Maanden geleden was er zieligkijken: Twenty One Pilots kwam naar Brussel en alle vier vonden dat toch wel zeer goed.
Ik ken veel muziek en tegelijk ken ik ook niets: ik ken bandnamen, deuntjes, soms hier en daar een titel van een liedje, maar het verband tussen de verschillende onderdelen leggen zit er niet altijd in. Dus vroeg ik wie dat waren.
Ik denk dat de kinderen toen ‘Stressed out‘ hebben opgelegd en uiteraard deed ik van ‘Ah! Die! Die vind ik wel goed’. Daarna volgden nog een reeks nummers die ik bizar genoeg kende.
Veel palaveren later (gelukkig was het een concert waar het lang duurde vooraleer het uitverkocht was) besloten om dan maar tickets te kopen: voor mijzelf en voor alle 4 de kinderen (én ook voor een vriendin van Zelie): we gingen er een familieuitstapje van maken en voor één uitzonderlijke keer zou een late avond voor Jan en Anna eens mogen.
Begin september was het drama: we kregen de schoolkalender van de basisschool te zien en toen bleek dat de week van Anna’s Ardennenklas samenviel met het concert. Tranen. Veel tranen. Anna zou niet mee kunnen gaan en ze zat daar dus al maanden naar uit te kijken. Het alternatief was gelukkig ook een goede troost.
Het ticket was in no time wel weg: Zelie nam het over als verassing voor de verjaardag van haar beste vriendin … die dus nog 2 maanden heeft moeten wachten vooraleer ze wist dat ze meeging. 2 maanden hebben ze dat kind geplaagd met ’toch jammer dat je er niet bij kan zijn hé’.
Het werd uiteindelijk ook nog spannend voor Zelie want die was zondag ziek geworden: keelontsteking, en zat dus al sinds maandag thuis. Gelukkig voelde ze zich al beter gisteren en met nog wat pijnstillers lukte het aardig. We waren allemaal alleszins opgewonden.
Soit. Concert zelf dus. Gisterenavond.
Eerst kregen we Bry te zien. Zelie wou absoluut op tijd op het concert zijn om hem te zien. Blijkbaar volgt zij hem al een tijdje op Youtube. En ze had gelijk: zeer zeker meer dan de moeite waard. Goede show, goede set, zeer goede keuze van Twenty One Pilots om hem als voorprogramma te zetten. De zaal was zeer goed opgewarmd en iedereen had er nog meer zin in.
En daarna een half uurtje wachten op de hoofdact en het zat er boenk op, vanaf de eerste noot.  Ambiance, show, energie. Zeer, zeer goed, ondanks dat de akoestiek in Vorst niet altijd je dà t is. Ik heb staan meezingen en -dansen en vooral genoten, zowel van het concert als van de kinderen die hun zo ongelooflijk goed aan het amuseren waren.
De mannen vlogen van hier naar daar en dat was soms ook letterlijk te nemen: op een ik-en-een-gij stonden ze plots tussen het publiek links, dan weer op een podium achteraan, klom de zanger op een soort stelling/paal zodat hij hoog boven het publiek stond, werden ze op handen gedragen door het publiek en speelden ze zo verder, … Machtige avond gehad en niet alleen de kinderen.
