Tag: voetbal

Nabeschouwing

Gisteren een fantastische avond gehad. Prachtige omgeving, prachtige mensen, ongelooflijk veel leuke gesprekken gehad en nieuwe mensen leren kennen. Rond 2u ’s ochtends hebben we onszelf van de tafel weg moeten sleuren, kwestie om onze gastheer en -vrouw toch ook naar bed te laten gaan.

Het eten was zeer lekker, het gezelschap nog beter en de drank vloeide rijkelijk, zeker bij het gezelschap waar den anderen in zat.

Ikzelf heb het kalm gehouden: niet alleen omdat ik BOB was (ben ik trouwens altijd), maar vooral omdat ik deze ochtend lekker vroeg uit mijn bed mocht voor Jan zijn voetbalmatch.

Een hectische voormiddag na een veel te korte nacht en ik heb jammer genoeg het meeste van Jan zijn match moeten missen wegens over-en-weer rijden voor de andere kinderen, maar ik heb toch nog het laatste doelpunt kunnen zien dat zijn ploegje scoorde. Eindrestultaat: 1-10 voor de onze, met 3 doelpunten van Jan.

Twee op twee gewonnen al. Leuk voor die gastjes, na vorig jaar waar ze ongeveer dezelfde resultaten haalden, maar toen stonden ze langs de kant van de verliezers 🙂

Eerste match

Het voetbalseizoen is nu ook echt begonnen bij de kleintjes: vandaag had Jan zijn eerste match in de competitie.

Het was ergens wel grappig, want gelijktijdig met de U7 (Jan nu dus) speelden de U6 en wij stonden daar naar te kijken: zie, dat waren ons gastjes vorig jaar.

Vorig jaar hebben ze hun eerste match serieus verloren: 0-11 als ik mij niet vergis. Dit jaar zijn ze beter van start gegaan: 7-1, met 3 goals van Jan zelfs. Maar nog beter dan winnen was ze zien spelen en passen geven en de bal afpakken en zo. ‘t Is al een echt ploegje aan het worden. Zo wijs.

Ge moest ze zien blinken.

Einde kamp

Et voila, we zijn er weer vanaf.

Voor de laatste dag mochten de ouders/vrienden/nieuwsgierigen gaan kijken naar de laatste 2 uren van de training en na afloop kregen ze nog een diploma. Jan zag nog eens bloedrood en van deze keer was het niet echt duidelijk of het nu van vermoeidheid was of gewoon van de blakende zon. Waarschijnlijk een combinatie.

Ondertussen bereiden Zelie en Louis zich ook al voor op hun (dans)kamp volgende week, maar de voetbal zit er nog niet op voor deze week: morgen nog een tornooi. Maar ze geven tenminste ook prachtig weer, dus dan is het nog aangenaam.

Bewondering

Ik stond dus eigenlijk met ongelooflijk veel bewondering naar Jan te kijken vandaag.

Vorige week een zwaar voetbalkamp. Deze week nog een kamp. En dan is het namiddag, een namiddag dat hij vrij zou hebben, maar dan heeft hij gewone training.

Om 12u hem afgehaald op zijn kamp, om 16u training en hij smijt zich volledig. Hij trouwens niet alleen hoor. Er zijn nog 3 ploeggenootjes op het voetbalkamp en bij geen van de 4 is er enig teken van vermoeidheid te merken.

Toch wijs als ze zich zo amuseren.

Nu wel

Vandaag was het weeral om 7u opstaan en zoonlief wakker maken: poging twee om naar het voetbalkamp te gaan. Deze ochtend geen lastige darmen, maar een vrolijke Jan die er naar uitkeek.

Niet dat hij veel keuze had: deze voormiddag had ik een afspraak waar geen kinderen konden bij zijn en dus waren Louis, Zelie en Anna ingeschreven op de grabbelpas.

Toen we hem deze namiddag gingen afhalen was het één en al glimlach: hij had duidelijk een fantastische dag achter de rug.

Morgen direct maar een half dagje, wat goed uitkomt want hij heeft nog gewone training in de namiddag.

Nog water

Eerste dag voetbalkamp is niet doorgegaan. Jan stond deze ochtend op met diarhee en tegen dat we moesten vertrekken had hij al twee keer een ongelukje gehad in zijn broek. Ik vond het dus niet echt opportuun om hem zo op kamp te sturen.

Jan zelf zag het trouwens ook niet zitten, dus misschien dat zijn mentale ingesteldheid er wel iets voor tussen zat. Hij was ook nog heel moe: afgelopen week een kamp, druk weekend met feest en tornooi en vandaag opnieuw beginnen … Hij was niet onmiddellijk te motiveren.

Tegen deze middag waren zijn darmprobleempjes voorbij en toen vriendin E. belde om te gaan zwemmen zag hij dat wel zitten. De andere kinderen ook en dus spraken we af om nog eens tot in De Haan te rijden. De gietende regen buiten liet toch niet toe om veel anders te doen en dus gingen we maar binnen in het water spelen.

Twee uurtjes spelen in het zwembad. Veel met Jan en Anna gespeeld en meer dan eens pakpaard gespeeld met die twee rond mijn nek/arm/rug  om de diepere delen te gaan verkennen. Op tijd thuis om te eten en voor één keer zat Jan mooi op tijd in bed.

Toen ik hem vanavond vroeg of hij het zag zitten om morgen op kamp te gaan was hij al veel positiever ingesteld. Wat een dagje bij mama allemaal niet kan doen 🙂

Eerste tekenen

Vandaag het eerste echte teken dat de schoolvakantie op zijn einde loopt: Jan had zijn eerste tornooi.

Alhoewel. Het zijn de eerste tekenen voor ons, maar eigenlijk is het voetbalseizoen al sinds het begin van deze maand begonnen en is dit het tweede tornooi. Wegens communicatiemisverstanden waren wij daar niet van op de hoogte, maar langs de andere kant kon hij toen toch niet meespelen wegens niet thuis.

Maar het was dus zijn eerste tornooi als U7. Vier matchen te spelen waarvan maar eentje verloren en dus de rest gewonnen. Jan heeft zelf 3 goals gemaakt en content dat hij was.

Morgen begint hij weer een voetbalkamp, zaterdag nog een tornooi en tegen dan is het bijna weer school: amper nog een goede week te gaan.

Time flies.

Komt dat tegen

Geloof het of niet, maar we zitten hier nu naar ‘den voetbal’ te kijken.

Tja, misschien de invloed van mijn broer die we deze namiddag zagen. Hij woont in Nederland en had (uiteraard) afgesproken om vanavond in gezelschap naar de WK finale Nederland-Spanje te kijken.

Of kwam het door Zelie die deze avond vroeg of wij ook gingen kijken?

Toeternietoe. Feit is dat de finale ook hier opstaat en ondanks de voetbalinteresse van onze jongste zoon en het feit dat ik het laatste jaar meer voetbal gezien heb dan in heel mijn voorbije 39 jaar, ik kan niet zeggen dat ik nu wreed geïnteresseerd ben.

Maar wacht maar tot Jan daar staat. Ik zal dan nog altijd de match niet volgen op TV. In het stadium zelf zitten daarentegen en mij schor schreeuwen … 🙂

Voetbalmoederdag

Het voetbalseizoen loopt wel op zijn einde en er zijn al weken geen ‘echte’ matchen meer geweest, maar er zijn wel nog toernooien.

Eén er van is morgen gepland. Juist. Op moederdag.

En in plaats van dat het toernooi in de namiddag is. Vergeet het. Om 8u15 zijn we afgesproken aan de club om dan samen naar Olsene door te rijden.

8u15. Op een zondag. Op moederdag.

*Zucht* Een mens moet toch wat overhebben hé voor zijn kinderen.

Stage einde

Vandaag was het de laatste dag van Jan’s voetbalstage. De stage voor de U6 was maar in de namiddag, maar vandaag waren ze uitgenodigd om een uurtje vroeger te komen: om 12u zodat ze konden meeeten met de rest van de stagelopertjes. Het was spaghetti voor iedereen.

Een uurtje vroeger voeren dus, maar ook een half uurtje vroeger eindigen, want vanaf 15u30 konden de ouders komen kijken naar het toonmoment.

Jan voetbal!

En zo stond daar dan de hele ploeg in hetzelfde T-shirtje, allemaal dezelfde opwarmingsoefeningen te doen en ik kan u verzekeren, de kleinsten moesten niet onderdoen in kunnen voor de groteren.

Na de opwarming verdeelden ze zich over het veld om verschillende demonstraties te geven van wat ze geleerd hadden in de voorbije week.

‘t Was heel mooi om zien, maar het allermooiste was om te zien hoeveel plezier die gasten hadden in die demonstratie en eigenlijk in het spel zelf.

Nadien mochten ze allemaal een diploma in ontvangst nemen, en alhoewel het niet zo lijkt op de foto, Jan was toch apetrots op zijn diploma (hij was alleen een beetje zeer moe).

Diploma

Eén van de eerste dingen die hij nadien vroeg was, wanneer hij nog eens zo’n kamp zou kunnen doen 🙂