Tag: Werk

Onverwacht sjans

Vandaag moest ik in Brussel zijn. Een bijeenkomst en samen met een professor zou ik daar de hele dag aanwezig moeten zijn.

Deze ochtend extra vroeg uit het bed want de kinderen moesten extra vroeg op school zijn, om dan de wagen in de garage binnen te doen en een vroege trein naar Brussel te hebben: ik zou daar tussen 9u en 9u30 moeten toekomen.

De kinderen en de wagen, dat viel mee en zo was ik op tijd in het station om de trein van 8u24 te halen … ware het niet dat deze 15min vertraging had. Dus was ik maar om 9u20 in Brussel Noord en pas om 9u40 waar ik moest zijn. Al bij al bleek dit gelukkig geen probleem.

We zouden daar dingen promoten voor iets van het werk, maar het promotiemateriaal was er niet (niet ons fout) en dus stonden en liepen we daar maar wat rond om tijd te verdoen en te kijken wat er nog allemaal te zien was. Uiteindelijk was er helemaal niet zoveel te doen als we gedacht hadden en zo mocht ik het vroeger dan verwacht voor bekeken houden.

In plaats van de kinderen af te halen vlak voor het einde van de studie, ben ik nu dus onverwacht vroeger thuis en kan ik hen gewoon van school afhalen als die gedaan is. We zullen dan op ons gemak naar het station gaan met de tram om één van die fameuze AMT milkshakes te proberen en om ons dan, nog altijd op ons gemak, naar de garage te begeven om de auto af te halen en naar huis te kunnen rijden.

Soms kan je toch echt sjans hebben.

Change will come

Er zijn serieuse veranderingen op til op het werk. Beslissingen werden genomen en de gevolgen zullen pas echt merkbaar worden na de kerstvakantie.

Wat het juist zal geven, dat weet ik niet. Niemand nog trouwens. Of het beter zal worden of slechter, dat weet ik dus ook niet.

Spannend hé.

Plets

Er zijn zo van die dagen dat het echt niet vooruit gaat en vandaag is er blijkbaar zo één van. Gisteren en eergisteren vloog ik door het werk, vandaag moet ik mij slepen. Nul concentratie, vlug afgeleid (is hetzelfde zekers?), totaal niet geïnteresseerd (waardoor het nog moeilijker gaat).

Morgen beter en ondertussen maar voortploeteren want al hetgeen desondanks toch afgewerkt geraakt is dan ook gedaan.

Back to work

Hoe valt dat nu mee, zo terug beginnen werken na twee maanden? Awel, wreed goed.

Ik had eigenlijk al eerder gezegd: het was tijd en die twee maanden afwezigheid zijn ondertussen eigenlijk al vergeten. Het is alsof ik nooit weggeweest ben.

Een beetje technisch werkloos op maandag, maar eens de computerproblemen (what else) opgelost waren kon ik er weer invliegen.

It’s good to be back. Nu is het uitkijken naar de volgende vakantie 🙂

Exit vakantie

Op meer manieren dan. Terug uit Kos waar we ons zeer goed gehad hebben. Het bed was afschuwelijk slecht, maar dat is dan ook mijn enige ‘klacht’.

Twee zwembaden, twee kinderzwembaden, twee glijbanen, zon, fantastische wind om de warmte binnen de perken te houden, een mooi kleurtje.

Niet uitgerust, maar dat ligt niet aan de vakantie zelf. Tot de dag dat we vertrokken was ik wel uitgerust, maar dan moesten we met een nachtvlucht terug naar huis … die dan nog eens twee uur vertraging had. Resultaat: om 6u ’s ochtends thuis gekomen en ik ben geradbraakt. De hele nacht geen oog dicht gedaan, dus ook niet tijdens de drie uur op het vliegtuig, en om iets voor 11u was ik alweer klaarwakker.

De kinderen hebben er uiteindelijk niet zo’n last van gehad. Anna is rond middernacht in slaap gevallen en is niet meer wakker geworden tot we de bagage in Brussel toekwamen. Van mijn schoot in de buggy, van de buggy terug in mijn armen om op het vliegtuig te stappen, van mijn armen in de zeer ongemakkelijke zetel van het vliegtuig, van die zetel terug in mijn armen, uit het vliegtuig in de bus, ze sliep door alles heen. Pas toen ik haar op de bus terug in de buggy wou leggen en haar daarvoor even aan Michel moest geven, is ze wakker geworden.

De andere drie zijn in slaap gevallen van zodra het vliegtuig opsteeg en hebben doorgeslapen tot we in Brussel waren.

Eens op weg naar huis zijn de kinderen weer in slaap gevallen in de auto, de een al wat rapper dan de ander en thuis gekomen hebben ze rap hun pyjama aangedaan en zijn ze in bed gekropen. Jan was het ‘vroegst’ wakker: tegen de middag.

Het is dus een kalme dag vandaag. De kinderen zijn hun TV ontbering van de laatste week aan het inhalen (in Kos hebben ze geen TV gekeken) en ik probeer mij door mijn achterstallige mails en blogposts te worstelen. Het zal niet allemaal voor vandaag zijn, dat zie ik zo al, maar al hetgeen gedaan is, is gedaan.

En samen met onze vakantie-in-het-buitenland zit mijn grote vakantie er ook bijna op. Als maandag de school begint dan begint mijn werkdag ook. Er zijn dingen veranderd toen ik weg was en het zal dus weer een beetje zoeken zijn wat en hoe, maar langer dan een uurtje zal dat ook niet duren en dan is het terug naar wat we gewoon zijn. Ik moet zeggen, ik kijk er wel erg naar uit.

Het is een mooie vakantie geweest, zowel die thuis als in het buitenland.

Inpakken en oppakken

Momenteel ben ik mijn (werk)leven in kartonnen dozen aan het steken.

We zitten in dit gebouw sinds 2000. Acht jaar heb ik hier dus doorgebracht, waarvan vijf in dit kantoor en eind juli gaan we verhuizen naar een ander gebouw.

Nu moet alles dus gesorteerd worden: wat houden, wat niet, wat wegbergen, wat archiveren, wat moet uiteindelijk verhuisd worden naar mijn nieuw bureau.

‘k Heb nog tot en met morgen om dat te doen, dus ‘k ga nog een beetje voortwerken, kwestie dat ik hier niet ga zijn met de verhuis en dat ze toch moeten weten wat waar moet komen en dat ik ondertussen ook nog mijn ander werk moet doen.

Beat

Het was deadline-day today. 21 teksten van gemiddeld 800 pagina’s die over de laatste drie weken verbeterd werden en vandaag moesten verzonden worden. 21 teksten die vandaag nog een allerlaatste controle moesten krijgen vooraleer ze verzonden moesten worden.

Dat de controle nog nodig was bleek uit de fouten die ik er hier en daar nog uithaalde en uiteraard werd er niet meer in detail gekeken (dat werd de afgelopen weken gedaan), maar sowieso was het een gekkenwerk om zoveel pagina’s erdoor te scrollen op één werkdag. ‘k Heb mijn lunchpauze tot een strikt minimum beperkt: fietsen naar de kantiene, eten binnespelen en onmiddellijk terug: 20 min en van heel de dag zelfs geen mails bekeken behalve die die te maken hadden met die tekst.

Maar het is gelukt: alles afgehandeld, net voor ik naar huis moest vertrekken.

Stress maat. Ik stond te beven toen alles eindelijk gedaan was. Maar het gevoel van opluchting en blijdschap dat het gelukt was. Amai nie. Resultaat tegen dat ik in Gent was: een knaller van een hoofdpijn van de ontlading, maar daar kunnen we mee leven. Liever zo dan ganse dagen niets te zitten doen.

Michel had tickets om vanavond als publiek te zitten bij een opname van een TV programma, en hoe ongelooflijk graag ik er ook bij was geweest, ik ben nu wel doodblij dat ik er de stress van vanavond te proberen om voor 19u in Brussel te zijn, niet bijgenomen heb.

Vegeteren

Deadlines op het werk, en dan moet ge een tandje (of meer) bijsteken om de datum te halen.

Gelukkig heb ik een laptop van het werk thuis. Alle programma’s die ik nodig heb staan er op en zo kan ik ’s avonds gezellig voor de TV verder werken: kussentje in de rug, deken op de schoot en laptop erop. Zeer comformabel.

Maar nu zijn er dus deadlines én ik werk niet op vrijdag. Met de laptop zou ik, in theorie, ook op vrijdag kunnen werken, van thuis uit, maar dat is dus de theorie. Want de vrijdagen die zitten zó vol dat ik op voorhand weet dat er toch niets van thuiswerken in huis komt.

Dan blijven de avonden over en zo werd het gisterennacht 2u vooraleer ik eindelijk kon afsluiten. Met dat ik om half zeven opsta (ja hoor, zelfs op mijn ‘vrije’ dag: de kinderen moeten nog altijd naar school) heb ik vannacht dus maar iets meer dan vier uur geslapen en dat heeft mijn oude(r wordende) lijf goed gemerkt vandaag.

De kinderen liggen in bed en ik ga nu een beetje vegeteren voor de TV en ja, ik weet dat ik beter in bed zou kruipen, maar daar heb ik gewoon de energie niet voor momenteel.

Op leen

Thuis werk/pruts/verdoe ik mijn tijd voornamelijk op de laptop van het werk.

De laatste maanden had hij al af en toe bizar gedaan: in het midden van dat ik met iets bezig was gewoon uitvallen en heropstarten of gewoon uitvallen zodat ik hem zelf moest heropstarten; uitvallen, maar dan bleek het gewoon het scherm dat volledig zwart werd en opeens weer aanschoot; als ik op batterij werkte ging dat maximaal een uur en daarna viel hij al uit. Kortom: er zat miserie aan te komen.

Gisteren heeft hij dan maar definitief de geest gegeven: in het midden van een beetje werk voor Het Project kreeg ik de boodschap dat mijn batterij laag was … terwijl ik op de voeding zat … en hij schakelde zichzelf uit.

Tot daar de computer van het werk. Een nieuwe zal ik voorlopig op mijnen buik mogen schrijven wagens leasingcontract ten einde en dat er nieuwe computers moeten besteld worden en dat ze er nog niet uit zijn over hoeveel er zullen moeten aangeschaft worden wegens personeelsveranderingen op komst einde juni.

Dus leen ik voorlopig den anderen zijnen laptop en morgen krijgt het werk zijnen computer terug. Blèrgh!