Tag: Weer

Gelukkig

Er zijn zo van die dagen dat ge u goed voelt en ge weet niet waarom. Awel, dit is er zo één.

‘k Ben nochtans zeer moe wegens gestreken tot 1u deze nacht. Toen de wekker afliep hoorde ik hem wel maar heb ik toch nog een half uur doorgeslapen zodat we ons eigenlijk overslapen hebben. De ochtendstress was er daardoor dus ook niet minder om.

Maar ik kwam op mijn werk toe met een licht hart en een glimlach op mijn gezicht en ik voelde (en voel) mij zeer gelukkig.

Vermoedelijk zit het weer er voor iets tussen: gisteren een boekje zitten lezen op een bankje in het zonnetje terwijl de drie jongsten rond mij aan het spelen waren met een minimum aan ruzie (zonder ruzie zou teveel gevraagd zijn). Voor vandaag geven ze ook mooi en warm weer. Deze ochtend voor het eerst sinds lang zonder sjaal op de fiets zonder dat ik bevroor van de kou.

Yep. Ik voel mij gelukkig. Er gaat al iets zeer ergs moeten gebeuren om vandaag de glimlach van mijn gezicht te krijgen.

Gezondheid

Dit weekend was er het gezondheidsdorp hier in het Baudelopark. Het begon vrijdag met een bio-ontbijt voor amper € 1 en dat was dan de aanzet voor drie dagen rond gezondheid. Niet dat ik het ontbijt heb meegedaan: niet zo praktisch als dat op een werkdag valt, want ook al werk ik op vrijdag niet, de kinderen moeten nog altijd op school geraken en zo.

Gisteren was ik er dan in een rapke gepasseerd. Jan had het springkasteel ’s ochtends al zien staan en wou er dus naartoe. We zijn toen eens langsgeweest toen Zelie en Louis naar de scouts waren. Heel kort want eerst moest ik nog een boodschap doen en tegen dat ik terug thuis was hadden we eigenlijk maar een klein half uur vooraleer we de oudsten moesten afhalen. Maar de belofte was om vandaag zeker te gaan én op tijd.

Dus na het eten zijn we vertrokken. Anna haar middagdutje laten overslaan en zo kon Michel ook mee. De kinderen vroegen of ze hun jassen mochten thuislaten en alhoewel het er vanachter glas fantastisch uitzag, had ik zo mijn twijfels: gisteren was het toch nog ferm fris. Maar vandaag dus niet: het voelde echt als lente aan: prachtige zon, lekker warm, geen kille wind, en dus zijn we zonder jassen naar het park vertrokken.

Er waren allerlei spelletjes, zoals aangekondigd, voor jong maar ook voor ‘oud’. Er stonden kraampjes met allerlei info over gezond leven, vegetarisch eten, sporten, proeven, … Alles voor zowel volwassenen als kinderen. We hebben zo’n beetje gans het ‘dorp’ afgelopen. Niet groot uiteindelijk: amper tien standjes waarvan twee voorzien waren van wel veel spelletjes en daarnaast nog steeds het springkasteel.

Veel heb ik dus niet gedaan, behalve gekeken naar de kinderen die ongelooflijk genoten hebben van de vele spelletjes en uiteraard ook veel gesprongen hebben, zelfs Anna-zonder-vrees. Hier en daar konden we ook iets proeven, zo was er o.a. ook tomatenproeventest en omdat alle vier de kinderen toch wel dol zijn op tomaten hebben we er met vier aan deelgenomen: Zelie en Louis die hun eigen evaluatieformulier kregen én invulden en ik die een beetje een meer uitgebreidere versie kreeg. En op het einde was er een tentoonstelling met allerlei nuttige tips om gezond in uw huis te leven (hoe ongedierte, schimmels, vocht, … te vermijden/tegen te gaan).

Het was puur genieten. Lekker niets staan doen in de zonneschijn en kijken naar de kinderen en hopen dat ze met hun apetoeren hun nek niet breken. Hopelijk was dit nu eindelijk echt het begin van de lente.

Storm in de straat

Behalve deze ochtend ben ik vandaag nog niet buiten geweest. Het weer heb ik nog niet aan de lijve meegemaakt, maar horen doe ik het des te meer.

Het moet nogal hard waaien buiten. Ik hoor de wind langs ons huis suizen en de hekkens van de werf naast de deur zijn nu al zeker vijf keer omver gewaaid.

Zeer leuk want het zijn de hekkens langs de kant van de straat, dus is de straat telkens geblokkeerd: het zijn zo van die hoge ijzeren en ze hebben ongeveer de lengte van de breedte van de straat. Telkens er auto’s de straat moeten inrijden moeten ze stoppen om de hekkens terug te plaatsen.

Ergens hoop ik op de gewoonlijke snelheidsduivels die met gierende banden de hoek komen omrijden en dan KABOEM! op/in/door de hekkens rijden, maar ik denk dat ik pech heb vandaag 🙁

Chance

Al twee dagen op rij geven ze regen en onweer. Al twee dagen op rij wouden we naar buiten en zijn we ook naar buiten gegaan. En al twee dagen op rij regent het in de ochtend en ’s avonds, maar niet overdag.

Al twee dagen op rij zijn we dus droog gebleven en dienden we onze regenjassen niet te gebruiken.

Al twee dagen op rij chance.

Oeps

Net toen ik het laatste kind in bed aan het steken was begon het te regenen. De kinderen hun kamers liggen onder het dak en dus hoor je de regen wel goed daarboven en ik zeg nog tegen Louis: is dat geen mooi geluid.

Toen ik weer beneden was en mij goed geïnstalleerd had in de zetel keek ik naar buiten naar de regen die met volle kracht tegen de ramen aan het kletteren was en, sinds ik van boven kwam, nog een graadje toegenomen was. En toen ging het plots in mijn hoofd: Oeps! Het raam staat nog open in onze kamer.

Vliegensvlug ben ik naar de slaapkamer gelopen om het raam dicht te doen en wat ik dacht (wegens dat de regen hier vooraan op de ramen klettert) en waarop ik hoopte (want onze kamer is achteraan) was een feit: geen spatje regen binnen.

Gelukkig.

Brrrr

Deze ochtend een flash back gehad naar mijn tienerjaren.

Gekleed in een rokje, bloesje met drie kware mouwen, een (relatief warme) gilet, zonder kousen, in zomerschoenen ben ik de deur uit gegaan. Het zou toch warm worden deze namiddag, dus …

Toen ik buiten kwam vond ik dat het al bij al nog meeviel: wel een beetje fris, maar toch niet koud … tot ik in Brugge aankwam en met de fiets vertrok naar het werk.

Koud man, niet te doen. Ik ben op het werk toegekomen half verkleumd, ijskoude voeten en handen en oren die pijn deden van de kou.

En terwijl ik zo aan het rijden was naar het werk moest ik opeens terugdenken aan toen ik als tiener naar school fietste. Dat, als ik op het weerbericht hoorde dat het warm ging worden die dag, ik buiten ging met enkel een T-shirtje aan (en heel heel soms nog een heel lichte trui), want later op de dag ging het warm worden en alles wat ik meer aanhad zou ik dan de rest van de dag moeten meeslepen.

Vele ochtenden ben ik zo verkleumd op school aangekomen, maar liever dat dan de extra ‘bagage’ te moeten meeslepen.

Tja, dat waren nog eens tijden 🙂

Záálig

Deze namiddag naar de kermis met gans het gezin, min Anna.

We hadden het de kinderen beloofd dat we de laatste dag van de kermis terug zouden gaan. De laatste dag, want voordien zagen we niet echt een gaatje meer om te gaan, maar ook, én zeer belangrijk voor de portemonnai van grote gezinnen, het is dan reductiedag.

Min Anna, want Anna sliep net toen we vertrokken, maar ook, als Anna zou meezijn zouden ofwel Michel, ofwel ikzelf steeds langs de kant moeten blijven staan en zouden we nooit een attractie kunnen doen met alle drie de andere kinderen.

En het moet nu toch wel lukken met het weer zekers? Záálig mooi en warm weer. Mooi genoeg om de waterroetsjbaan te doen (Michel met Zelie en Louis; Jan en ik op kant aan het kijken), mooi genoeg om in korte mouwen rond te lopen en geen koud te hebben, mooi genoeg om te genieten van de zon, de drukte, de ambiance, de ritten, …

Er mogen gerust meer van zo’n dagen komen.

Sneeuw

Toen ik eergisteren de kinderen van school ging halen was het aan het sneeuwen. Uiteraard dacht ik dat de kinderen dat wreed wijs zouden vinden.

Ik kom dus aan het school, zie Jan en zeg enthousiast ‘het sneeuw’, waarop hij naar mij kijkt met een blik van *zucht, die dwaze, we gaan het haar nog eens moeten uitleggen dat we niet achterlijk zijn, want ze weet van niet beter* en zegt berustend ‘ik weet het’.

Dat hij het al wist, wist ik uiteraard ook: hij is tenslotte niet blind, maar ik had toch een beetje enthousiasme verwacht. Mis dus.

Niet getreurd dacht ik: ik heb er nog twee die het wel leuk zullen vinden. Maar wat denkt ge wat de reactie was toen ik het tegen Zelie en Louis zei: identiek dezelfde blik met hetzelfde antwoord.

Mijn beurt dus om te zuchten.

Het is toen niet blijven liggen en uiteindelijk hebben we er maar weinig van gemerkt: tegen dat we thuis kwamen was het al meer aan het regenen dan aan het sneeuwen.

Deze morgen waren de reacties gelukkig wel hoe ze moeten zijn: zeer enthousiaste en blije gezichten toen ze zagen dat het sneeuwde. En hoe langer we op baan waren, hoe blijer ze werden: de sneeuw bleef blijkbaar ook liggen.

Tegen deze middag was in Brugge zo goed als alles al gesmolten en hier in Gent begon de dooi blijkbaar niet veel later, maar van het kleine beetje sneeuwpret dat ze konden hebben, hebben ze blijkbaar toch genoten. Zelie alleszins want zij heeft met de vriendjes een sneeuwman gemaakt.

Storm

Deze namiddag van het werk naar het station gewandeld. Niet uit noodzaak, maar volledig uit vrije wil.

Net als deze meneer hier hou ik ervan als het (heel) hard waait, zolang het maar droog blijft.

Toen ik nog studente was gebeurde het af en toe dat wij ’s ochtends opstonden, vertrokken naar de lessen, vaststelden dat het een prachtige maar winderige dag zou worden en in plaats van naar de les te gaan gingen we richting station om de trein naar de zee te nemen. Niets zaliger dan ’s winters op de dijk te lopen als het hard waait, de zee te horen, de zon op uw gezicht, lekker warm ingeduffeld …

Hmm. Moet het eens doen met de kinderen erbij, maar dan niet als het stormt: zij zouden nog kunnen wegwaaien.