Tag: Vrienden

Onverwacht

Deze middag, nadat ik Louis had afgezet op de muziekles, bleef ik nog een beetje staan babbelen met vriendin B., die net ook haar kinderen gebracht had.

Dat babbelen liep een beetje uit en toen vroeg ze of ik geen zin had om bij haar een kopje koffie te drinken in afwachting dat de kinderen gedaan hadden. Vriendin B. heeft een druk (werk)leven dus als ze even tijd heeft, is dat altijd meegenomen.

Even een telefoontje naar mijn schoonmoeder (waar de andere kinderen nog waren) om te zien of het wel paste en het kon.

Een gezellig anderhalf uurtje bijgekletst over een kopje koffie. Die onverwachtte dingen kunnen toch wel deugd doen.

Uitje

Vriendin B. vroeg woensdag of ik zin had om mee te gaan naar het toneel gisteren want ze had een kaartje over.

Het was al de derde keer dat zij mij uitnodigde, maar de vorige keren hadden Michel of  ik telkens al plannen, dus even gechecked in de agenda en ik had deze keer geluk: geen plannen, Michel ook niet en dus kon het.

Het was in de Vooruit en we gingen  kijken naar ‘ça brule’ en de conclusie is dat er al betere stukken geweest moeten zijn, veel betere. Pas op, er zaten een paar zeer goede vondsten in, maar die kwamen dan niet volledig tot hun recht of werden teniet gedaan omdat ze te lang(dradig) werden. We zijn met een paar termen op de proppen gekomen om het niet al te negatief te moeten zeggen: apart, chaotisch, anders, speciaal, …

Maar kijk, de voorstelling was misschien niet je dat, het gezelschap des te meer. En daar doe je het uiteindelijk wel voor.

Vergaderen

Het zijn twee avonden van vergaderen geweest. Twee dagen na elkaar vergaderingen voor twee verschillende dingen waarvoor voor elk maar drie keer per jaar wordt vergaderd. En die vielen dus vlak na elkaar.

Na de vergadering gisteren was er nog een vergadering thuis, waar Michel best bij was. Wij hadden vroeger gedaan met vergaderen dan Michel gedaan had met de les, dus we konden nog iets drinken terwijl we wachtten. Maar daarna was het dus nog vergaderen.

Gelukkig waren het vruchtbare vergaderingen. Dingen goed besproken en zelfs dingen waar resultaat uitgekomen zijn. Altijd beter dan uren samen zitten en dat het resultaat gewoon veel blabla is.

En dan vanavond na de vergadering nog een navergadering, zoals wij dat zo mooi zeggen, of in duidelijkere taal: enen gaan drinken terwijl we (bij)kletsen.

Maar om te zeggen dat het al twee avonden op rij te laat is en dat ik moe ben. Blij, maar moe.

Onverwachte dingen zijn vaak het leukst

‘t Was weer één van die ongelooflijk drukke dagen. Hectisch is nog een beter woord.

9u15 ballet voor Anna, 10u haar ophalen en Zelie afzetten voor turnen, onmiddellijk erna doorrijden naar Evergem omdat Jan daar een voetbalmatch had. Terug tegen 12u05, iedereen afgezet en onmiddellijk Zelie gaan halen. Thuis gekomen, Zelie afgezet en Louis opgehaald om een cadeautje te halen. Tussen al het halen en afzetten konden de kinderen gelukkig iets eten.

Terug thuis, alle kinderen in de auto, sommigen nog met boterham, en het taxigebeuren voor de namiddag kon starten.

13u Zelie en Jan afzetten voor het zwemmen. 13u30, Louis afzetten op het verjaardagsfeestje. 13u50, Zelie en Jan afhalen van het zwemmen en Zelie onmiddellijk naar de scouts brengen. Dan doorgereden naar huis en Jan en Anna afgezet. 15u30 (alleen) Louis afhalen op het verjaardagsfeestje.

En daar kwam ik vriendin H. tegen die ook haar dochter afhaalde van het feestje. Ze wist dat ik nog anderhalfuur de tijd had vooraleer ik Zelie moest afhalen en nodigde mij uit om een kopje koffie te komen drinken bij haar. Louis kon dan ook nog even spelen met zijn vriendinnetje.

Het was een zeer aangenaam anderhalf uur. Gezellig kunnen bijbabbelen en toen ik Zelie moest halen was ik (eindelijk) volledig ontstresst. We hadden dan ook deca gedronken 🙂

Er moeten meer van die onverwachte uitnodigingen en ontmoetingen zijn.

Dronk op het nieuwe jaar

Het was op TV en toen we deze namiddag bij mijn schoonmoeder waren deze namiddag zei ze nog dat ze gekeken had of ze ons niet zag, daar op het Sint-Baafsplein.

Het was deze ochtend nieuwjaarsreceptie van de Stad Gent. Een massale bedoening waar de Gentenaren altijd wel een feestje bij brouwen. De Stad voorziet in drank, het volk brengt zijn eigen hapjes mee en maakt er een fantastische receptie van.

De laatste paar jaren zijn we er altijd bij geweest. Goed in geduffeld en stampend met de voeten tegen de kou. Meestal in gezelschap van andere mensen van Het Project en daarna samen iets gaan eten. Met het zeer koude weer dit jaar zagen de meesten het niet zitten om te gaan en ik eigenlijk ook niet.

Toen ik deze ochtend opstond zag ik het nog minder zitten. De kinderen waren lastig en mijn humeur had nog een lagere temperatuur dan buiten. Ik was dus allesbehalve aangenaam gezelschap en dan val ik daar liever niet te veel mensen mee lastig.

Maar toen kreeg ik om 11u een sms van een vriendin dat zij er stond en wou ik mijn hoofd een beetje laten uitwaaien en besloot ik toch te gaan. De meisjes zagen het ook wel zitten, de jongens niet en zo trok het gehalveerde gezin naar de nieuwjaarsreceptie.

Soms moet je jezelf eens een schop onder je derrière geven en ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want het was heel gezellig. We waren een beetje te laat, dus we hebben de liedjes niet meer meegezongen, maar we hebben wel nog kunnen genieten van een warme choco, een leuke babbel en veel vrolijke gezichten.

En zo was mijn slecht humeur ook voorbij en was de namiddag bij mijn schoonmoeder veel leuker dan hij zou geweest zijn indien ik mijzelf niet opgepakt had.

Pretstap

Een paar weken geleden kreeg ik dit in mijn mailbox:

Hallo!

Met de kerstvakantie bijna voor de deur, wordt het tijd om die vol te plannen met leuke dingen!

Wij gaan in de tweede week van de kerstvakantie op maandag of woensdag naar de Efteling […].

Zin om mee te gaan?

Ha! Pretparken, ik en de kinderen, altijd een goede combinatie, zolang ik maar niet op achtbanen moet (en dat moet dus niet als er andere volwassenen meegaan), dus zei ik volmondig ‘ja’.

De tweede week kwam dichterbij en de dag werd woensdag en dus was dat vandaag. Maar gisteren begon ik toch te twijfelen: veel regen en goed koud buiten en ‘ze’ voorspelden nog lagere temperaturen voor vandaag waardoor ik een beetje bang werd voor ijzel, dus, zouden we wel vertrekken?

Aan de telefoon nog over en weer gepalaverd en afgesproken dat we deze ochtend definitief zouden beslissen. Hoe dan ook was de afspraak om 9u30. Ontiegelijk vroeg zo tijdens de vakantie, maar de Efteling ligt dan ook niet direct naast de deur.

We waren een 10-tal minuten te laat maar eens op de plaats van afspraak aangekomen was de beslissing eigenlijk al genomen: Efteling, here we come. Aanwezigen: 3 volwassenen en 8 kinderen tussen 12j en 3,5j. Wij (= de volwassenen) zagen dat volledig zitten: zolang we tot 8 konden tellen ging het wel meevallen.

En ja, het weer zuigde big time, maar het was uiteindelijk niet zo erg als ik had gevreesd (geen gietende regen gehad, joepie!). Het was mijn eerste bezoek aan de Efteling en ik verschoot ook big time, want ondanks het afschuwelijke weer was er behoorlijk (als in ‘serieus’) veel volk. Waardoor ik mij afvroeg hoe belachelijk druk het daar dan wel niet moet zijn bij goed weer.

Het werd uiteindelijk een lange, vermoeiende, maar toch leuke dag: op sinds 7u45, vertrek rond 9u45 en terug in Gent om 22u45. Maar ik vond het een leuk park, zeker eentje om naar terug te keren en ik denk dat de kinderen daar absoluut akkoord mee zullen zijn … zolang we de volgende keer maar gaan als het droger is 🙂

Zo vliegen, maat

De Kerstvakantie is alweer halverwege en het is altijd hetzelfde met vakanties. Dan denkt ge dat dat lang duur, maar voor ge het weet is het voorbij.

Voor elke vakantie worden er altijd plannen gemaakt dat er vriendjes komen spelen en dat er bij vriendjes wordt gegaan, en meestal lukt dat dus niet. Want je wil zelf dingen doen en als daar dan nog andere afspraken bovenop komen loopt alles in het honderd.

Maar deze vakantie lukt het aardig om ook rekening te houden met de vriendjes. Vooral de vriendjes van de kinderen uiteraard, maar zelf lukt het toch ook wel om mensen te zien.

Gisteren zijn Louis en Jan op logement gegaan bij hun vriendinnetjes, ook twee zusjes. Twee kinderen minder, maar dat zou te kalm zijn en dus werd er direct gebeld naar een vriendinnetje van Zelie om hier te komen spelen. Michel zat achter zijn computer dus werd het een namiddag met vier vrouwen en het was gezellig: een beetje Wii-en, een wandeling in de stad met chocomelk en oliebollen, …

De jongens bleven de nacht weg en toen het vriendinnetje ‘s avonds naar huis was zijn wij met ons verkleinde gezin gaan eten bij onze vriendjes. Het werd veel te laat, maar als het gezellig is dan merkt ge dat zo gauw nog niet. De meisjes amuseerden zich en vooral Anna werd niet lastig, dus we keken niet zo direct op een minuutje.

Pas tegen middernacht thuis en uiteindelijk heb ik het de rest van de nacht mogen merken dat het toch wat te laat was geworden voor Anna: om het uur huilend wakker, of beter: zij huilde in haar slaap en ik was wakker. Veel geslapen heb ik dus niet, maar zoals den anderen het zo schoon kan zeggen: een kermis is een geseling waard.

Toen de jongens vandaag thuiskwamen bleven de vriendinnetjes ook hier. Zij blijven hier tot morgen en daarmee is de vriendjesmolen nog niet gedaan.

Overmorgen is er een verjaardagsfeestje voor Zelie en Louis, terwijl de jongsten bij mijn nicht de dag mogen doorbrengen. Ik blijf op het ‘feestje’ want ik moet van taxi spelen, maar dan kan ik ook nog een beetje met mijn vriendjes praten.

Woensdag is er dan een uitstap naar de Efteling voorzien, ook met vriendjes, dus duimen maar voor goed weer, of tenminste: droog weer.

Daarna is het weer donderdag en dus oudejaar, nieuwjaar volgt en dat vieren we in familie. Maar vanavond werd ik gebeld of Louis nog eens zou mogen gaan spelen en logeren bij een ander vriendje.  De enige mogelijkheid hiervoor is dus zaterdag, maar dat moet nog eens goed bekeken worden.

We kunnen alleszins niet klagen dat we niets gedaan zullen hebben deze vakantie.

Feest

Gisteren gaven we een feestje, maar de genodigden wisten dat niet.

Het zat zo. We verstuurden uitnodigingen. Dezelfde uitnodiging naar één groepje mensen, en ook aan een ander groepje, en dan aan nog een ander groepje. In dat ene groepje zaten dan bv. twee koppels, in een andere drie  en in nog een andere vijf. En zo werden in totaal aan 30 mensen een uitnodiging gestuurd. Om gisterenavond dus af te komen. Er zou eten zijn, en drinken en ze mochten absoluut geen kadootje of iets meebrengen. Ze moesten alleen aanwezig zijn. Uiteindelijk bevestigden een 20 man dat ze zouden afkomen.

Een heel deel van de genodigden was familie en die hadden al een beetje door dat er voor dezelfde dag uitnodigingen gestuurd waren naar verschillende mensen. Alhoewel. Toen de mensen binnen sijpelden trokken ze toch nog ogen open. Dat er maar mensen bleven komen. De vrienden die kwamen hadden het niet echt door, want ja, die vrienden kenden noch elkaar, noch de familie, dus die konden niet met elkaar spreken om zo 2+2 te doen.

Er waren wat zorgen in de namiddag over waar we al die mensen gingen zetten, maar uiteindelijk is dat goed gelukt. Er waren voldoende stoelen, maar die werden uiteindelijk niet gebruikt wegens dat de mensen bleven staan. Er werd veel gebabbeld en gelachen en er was cava als aperitief, met allerlei knabbeltjes, niets te ingewikkeld.

Daarna was er (6kg) stoverij met (6kg) appelmoes en (10kg) frietjes, allemaal zelf en vers gemaakt en mooi in samenwerking tussen den anderen en ik: ik het stoofvlees, den anderen de appelmoes en samen de frietjes. Er waren twee soorten stoverij: runds en varkens, en in de varkensstoverij zaten er ook varkensniertjes, speciaal voor mijn papa en mijzelve. De rundsstoverij was op en van de andere blijft niet veel meer over. Van de appelmoes is nog een groot deel over maar van de frietjes hebben we maar één zakje nog in de diepvries kunnen steken. Er is dus goed gegeten geweest. Daarna was er nog ijs (vanille, pistache, aardbei, chocolade, speculaas), met rode vruchtensla (ook uit de diepvries) en verse chocoladesaus.

En het was leuk. De mensen gingen voldaan naar huis en ik denk dat ze zich wel  geamuseerd hebben. De laatste ging rond 4u weg, wat maakt dat ik nu wel een beetje moe ben, maar dat neem ik er graag bij.

Jammer dat er mensen niet bij konden zijn, maar die komen wel nog eens langs op een andere dag. Eén dag ligt trouwens al vast, nu nog de andere dagen.

B-dag

Eind juli werd den anderen gecontacteerd: of hij zin had om met het hele gezin naar Bobbejaanland te gaan, helemaal gratis en voor niets. Aangezien dat uitstappen met de kinderen eerder mijn departement zijn werd er dus naar mij doorverwezen en een gratis uitstap met alle kinderen, dat ga ik niet rap afslaan, zeker niet als ge de prijzen kent van die pretparken.

Het was grote vakantie en we keken er serieus naar uit, maar toen was er dat dink met Anna en alle gevolgen van dien en was de grote vakantie voorbij en waren we er dus niet geraakt, dus over naar plan B: Herfstvakantie.

Met dat den anderen de laatsten tijd nogal veel pijn heeft aan zijnen rug eerst eens rondgemaild of ik een ander volwassen slachtoffer kon vinden om mee te gaan en gelukkig zijn er vrienden die graag het slachtoffer zijn voor zo’n uitstapjes. De dag werd vastgelegd en zo vertrokken we deze voormiddag met twee volwassenen en zeven kinderen richting Bobbejaanland.

Ze hadden regen voorspeld voor de vakantie, maar die is weggebleven vandaag en we hadden een prachtige dag. Mooi op tijd kunnen vertrekken en zelfs de voorspelde problemen wegens wegomlegging hebben we kunnen ontwijken (ook dankzij de gps van de medepassagier) zodat we niet te lang onderweg waren.

Rond de middag waren we er en de kinderen schoten vooruit als pijltjes uit een boog eens we binnen waren. Bij de ingang vonden we blaadjes waarop stempels moesten verzameld worden en dan was het een beetje zoeken welke richting we nu juist uit moesten, maar lang duurde dat niet. En dan was het gewoon van de ene attractie naar de andere.

Er zijn een hoop rollercoasters die de oudere kinderen zo goed als allemaal gedaan hebben. Zelie keek uit naar de ’thrillrides’ en dan vooral naar de Typhoon, terwijl Louis en het vriendje dat meewas uitkeken naar de ‘vliegende’ draaimolen. Er was het kinderland, zogenaamd voor de allerkleinsten, maar onze ‘groten’ waren er toch ook maar moeilijk weg te krijgen. We kregen beweging op de Horse Pedalo (goed dat ik alle dagen toch wat fiets en dan nog was ik bekaf, maar dat lag echt niet aan mij hoor. Het kon niet anders dan dat er iets mis was met de remmen op mijn pedalo) en de kinderen deden -tig ritjes op de Pony Ride.

Er was een griezelzoektocht in het Cowboy dorp waar de kinderen stempels moesten verzamelen bij de mummie, de weerwolf, de heks, de zombie, Frankenstein en last but not least, Dracula. Deze laatste deelde dan de Griezeldiploma’s uit die de kinderen vol trots in ontvangst namen.

We zijn gebleven tot het park sloot en de kinderen waren bekaf. Ze hadden zich duidelijk zeer goed geamuseerd. Eens bijna terug in Gent (opnieuw de mogelijke files volledig vermeden. Enfin, even gedreigd om erin vast te geraken, maar dan rechtsomkeer gemaakt en niets meer van problemen gehad) nog een pizza gaan eten en dan het gezelschap naar huis gebracht.

In dat laatste ritje-nog-niet-naar-huis zijn Jan en Anna mooi in slaap gevallen en toen we eindelijk naar huis reden zei Louis zelfs dat hij wel heel erg moe was. Rond 20u45 waren we thuis en ik heb nog nooit zo weinig protest gehoord als vanavond toen ik zei tegen de kinderen dat ze onmiddellijk moesten gaan slapen 🙂

En kijk eens wie we niet gezien hebben vandaag.

Pannenkoeken

Deze namiddag waren we uitgenodigd om pannenkoeken te gaan eten. Wafels, daar kunt ge mij niet echt mee over de streep trekken, maar pannenkoeken. Mmmm.

Het stond al weken in de agenda en we werden om 14u verwacht en we waren maar 15min te laat, wat meevalt voor ons. Alhoewel, ’t is dat Michel niet meekon wegens teveel pijn aan zijn rug, anders waren we wel op tijd geweest 🙂

Het was een wreed gezellige namiddag. Even rust voor mij want de kinderen hielden zich voornamelijk met elkaar bezig, enfin na een uur of zo toch. En ook: bediend worden, wat ook altijd geapprecieerd wordt. Oh ja, en het allerbelangrijkste: lekkere pannenkoeken.

Er mogen nog van die namiddagen komen.