Tag: Werk

Dedju

Net als ik mij voorneem om opnieuw meer te bloggen, blijkt dat er alweer een maand gepasseerd is. Time flies, of ge nu ‘fun’ hebt of niet.

Soit, het schooljaar is ondertussen dus alweer een heel eind bezig. De kinders zitten goed, denk ik zo. De oudste lijkt zich toch gerealiseerd te hebben dat ze vorig jaar in redelijke mineur geëindigd was en dat ze zich toch iets meer zal moeten inspannen. We’ll see.

Die eerste maand van het schooljaar is traditioneel ook zeer druk, met het opstarten van allerlei activiteiten van de kinderen enerzijds en daarnaast mijn hulp bij allerlei verenigingen anderzijds. Ik heb nog geen tijd gehad om stil te zitten. Lange avonden en drukke voorbereidingen. Maar het is wel leuk.

Voor de rest ben ik nog eens werkloos. Een contract van 2 jaar en zoef, ’t is al gedaan. Dinsdag afscheid genomen van de collega’s tijdens een etentje en ’t was heel lekker maar ook heel gezellig. Ze zeggen allemaal dat ze mij terug willen, maar kijk, overheid zit nu eenmaal zo in elkaar en ik had er mij op ingesteld. Niet leuk, maar zagen erover heeft ook geen zin.

Ondertussen toch al een paar maand aan het solliciteren. Als ge de verzuchtingen hoort van het niet afgestemd zijn van vraag en aanbod op de werkmarkt: ik kan dat alleen bevestigen. Of die verzuchting dat de werkgevers veel te specifiek zoeken. Bevestiging. Op alle sollicitaties maar twee (2!) antwoorden gehad, en dan nog negatief. Of nee, dat is niet helemaal correct: zaterdag mag ik meedoen aan een examen. Duimen maar. Conclusie tot nu toe: de werkmarktsituatie is veel slechter dan twee jaar geleden (en het had toen al geen overschot).

Vorige keer, toen ik werkloos was, had ik nog een paar plannen om uit te voeren. Nu heb ik nog niets in gedachten. De komende twee dagen wel: studeren. Maar daarna? We’ll see.

Wat ik ondertussen (eindelijk) wel heb is een idee hoe ik mijn T-shirt ga pimpen. Het gerief is eindelijk in huis gehaald en nu kan ik er mij aan zetten. Ik peins dat het schoon zal worden 🙂 Ah! Kijk zie. Toch al één projectje voor tijdens mijn werkloosheid.

Vertrokken

De eerste werkweek na de vakantie zit er ook weer op en lastig dat dat was. Ben ik de enige of is het voor iedereen (velen?) zo lastig om er terug in te komen na de vakantie.

Niet dat er niets te doen was hé, maar gelukkig niets dringends. Misschien dat het daarom toch twee dagen kostte om mijn ritme terug te vinden: geen druk om mij rapper in te werken.

Ondertussen zit het ritme er al weer volledig in en zijn de kinders ook langzaam maar zeker uit vakantieritme en in schoolritme aan het geraken, want zij moeten ’s ochtends mee, naar de opvang.

Die opvang, mens daar ben ik toch content van. Het voordeel van aan de Provincie te werken is dat zij opvang aanbieden: kinders ’s ochtends afzetten op het Zuid, kinders met de bus naar Puyenbroeck waar ze de hele dag allerlei activiteiten doen (zwemmen, hockey, baseball, mountainbiken, naar De Gavers, gewoon allerlei spelletjes en zoektochten, …) en zich rot amuseren.

’s Avonds haal ik dan vier gelukkige kinders weer af in het Zuid. Zij content en ik ook. En nog zoiets leuk: ze gaan een hele dag. Halve dagen zijn niet mogelijk en omdat ik halftijds werk wil dat zeggen dat ik ’s middags nog wat langer kan werken én nog wat tijd overheb voor mijzelf en om wat boodschappen te doen.

Iedereen content na de eerste werkweek. Nog een weekje en de grote vakantie zit er ook al weer op. Mens, dat heeft gevlogen.

Vakantiegevoel

Het zit er nog niet in, dat het geen vakantie meer is. Te laat in bed, te vroeg op, maar ik voel me (nog) niet moe.

Vanavond nog eens een zeer aangename avond met de buren op ‘ons’ terras doorgebracht. Deze namiddag nog een babbelke geslaan op het plankier met de buurvrouw, zalig in de zon, net voor ik de kinderen van de opvang moest halen, en toen vroeg ze of wij vanavond ook zouden buiten eten. Een aanbod dat ik niet kon afslaan.

Dus kookte Michel vanavond terwijl ik met Louis weg was en kon ik, toen we terugkwamen, gewoon mijn benen onder tafel schuiven en genieten van het eten en het gezelschap. Daarna de kinderen een voor een naar bed gestuurd en nog na blijven babbelen met de buren.

Een zalige avond wat het weer betrof, ideaal, en het gezelschap was nog idealer. Echt jammer dat er morgen weer gewerkt moet worden in plaats van te kunnen uitslapen. C’est la vie!

Het is weer zondag, zonzonzonzondag

en we zijn niet uitgeslapen want we hebben er ondertussen negen dagen Gentse Feesten opzitten. De tiende is morgen, en morgen is het ook weer werkdag.

Vandaag eerst nog Louis terug gaan halen bij mijn broer, daar lekker gegeten en niet te laat terug, want vrienden waren de andere kinderen komen halen en ermee naar BatamatiQ gegaan en ge kunt u toch niet volledig aan uw ouderlijke taken onttrekken. Maar het is leuk, zo alle kinderen weer thuis.

We waren wel vroeg thuis want, zoals al gezegd, het is morgen werkdag en de kinderen gaan naar de opvang. Dat wil zeggen opstaan om 6.30u om hen ten laatste om 8.30u af te zetten. En ik dus gaan werken.

Maar kijk, het is maar een kort terug-aan-het-werk want daarna is het nog eens twee weken vakantie, aan zee deze keer. En morgenavond moeten we de Feesten nog afsluiten ook, dus er is nog iets leuks om naar uit te kijken in de heel nabije toekomst.

Werken gelijk de beesten

Genen paniek. Ik ga hier niet weer verdwijnen hoor. Maar zoals gezegd, er komen een hoop deadlines af en die moeten gehaald worden.

Ondertussen ben ik met drie opdrachten tegelijk bezig, wat, denk ik, misschien ook wel een beetje teveel van het goede is, maar soit, het lukt nog. Ik kan geen van de drie immers afwerken, maar ik kan wel een goede voorbereiding doen zodat ik, van zodra ik wel alle gegevens heb, ze dan wel zo snel mogelijk kan afwerken. En hoe rapper die opdrachten ingediend zijn, hoe rapper ik kan beginnen studeren, nietwaar, want dat moet ook nog gebeuren.

Ondertussen zijn er op het werk ook een paar deadlines te halen. Naast mijn ‘gewone’ werk heb ik er twee extra opdrachtjes bijgekregen en alhoewel die nu niet bijzonder zwaar zijn, komt het er toch maar bij. Voor die ene opdracht is de deadline morgen, de andere zal ergens klaar moeten zijn tegen ten laatste 14 dagen.

Nog tot 17 juni op mijn tanden bijten dus, want dan is mijn laatste examen, zal op het werk ook alles weer in zijn normale plooi gevallen zijn en kan ik genieten van de zomerluwte.

Duimen jullie mee op 15 en 17 juni, voor mijn twee examens (want het zijn er gelukkig maar twee, oef! De andere twee vakken worden geëvalueerd op meewerken in de klas en opdrachten uitvoeren)?

Dat ding met die pijp

Het moet ongeveer vier uur deze namiddag geweest zijn toen het gebeurde. Zo bijna van het ene moment op het andere.

Er moesten afspraken gemaakt worden, maar het ging gewoon over mijn hoofd heen, terwijl ik toch dacht dat ik aan het luisteren was. Maar er werd niet veel meer opgenomen, daarboven.

De afgelopen twee weken zijn zwaar geweest, want naast Louis in het ziekenhuis was er nog steeds werk en les en moesten er absoluut dingen af en nog gedaan worden. De komende weken worden nog heel zwaar, want nu volgt de ene deadline de andere op, vooral dan op vlak van de les en dan zijn er ook nog de examens en deadlines op het werk.

Toch proberen om dit weekend vooral wat slaap in te halen en mij te concentreren om overdag serieus een tandje bij te steken, kwestie dat we de vakantie nog levend mogen meemaken.

HidiHi!

Vandaag was het teamdag op het werk, een goede manier om de mensen eens een beetje beter te leren kennen, al moet ik zeggen dat na een goede anderhalve maand, ik denk dat we elkaar toch al een beetje kennen en dat dat nog positief is ook.

We zijn eerst naar het STAM geweest en ook al was ik er al geweest, ik vond het niet jammer, want zoals ik vorige keer al opmerkte, wou ik zeker nog eens terug gaan.

Deze keer toch wel een goede 2,5 uur rondgelopen en nog steeds niet alles gezien, maar al veel en veel meer. Want op het einde moesten we ons opjagen omdat we gereserveerd hadden om te gaan eten.

Daarna dus nog gezellig getafeld en gebabbeld en de mensen waarvan ik dacht dat het toch wel toffe collega’s zijn, blijken effectief ook toffe collega’s te zijn. Zeer leuk dus. Ik heb zelfs ontdekt dat ik samen beginnen studeren ben met één van de collega’s, maar terwijl ik mijn eerste jaar nog eens overgedaan heb, is hij gewoon doorgegaan. De wereld is klein, nietwaar.

Een zeer leuke namiddag en avond gehad en ik ben er meer en meer blij om dat ik nu werk waar ik werk.

En hoe was het?

De meest gestelde vraag tot nu toe, enfin, deze week toch: hoe is het op het nieuwe werk?

Awel, wreed goed, dankuwel. Tot nu toe niets dan positieve ervaringen. Leuke collega’s, leuk werk, leuke uren. Wat wil een mens nog meer.

Ik moet toegeven dat ik zenuwachtig was, om zo opnieuw te beginnen. Nieuwe omgeving, nieuwe materie, alles nieuw, maar het was dus nergens voor nodig. De feedback die ik tot nu toe kreeg was positief én ik doe het nog graag ook.

Nog eens: wat wil een mens nog meer 🙂

Vertrokken

De eerste werkdag zit erop. De meest gestelde vraag vandaag moet toch wel geweest zijn of ik het zag zitten. Waarom zou ik niet? Het lijkt mij interessant, de mensen lijken ongelooflijk behulpzaam en de sfeer ziet er goed uit. Het zal allemaal aanleren zijn van zo goed als niets, maar dat is ook niets nieuws: als advocaat heb ik genoeg nieuwe materie moeten instuderen voor een of ander dossier.

De voormiddag was voornamelijk administratie vervullen. Vooral info van de personeelsdienst, maar ook langsgaan bij de griffier om de eed af te leggen (jaja, werken voor een openbaar bestuur, daar moet ge wat voor over hebben). De griffier gaf mij trouwens een mooi compliment (‘U bent net afgestudeerd?’), maar ik vermoed dat hij zijn verkeerde bril ophad 🙂

’s Middags had ik lunchafspraak met mijn baas en in de namiddag kreeg ik dan een hoop uitleg bij een eerste dossiertje dat ik zal behandelen. En toen was de dag al voorbij. Zoef! Gelijk hij pas begonnen was.

Ik ben meer moe dan verwacht, maar straks ben ik met 2 vriendinnen afgesproken om samen naar een modeshow te gaan. Even op mijn tanden bijten en die klop, die zal rap voorbij zijn, dat weet ik nu al, want die eerste werkdag moet toch een beetje gevierd worden, nietwaar.

Ik heb werk!

Deze voormiddag mochten we in de les even op de computer. Om de opdracht uit te voeren moest ik eerst mijn mail bekijken en daar zat het verlossende bericht: ik heb de job!

Het is momenteel mijn ideale job: in Gent (dus met de fiets te doen), parttime (dus zeer combineerbaar met de kinderen) én juridisch. Startdatum: 1 oktober.

Jippie!! Ik sta er nog van te beven. *en nu rap terug naar de les*