Tag: Vakantie

Uitstel geeft geen afstel

Ik mag dan wel een beetje aan het aftellen zijn voor de grote vakantie begint, de drie oudste kinderen nog veel meer.

Nog vier dagen. Of beter: drie en een halve dag, en het kan niet vlug genoeg gaan. Ze merken alle drie dat het op zijn einde loopt en ze gedragen zich al alsof het vakantie is. Kort: ze willen niet meer op tijd naar bed.

Op alle mogelijke manieren proberen ze het onvermijdelijke uitstellen. Excuses zoeken. Nog rap even dit of dat. Rekken van gelijk waarmee ze bezig zijn.

Maar het moet. Nog vier avonden moeten ze op tijd gaan slapen. Het gaat niet op om hen hun laatste week al slapend op school te laten doorbrengen. Daarna kunnen we twee maanden lang iets minder nauw kijken.

Vakantiegevoel

Het is echt van dat zalig weer: net warm genoeg zonder te warm te zijn, een fris windje dat alles nog aangenamer maakt. Sinds het warm weer is heb ik nog niet gezweet. Toch niet in de zin van dat het van u afloopt wegens ontiegelijk warm. Ideaal weer dus. Zo mag het voor de rest van de zomer blijven.

En zo’n weer, daar krijg ik zo’n echt vakantiegevoel van. Dan heb ik zin om de deur van het kantoor achter mij dicht te trekken en de zon op te zoeken met een boek, een drankje, de kinderen die spelen rond mij en gewoon te genieten.

Vanavond eens proberen om buiten op straat te eten, eens zien of ik iets tafelachtigs ergens staan heb waaraan we kunnen zitten. Ik heb een zeer lekkere rauwkostsalade gekocht, een beetje salamie en hesp, vanavond dan pasta koken, het vlees in blokjes snijden, alles vermengen en presto: pastasalade. Niets beter om buiten in de zon op te eten. En dan vlak erna gaan de kinderen met de buurtkinderen spelen, lees ik nog een beetje in mijn boek en zo heb ik nog wat geniet van het mooie weer en buit ik dat vakantiegevoel ten volle uit.

Morgen ben ik zoals elke vrijdag thuis, maar het werk is sowieso gesloten: het is Shuman-dag, een Europese vakantiedag en wij krijgen die dus kado van onze werkgever. Maandag is het Pinksteren en dat betekent dus dat wij hier op het werk allemaal een lekker lang weekend hebben. Met het mooie weer zullen de collega’s (uit ongeveer elke hoek van Europa) eens niet kunnen klagen over hun vakantie doorbrengen hier. Integendeel, want ik heb deze morgen gehoord dat België momenteel (en dit tot na het weekend) het warmste land is in Europa.

Hmm. Zouden er dit weekend meer toeristen komen na zulk een nieuws?

Bummer

De eerste week van de Paasvakantie zit er bijna op. Nog één dagje en dan is het voor mij afgelopen. Dan mag ik terug gaan werken en mogen de kinderen naar de opvang/peutertuin/sportkamp.

En juist vandaag krijgt Zelie koorts. Ze is eigenlijk eergisteren al beginnen klagen over hoofdpijn, maar vandaag is het dus doorgebroken. Ziek. Op het einde van de vakantie.

Hopelijk is het dus een klein virusje dat tegen morgenavond ten laatste opgeklaard zal zijn, zoniet zal het maandag geen sportkamp zijn voor Zelie en geen werkdag voor mij.

Timing is everything en deze valt niet goed uit.

Om in dezelfde trend voort te doen

Ik heb zo de indruk dat hoe dichter de vakanties naderbij komen, hoe lastiger de kinderen lopen. Alsof ze doorhebben dat ze eindelijk mogen tonen hoe moe ze wel zijn, hoe lastig het wel is geweest en dat ze nu bijna rust hebben.

Vanavond was het weer ambiance in de keet: gehuil, geroep, protest, tegenspreken, … Enfin, noem maar op. Gelukkig niet constant, maar toch een groot deel van de avond en dan is de lol er wel rap van af.

Nog drie dagen voor de vakantie: ik kan amper wachten want die eerste week ben ik samen met de kinderen thuis en het zal een kalme week worden. Die weken tijdens de vakanties dat ik ook thuis ben met de kinderen, daar genieten we dan allemaal van: niets moet, alles mag. Ook deze keer hebben we nog geen enkel plan gemaakt. Alles zal ‘op den bots’ gebeuren en als we eens een ganse dag in pijama rondlopen, dan is dat maar zo.

De tweede week gaan ze of naar de opvang (Louis en Jan), of op sportkamp (Zelie) of gewoon naar de peutertuin (Anna). Dat wordt een speelweek waarin ze zich zullen kunnen uitleven.

Een week nietsdoen, een week uitleven: zo zullen ze dan twee weken later volledig fris aan het laatste deel van het schooljaar kunnen beginnen. In één rechte lijn naar de grote vakantie waar ik dan (weer) twee maanden zal thuis zijn: leve het ouderschapsverlof.

Ingezet

En daarmee is het weekend ook ingezet: we hebben Louis vanavond afgezet voor zijn eerste scoutsweekend. Hij keek er ongelooflijk naar uit en telkens je erover begon werd hij wildenthousiast, met de nadruk op ‘wild’.

Deze ochtend ben ik dan (eindelijk) een deftige slaapzak gaan halen en nadat we Zelie afgezet hadden op ballet was het dan tijd om ‘de valies’ te maken (nog een beetje te klein voor een rugzak) en ervoor te zorgen dat hij nog een warme maaltijd binnenkreeg.

Dan Zelie terug afgehaald op ballet, de twee kleinsten in bed gestoken en samen met Zelie Louis gaan afzetten.

Hij wou absoluut zijn valies zelf naar binnen dragen, tot hij zag dat ze een verdieping omhoog gedragen moest worden. Dan mocht ik weer 🙂 Maar hij was direct geïnstalleerd, heeft zelfs een plaatsje naast hem vrijgehouden voor zijn vriendje en had zich al volledig in zijn slaapzak genesteld … om te spelen.

Toen ik hem vroeg of ik een kus kreeg toen ik wegging riep hij heel resuluut ‘neen!’ om direct te beginnen te gieren van het lachen en te zeggen ‘grapje!’.

Hij zal zich amuseren, dat ben ik zeker en hij zal ons alleszins niet missen. Ik daarentegen…

Protest

Toen we gisteren in het reisagentschap zaten had Jan het lastig: ik ben moe, ik heb honger, ik wil naar huis, … Hij was niet luidruchtig, alleen hangerig en moe dus.

Om hem te sussen legde ik hem uit wat we daar aan het doen waren: dat we op vakantie zouden gaan deze zomer en dat we nu de reis kwamen vastleggen; dat er een zwembad zou zijn; dat ze daar veel zouden kunnen spelen; dat we er naartoe gingen met het vliegtuig; … Het meeste legde ik hem uit naarmate de dingen gevraagd en geregeld werden, terwijl we in de boekjes keken en zo, kwestie van hem bezig te houden.

Toen we eindelijk klaar waren zei ik tegen de kinderen dat ze zich moesten klaarmaken en plots werd Jan zeer alert en weigerde hij te vertrekken want: ‘we zijn nog niet met het vliegtuig weggeweest!’ 🙂

Geboekt

Eindelijk gisteren de koe bij de horens gevat. Gedaan met uitstellen en excuses vinden, de stoute schoenen aangetrokken en er werk van gemaakt.

Op de valreep zijn we dus gisteren het reisbureau binnen gestapt om toch eindelijk de langbesproken reis te boeken. Ocharme die mensen ergens: een minuut of twee voor ge gaat sluiten komt daar nog een madam binnen met vier hyperactieve koters (want het was laat en dan zijn ze moe en dan worden ze een beetje overactief) en dan na vijf minuten is dat zelfbeklag volledig verdwenen als blijkt dat het geen gewone infosessie is maar een eigenlijke boeking.

Het resultaat is iets dat eigenlijk totaal niet aan Michel en mij besteed is. Toen wij nog van ‘op vakantie gaan’ deden, voordat we kinderen hadden dus, deden wij vooral doe-vakanties: een hotel of B&B, enkel dus met ontbijt en de rest was op den bots. Liefst dus in een plaats waar veel te zien was en dan ganse dagen op ontdekking. Zo hebben we Parijs een week onveilig gemaakt, zijn we, behalve de reservatie van de jeugdherberg voor de eerste twee dagen en het reserveren van een auto, verder zonder enige voorbereiding een week lang door Ierland getrokken, ontdekten we slenterend Helsinki … Graag dingen doen door te beslissen op het moment zelf dus en we zien wel waar we uitkomen. Aan het strand of zwembad, daar vindt ge ons normaal gezien niet.

Maar nu dus wel: we hebben een week all-in geboekt naar Kos (of all places) en ik ben er volledig op voorbereid dat we daar niet veel anders zullen (kunnen) doen dan aan het zwembad liggen of in de zee spelen, maar zo heel af en toe kan dat ook leuk zijn en vooral: het is eigenlijk een ideale vakantie met de kinderen. Ganse dagen niets anders moeten doen dan genieten. Niet koken, niet rondhotsen, niet constant de spullen van de kinderen bijeen zoeken. Er is animatie voor de kinderen (als ze dat willen) en we gaan aan niets moeten denken: alles is voorzien.

Een week platte rust en eerlijk gezegd denk ik dat wij dat momenteel alletwee serieus kunnen gebruiken. Het zal dus al wreed mis moeten gaan om dan nog gestresseerd terug te komen.

Elentriek

Ha! De facturen gaan nog nen keer opslaan blijkt, ook voor mensen die teruggekregen hebben. Dat was vorig jaar ook al zo: toen 20% erbij want de prijs van aardgas ging omhoog gaan (zeiden ze toen), dit jaar blijkbaar 15%: ge kunt maar anticiperen zekers?

Wij hadden twee jaar geleden een serieuse farce: om een of ander nog steeds onverklaarbare reden is onze factuur toen ongeveer verdubbeld wegens dat ons verbruik dus ongeveer verdubbeld was. Geen verklaring te vinden: alle cijfers dubbel en driedubbel gecontroleerd en het klopte als een bus. Een mooie opleg van bijna 2000 euro (slik, u leest het goed hoor) dat we gelukkig in een aantal maanden mochten afbetalen.

Vorig jaar kregen we dan 90 euro terug op onze totaalfactuur maar onze maandelijkse rekening ging met 50 euro naar omhoog. ‘Ah ja, mevrouw, dat is die geanticipeerde 20% hé die erbij zal komen volgend jaar’. Wegens onze farce het jaar ervoor niet verder geprotesteerd en zeer mooi onze maandelijkse rekening betaald, al deed dat serieus veel pijn in de portemonee.

Dit jaar opnieuw een farce met de afrekening, maar dit keer een zeer positieve: wij gaan ongeveer 3/4den van ons voorschot terugkrijgen. Jawel, u leest het goed. Het is geen typfout: 3/4den. Ik mag wel zeggen dat dat een serieuse som geld is en dat we daarmee nu mooi onze vakantie kunnen betalen (als we er uiteindelijk nog toe komen om te boeken. Note to self: naar reisbureau gaan. Dringend!).

Er is dus iets serieus verkeerd gegaan de vorige twee jaren want wij leven nog steeds op detzelfde manier als voordat onze factuur zo de lucht inging en nadat onze factuur gedaald is.

Ik hou mijn hart dus vast voor volgend jaar want hoe kan dat nu? Wat is er de laatste twee jaar gebeurd dat wij plots zoveel hebben verbruikt en nu opnieuw veel minder verbruiken?

Ik heb een vermoeden, maar dat is maar zeer vaag en absoluut niet te achterhalen of zelfs maar te bewijzen, dus zal het daarbij blijven. Het is dát of ze hebben daar een kemel van een fout gemaakt bij Electrabel en dat gaan we dan volgend jaar serieus weer mogen voelen … en bekopen. Maar ondertussen zullen we misschien wel onbezorgd en dubbel en dik van een gezinsvakantie hebben kunnen genieten, want zo onverwachte centjes, dat doet deugd.

Beslissingstijd

Feit: we gaan op vakantie.

Dat is ongeveer het enige dat vast ligt voor het moment. Naar waar, wanneer en hoe, dat weten we nog niet. Maar we hebben nog geen vakantie gehad met het volledige gezin en het zal ons deugd doen om er eens helemaal uit te zijn, met zijn allen in een omgeving die niet thuis is.

Vorige week ben ik al bij een reisbureau binnen gestapt en heb ik een aantal offertes gekregen. Er zaten een paar goede ‘deals’ bij en ik ben geneigd om te boeken: alles in, zon, water, dingen voor de kinderen om te doen.

Ondertussen ook een site doorverwezen gekregen om eventueel een vakantiehuisje te boeken. Ik zou dat eventueel zien zitten, maar dan liever niet alleen, maar met iemand anders of een ander koppel/ouder met kinderen want een groter huis wordt direct ook betaalbaarder en ondertussen hebt ge nog wat klap.

Dit weekend hakken we de knoop door en maken we een beslissing, either way, want de tijd begint raar genoeg te dringen: die huisjes, er zijn er al veel bezet voor de periodes dat wij zien zitten en hotels zijn ook niet al te gemakkelijk te boeken als je vier kinderen hebt.

Vakantie

Ik heb dat nooit zien zitten, op reis gaan met kleine kinderen, en dan zeker niet met de onze zolang ze heel klein waren. Vroeger wouden ze nergens slapen als het niet in een bekend bedje was (= thuis, bij de grootouders en in de opvang). Pas vanaf dat ze naar de kleuterschool begonnen gaan zijn kwam er enige verbetering in hun slaapgedrag en bleven ze al eens ergens slapen waar ze de kamer niet kenden.

Met Anna gaat het nu beter. Vorige jaar in oktober zijn we een weekendje weggeweest en toen ‘moest’ ze wel mee en eens die eerste nacht voorbij ging de tweede al veel gemakkelijker om haar te laten inslapen. Sindsdien heeft ze regelmatig ergens anders geslapen en nu maakt ze daar geen problemen meer van, of toch niet al te lang meer.

En zo kwam het nu plots in mijnen kop dat we dit jaar op vakantie gaan gaan. Voila. Dat is beslist. Nu nog een bestemming vinden.

Ben al bij een reisbureau gaan informeren naar die vroegboekacties en zo, maar dat zijn allemaal van die supercommerciële al dan niet all-in vakanties, dat dat niet echt zo iets voor ons is. Alhoewel, voor een week zou ik het nog kunnen uithouden, zo niets doen en aan het zwembad rondhangen.

Maar nu is er nieuwe mogelijkheid opgedoken: niet weg in de zomervakantie, maar in de Paasvakantie. De plaats lijkt ideaal kwa temperatuur voor die periode van het jaar, er is ongelooflijk veel diversiteit daar en dingen te zien en doen, er is strand en zee, … Alleen de afstand is niet van de poes, maar dat neem ik er met plezier bij.

Ik hoop zo dat het mogelijk is, ’t zou zo wijs zijn. Vanavond deftig discussiëren en verder opzoeken en dan zo rap mogelijk beslissen, kwestie van die kriebels af te zijn, either way.