Tag: Werk

Week 37

Nog drie weken te gaan.

Alleszins geen goed begin van deze week. Rotochtend gehad.

Hoe vlot alles gisteren verliep, zo chaotisch en uit de hand gelopen was het deze morgen. De wet van Murphy zeker: alles wat mis kon gaan ging ook mis.

De kinderen waren traag, zowel Zelie als Jan hebben hun melk op de grond gegoten (eigenlijk “gemorst”, maar het was er zo veel …), Jan nog mogen een ander broek aan doen, Zelie die haar leesboek niet vond en die absoluut deze ochtend nog wou vinden, te laat thuis vertrokken, Jan die een paar kuren kreeg in de auto met een half uur gekrijs als gevolg, abonnement “vergeten” verlengen en betrapt geweest, boete gekregen die NIET moest betaald worden verzekerde de conducteur mij maar die hij gaf “voor de verzekering” en die aan het loket toch betaald moest worden “omdat ge uw abonnement niet verlengt madam”. Ben in bleiten uitgebroken voor gans Brugge en voelde mij absoluut 500% belachelijk want zo’n drama was dat nu ook weer niet.

Er zijn van die dagen …

Enfin, nog twee dagen werken en dan: rusten. Het stressgehalte zal stevig naar beneden gaan en de kinderen zullen hopelijk een leukere mama krijgen de komende weken. Ik ben, ik weet het, niet echt meer te genieten en dan vooral ’s avonds niet.

Blijven aftellen dus.

Back

Terug aan het werk.

Na een paar hectische dagen thuis doet het wel deugd. Ik heb nl. een “zittend” beroep en dus kan ik hier eigenlijk meer rusten dan thuis. Ironie zeker?

Plus, ik doe mijn werk graag, ondanks de frustraties af en toe, maar ik vermoed dat elk werk zo zijn positieve en negatieve kanten heeft. Ik kan over het geheel in het geheel niet klagen.

Tot nu toe een zeer productieve ochtend achter de rug en, als ik kijk naar mijn humeur en fysiek ziet het er naar uit dat de dag zo verder zal verlopen. Hoera.

Stress …

Ik had een minimum aan tijd om een maximum aan werk te doen de laatste 2 dagen maar het is gelukt.

Iedereen werd goed achter de vodden gezeten (en werkte gelukkig ook mee) zodat alles deze morgen volledig klaar was en weg kon.

Mijn job werkt constant op (zeer nauwe) deadlines. Maar heel af en toe zijn er van die onmogelijk deadlines (eigenlijk vooral voor de vakanties en nu eens uitzonderlijk na de vakantie) en dan is het alle hens aan dek en, indien het moet, ook thuis werken.

Deze keer gelukkig niet moeten thuis werken, dus het viel al bij al nog mee.

Einde vakantie

Ha! Ik heb een halve dag “vakantie” extra gekregen. Niet dat ik erom gevraagd heb, maar het is hier niet de eerste keer: terug uit vakantie en de servers doen het niet … of ze doen het wel maar de verbinding werkt niet. Enfin, ik ben geen computerwonder en ik weet er het fijne niet van maar toen ik deze ochtend toekwam kon ik niets doen. Rien de knots, niets de botten.

Ik heb dan maar eerst een goede twee uur met mijn duimen gedraaid (mag ook eens gedaan worden zeker) in de hoop dat het elk moment kon opgelost geraken, en heb uiteindelijk besloten om eens naar de solden te gaan kijken. Ge kunt maar beter een beetje productief proberen zijn hé. 🙂

Uiteraard ben ik niet voor mezelf gaan kijken. Wat dacht ge. Zo egoïstisch ben ik nu ook weer niet (hm, en gaan shoppen en zes maand zwanger zijn is ook niet aangeraden gezien ge toch niet weet of iets gaat passen nadien of niet, maar dat zijn details).

Neen, Zelietje haar jas heeft het gisteren begeven: rits kapot, en dus was een nieuwe jas aan de orde. Niet dat ik die andere jas ga wegsmijten. Nee, die wordt mooi hersteld, maar ondertussen kan ik dat kind toch niet zonder jas naar buiten sturen.

Zelie is jammer genoeg ook niet de eerste de beste om iets voor te kopen. Onze smaken komen niet helemaal overeen (heb al meermaals iets gezien dat ik wou kopen en waar zij een gezicht bij trok van “zijt ge nu helemaal op uwen kop gevallen” … 6,5 jaar oud hé) en dus gaan winkelen zonder haar is een riskante aangelegenheid.

Ik ben zo’n goed uur weggeweest, heb eerst 5 winkels afgelopen en hier en daar iets gezien waarvan ik dacht “ja, dat zou wel gaan, maar nog even afwachten” en uiteindelijk in een zesde winkel de “hoofdprijs” gevonden. Ik dénk dat ze akkoord zal zijn met mijn keuze … ik hoop het toch. Nu, of ze akkoord is of niet, de jas past zéér goed bij haar nieuwe muts en sjaal die haar mamie voor haar gebreid heeft (muts en sjaal die ze niet mooi vind, maar “heel, heel, heel, heel, heel mooi”) dus op dat vlak zal ze tenminste akkoord moeten gaan met mij.

Als bonus nog een badjas gekocht en twee pijamas en nog twee pijamas voor Louis erbij. Zo kunnen ze er weer eventjes tegen. Voor zover ik weet hebben ze verder niets nodig: de kasten zijn nog goed voorzien, zelfs rekening houdend met een groeischeut tegen volgend jaar. Dus de kosten voor de winter dit jaar zijn weer achter de rug. 🙂

Update: Zelie vond haar nieuwe jas prachtig. Ikke zeer blij!

Terug van weggeweest

Een klein weekje thuis en nu terug op het werk. 🙁

Ik kan niet zeggen dat ik er echt zin in heb, maar wat doet ge eraan. In principe kan ik thuisblijven zoveel ik wil, het jammere is dat ik de enige ben voor het werk dat ik doe, dus als ik er niet ben stapelt het zich gewoon op. Hoe rapper ik weer in werk-mode kom, hoe beter. Het is niet gemakkelijk, alhoewel het eigenlijk nog meevalt: al goed kunnen doorwerken, een beetje leuke muziek op de achtergrond (het voordeel aan een eigen kantoor) en het is al bijna etenstijd.

Het aftellen is sowieso begonnen: nog 4 dagen werken (na vandaag dus) en ik ben weer twee weken thuis: leve het werk dat ons twee weken vakantie bovenop onze wettelijke dagen geeft. Dank u, oh prachtige werkgever. 🙂

Niet dat thuis zitten vorige week enigzins op vakantie leek: twee zieke mannen is geen sinecure. Maar ge zit in een ander ritme. En alhoewel ik werk had meegenomen naar huis om ’s avonds een beetje in te halen, is het er (behalve de eerste avond) niet van gekomen: te moe van het weinige slapen tijdens de nacht en het zorgen maken overdag.

Het ergste is thuis achter de rug vermoed ik: Jan zit terug in de peutertuin en alhoewel Louis deze week nog thuis blijft, ziet het er naar uit dat hij er bovenop is. Geen zin om hem terug te sturen zonder de bevestiging dat de longontsteking 100% over is en dat weten we pas donderdag: dan heeft hij een controle en moet hij nieuwe foto’s laten maken. Maar zoals hij nu doet heb ik er een goed oog op. Fingers crossed.