Yiha!

Alle rapporten zijn binnen en hoera! hoera! ze zijn er allemaal door.

Het eerste rapport dat we kregen was Louis: hij kreeg zijn eindrapport woensdagochtend al en is geëindigd met een mooi resultaat en (gelukkig) betere examens dan voor het Paasverlof. Een A-attest dus en een welverdiende vakantie.

Daarna was het de beurt aan Jan: woensdagavond was het proclamatie en mocht hij zijn einddiploma lager onderwijs in ontvangst nemen. Volgend jaar gaat hij dus naar het humaniora. Spannend.

Vandaag kregen Anna en Zelie hun rapporten en ook mooie resultaten en, voor Zelie dan toch, een A-attest.

Geen gepieker dus deze vakantie, alleen maar genieten en zorgen dat ze uitgerust zijn tegen september (en manmanman: Zelie zit dat begod in het laatste jaar humaniora. Echt! Meent ze dat nu?)

17!

Vandaag is ze 17, ons oudste.

voetbalgekte

Allereerst (natuurlijk): een heel gelukkige verjaardag!! (foto van tijdens de examens/supporteren voor de Belgen op het EK natuurlijk).

Ze heeft dat gisteren al goed ingezet met de vriendinnen.

zelie en vriendinnen

Zelf vind ik dat zo’n magische leeftijd: nog net ‘kind’ en niet niet ‘volwassen’. Bizar dat ze al zo groot is (letterlijk – groter dan mij – en figuurlijk dan).

Tieners: meet kleintjes

Deze morgen de tieners uit hun bed gehaald en ja, ook al zijn het examens, 8u30 is voor hen nog altijd ontiegelijk vroeg. Maar ze wisten het en er was geen protest 😉 Ze keken echt uit naar de kennismaking.

Het was een zeer aangename voormiddag en het klikt tussen de kinders, wat uiteindelijk het belangrijkst is.

Volgende week hebben we nog eens zo’n voormiddagbezoekje met iedereen en dan is het opbouw naar het komen wonen bij ons.

Terug van weggeweest

Zelie is terug van Barcelona. Vanavond naar Zaventem gereden om haar op te halen en ze zag er goed uit en ook wel gelukkig.

Het is allemaal zeer goed meegevallen. Niet dat het echt klikte met de jongen, maar ook niet dat er spanningen waren, dus dat was al zeer positief. Het klikte daarentegen wel zeer goed met zijn ouders, dus ze was niet eenzaam in dat huis.

Ook positief bij die gast thuis: ze wonen blijkbaar in de heuvels rond/boven Barcelona en ze had als ‘kamer’ een klein appartementje helemaal voor zichzelf met een prachtig zicht op Barcelona.

Uitzicht barcelonaZe schreef bij deze foto “Een beetje verliefd op Barcelona 😍“ en wie zou dat niet zijn?

Voor de rest heeft ze zich wel geamuseerd. Een beetje klachten over de organisatie van bij de school in Barcelona zelf (of beter: het gebrek eraan soms), maar dat had ze wel verwacht: when in Rome … 🙂

Soit, ze is terug en ondertussen nog meer verliefd op Barcelona dan ze al was na ons bezoekje 3,5 jaar geleden. All’s well that ends well.

Spanje-België

Er is heel wat gebeurd tussen toen en nu.

Onze slechte ervaring hebben we meegedeeld aan de school van Zelie, maar ook de school van het meisje zelf had gemerkt dat de houding van het meisje tegenover het project niet door de beugel kon: noch hier, maar ook niet op haar school zelf.

Veel vijven en zessen later en Zelie zal worden ondergebracht in een ander gezin omdat haar school het niet meer opportuun vond om haar verder te laten deelnemen.

Het nieuwe gastgezin is er één van een jongen (één van de Belgische jongens is na de kerstvakantie van school veranderd en zo is de plaats in zijn gastgezin vrij gekomen): hopelijk klikt het nu beter.

Morgen vertrekt ze. Duimen gekruist dat ze een leuke ervaring zal hebben.

Het buitenland lonkt

Zelie heeft al een beetje pech gehad met de buitenlandse kampen op de scouts. Toen ze nog bij de Sint-Barbarascouts zat gingen ze met de givers jaarlijks op buitenlands kamp. Jammer genoeg moest ze het eerst missen wegens gebroken arm en het tweede wegens veranderen van scouts, vlak voor het groot kamp.

Bij de Klauwaards gaan ze bij de givers maar om de 3 jaar op buitenlands kamp en ze heeft dan toch nog een beetje geluk: in haar laatste jaar giver vertrekken ze dit jaar naar Portugal. Louis gaat ook mee, maar dan als eerstejaars giver.

We hebben al een mini-versie van een info-avond gekregen, waar de grote lijnen al eens uiteengezet worden, en op het einde van het scoutsjaar (ergens eind mei) zullen we een gedetailleerde uitleg krijgen. Niet dat ik er mij veel zorgen over maak: ik ben enthousiast in hun plaats.

Vandaag mooi hun kampgeld betaald zodat alles kan betaald en gereserveerd worden wat op voorhand al kan.

En nu maar hopen dat Zelie haar pech al gehad heeft en dit jaar volop kan genieten van Portugal.

Afscheid van een stukje jeugd

De hele heisa rond de nieuwe K3 werd hier zeer hard gevolgd. De hele TV show werd gevolgd van begin tot einde en de gekozen combinatie was ook één van onze favorieten, dus eigenlijk zijn we wel content.

Toen een vriendinnetje van Anna vroeg of zij en een andere vriendin, én de mama’s, samen met haar naar de afscheidsshow wilden gaan kijken, wou ik dat wel: ook bij mijn kinders werd K3 heel veel gedraaid toen ze kleiner waren en ik vond het een mooi afscheid van een stukje van hun jeugd. Gevraagd aan de rest van het kroost hier thuis en Zelie was zeer enthousiast en zelfs Jan wou heel graag mee. De enige die niet geïnteresseerd was was Louis.

Op zoek dus naar tickets, want alles bij elkaar geteld zouden we met 10 zijn. Na veel zoeken bleek er enkel nog plaats tijdens de Krokusvakantie voor zo’n grote groep, en toen waren er ook maar 9 meer: één iemand had al plannen.

En kijk: woensdag was het dan zo ver en ik moet zeggen: het was een heel leuke show. Het verschil tussen de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ meisjes is duidelijk zichtbaar en er zal nog moeten geschaafd worden aan het acteertalent van de nieuwkes (logisch wel), maar ze doen dat echt al zeer goed.

Het leukste vond ik eigenlijk wel het publiek dat vlak voor ons zat: een bende van ongeveer 8 jongeren (einde tieners? begin twintigers?) die ongelooflijk enthousiast meededen en zelfs bijna hysterisch deden. Zalig om zien 🙂

En zo dacht ik dat we er wel vanaf zouden zijn, maar noppes dus: de nieuwe meisjes hebben blijkbaar zo’n goede indruk nagelaten zodat zelfs Zelie opnieuw de plaat van voor naar achter beluistert en alles al kan meezingen. Binnen een paar jaar maakt zij dus deel uit van die enthousiaste 20-ers, samen met haar vriend(inn)en 🙂

Superheld

Zelie heeft vorige zomer haar attest animator in het jeugdwerk gehaald. Zij deed dat bij Freetime en hield er een pak vrienden aan over en vooral veel enthousiasme voor de job.

attest animator

Zoveel enthousiasme dat ze ging samenzitten maar haar BFF en mede-animator en zij gewoon samen zelf een volledig kamp hebben ineengebokst: Big Hero 6. Het stond voor het eerst geprogrammeerd deze vakantie en het was voor hen ook een beetje afwachten wat het ging geven. Maar kijk: de week is (bijna) voorbij en het bleek een schot in de roos te zijn. Zelf waren ze doodenthousiast na afloop van elke dag (en ook doodmoe), en de kindjes vinden het blijkbaar allemaal ongelooflijk wijs.

Supertrots ben ik op mijn madam én op haar vriendin.

Moest er iemand nog geïnteresseerd zijn: de organisatie vind het zelf blijkbaar ook een zeer leuk concept. Zo leuk dat ze, vóór het kamp, al gezegd hadden dat ze het twee maal zullen programmeren voor de zomervakantie 2016. Fantastisch toch!

Oef!

Er was stress, de afgelopen examenperiode. Vooral bij Zelie dan. Het vijfde middelbaar is toch wel zeer zwaar. Vele taken, kleine en grote toetsen, mondelinge en andere examens al voor de examenperiode (luisteren en zo), … druk druk druk dus tot en met de laatste dag voor de examens. Resultaat: onze graag-tot-in-de-puntjes georganiseerde dochter (toch als het op de studies aankomt) had zich niet op voorhand kunnen voorbereiden en moest dus alles studeren de dag voor het examen zelf.

In principe geen probleem: al haar toetsen en taken waren tot nu toe zeer goed, dus ze zou het wel moeten kennen. Maar dat ging er bij haar niet in. Paniekaanval, misselijkheid, lichte koorts, blokkeren van haar rug, … Soit, kort gezegd: haar lichaam kan niet goed om met stress. Terugkomen van examens en het was maar ‘bwah’ of ‘zozo’ gegaan. Niet zeer positief dus.

Maar als Zelie zegt ‘zozo’, dan is dat meestal nog zeer goed en dus (gelukkig) ook nu: een mooie 74+% en daarmee ruim boven haar klasgemiddelde. Zeer schoon rapport dus. Zij (en wij) doodcontent en opgelucht. Vanavond gaat ze feesten bij haar vriendin en ze gaat een zorgeloze vakantie tegemoet.

Gisteren hadden we het rapport van Louis al gekregen. Tijdens de examenperiode was hij de volledige tegenstelling van zijn zus: geen spoortje stress gezien. Hij ging vrolijk en vol vertrouwen naar elk examen en telkens kwam hij thuis en het was goed gegaan. Hij is zelfs naar een examen gegaan waarvoor hij niet gestudeerd had. Correctie, zoals hij zelf zei: niet herhaald had (want gelukkig had ik samen met hem een schoon studeerschema opgemaakt zodat hij alles al goed gestudeerd had vooraf) en dat was zelfs goed gegaan.

Maar goed of niet: vorig jaar was het ook allemaal goed gegaan, en een B-attest was het resultaat. Dus ik was niet op mijn gemak. Maar de klastitularis stelde ons onmiddellijk op ons gemak en was zeer tevreden over zijn resultaten. Een zeer goed rapport en nog eens een bevestiging gekregen (door de leerkrachten: we hebben ook met zijn lerares fysika gesproken) dat Louis daar (zowel school als richting) echt wel op zijn plaats zit.

Anna heeft ook haar eerste ‘examens’ achter de rug met een zeer goed resultaat. Een zeer goed rapport, zowel voor de examens als voor haar dagelijks werk. Alleen haar Frans kan een (klein) beetje beter, maar dat zei ze zelf, dus geen zorgen. Een marginaal puntje dus. Jan zijn examens waren ronduit schitterend, beter zelfs dan zijn dagelijks werk en dat rapport was ook al zeer goed.

Vier goede, zelfs schitterende rapporten. We kunnen niet blijer zijn, maar dan vooral voor hen, want nu gaan ze volledig zorgeloos de vakantie in en is het helemaal genieten.

Oudercontact oktober

Als je de uitnodigingen voor het oudercontact krijgt, dan weet je dat het schooljaar al goed bezig is.

Drie weken op rij oudercontact gehad: 16/10 Zelie en Anna, 23/10 Jan en gisteren Louis.

Zelie is goed bezig, zei de klastitularis. Mooie punten, goed meewerken in de klas, geconcentreerd. We hadden niet echt anders verwacht. Ze weet eigenlijk zeer goed wat ze moet doen en hoe het te doen. We hebben er geen omkijken naar. Anderzijds had ik toch een beetje schrik: ik had zo de indruk dat Zelie, sinds de vakantie, maar in vakantiemodus bleef hangen. Maar kijk, mis dus. Oef!

Van Anna dezelfde opmerkingen als altijd: zeer lief, zit in met de juf, goede punten, kan zeer goed mee in de klas, soms beetje onzeker en beetje meer doorwerken. Alles OK dus.

Ook bij Jan geen problemen. Vrolijk in de klas zonder te storen, werkt goed maar soms te rap waardoor hij stomme foutjes maakt maar gezien hij toch zeer goede punten heeft (behalve een zeer klein dipje: 3 buizen op één week) is er op leervlak geen enkel probleem. Jan kampt wel met pesters dit jaar en we hebben het er met de juf nog eens goed over gehad. Zij volgt het op zoveel ze kan en heeft benadrukt dat hij haar sowieso alles moet komen vertellen. Nu hem nog zo ver krijgen.

Het meest nieuwsgierig was ik naar Louis. Nieuwe school, nieuwe richting en aangezien Louis gene prater is wou ik toch eens de kant van de school horen. Maar kijk, behalve dat hij al teveel te laat gekomen is op school (pubers!), gaat alles meer dan goed. We hebben zijn rapport meegekregen en zijn punten zijn belachelijk hoog. Fantastisch gewoon. De studiedomeinbegeleider die ons ontving zei ook dat het in het begin van het jaar een beetje stroef ging in de klas, maar dat alles nu zeer goed gaat. En Louis zelf is opengebloeid van een stille teruggetrokken jongen naar een stille, vrolijke jongen 🙂

Het was de goed-nieuw-show dus. Voor herhaling vatbaar.