Toen Anna pas geboren was waste ik haar in onze pompbak. Het is zo’n grote ronde en ze pastte daar net in.
Veel gemakkelijker dan zo’n babybadje want dat moet je eerst gevuld zien te krijgen en daarna is er de miserie om het weer te legen en proper te maken.
Ik heb zo’n babybadje en zelfs een goed: op poten zodat je het overal kan zetten. Ik heb het vooral gebruikt voor Zelie en Louis, maar ik vond dat zo’n gedoe.
Eerst moest het met de sproeier gevuld worden en altijd die miserie als het badje er even stond en ondertussen afkoelde om het dan weer op temperatuur te krijgen. Het dan legen in het groot bad ging veel gemakkelijker, maar daarna moest je het telkens uitkuisen: zo’n onhandig ding en er bleef altijd wel een beetje water in staan zodat je dat moet uitdeppen.
Bij Jan heb ik het gemak van de pompbak ontdekt en daarna heb ik hem gewoon in bad gestoken. Voor Anna doe ik hetzelfde.
Nu ze te groot is voor de pompbak gaat Anna dus gewoon in bad. Een groot gemak. Ik laat gewoon een bodempje water in het bad lopen en dan leg ik haar er gewoon in, zonder haar te moeten vasthouden.
Want dat is ook een probleem bij een babybadje. Je moet de baby vasthouden en gezien het geen stabiel voorwerp is kan het tricky zijn. Zeker als je badolie gebruikt, dan wordt het een glibberige bedoening.
Dus Anna gaat gewoon in het grote bad waar ik haar mooi inleg. Het water komt net hoog genoeg om aangenaam te zijn voor Anna zonder een gevaar te vormen. Ik moet haar niet hele tijd vasthouden en kan ook meer genieten van het spelen met haar.
Misschien een tip voor toekomstige ouders 🙂
