Fase één

Kijkt zie, we zijn niet de enige waar ze begonnen zijn.

Deze ochtend zijn de keukenmensen langsgeweest om de laatste opmetingen te doen om alle ’techniek’ (zoals zij dat noemen) dan te kunnen in orde zetten. Ze gaan nu nog de nodige dingen aanschaffen en verder in het atelier dingen afwerken en donderdagochtend staan ze hier met de eerste kasten. Spannend. Terwijl ze dan de eerste kasten geplaatst hebben kunnen we zo de inhoud van de andere kasten verhuizen en zo wordt er opgeschoven. Op die manier blijft de keuken werkzaam.

Positief puntje dus: we hebben nog twee dagen om dingen te sorteren en weg te bergen omdat ze niet in de keuken behoren. Twee dagen, want morgen hebben we een playdate bij mijn zus en haar gastjes. Nog een positief puntje: we moeten de kasten die hier staan niet op de koer zetten, zij gaan ze meenemen. Joepie! Weer een beetje afval minder.

Dan hebben we nog van donderdag tot volgende woensdag om eens een (paar) uitstapje(s) te doen met de kinderen voor we op vakantie vertrekken. Tijd om eens te kijken wat we nog kunnen doen.

Oh joy

Vandaag is de beste schoonmoeder van de wereld langsgeweest met een tuinarchitect. Ze geeft ons een plan voor onze tuin kado, en mensen die al eens een plan gevraagd hebben aan een tuinarchitect, die weten welk een schoon kado dat wel niet is.

Dus deze namiddag was het zover: een meneer in rubberlaarzen die zich oriënteerde op ons lapje onbebouwde grond (ook wel eufimistisch ’tuin’ genoemd) en er direct ‘iets’ in zag. Eens binnen heeft hij nog een paar dingen gevraagd (wat wij willen in de tuin, wat er absoluut wel in moet komen en wat we absoluut niet zien zitten) en binnenkort zal hij dan contact opnemen om het eerste plan te tonen en bespreken.

We beginnen dus weer met verbouwingen en het lijkt er dus meer en meer op dat dit de allerlaatste keer zal zijn, dat hierna alles, zowel binnen als buiten, gedaan zal zijn.

Tien jaar na aankoop zal het huis eindelijk dan (zo goed als volledig) in orde staan. Ik kan bijna niet wachten.