Tag: Zelie

Grapje

Zelie moest gisteren als huiswerk 15 minuten lezen in haar boekje. Papa doet de timing en ik stond beneden een beetje te strijken.

Toen ze “klaar” was riep Zelie naar beneden:

Z: “Mama, ik heb maar 1 minuutje en 6 seconden gelezen en mijn boekje is uit”

ikke (met bewondering): “Zeer goed, proficiat. Dat is wel vlug”

… mijn radartjes beginnen te werken: 1 minuut, hoeveel bladzijden zijn dat??? Vragen dus:

ikke: “Jamaar, hoeveel moest je nog lezen in je boekje?”

Z: “Haha, grapje, maar één bladzijde meer” 🙂

Feest 1

Zaterdag was het groepsfeest van de scouts.

Zelie (bij de kapoenen) mocht dus optreden en keek er enorm naar uit. De week voordien hebben ze hard geknutseld, geschilderd en geöefend en zaterdagnamiddag gingen ze nog heel de namiddag voorbereiden voor ’s avonds.

Gans de familie dus in de vooravond gaan kijken naar de optredens en het was wel leuk: de tak van Zelie deed iets rond de werelddelen. Zelie was verkleed als chinees meisje en ze hadden een (kartonnen) draak gemaakt waarachter ze opkwamen. Ze deden dan nog een dansje en pakten de draak dan terug op om af te lopen. Zeer leuk gedaan.

Persoonlijk vond ik het optreden van de welpen (ook?) fantastisch: met zeer veel humor gebracht en uitgevoerd. Zéér goed.

De kinderen hadden reuzepret, waren apetrots en de ouders genoten. Niet alleen de kapoenenouders dus, maar die van alle takken.

Daarna was het eten: ofwel vleesschotel, ofwel kaasschotel. Allebei grote porties, mooi gepresenteerd en lekker. Vooral in de kaas was er veel keuze en de volwassenen hadden zelfs de mogelijkheid om nog een tweede keer terug te gaan.

Voor de kinderen was er dan een kinderfuif. Zelie en Louis waren dus rap verdwenen en raar maar waar: Jan is de hele avond bij mij gebleven zonder enige vorm van protest. Terwijl ik met enkele andere ouders gezellig zat te tafelen en kletsen was Jan doodstil op zijn eentje aan het spelen en heb ik hem geen moment gehoord. Zelfs toen we naar huis gingen protesteerde hij niet.

Een moment om vast te leggen in de annalen!

IQ

Mijn “vrees” is bevestigd: Zelie is nu ook officiëel “hoogbegaafd“.

Uiteraard ben ik apetrots. Ge moogt mij hier niet verkeerd verstaan. Maar ik ben vooral bang.

Persoonlijk heb ik daar geen last van (ik ben “Joe normal” weet ge nog :)), maar ik heb Michel meegemaakt tijdens zijn studies en ik kan u bevestigen: als buitenstaander is het enorm frustrerend als de motivatie/drive er niet is én ge weet dat ze het kunnnen.

Het is zoals de leraar zegt: er goed op letten dat ze gemotiveerd blijft en haar best blijft doen voor dingen. Maar hoe weet ge dat zeker? Hoe weet ge dat ze niet doet alsof?

Ik heb gepraat met een mama van een kindje in haar klas die ook naar de kangoeroeklas mag. Die zei dat ze het duidelijk zag dat haar kind zich (soms) verveelde. Maar bij Zelie heb ik dat nog nooit gezien, noch gehoord. Misschien een stuk van mijn karakter geërfd: ik kan mij moeilijk inbeelden dat ik mij ooit heb “verveeld”, zelfs als ik niet echt iets aan het dóen was. Ik kon mij altijd min of meer bezig houden. Maar is dat dan positief of negatief: gaan we dan niet minder rap merken dat ze zich eigenlijk te weinig inspant?

Vragen en zorgen.

One down, three to go. Als IQ erfelijk is belooft het voor de toekomst.

Oudercontact

Morgen is het oudercontact bij Zelie.

Om 17u20 hebben we een afspraak met haar leraar, meester Pol. Dan om 17u30 afspraak met het CLB.

Zelie heeft gisteren namelijk een test afgelegd bij het CLB en ik vermoed dus dat we morgen het resultaat zullen te horen krijgen.

We krijgen “maar” 10 minuten bij de meester. Waarschijnlijk omdat er niets te zeggen valt: Zelie doet het goed, is braaf, werkt goed mee… Allemaal in superlatieven (stoef, stoef). En hoe lang kunt ge dat rekken hé 🙂

Verbeelding

Zelie deze morgen:

Z: “weet je waarom wij twee ogen hebben in plaats van maar één”

Ikke: “neen, vertel eens”

Z: “awel, moesten we maar één oog hebben, en we zouden naar iets in de verte kijken” (kijkt richting wasmachine 3 meter verder) “… wacht, ik ga nu mijn verbeelding gebruiken want dát is niet ver” … 🙂

Zo grappig!

Moord

Vanavond op “Man bij Hond” in de rubriek “word gevolgd” zeiden Zelie en Louis allebei: die meneer heeft een vogel dood gedaan.

Ik kijk dus en zie dat het een taxidermist is en twee seconden later toont hij hoe hij de laatste hand legt aan een hondje: liggend met zijn hoofdje recht alsof hij net opkijkt van het slapen.

Zoooo vies!

En ik moest dan maar proberen uitleggen aan de kindjes: dat de meneer geen dieren dood deed, maar dat ze al dood waren en hij ze nu opzette, meestal voor hun baasjes. Ik ben daar niet goed in.

Dé man om het goed uit te leggen is natuurlijk de papa … die uitgerekend vanavond laat moest werken.

Die man is trouwens dol op opgezette dieren, maar ik gruwel ervan. Lang geleden heb ik hem mijn standpunt duidelijk gemaakt: ofwel een opgezet beest, ofwel ik.

Tot nu toe heeft hij dus duidelijk de goede keuze gemaakt 🙂

Trends ’06

Tweejaarlijks is er op de school van onze kinderen een kunstproject: Trends.

Twee jaar geleden was dit met Raveel, (toen werd er (o.a.) een muurschildering gemaakt in de ingang van de lagere school. Zeer leuk en kleurrijk en dus tot op heden nog altijd te bewonderen), daarvoor met Jan Fabre. Grote namen dus.

Dit jaar is het project met Luc Tuymans. De kinderen hebben op een soort canvas geschilderd en hadden als thema “pesten”. Alle werkjes zijn nu af en worden tentoongesteld en gisteren was het dan opening van de tentoonstelling voor de school.

Blijkbaar was alles nogal zeer officieel lijkend gedaan: met een schaar op een kussentje en het doorknippen van het lint door Tuymans. Van een juffrouw gehoord dat alle kinderen dolenthousiast waren hun werkjes zo tentoongesteld te zien en alles was in orde.

Toen ik dus ’s avonds Zelie ging halen was ze heel blij en enthousiast, vertelde honderduit van de opening, maar er was toch een domper: ze was niet echt 100% tevreden over haar eigen kunstwerk en zelfs een beetje verdrietig. Blijkbaar was er een probleempje geweest bij het maken van haar schilderij (iets met te veel water aan de borstel) waardoor de mond op haar tekening te groot zou zijn. Het zou de schuld van een ander kindje zijn…

Toen ik haar vroeg of niemand haar had kunnen helpen om het te herstellen, of meester Tuymans haar niet had kunnen helpen, zei ze dat hij het schilderij pas had bekeken toen het droog was en het dus toen te laat was. Of hij iets gezegd had van haar werkje? Blijkbaar dat het “goed, maar een beetje slordig” was.

Ze vindt het dus zeer jammer dat de mensen haar werkje niet zullen zien zoals zijzelf bedoeld heeft, maar anderzijds is ze toch reuzetrots … wat ook moet 🙂

Vanavond is het officiële opening om 20u30. Eens zien of we op de valreep nog een babysit kunnen strikken en dan gaan wij als trotse ouders zeker kijken. Indien geen babysit beschikbaar blijkt zal één van ons vanavond gaan en zullen we dan samen met de rest van de familie én Zelie als gids op een andere dag gaan.

En zelfs àls we een babysit vinden gaan we sowieso nog eens samen met Zelie gaan kijken.

Boekjes

Ik heb twee boekjes gekocht voor Zelie.

Niet dat Louis of Jan er niet in mogen kijken, maar het is eigenlijk om te lezen, dus hebben ze nog niet veel nut voor de twee jongsten.

Het ene boekje is een vertalend woordenboek Nederlands-Frans “Mijn groot Frans woordenboek/Mon grand dictionnaire Néerlandais”. Het andere is “Het kooekboek van Vos en Haas”.

Jaja, ge leest het goed. Een vertalend woordenboek. Zelie en Louis gaan op woensdag naar de Franse les om hen aan te zetten meer Frans te spreken met mamie en grandpère. Nu hebben we gemerkt dat Zelie haar werkboekje van de les probeert te lezen en dus toen ik vandaag dit woordenboek zag dacht ik: ideaal.

Uiteraard is het geen woordenboek zoals wij gebruiken: het is er één voor kinderen met veel tekeningen en zo. We hebben vanavond al een beetje zitten kijken en proberen lezen en het ging verbazend goed. Volgende keer dat we naar mamie en grandpère gaan zullen we het boek meenemen want ik denk dat het daar meer nut zal hebben.

Het kookboek (of koekboek) is qua recepten nu niet om naar huis over te schrijven, maar Zelie leest de verhaaljes van Vos en Haas graag en tussen de recepten zitten leuke inleidingen. Plus de recepten zijn ook op kindermaat, dus valt dat ook uit te proberen.

Ik ga mijn werk hebben als ik op zwangerschapsverlof ben.

Voordelen en nadelen

Jan begint door te hebben dat hij als eerste moet gaan slapen en dat broer en zus dus nog even mogen opblijven. Louis moet als tweede gaan slapen en Zelie mag als oudste het langst opblijven. We hebben dat aan Louis uitgelegd waarom dat zo is en hij begrijpt dat (niet dat hij er altijd mee akkoord is) maar dit aan Jan uitleggen gaat nog niet echt.

Dus als hij ’s avonds in zijn bedje moet is het de laatste dagen groot drama: roepen, tieren, in alle bochten wringen zodat ik toch maar zijn slaapzak niet aan krijg. Enfin, gezellig is anders.

Gisteren was ik bij mijn schoonmoeder (mamie) de kindjes gaan halen en ik vertelde haar dat. Zelie zat bij ons aan tafel mee te luisteren. Mamie zei dat het maar normaal was dat de oudste kindjes het langst mogen opblijven en ik ging daar volledig mee akkoord … en Zelie begon te glunderen dat het geen naam had.

Het voordeel van de oudste te zijn, zei ik tegen Zelie. “Jammer genoeg heeft het ook nadelen hé” vroeg ik haar. Ze reageerde daar niet direct op.

Een paar minuten later evenwel deed Zelie iets en mamie gaf daar een opmerking over in de zin van “het mocht niet en als oudste moest ze het voorbeeld geven” … en toen reageerde ik tegen Zelie: dát is dan een nadeel van de oudste te zijn.

Ze moest daar gelukkig alleen eens mee lachen.

Slaap

Slaap is toch iets raars.

Gisterenavond ging ik de kinderen onderstoppen en wat bleek, Zelie lag omgekeerd in haar bed: voeten op hoofdeinde en hoofd op voeteneinde.

Geen ramp uiteraard, maar een beetje moeilijk om het deken dan goed te leggen.

Ik trek het deken dus zachtjes opzij en Zelie beweegt. Ik fluister haar dan zachtjes toe dat ze haar moet draaien omdat ze omgekeerd ligt en wat raadt ge: ze doet het nog ook.

Slaap is toch iets raars.