Tag: verjaardag

Voorbereidingen

Morgen krijgt Zelie haar langverwachte verjaardagsfeestje voor haar (school)vriendjes.

Haar verjaardag is op het einde van het schooljaar. Dit jaar was dat zo hectisch én er was zoveel te doen én we hadden geen inspiratie van wat te doen, dat we besloten het uit te stellen tot het einde van de vakantie. De laatste woensdag, een dag waarop toch zo goed als iedereen terug zou zijn uit vakantie en dus erbij kon zijn.

Morgen verwacht ik dus 9 kindjes. Met mijn vier erbij zullen hier dus 13 kinderen rondlopen.

De voorbereidingen zijn de laatste week getroffen (voornaamste reden waarom Louis op de opvang moest in plaats van thuis te blijven): er moest stof gehaald worden, linten en versiering gekocht (allemaal voor een tent), alles moest ineen gestoken worden, er moesten T-shirts gevonden en gekocht worden, taarten besteld, …

Vanavond de laatste hand gelegd aan de tent. Zelie en Louis hebben goed geholpen en de afwerking heb ik dan gedaan toen ze in bed lagen.

Morgen moet gans de keuken dan nog opgekuist worden en de rest van het huis een beetje op orde gesteld worden en dan om 14u: partytime!

Nu duimen dat alles vlot verloopt.

Zelie de postbode

Ze heeft er lang op moeten wachten maar op de laatste woensdag van de vakantie zal het er uiteindelijk toch nog van komen: Zelie mag dan haar verjaardagsfeestje voor haar vriendjes geven.

De laatste dagen zijn we dus druk in de weer geweest met het maken van kaartjes: plakken, knippen, bloemetjes, glitters, sterretjes, slingers, … Enfin, noem maar op. Dolle pret want een zelfgemaakt kaartje is veel leuker dan zo’n voorgedrukt ding, nietwaar.

Eens de kaartjes klaar moesten ze nog op bestemming geraken en dus hebben we die donderdagavond rondgebracht want gelukkig wonen de meeste vriendinnetjes (en één vriendje) ook in Gent.

Ze stond erop zelf de mensen aan te spreken en de kaartjes af te geven. Geen probleem voor mij: ik zou alleen moeten aanbellen. De theorie klinkt eigenlijk altijd beter dan de praktijk want toen we voor de deur stonden en de mensen opendeden stond ze daar toch meestal maar een beetje te draaien van verlegenheid en mocht ik zeggen waarom we daar stonden 🙂

Enfin, opdracht bijna geslaagd: nog één kaartje af te gaan geven en eentje dat met de post wegmoet en eentje waarvan we het adres (nog?) niet kennen maar hopelijk geraken we daar alsnog aan (zoniet is dat één kindje minder en op een 10-tal kinderen zal ik dat niet echt spijtig vinden D)).

Een drukke dag voor de boeg dus en er moet nog veel voorbereid worden dus ik zal mijn werk hebben volgende week.

Jarig

Zelie is gisteren 7 jaar geworden. 7 volle, grote jaren. Niet te geloven (of eigenlijk wel natuurlijk).

Dinsdagavond was ze wreed opgewonden en ’s ochtends is ze opgestaan met zo’n smile van hier tot in Congo op haar gezicht. Niet te doen. Ben dan rap beneden haar kadootje gaan halen en ze was er wel blij mee 🙂

’t Was anders een beetje een slechte dag om te vieren. Ik hoor jullie al denken: een woensdag, dat kan toch niet beter? Een andere woensdag misschien maar gisteren niet.

De traktatie voor de klas was een fruitsla. Maar woensdag is zwemdag voor Zelie’s klas. Gezien ze wandelen naar het zwembad duurt het ongeveer de hele voormiddag en zijn ze eigenlijk niet lang in de klas. De fruitsla moest dus wachten tot vandaag (maar ze heeft blijkbaar wel gesmaakt).

Weken geleden hadden we gezegd dat we dan gisterennamiddag het feestje zouden geven met haar vriendinnetjes maar toen hoorden van de turnclub dat de brevettendag van vorige zaterdag verhuisd werd naar gisteren en gezien Zelie haar brevet wou halen … We gaan nu het feestje doen op het einde van de vakantie.

Na de brevetten zijn we nog eens langsgeweest bij mamie en daar heeft ze nog een paar kadootjes gekregen.

Nu ja, al bij al nog niet zo’n slechte verjaardag: ze vindt het niet erg dat haar feestje verlegd is en ze vond haar kadootjes vreselijk leuk. Op school heeft ze vandaag haar liedjes en felicitaties gehad en de fruitsla gegeten en ze heeft iets om naar uit te kijken tegen het einde van de vakantie.

Naweeën

Niet van de geboorte hoor. Dat zou een beetje heel laat zijn. Anna is ondertussen al 7 weken (de tijd vliegt, nietwaar).

Nee, naweeën voor de kinderen van het weekend: het waren lange dagen.
Voor Zelie was het het ergst maar zij heeft er het minste last van, heb ik zo de indruk.

Vrijdagavond was het scouts voor haar en toen zat ze maar om 21u45 in bed. ’t Was een leuke vergadering (wat het belangrijkst is uiteraard) en we zijn te voet naar huis gekomen. Eerst een eindje meegewandeld met haar vriendinnetje Yanthe (en haar zusje en oma bomma): langs de Ketelvest, Nederkouter, Koophandelsplein, Veldstraat, over de Korenmarkt en dan een kleine afslag genomen om langs het Vleeshuis te passeren. Daar hebben we ook afscheid genomen van het vriendinnetje. Aan het Vleeshuis een frietje gekocht en dan op het gemak doorgewandeld naar huis.

Met dat Zelie, Yanthe en Nimuë (het zusje dus) er in de Veldstraat niet beter op gevonden hadden dan om op handen en knieën een eindje af te leggen, mocht Zelie nog in bad voor het slapengaan. Het water zag donkergrijs, ongelooflijk, maar ze zat uiteindelijk proper en fris in bed.

Zaterdagvoormiddag was het turnen voor Zelie en Louis, zoals gewoonlijk. In de namiddag zijn we dan gaan kijken om een nieuwe relax te vinden voor Michel. Ik stond erop erbij te zijn, kwestie dat hij toch (hopelijk) met iets thuis zou komen dat niet alleen comfortabel was, maar ook een beetje mooi zou zijn.

We hebben dus iets gevonden dat aan beide eisen voldoet. We zullen volgend weekend waarschijnlijk een definitieve beslissing (en dus bestelling) nemen.

Na het zetelshoppen zijn we bij Michel’s mama langsgegaan met een kadootje om haar een (vervroegde) moederdag te wensen gezien we zondag niet thuiswaren. Het was nog mooi buiten en de kinderen hebben dus naar hartelust kunnen rondhotsen, wat blijkbaar nodig was na al het winkelen.

Maar zo’n bezoekje loopt altijd uit en uiteindelijk was het na 20u eer we thuis waren. De kinderen moesten nog eten (wij ook trouwens) dus tegen dat ze in bed zaten was het weer na 21u.

Zondag rustig begonnen: beetje eten gemaakt, kinderen in bad voor een zeer grondige wasbeurt, gegeten en na het eten dan onmiddellijk vertrokken richting Nederland (Oisterwijk, waar mijn broer woont) voor het verjaardagsfeestje van mijn broer’s jongste: Louis is 4 jaar geworden.

Drukke bedoening met heel veel kinderen (18 als ik mij niet vergis, gaande van bijna 7 weken tot 13 jaar) en een hoop volwassenen, bijna allemaal familie. Altijd wreed wijs en ik amuseer mij altijd rot op zo’n gelegenheden en de kinderen duidelijk ook. Pas rond 20u vertrokken helaas, dus het was na 22u dat de kinderen in bed zaten, en dat voor een schoolavond.

Het resultaat laat zich zien.

Nu eigenlijk valt het nog mee hoor. Zelie en Louis hebben alleen last om ’s ochtends op te staan. Jan heeft meer last: hij is nogal humeurig, weent heel rap en heel hard, krijst de hele peutertuin bijeen als ik hem ’s ochtends afzet…

These thins shall pass, hopelijk alleen vroeger dan later 🙂

Verjaardagsfeestje in uitstel

Er wordt altijd gezegd, uitstel is geen afstel, en voor Louis gold dat ook. Ten tijde van zijnen verjaardag (tijdens de paasvakantie) zag ik het niet echt zitten om een feestje te doen voor zijn vriendjes en ik zei toen dat het wel zou gebeuren maar dan later.

Maar ik had elke week wel een excuus waarom het dan niet te doen en zo kwam het er nooit van.

Tot Michel vorige week zei dat hij vorige woensdag met Zelie naar een theatervoorstelling wou gaan en toen dacht ik no time like the present. Louis gevraagd welke vriendjes hij wou uitnodigen en dan dinsdag nog rap de briefjes geschreven. Ondanks de late actie konden alle vriendjes gelukkig komen.

Hij mocht zoveel vriendjes vragen als hij wou, maar hield het op vier: twee meisjes (Nimuë en Emily) en twee jongens (Lucas en Robin).

Met Lucas en Robin vormt hij sinds de eerste kleuterklas een drie-eenheid: het lijken onafscheideijke vriendjes. Op Emily was hij een paar weken verliefd en blijkbaar is zij nog steeds een vriendje, ook al is hij er niet meer verliefd op. Nimuë is zijn huidige liefde. Logische keuze dus.

Vijf jaar en al twee keer verliefd geweest: schattig hé 🙂

Gezien de twee jongens niet in Gent wonen zijn zij al ’s middags meegekomen na het school en hebben zij hier gegeten. Geen enkel probleem om hen na school mee te krijgen: alledrie dolenthousiast. Vanaf 14u kwamen de meisjes erbij.

Het was een leuk feestje. Het was prachtig weer en we hebben met waterballonnen gespeeld op straat (dat kan hier nu gelukkig). Ook de zandspeelgoedjes werden bovengehaald en voor de rest hebben ze ook met de kadootjes gespeeld die Louis gekregen had.

Jan en Anna waren ook thuis en eerst hebben zij goed geslapen om daarna braaf mee te spelen. Allé, Jan toch. Anna is nog een beetje te klein hé.

Geen taart voor de kindjes, maar lekkere door mama gebakken pannenkoeken die er in gingen als zoete broodjes.

Om 17u was het dan afgelopen en net op tijd: het is dan beginnen gieten dat het geen naam had, een echte wolkbreuk.

Een geslaagd feestje en het belangrijkste: louis vond het fantastisch.

Weekend

Het is voorbij, het weekend. Oef.

Niet dat het tijd werd in de zin van “rotslecht weekend en blij dat het voorbij is”, eerder in de zin van “wreed goed weekend maar oerend druk en blij dat het voorbij is”.

Het begon op vrijdagavond met een zeer gezellig bezoek. Wreed goed gehad, maar het was 1u vooraleer ik naar bed ging.
Zaterdag was er dan vanalles te doen en vooral de voormiddag was, om het zacht uit te drukken, hectisch: Zelie en Louis moesten turnen, Michel ging naar een congres en ik moest van hot naar her rijden om iedereen op tijd op de plaats te krijgen waar ze moesten zijn. ’t Was eigenlijk de bedoeling dat ik ook iets wou horen van dat congres maar dat is dus niet gelukt.

Klein overzicht: om 9u moest Zelie op de les zijn en om 10u moest Michel ter plekke zijn. Dan moest ik om 10u30 Zelie ophalen om Louis af te zetten. Terug naar het congres om Zelie en Jan op de opvang achter te laten. Dan was het net weer tijd om Louis af te halen van de les (om 11u30) om uiteindelijk zelf (met Anna op de buik) toch nog eventjes naar het congres te gaan … was het toch niet net pauze zekers, dus net tijd dus om eventjes een korte babbel te doen met enkele bekende aanwezigen.
Ik ben dan na de pauze maar de kindjes gaan halen op de opvang om dan thuis te gaan eten want om 15u werden we alweer ergens verwacht.

In de namiddag werden we verwacht voor een feestje voor de verjaardag van mijn petekindje: Emil zal vier jaar worden komende dinsdag en hiervoor werd hij dus gisteren in de bloemetjes (en vooral kadootjes) gezet.

Zeer leuk feestje met ongeveer de volledige familie en een hoop kindjes. De desserts waren zalig, het avondeten zeer lekker en het gezelschap zeer te smaken. Het werd uiteindelijk 22u30 toen we naar huis trokken en dus 23u tegen dat de kindjes in bed zaten, maar voor één keer mag dat eens.

Vandaag iets rustiger begonnen: het eerste kindje (Zelie) was pas om 8u wakker en het laatste kindje (Louis) om 9u15.

’s Middags werden we dan bij mamie en grandpère verwacht om te eten en er werd duidelijk aan mij gedacht want één van mijn allerlievelingsgerechten stond op het menu: lamsgigot (sorry grandpère). Het voorgerecht was ook zalig: roodbaars op een bed van zeekralen. Jammie.

Om 16u hadden we dan afspraak op de Graslei met een vriend van Michel die hij in 15 jaar niet meer gezien had. Aangename meneer en het werd een gezellige namiddag terwijl de kinderen zonder probleem buiten konden rondlopen. Toch wel zalig zo’n autovrij stad.

Goed gevuld weekend dus. Wreed goed geamuseerd maar nu toch blij dat het voorbij is.

Verjaardag

Vandaag werd Louis zijn verjaardag nogmaals gevierd, dit maal met de (onmiddellijke) familie.

Louis keek er zeer naar uit want de neefjes zouden er dus ook bij zijn.

Donderdag zijn we eerst naar de bakker gegaan om taart te bestellen en Louis wist zéér goed wat hij wel en niet wou: een chocoladetaart en een taart met aardbeien. Ik toonde de (verse) aardbeientaart in de etalage maar neen, het was niet zo’n aardbeientaart maar een andere. Een bavarois vroeg ik, zo’n taart gelijk met mousse? Ja, zo één en ook versierd met marsepein. Alzo gevraagd, alzo besteld. De bakker zou het echter zeer druk hebben vandaag en was niet zeker of de marsepein versiering zou lukken en jammer genoeg, no go. De teleurstelling was gelukkig rap voorbij.

Zoals gewoonlijk was Louis bij elk ontvangen kadootje dolgelukkig. Hij kreeg een Star Wars laser zwaard (wauw! zo cool!), twee tenues (kleren dus), vier magneet-robots (die Michel wel zal “opeisen” :)) en een puzzel, zweefvliegtuigjes (voor alle kinderen dan) om zelf ineen te steken en dan is er nog een kadootje dat wij nog moeten kopen (mijn papa is niet zo inventief :)). Hij was dus wreed content.

Toen iedereen voor hem zong voor zijn verjaardag kon hij zijn geluk niet op: hij zat te glunderen in zijn stoel. Ik had speciale kaarsjes gekocht in de vorm van de letters van zijn naam en hij heeft ze twee keer mogen uitblazen (om zeker te zijn dat we een goede foto zouden hebben …).

Louis vijf jaar

Na het eten hebben de kinderen dan vooral buiten, op straat, gespeeld: die woonwijk hier is gewoon een paradijs voor de kinderen, zo’n grote “speelplaats” en iedereen heeft zich goed geamuseerd.

Nu nog een derde maal vieren met de vriendjes van school en dan heeft hij zijn vijfde verjaardag weer eens gehad voor een jaartje.

Pasen

Toen mijn mama nog leefde werd Pasen (of Paasmaandag) altijd bij mijn ouders gevierd met mijn broer en zus en hun respectieve partners. We hebben één maal een afwijking gehad toen Michel en ik voor het eerst officiëel gingen samenwonen in 1996 omdat wij toen voor het eerst genoeg plaats hadden om iedereen uit te nodigen.

De laatste viering bij mijn ouders was in 2001, één jaar voor het overlijden van mijn moeder. Een viering die ik gemist heb wegens in het ziekenhuis door bevallen te zijn van Louis.

Ik herinner me nog dat ik hoorde dat mijn moeder aan mijn broer en zus gevraagd hadden om Paasmaandag daar te gaan vieren. Ik belde “verontwaardigd” mijn mama op om te vragen of wij niet meer welkom waren (een grapje want ik wist meer dan goed dat dat niet het geval was). Natuurlijk wel, maar wat als ik moest bevallen? ‘k Heb haar dan duidelijk gemaakt dat, alhoewel Michel niet kon rijden, er mensen genoeg aanwezig waren die dat wel konden en dat Gent uiteindelijk maar 20 minuten weg was. Overtuigend genoeg argument en we “mochten” ook komen 🙂

We zijn er dus niet geraakt want Louis is op Goede Vrijdag (de 13e) geboren.

Het jaar erop hebben we Pasen met mijn familie overgeslagen gezien mijn mama’s gezondheid het niet meer toeliet: op 5 mei is zij dan overleden.

Sindsdien vieren we het eigenlijk bij mijn zus. In Oudenaarde begint de Paasfoor namelijk op het Paasweekend. Dus eerst gezellig eten met papa, broer en zus en hun familie, de kindjes al dan niet een dutje laten doen en dan met zijn allen naar de kermis.

Dit jaar heb ik iedereen hier uitgenodigd. Om mijn zus eens te ontlasten (we zijn ondertussen met 15, alhoewel, Anna mogen we er nog niet echt bijrekenen) maar ook vooral om Louis’ verjaardag te vieren. En gezien het bij ons was werd Michel’s familie ook gevraagd: nog eens drie man erbij.

Toen ik iedereen vroeg, een paar dagen na de geboorte van Anna, werd mij vooral op het hart gedrukt niets speciaals te doen. Gezien ik toen nogal moe was verzekerde ik dan ook iedereen dat het simpel ging zijn: spaghetti voor de kinderen en voor de groten een kaasschotel.

Maar ik voel me nu opnieuw kiplekker en ik kreeg eergisteren plots goesting om te koken. Ik vind niets leukers dan koken voor een bende: hoe meer hoe liever. En dus begon ik vrijdag te brainstormen met vriendin E. over wat de mogelijkheden waren.

Het moest iets zijn dat ik gisteren al zou kunnen klaarmaken (geen zin om een ganse tijd in de keuken te staan als er volk is) én niet àl te lang in beslag zou nemen qua bereidingstijd (of misschien wel lang mocht duren maar dan eventueel in schijfjes kon klaargemaakt worden).

Persoonlijk ben ik een groot voorstander van stoofpotten, maar ik kon niet zo direct iets bedenken waar ik zin in had. Uiteindelijk stelde E. vol-au-vent voor. Fantastisch, dacht ik … ook al had ik het nog nooit klaargemaakt. Maar ik had het al veel zien klaarmaken (door mijn mama) en ik heb soms een heel goed geheugen dus zo moeilijk zou het niet zijn.

Gisteren heb ik dan de kippen gekookt en zo mijn bouillon (basis voor de saus) gemaakt. De afwerking was dan voor deze voormiddag, want uiteindelijk is dat niet zo moeilijk (paddestoelen kuisen en eventjes in de bouillon koken, roux maken en bouillon dikken, kruiden met peper en zout en, eens het niet meer kookt, citroensap gemengd met eigeel bijdoen en klaar is kees).

Als voorgerecht deed ik slasoep, wat ook poepsimpel is en toch wreed lekker: ajuinen stoven, kroppen sla erbij, laten slinken, kippebouillon erbij, koken, mixen, bechamelsaus erbij om te dikken (optioneel: het is even lekker zonder de bechamel, maar als je die erbij doet maak je ze op basis van kippebouillon, niet melk) kruiden met peper en zout, eventueel afwerken met een beetje room.

Wat uitzonderlijk was voor mij is dat de hele menu klaar was voor er iemand is toegekomen: normaal gezien ben ik nog druk bezig als de mensen toekomen, dus dat was goed meegenomen.
Dus in plaats van een kaasschotel kreeg het bezoek een warme maaltijd voorgeschoteld, en van de 7 (of 8?) liter slasoep en 4 kippen (met frietjes) is er amper iets over.
Daarna was er nog taart: chocoladetaart, aardbeienbavarois (beide keuzes van onze jarige) en een Paastaart (op basis van biscuit), en daarvan is er alleen nog een kwart van de laatste taart over.

Er is dus goed gegeten en blijkbaar heeft het gesmaakt.

Net zoals Michel kan dus amper wachten tot ons nieuwe kookvuur er is: nog meer excuses om bendes uit te nodigen en uitgebreid te koken 🙂

5 jaar

Onze Louis is vandaag 5 geworden: geboren als 13e kindje op vrijdag de 13e nu klop vijf jaar geleden. Niet te geloven hoe snel de tijd gaat.

Apetrots was hij de hele dag en tegen iedereen die het wou horen (en ook tegen iedereen die het niet wou horen) verkondigde hij met veel poeha dat hij vandaag dus 5 was.

Vanavond heeft hij dan zijn kadootjes gekregen van papa (door mama zeer mooi ingepakt, al zeg ik het zelf) en ik weet niet of hij nu blijer was met de inhoud of met het feit dat hij 5 kadootjes kreeg: zijn gezichtje telkens hij een pakje kreeg … goud waard.

Zondag wordt zijn verjaardag gevierd met de familie (ooms, tantes, grootouders en neefjes) en volgende woensdag zal ik een paar vriendjes van school vragen om naar hier te komen.

Zo zal Louis zijn verjaardag drie maal kunnen vieren en dat is dus nog een extra kadootje voor hem.