Tag: Zelie

Bijna te laat

… maar nog niet.

Vandaag is Zelie 8 jaar geworden. Acht volledige jaren. Amaai.

Ik kan amper geloven dat het negen jaar geleden is dat we besloten klaar te zijn voor kinderen. En wat een prachtig resultaat.

Voor ‘haar verjaardag’ heeft ze haar eindrapport ook gekregen. De juffrouw zou haar in haar oor gefluisterd hebben dat ze de eerste van de klas is. Ze heeft ook een zeer goed rapport waar zij (zeer terecht) en wij eigenlijk wel trots op zijn.

Morgen nog een half dagje school, daarna twee maanden vakantie en dan het derde studiejaar. Mens, ons klein meisje wordt groot.

Diploma

Zelie heeft woensdag haar tafeldiploma gehaald en vandaag heeft ze het meegekregen naar huis.

Apetrots was ze, en terecht ook: ze heeft het diploma van de eerste keer gehaald, zonder ook maar één fout te maken én met een beetje tijd over. 

De juf had gezegd dat ze het diploma aan iedereen moest tonen, zelfs aan de poes en dat heeft ze dan ook letterlijk genomen: na papa en ik moesten Hecate, Anna, Louis en Jan kijken naar haar diploma 🙂

Ik heb haar een dikke proficiat gewenst en een ferme kus gegeven. Nu nog een mooi plaatsje vinden in de kamer om het op te hangen (alleen jammer dat het op zo’n lelijk rood papier gedaan is).

Over

Voorbij. Gedaan. Het feestje.

Uiteraard was het niet deze morgen in de Wossname, maar deze namiddag in de Prinsenzaal van de Karmelieten.

Een goed half uur geleden thuis gekomen en vlug vlug vlug de kinderen in bed gestoken en nu zit ik eindelijk neer. Eindelijk, want ik ben geradbraakt.

Het was een hectische dag. Vooral rekening houdend met mijn gewoonlijke manier goede organisatie en planning *kuch kuch* kunt ge u inbeelden dat ik in alles mooi op schema was *hmm*.

Maar alles was min of meer op tijd in orde: ik was alleen niet daar om de eerste mensen te ontvangen wegens vast in het verkeer toen ik de taarten ging halen bij Françoise: braderij in de Brabantdam, weet ge, en dan is het eigenlijk geen goed idee om taarten te bestellen bij een bakker die er vlak bij gelegen is.

Maar ik denk dat iedereen (21 volwassenen, 18 kinderen en 3 babys) zich geamuseerd heeft. Voor de kinderen hebben we twee mensen laten komen van Kip van Troje die hen leuk bezig gehouden hebben met circustruukjes. Op die manier konden de volwassenen ongestoord met elkaar praten en moesten we niet achter de kinderen aanlopen.

Bijna alle taarten (vier grote – alleen nog vier kleine spietjes zijn er over) en alle cakes (drie stuks) zijn opgegeten geweest. De chips zijn op en er zijn veel broodjes gegeten met beleg en sla en tomaat en komkommer en … Er zijn liters koffie gedronken, een paar liters wijn (niet overdreven), pintjes (ook niet overdreven), veel water en chocomelk.

Tegen half negen was zo goed als iedereen weg, behalve een koppel zeer vriendelijke mensen (ook wel vrienden genaamd) die ons geholpen hebben om alles op te ruimen en af te wassen en zelfs nog hun auto gaan halen zijn zodat we alles in één keer zouden kunnen naar huis brengen. Fantastisch toch.

Nu staat alles binnen in huis. Alles dat in de frigo moet staat erin, maar voor de rest heb ik alles gewoon laten staan waar we het neergezet hebben. De keuken moet toch dringend opgeruimd worden en dat zal dan morgen eindelijk gebeuren.

En nu: verder kijken naar Sleepless in Seattle en dan gaan maffen. Zolang ik maar niet te veel meer moet bewegen is het goed, want ik denk niet dat mijn benen het lang zouden volhouden.

Voorbereidingen

Zaterdag krijgt Zelie (eindelijk) haar feestje voor haar niet-communie en verjaardag. We hebben dat een beetje gecombineerd want zo zijn we er direct in één ruk vanaf.

‘k Heb een beetje een lijstje opgesteld van wat er allemaal moet gebeuren en ik denk dat ik aan alles gedacht heb en op schema zit:

  • zaal zoeken en huren – check: contract getekend, terug binnen gestoken en betaald
  • entertainment for the kids – check (moet wel nog contractje binnensteken, maar het voorschot is betaald)
  • mensen uitnodigen – check
  • schoolvriendjes vragen – check
  • bevestiging van mensen verkrijgen – check
  • tafelversiering – check
  • taarten bestellen – check
  • sleutel zaal afhalen – morgenvroeg
  • broodjes en beleg kopen – morgenvroeg of -avond eens naar de Colruyt (heb in de voormiddag nog een vergaderingske)
  • cakes bakken – morgennamiddag of -avond (afhankelijk van hoe lang de vergadering duurt)
  • fruitsla maken – morgenavond (fruit kopen samen met broodjes en beleg)
  • zaal in orde brengen – zaterdagvoormiddag/-middag
  • kadootje kopen voor Zelie – straks hier in Brugge eens kijken (‘k weet gelukkig wat ik moet hebben en waar ik het kan halen)
  • koffiemachines lenen – straks bellen naar de mensen (= zus en schoonmoeder) mét én met een grote thermos 🙂
  • drank inslaan – samen met broodjes …

Ik denk dat dat het zowat is. ‘Vooral het feit dat ik voor mensen gezorgd heb die de kinderen zullen bezig houden, dat vind ik fantastisch: zo ga ik ook een beetje kunnen genieten van de mensen ipv. achter de kinderen te moeten aanlopen en hen bezig te houden.

’t Zal nog veel lopen worden, maar ik denk dat alles op schema zit. Vooral vrijdagavond wordt het zeer druk, maar niet gaan, dat bestaat niet.

Voila, nu nog een dagje werken en dan kan ik aan de laatste spurt beginnen.

’t Is bruin, ’t is zwart!

Deze week moeten we drie avonden op rij weg en vanavond was de eerste avond.

Met dat het examens zijn konden onze gewone babysits de eerste twee dagen niet en dus kregen we voor vandaag en morgen iemand nieuw: A., een studente kantoor.

Meestal vraag ik de babysitdienst wel een beetje informatie over de persoon, maar gezien het deze keer per telefoon bevestigd was geweest ipv. per mail was ik er niet aan toe gekomen, en dus was het voor iedereen een verassing wie het zou zijn: jongen of meisje (ik had wel de naam gehoord, maar hem niet goed verstaan), jong of oud, studente of niet, …

10 minuten te laat ging dan de bel. Jan en Anna zaten al in bed (zo gepland) en Louis en Zelie konden niet rap genoeg beneden zijn.

Vooraleer ik de tijd kreeg om zelf naar beneden te gaan kwamen ze alletwee al teruggelopen: Zelie al roepend ‘het is een bruin meisje’ en Louis erachter ‘Ze is zwart! Ze is zwart!’

Juist, de babysit was van Afrikaanse afkomst (of is dit ook al niet meer politiek correct?) en had dus een donkere huid. Zelie en Louis waren danig onder de indruk (en ik was toch wel een beetje beschaamd voor hun reactie).

De ‘shock’ was er ook direct af hoor en ze konden het direct met elkaar vinden, maar wie mij nog eens wil wijsmaken dat kinderen geen kleur zien, die zal ik volgende keer goed scheef bekijken.

Goed idee

De kinderen wouden knutselen, gisteren al.

Gisteren hadden we andere dingen te doen en dus ging dat niet meer lukken, maar als tegenprestatie mochten ze gisteren op winkeltocht dingen kiezen om te kunnen knutselen vandaag.

Deze voormiddag was het dan zover: knutseldag was aangebroken.

Zelie wou met de scoubidou knutselen (gisteren gekozen), Louis wou met de toverstiften en Jan wou schilderen met zijn handjes.

Voor Zelie een plaatsje gemaakt aan de tafel en voor de jongens een plastiek op de tafel gelegd zodat ze naar hartelust (en zonder te veel schade aan mijn tafel) hun ding konden doen.

Ik heb dus al betere ideeën gehad dan dat dus. Vanaf moment één liep het mis.

De scoubidou lukte niet bij Zelie. Het is de eerste keer dat ze het deed en het vereist toch wel enige handigheid en vaardigheid in de vingers, dingen die je alleen krijgt door het veel te doen. Zelie heeft evenwel niet altijd geduld met dingen die niet direct lukken en er is dus heel wat afgezaagd geweest.

Louis kon het wel alleen af, dus daar was het relatief kalm.

Jan had de potjes met vingerverf nodig en om de zoveel minuten vroeg hij mij om er één open de doen. Nu vragen jullie zich waarschijnlijk af waarom ik ze niet gewoon allemaal open gedaan had? Wel, dat had ik wel gedaan, maar telkens hij een potje gebruikte deed hij het ook weer dicht. Vandaar.

Tussendoor moest ik ook nog het eten maken (uiteraard) en mij bezig houden met Anna die zich na een tijdje grondig begon te vervelen zo op haar eentje.

Tegen dat Jan besloot dat hij gedaan had met verven zat niet alleen zijn blad onder de verf, maar ook zijn volledige schort, zijn handen en zijn gezicht. Hij had nog net zijn haar gemist.

Jan naar het toilet gestuurd om zijn handen te wassen en ondertussen de schort buiten gelegd om te drogen.

Toen ik even later naar het toilet moest kreeg ik bijna een hartaanval. OK, volledig akkoord, je kan niet van een driejarige verwachten dat hij zonder morsen zijn handen wast, maar wat hij gedaan had sloeg toch alles.

De volledige lavabo, binnen- en buitenkant, zat onder de verf. Een hele plas lag onder de lavabo en het potje en opstapje dat eronder stond zaten ook quasi volledig onder de verf.

Laat het gezegd wezen dat het toilet nu heel proper staat te blinken terwijl het niet mijn bedoeling was vandaag ook te kuisen 🙂

Gelukkig hadden de kinderen, tegen dat het eten klaar was, geen zin meer om daarna nog eens te knutselen.

Zogenaamde verveling

We zijn hier ten huize niet altijd even streng als het op TV aankomt. Een paar regels staan vast, zoals nooit TV tijdens de schoolweek want daar is eigenlijk toch geen tijd voor, en ook niet op zaterdagochtend àls er moet geturnd worden (turnen begint om 9u en als er eerst nog TV gekeken wordt zijn we garantie te laat). Voor de rest hangt het een beetje van de omstandigheden af.

Zondagochtend is zo’n beetje traditioneel, zeker als Anna al een beetje ‘langer’ slaapt. Dan staan de drie oudsten alleen op en zetten zich voor de TV tot we opstaan. Eens we op zijn wordt er al dan niet om koeken gegaan en wordt er gegeten, soms nog met de TV aan.

Over op andere tijdstippen TV kijken tijdens het weekend, dus in de namiddag, wordt op een case to case basis beslist.

Deze namiddag komt Zelie vragen of ze TV mag kijken. Ze wou de DVD bekijken van Peter Pan. Ik vroeg haar of ze deze ochtend al TV gekeken hadden en dat was het geval geweest.

Eventjes rondgekeken vooraleer te beslissen en wat bleek: het was mooi weer buiten de zon scheen prachtig, de jongens waren braaf met iets aan het spelen en dus was er eigenlijk geen echt excuus om TV te kijken. Het antwoord was dus neen.

Ik doe verder met wat ik bezig was en Zelie legt zich in de zetel naast mij. Op haar buik terwijl ze haar voeten op en neer laat vallen en tegelijkertijd ligt te kreunen en te zuchten en boos kijkt.

‘Wat is er aan de hand?’ vraag ik, mij van totaal geen kwaad bewust.

‘Ik weet niet wat doen! Ik verveel mij!’

‘Ik weet ook niet wat je kan doen maar er is hier genoeg te doen: er zijn spelletjes, je kan puzzelen en er liggen hier nog boeken van de bibliotheek die moeten uitgelezen worden, …’

Zelie kijkt nog norser en zet nog een tandje bij bij het kreunen, dus wordt ik een beetje kwaad en zeg dat ze dat maar ergens anders moet gaan doen want dat het zeer vervelend is.

‘Maar ik wil naar Peter Pan kijken!’ komt het hoge woord eruit.

Tja, niet gelukt dus, want neen is neen. Ze heeft het dus maar opgegeven en is nu mooi (en zeer vrolijk ook)  met haar broertjes in de tuin aan het spelen. Tsien, blijkbaar weet ze toch wat doen 🙂

Compleet

Na ettelijke weken gezocht te hebben naar schoenen voor Zelie, hebben we ze vandaag gevonden. 93€, ik dacht dat ik niet goed werd. Maar uiteindelijk is het resultaat wat we moesten hebben: haar tenu voor haar lentefeest is nu compleet. Ze heeft het daarnet geshowed en ze is zeer mooi.

De jongens hebben ook hun kleren, maar zij moeten nu ook nog schoenen hebben.

Nu nog mama (Joepie! Een geldig excuus om te gaan shoppen) en papa .

Themadag

Dit jaar wordt de eerste communie gevierd in de klas van Zelie … en uiteraard ook in het andere tweede leerjaar.

De juffrouw van Zelie gaat hierin nogal heel erg op. Nu, niet alleen hierin. In alle aspecten van haar lesgeven gaat ze heel erg op, wat een goed teken is: ze gelooft er duidelijk nog in.

Themadag dus. Voor alle kinderen en ouders, ook voor deze die hun communie niet deden.

Er waren in totaal zo’n 19 volwassenen (plus de juffrouw) en 20 kinderen. Niet alle kinderen hadden dus een ouder mee en twee anderen hadden dan wel hun oma mee.

We zijn ’s ochtends begonnen met een kleine inleiding/verhaaltje in de klas. Het thema dit jaar is ‘Laat me licht en vuur en warmte blijven …’ en tijdens het verhaal werden kaarsjes uitgeblazen en weer aangestoken.

Daarna verlieten we de school om kaarsen te gaan maken in het Kaarsenhof. ‘We’ zijn dan eigenlijk de kinderen en wij als volwassenen mochten hen bijstaan, wat zeker nodig was als er een kan warm kaarsvet diende uitgegoten te worden.

De kinderen hebben mooie kaarsen gemaakt en de hele voormiddag was eigenlijk wel leuk. Voor zover ik zag heeft iedereen zich goed geamuseerd en het was heel gezellig zo met de andere ouders eens te kunnen babbelen.

Daarna ging het richting Verloren Bos in Lokeren waar we onze pick nick opaten. Daarna mochten de kinderen in het domein hout gaan sprokkelen en staken we daarmee een kampvuur aan. Aan het vuur werd dan door de juffrouw een verhaal voorgelezen. Het vuur deed deugd, het verhaal was wel leuk, maar veel mensen kregen hun klop en ik weet niet hoeveel aandacht er nog was aan het einde van het verhaal 🙂

Maar al bij al een zeer aangename dag, vooral als je dan een paar mensen beter leert kennen.

Mijn ventje werd tegen de middag gebombardeerd tot fotograaf wegens platte batterij van de schoolcamera. Dus voor sfeerfoto’s, allen hierheen en ook hierheen.

Terug

Deze middag konden we Zelie terug ophalen en ik ben alleen met Jan geweest.

Jan was minder enthousiast om haar terug te zien dan verwacht, maar hij was toch (ook) blij.

De balans na anderhalve dag weggeweest te zijn: het concept ‘wassen’ moet blijkbaar nog ontdekt worden op zo’n weekend. Zelie zag zo zwart als een verbrande pot en in haar haar kont ge een half bos terugvinden. Dat laatste is niet verwonderlijk als ge weet dat ze effectief in het bos geweest zijn. ‘Tanden poetsen’, dat kennen ze gelukkig wel al.

Ze heeft ook van die heel kleine oogjes, maar toen ik haar vroeg of ze moe was zei ze vol overtuiging “neen”. Blijkbaar een afgesproken antwoord want alle kindjes hadden van die piepkleine oogjes maar stuk voor stuk zeiden ze tegen hun ouders dat ze niet moe waren 🙂 Blijkbaar was het de eerste avond middernacht vooraleer de leiding iedereen stilgekregen heeft. De tweede avond was er een feestje maar toen zijn ze ‘al’ om half elf naar bed gegaan: de klop gekregen van de avond ervoor dus.

Toen ik haar valies (grof) nakeek of ze alles meehad vond ik de helft van haar T-shirts-met-lange-mouwen niet. Ik vroeg haar waar haar kleren waren en toen trok ze haar kleren omhoog: ze had vijf lagen over elkaar aangedaan (één hemdje, twee T-shirts-met-lange-mouwen, één T-shirt en één trui. Beats folding them, zal ze gedacht hebben. De verloren kledingstukken waren dus teruggevonden.

Het belangrijkste: ze heeft haar goed geamuseerd.

Terug bij mamie hebben we eerst gegeten, hoe vuil ze ook was, maar daarna is ze onmiddellijk onder de douche gemogen.

Momenteel blinkt ze weer zoals het hoort en straks gaan we naar de kermis. Hmm. Hoe zal ze er dan vanavond (weer) uitzien?