anna heeft mij enorm verbaasd: ze heeft geploeterd, ging onverschrokken richting diepe (ze stopte wel op tijd), liet zich vallen met haar gezicht onder water en sprong uiteindelijk in het bubbelbad waarbij ze volledig onder water ging en er vrolijk weer uit opstond.

Vandaag ging het dan weer richting zee. Vrienden van ons verbleven er sinds vorige vrijdag. We spraken af met nog andere vrienden en deze namiddag vertrokken we.

De hele namiddag op strand gezeten met 4 volwassenen en 9 kinderen. Zalig weer, de zee was eigenlijk aangenaam van temperatuur en het gezelschap maakte de dag af. In een bootje gevaren met Louis, zandkasteel gemaakt met Zelie en gevliegerd met Anna. Meer moet dat niet zijn.

Morgen trekken we er weer op uit en dan is het eindelijk vrijdag, tijd om Jan weer naar huis terug te brengen.

Terug

Vertrokken om 15u45 want mijn euro viel dat het wel een gewone werkdag was (voor andere mensen dan toch) en dat er misschien wel file zou kunnen zijn rond Antwerpen en in Nederland. Mijn broer moest ‘s avonds nog weg, dus ik moest daar zeker op tijd zijn én er was sowieso een omleiding rond waar hij woonde en ik moest de weg nog vinden.

Mooi op tijd toegekomen en amper verkeerd gereden na de omleiding. Ik was zelfs een klein half uur te vroeg en had dus tijd om op een bankje in de zon mijn boek nog een beetje te lezen.

Zoon is dan maar overgestapt van de auto van mijn broer in mijn auto om naar huis te rijden. Onderweg veel verteld over zijn drie voorbije dagen en hij zag er zo content uit, het was een plezier om zien.

Thuis gekomen rond 20u en toen waren er hier twee extra kindjes. Er was afgesproken dat de vriendinnetjes E. en L. zouden mogen komen logeren als Louis terug was, vandaar.

Ondertussen zit iedereen in bed, maar het is nog lang niet stil. Maar ja, hoeveel keer blijven er ook vriendjes slapen, nietwaar.

Weg

Deze voormiddag heb ik Louis weggebracht, naar Nederland, bij mijn broer, zijn peter.

Hij was een maand geleden al eens op het onverwacht meegegaan en blijkbaar was dat heel goed meegevallen en dus was er afgesproken om eens een paar dagen te mogen blijven. Vanaf vandaag dus tot woensdag.

Hij keek er serieus naar uit en heeft de hele week afgeteld en deze morgen stond hij te popelen om te vertrekken.

En nu mogen wij weer aftellen tot hij terug is.

Went het ooit?

Begin van de vakantie en dan is het weer zo ver: afscheid nemen. Maar voor even. Een week duurt niet lang, maar toch.

Want deze ochtend is Zelie weer op scoutskamp vertrokken. Samen met Anna bracht ik haar naar het station. Volgende zaterdagnamiddag mogen we haar daar ook weer ophalen.

Het was weer alsof het de eerste keer was. Of neen, toch niet exact. De tranen stonden mij niet nader dan het lachen. Maar het blijft toch raar doen, uw kind afgeven voor een week.

De komende week zal ook raar doen, zo met eentje minder. Maar kijk. De eerste dag is al bijna voorbij. Nog maar zes meer te gaan.

Moh

14 dagen. Voorbij gevlogen. Eigenlijk 15 dagen. De eerste zaterdag wordt niet meegerekend wegens nog kinderactiviteiten die liepen.

De eerste dagen waren relatief kalm, maar vanaf de eerste woensdag is dat serieus veranderd. Kort: ik heb sinds Kerstavond zo’n 1000km gereden, dus dat zegt al wat.

Morgen gaan de kinderen terug naar school. Het zal raar doen, zo zelf niets moeten doen.

Zo vliegen, maat

De Kerstvakantie is alweer halverwege en het is altijd hetzelfde met vakanties. Dan denkt ge dat dat lang duur, maar voor ge het weet is het voorbij.

Voor elke vakantie worden er altijd plannen gemaakt dat er vriendjes komen spelen en dat er bij vriendjes wordt gegaan, en meestal lukt dat dus niet. Want je wil zelf dingen doen en als daar dan nog andere afspraken bovenop komen loopt alles in het honderd.

Maar deze vakantie lukt het aardig om ook rekening te houden met de vriendjes. Vooral de vriendjes van de kinderen uiteraard, maar zelf lukt het toch ook wel om mensen te zien.

Gisteren zijn Louis en Jan op logement gegaan bij hun vriendinnetjes, ook twee zusjes. Twee kinderen minder, maar dat zou te kalm zijn en dus werd er direct gebeld naar een vriendinnetje van Zelie om hier te komen spelen. Michel zat achter zijn computer dus werd het een namiddag met vier vrouwen en het was gezellig: een beetje Wii-en, een wandeling in de stad met chocomelk en oliebollen, …

De jongens bleven de nacht weg en toen het vriendinnetje ‘s avonds naar huis was zijn wij met ons verkleinde gezin gaan eten bij onze vriendjes. Het werd veel te laat, maar als het gezellig is dan merkt ge dat zo gauw nog niet. De meisjes amuseerden zich en vooral Anna werd niet lastig, dus we keken niet zo direct op een minuutje.

Pas tegen middernacht thuis en uiteindelijk heb ik het de rest van de nacht mogen merken dat het toch wat te laat was geworden voor Anna: om het uur huilend wakker, of beter: zij huilde in haar slaap en ik was wakker. Veel geslapen heb ik dus niet, maar zoals den anderen het zo schoon kan zeggen: een kermis is een geseling waard.

Toen de jongens vandaag thuiskwamen bleven de vriendinnetjes ook hier. Zij blijven hier tot morgen en daarmee is de vriendjesmolen nog niet gedaan.

Overmorgen is er een verjaardagsfeestje voor Zelie en Louis, terwijl de jongsten bij mijn nicht de dag mogen doorbrengen. Ik blijf op het ‘feestje’ want ik moet van taxi spelen, maar dan kan ik ook nog een beetje met mijn vriendjes praten.

Woensdag is er dan een uitstap naar de Efteling voorzien, ook met vriendjes, dus duimen maar voor goed weer, of tenminste: droog weer.

Daarna is het weer donderdag en dus oudejaar, nieuwjaar volgt en dat vieren we in familie. Maar vanavond werd ik gebeld of Louis nog eens zou mogen gaan spelen en logeren bij een ander vriendje.  De enige mogelijkheid hiervoor is dus zaterdag, maar dat moet nog eens goed bekeken worden.

We kunnen alleszins niet klagen dat we niets gedaan zullen hebben deze vakantie.

Perken

Er is weer een Wii in huis. Dingen met een spelleke testen of zo en dus heeft den anderen de Wii van op zijn werk een tijdje in bruikleen.

Dat ding is hier al eens binnen geweest en op een bepaald moment het ik het gewoon verbannen. Trop is teveel en zo. Ruzie, verwijten, gij hebt x minuten meer gespeeld dan mij, etc. Ik was het beu. Maar nu is hij dus terug.

Gisteren zat het er weer bovenhands op. Nochtans spelen ze nu een spelletje samen. Met hun drieën. ‘t Is niet alsof ze moeten wachten om zelf aan de beurt te zijn. Dus maken ze ruzie over andere dingen: wie welk peetje krijgt, of wie welke bonussen pakt of whatever. Het was op een bepaald moment zo erg dat Michel gewoon, midden in het spel, de TV heeft uit gezet.

Dat was de druppel en nu is er een limiet gezet op het kijken naar ‘schermen’, zij het de computer, TV of iets anders. Maximum 2u/dag en voor de rest moeten ze zich dus maar bezighouden.

Na wat protest (schrap dat maar: veel protest) hebben ze zich erbij neergelegd en kijk, dit was het resultaat deze middag:

Aan het knutselen

Zo rustig dat dat was. Op zo’n manier kijk ik echt uit naar de rest van de vakantie.

Sneeuwpret

Tegen deze middag lag er een mooi nieuw sneeuwtapijt in de straat en dus stuurde ik de kinderen naar buiten.

Er werden sneeuwballen gerold, de ene al groter dan de andere, en de buurman hielp om ze op elkaar te zetten, wegens dat ik bezig was met het middageten … in mijn pyjama (het is vakantie, nietwaar).

Na het eten kleedde ik mij ook aan en ging samen met de kinderen verder in de sneeuw spelen. Ik hielp Zelie om de sneeuwpop verder af te maken en de stoep sneeuwvrij maken; de jongens gooiden sneeuw op elkaar en Anna liep heen en weer. Daarna met de meisjes nog een wandeling naar de Kerstmarkt gemaakt, want de jongens hadden het te koud en bleven thuis.

Toen ik weer thuis was had ik bevroren voeten, maar het was het waard.